ΜΕΡΟΣ 3ο : Επτάνησα - Βόρειο Αιγαίο - Ίμια.
Μέρος 1ο, Μέρος 2ο, Μέρος 3ο, Μέρος 4ο, Μέρος 5ο,
ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 09/12/2011
Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος
Σχόλιο ΠΑΖΛ: Συνεχίζουμε την εξέταση της Γεωπολιτική Αξία της Ελλάδας και της Κύπρου, ως ενιαίου χώρου, που αποτελεί τον ελάσσονα ελληνισμό. Στο 3ο και στο 4ο Μέρος θα ταξιδεύσουμε στα θαλάσσια άκρα του, για να δούμε την γεωπολιτική τους αξία, αλλά και τους ¨χειρουργικούς¨ ακρωτηριασμούς του. Χρονολογικά αναφερόμαστε μετά την Μικρασιατική καταστροφή με εξαίρεση τη νήσο Σάσων (1914).
1. Ξεκινάμε το ταξίδι μας με πρώτο σταθμό τη νήσο Σάσων ( δίπλα στην Βόρεια Ήπειρο) για να γνωρίσουμε πως χάσαμε το νησί αυτό των Επτανήσων, που ¨Παρ᾿ ὅλον ὅτι εἶναι βραχώδης καὶ ἄγονος, ἐν τούτοις ἀπὸ στρατιωτικῆς σημασίας εἶναι ἡ θέσις της ἀνεκτίμητος διὰ τὸ Ἰόνιον πέλαγος καὶ τὸν Ἀδριατικὸν κόλπον¨, καθόσον ελέγχει το στενό του Οτράντο και να καταλάβουμε γιατί οι ¨σύμμαχοί¨ μας ποτέ δεν μας έδωσαν την Βόρεια Ήπειρο. Πρώτος ακρωτηριασμός νήσος Σάσων, το 1914.
2. ¨Όπως καταλαβαίνουμε τα νησιά αυτά ( Διαπόντιοι Νήσοι ) αποτελούν προκεχωρημένα φυλάκια της Ελλάδας για τον έλεγχο του Πορθμού του Οτράντο και μαζί με την Κέρκυρα, υπό προϋποθέσεις, δίνουν στρατηγικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα¨. Κατανοήσουμε λοιπόν την γεωστρατηγική αξία αυτών και της Κέρκυρας. Την αξία των από πλευράς γεωοικονομίας γνωρίσαμε στο 2ο Μέρος (περίπου 2.500.000 βαρέλια ετησίως ).
Ποία μέτρα λαμβάνει το κράτος για την μη αλλοίωση του πληθυσμού των Διαπόντιων νήσων, από τους λαθρομετανάστες, γεγονός που θα έχει εθνικές συνέπειες, λόγω αλλοίωσης του πληθυσμού; Ερώτηση στην Βουλή, χωρίς απάντηση.
Ποία μέτρα λαμβάνει το κράτος για την μη αλλοίωση του πληθυσμού των Διαπόντιων νήσων, από τους λαθρομετανάστες, γεγονός που θα έχει εθνικές συνέπειες, λόγω αλλοίωσης του πληθυσμού; Ερώτηση στην Βουλή, χωρίς απάντηση.
3. Στην συνέχεια ο Ίωάννης Θεοδωράτος μας εξηγεί ότι ¨ Σκοπός αυτού του άρθρου-ανάλυσης είναι η στρατηγική προειδοποίηση καθώς πληθαίνουν τα στοιχεία περί:
α. κατευθυνόμενης (εξ Άγκυρας) σχεδιασμένης αναβάθμισης των αλβανικών Ενόπλων Δυνάμεων,
β. συχνότερης παρουσίας τουρκικών πολεμικών πλοίων στο Δυρράχιο και
γ. εκμετάλλευσης της μουσουλμανικής αλβανικής μειονότητας στην περιοχή της Ελλάδας με επίκεντρο την Ήπειρο, την Κέρκυρα και ειδικά τις υψηλότατης γεωστρατηγικής σημασίας Διαπόντιους Νήσους (Ερείκουσα, Μαθράκι, Οθωνοί) για τον έλεγχο του Ιονίου και της υπό αυτές καθοριζόμενη ΑΟΖ¨.
4. Επί πλέον για την παρουσία της τουρκικής ναυτικής βάσης στην Αλβανία απαιτείται αεροναυτική παρουσία στο Ιόνιο Πέλαγος, όπως μας αναλύει ο Υποπλοίαρχος Κ. Πατσιαούρας ΠΝ.
5. Δεύτερος σταθμός τα Δαρδανέλια και η γεωστρατηγική τους αξία από τον Ιωάννη Παρίση Υποστράτηγο ε.α. ¨Τα Στενά αυτά συνιστούν τον σημαντικότερο ζωτικό χώρο της Βαλκανικής χερσονήσου, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι δι’ αυτών διέρχονται (και ελέγχονται) δύο στρατηγικές αρτηρίες, επί των οποίων στοιχίζονται άξονες γεωστρατηγικής επιρροής:
α. Η χερσαία αρτηρία, που φέρει άμεσα σε επικοινωνία την Ευρώπη με τη Μικρά Ασία και τη Μέση Ανατολή, και
β. Η θαλάσσια αρτηρία, που συνδέει τον Εύξεινο Πόντο με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο θάλασσα¨.
6. Θα προσεγγίσουμε ιστορικά τα Στενά με τον Ανθλγό (ΔΓ) Δημήτριο Σελήνη για να γνωρίσουμε την διαχρονική αξία τους.
7. Μετά σειρά έχουν τα δύο νησιά που φυλάνε τα Δαρδανέλια. Με το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 παραχωρήθηκε στους ελληνορθόδοξους Ιμβρίους και Τενέδιους ειδικό καθεστώς τοπικής αυτοδιοικήσεως.
8. Αυτό προέβλεπε η Συνθήκη της Λωζάνης για Ίμβρο και Τένεδο, αλλά τελικά οι Τούρκοι εφήρμοσαν μέθοδο γενοκτονίας, ώστε να αφελληνισθούν τα νησιά. Δεύτερος ακρωτηριασμός Ίμβρου και Τενέδου σταδιακά από το 1923 μέχρι σήμερα, με υπεύθυνη από ελληνικής πλευράς την εκάστοτε κυβέρνηση.
9. Την γεωστρατηγική αξία του Άϊ Στράτη μας παρουσιάζει ο Χρήστος Καπούτσης ¨Η Τουρκία επέλεξε τώρα να θέσει θέμα αποστρατιωτικοποίησης και του Αϊ Στράτη, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, για τους εξής λόγους:
• Για να καταγραφεί, επισήμως, μία ακόμη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησί του Αιγαίου.
• Η γεωστρατηγική αξία του Αϊ Στράτη είναι από τους βασικούς λόγους της καινοφανούς τουρκικής αξίωσης. Το ιστορικό ελληνικό νησί βρίσκεται στο κέντρο σχεδόν του Αιγαίου και σε απόσταση ελέγχου της εξόδου των Στενών των Δαρδανελλίων.
• Οι Τούρκοι στρατηγοί εκτιμούν ότι το κλίμα στο ΝΑΤΟ είναι ευνοϊκό, ώστε να προβάλουν ακόμη και τις πλέον παράλογες αξιώσεις εις βάρος της Ελλάδας.
• Το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας εκτιμά ότι η ελληνική αντίδραση στις απαράδεκτες τουρκικές προκλήσεις θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη και λόγω εγκλωβισμού της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στα «γρανάζια» της αμερικανο-νατοϊκής διπλωματίας, αλλά και λόγω των φοβικών συνδρόμων που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στην τουρκική πολιτική, που έχει ως αιχμή της την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας. Και, δυστυχώς για μας, οι Τούρκοι στρατηγοί δεν λάθεψαν…
• Η Τουρκία «απάντησε» στη στήριξη που παρείχε η ελληνική κυβέρνηση στην Κυπριακή Δημοκρατία για το θέμα των πιθανολογούμενων πετρελαίων της Ανατολικής Μεσογείου.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι, αν η ελληνική κυβέρνηση δεν αλλάξει άρδην τακτική στην αντιμετώπιση της κλιμακούμενης τουρκικής προκλητικότητας, είναι πολύ πιθανόν να παραδώσει την Ελλάδα μικρότερη σε έκταση από όση την παρέλαβε!!!¨
10. Στην συνέχεια διαβάζουμε για την στρατιωτική αξία της Λήμνου από ιστορικής πλευράς (1912), και συγκεκριμένα ο Δρ. Χασάπης γράφει ότι: «ήταν ξεκάθαρο ότι η διαμάχη στο Αιγαίο θα κρινόταν υπέρ εκείνου που θα έλεγχε τα Στενά. Αν οι Τούρκοι εΙχαν προβλέψει να οχυρώσουν τη Λήμνο, θα ναυμαχούσαν με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις», τονίζοντας ότι «η απώλεια της Λήμνου στην αρχή των βαλκανικών πολέμων στοίχισε στους Τούρκους μια σύντομη στρατιωτική ήττα και, επομένως, την αδυναμία αξιοπρεπούς διαπραγμάτευσης».
Η άρνηση της Τουρκίας να συμπεριληφθεί σε νατοϊκές ασκήσεις τόσο το ίδιο το νησί (Λήμνος), όσο και το πολεμικό αεροδρόμιο -ραντάρ, με την ανοχή του ΝΑΤΟ δημιούργησε μία κατάσταση: ¨ Εμείς όμως δεν βάλαμε βέτο και παρέμειναν γκρίζες ζώνες¨(Κύρα Αδάμ). Βλέπεται η Λήμνος ελέγχει τα Δαρδανέλια. Η τέλεια προκεχωρημένη αεροναυτική βάση.
11. Η αποστρατικοποίηση που ζητά η Τουρκία για την Σαμοθράκης και τη Λήμνο είναι αντίθετη με τη Σύμβαση Montreux¨«Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποκρατικοποιηθεί κατ’ εφαρμογή της Σύμβασης της Λωζάνης του 1923, επίσης καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα» (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελίδα 309)¨.
Λέτε να έχουμε νέο ακρωτηριασμό;
12. Τι συμβαίνει με την πετρελαιοφόρο Ζουφάρα; ¨ Η βραχονησίδα ανήκει βάσει διεθνών συνθηκών στην Ελλάδα και επεκτείνει τις ζώνες θαλάσσιας κυριαρχίας της, δηλαδή τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα της, στον κρίσιμο χώρο του Βορειοανατολικού Αιγαίου, προς τα ανατολικά. Ειδικά στη Ζουράφα, όπου τα νερά είναι πολύ ρηχά ακόμη και σε μεγάλη απόσταση, η ελληνική υφαλοκρηπίδα επεκτείνεται σημαντικά¨.
Όμως αυτό το ανατολικότερο όριο των ελληνικών συνόρων, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κινδυνεύει να πάψει να υπάρχει με κίνδυνο να αλλάξει ακόμη και η θαλάσσια συνορογραμμή Ελλάδας-Τουρκίας.
Η Ζουράφα ή Ζγοράφα βυθίζεται λόγω της διαβρώσεως των ακτών της με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια να κινδυνεύει να γίνει ύφαλος.
Μάλιστα, ο πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ., Σταύρος Ξαρχάκος, πριν μερικά χρόνια είχε καταθέσει επείγουσα ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι «σε χάρτες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που συντάχθηκαν το 1955 είχαν καταγραφεί και άλλες νησίδες -σε μικρή απόσταση από τη Ζουράφα- οι οποίες σήμερα έχουν τελείως εξαφανιστεί κάτω από τη θάλασσα, ενώ, τα τελευταία 40 χρόνια, έχει παρατηρηθεί δραστική μείωση της έκτασης της ίδιας της Ζουράφας». Ο κος Ξαρχάκος μεταξύ άλλων ζήτησε να μάθει αν «έχει ενταχθεί το νησί Ζουράφα σε κάποια Κοινοτική Πρωτοβουλία προστασίας ευαίσθητων περιοχών (π.χ. NATURA 2000 ή άλλη), καθώς και αν έχουν ενημερώσει οι ελληνικές αρχές τις υπηρεσίες της Επιτροπής ότι το μικρό αυτό νησί που αποτελεί απώτατο όριο της ελληνικής και κοινοτικής επικράτειας και διαθέτει σημαντικότατα αρχαιολογικά ευρήματα, κινδυνεύει με ολική εξαφάνιση λόγω της θαλάσσιας διάβρωσης».
Μήπως το ελληνικό κράτος περιμένει να βυθισθεί η Ζουφάρα και έτσι να απαλλαγεί από τον βραχνά των τουρκικών διεκδικήσεων; Φυσικά το γεγονός αυτό θα έχει συνέπειες σε βάρος μας. Φαινόμενο παθητικού αυτοακρωτηριασμού.
13. Κατηφορίζουμε προς τα ΙΜΙΑ, για τα οποία ¨το Σεπτέμβριο του 1995, ο Ανδρέας δέχτηκε απόρρητη ενημέρωση από την ΕΥΠ σύμφωνα με την οποία είχε ανακαλυφθεί ΚΟΙΤΑΣΜΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΣΤΟ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ, από τις (άγνωστες τότε) βραχονησίδες ΙΜΙΑ, έως κάτω στη ΓΑΥΔΟ!!!¨
14. ¨Η Κρίση των Ιμίων δεν είχε συνέπειες ως προς το καθεστώς των νησιών. Ωστόσο, έδωσε αφορμή¨ στην Τουρκία να θέσει ζήτημα «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά και να θέσει ένα ακόμη θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Παρόλα αυτά, η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες¨. Παρόλα αυτά τα ελληνικότατα ΙΜΙΑ έγιναν αμφισβητούμενη περιοχή και η αρχή της χρήσης του όρου των Γκρίζων Ζωνών¨, έστω από πλευράς τις Τουρκίας προς δημιουργία τετελεσμένου γεγονότος, με απρόβλεπτη κατάληξη. Ακρωτηριασμοί εν εξελίξει;
Έχουμε λοιπόν τις παρακάτω ενότητες:
1. Νήσος Σάσων και ο πορθμός του Οτράντο.
2. Διαπόντια νησιά και η Κέρκυρα. (Βικιπαίδεια)
3. Πόλεμος στο Ιόνιο! Επιχείρηση «Σκεντέρμπεης» - Αναβίωση και συντριβή του Τουρκαλβανισμού! ( Ιωάννης Θεοδωράτος).
4. Απαιτήσεις Ελληνικής Αεροναυτικής Παρουσίας στο Ιόνιο Πέλαγος. (Υποπλοιάρχου Κ. Πατσιαούρα ΠΝ)
5. Στενά Βοσπόρου και Δαρδανελλίων - Γεωστρατηγική Αξία (Ιωάννης Παρίσης Υποστρατηγος ε.α.).
6. Στενά Βοσπόρου και Δαρδανελλίων - Ιστορική προσέγγιση [Ανθλγός (ΔΓ) Δημήτριος Σελήνης].
7. Ειδική Διοικητική Οργάνωση Ίμβρου και Τενέδου.
8. Ίμβρος και Τένεδος: η γενοκτονία των Ελλήνων.
9. Άγιος Ευστράτιος: η γεωπολιτική του αξία (Χρήστος Καπούτσης).
10. Η στρατιωτική αξία της Λήμνου χθες και σήμερα.
α. Η απελευθέρωση της Λήμνου (Greek News).
β. Δεν έβαλαν βέτο, έμειναν οι γκρίζες ζώνες (Κύρα Αδάμ).
11. Η αποστρατικοποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης ( Νίκος Λυγερός).
12. Τι πραγματικά συμβαίνει με την Ζουράφα ή Λαδοξέρα και οι Τούρκοι αμφισβητούν την Ελληνική κυριαρχία.
13. Λίγο πριν την «ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ» είχε βρεθεί πετραίλαιοστο Ίμια!!!
14. Η Κρίση των Ιμίων
13. Λίγο πριν την «ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ» είχε βρεθεί πετραίλαιοστο Ίμια!!!
14. Η Κρίση των Ιμίων
ΕΠΤΑΝΗΣΑ
1. Νήσος Σάσων (πλησίον Βορείας Ηπείρου) και ο πορθμός του Οτράντο
α. Πορθμός του Οτράντο.
Είναι ο πορθμός μεταξύ του ανατολικού άκρου του κόλπου του Τάραντα και της Αλβανίας και ενώνει την Αδριατική θάλασσα με το Ιόνιο πέλαγος. Το μικρότερο πλάτος του φτάνει τα 70 χλμ. και το μεγαλύτερο βάθος του τα 1.100 μ.
Μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας διότι ελέγχει την έξοδο των χωρών της κεντρικής Ευρώπης στην Μεσόγειο.
Μεγάλης γεωπολιτικής σημασίας διότι ελέγχει την έξοδο των χωρών της κεντρικής Ευρώπης στην Μεσόγειο.
β. Νήσος Σάσων
Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ - Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ
1. Ἡ νῆσος Σάσων, ἤ Σάσωνα, ἤ Σάζενο, ἤ Σάσενο, ἀλβανιστί: Sazan ἤ Sazanit, ἰταλικὰ Saseno δεσπόζει τοῦ Ἀδριατικοῦ κόλπου καὶ κεῖται πρὸ τῆς εἰσόδου τοῦ κόλπου τῆς Αὐλῶνος. Ἀποτελεῖ μεγίστης σημασίας στρατηγικὸν σημεῖον, καθ᾿ ὅσον ἐλέγχει τὰ στενὰ τοῦ Ὀτράντο. Εἶναι βραχώδης νῆσος ἐκτάσεως σχεδὸν 5 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων καὶ ἀνήκει εἰς τὸ σύμπλεγμα τῶν Ἰονίων Νήσων. Ἀπέχει 3 ναυτικὰ μίλια βορείως τοῦ ἀρχαίου ἀκρωτηρίου Ἀκροκεραύνια (Linguetta) (Συντεταγμένες: 40°30'N 19°17'E/40,5, 19.283). Παρ᾿ ὅλον ὅτι εἶναι βραχώδης καὶ ἄγονος, ἐν τούτοις ἀπὸ στρατιωτικῆς σημασίας εἶναι ἡ θέσις της ἀνεκτίμητος διὰ τὸ Ἰόνιον πέλαγος καὶ τὸν Ἀδριατικὸν κόλπον.
2. Ἀναφέρεται ὑπὸ τοῦ Στράβωνος, ὁ ὁποῖος δίδει ὁδηγίας διάπλου τοῦ στενοῦ τοῦ Ἄδρια. Ἐπίσης ἀναφέρεται ὑπὸ τοῦ Πολυβίου, τοῦ Σκύλακος, τοῦ Καρυανδρέως καὶ ἄλλων, μὲ ποῖον τρόπον εἶναι ἐφικτὴ ἡ περίπλους. Ὁ Πλίνιος ἀναφέρει ὅτι ὑπῆρξεν ὁρμητήριον πειρατῶν. Τὸ 1279 κατελήφθη ὑπὸ τῶν Ἀμευγαδῶν καὶ τὸν 14ον αἰῶνα ὑπὸ τῶν Βενετῶν, ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὴν κατέλαβαν οἱ Τοῦρκοι τὸ 1417. Τελικῶς τὸν 17ον αἰῶνα, τὴν καταλαμβάνουν οἱ Ἑνετοί, οἱ ὁποῖοι καὶ τὴν κατέταξαν εἰς τὰς ἑνετοκρατουμένας νήσους τοῦ Ἰονίου πελάγους.
3. Τὸ 1863, μὲ τὴν ἔλευσιν τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α’ παρεχωρήθη εἰς τὴν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς ὅμως, οἱ Ἕλληνες ἰθύνοντες ἠδιαφόρησαν νὰ τὴν ἐνσωματώσουν καὶ αὐτὴν εἰς τὸ σύμπλεγμα τῶν Ἰονίων Νήσων, ὅπως ἐκ τῶν συνθηκῶν Κάμπο Φορμίου (1797), Κωνσταντινουπόλεως (1800), Ἀμυένης (1802), Παρισίων (1815) καὶ ἐκ τοῦ ἐγγράφου ἀπὸ 22 Ἰανουαρίου 1804 τῆς «Ἑπτανήσου πολιτείας» συνάγεται καὶ τὴν κατεκράτησαν οἱ Τοῦρκοι, ποὺ κατεῖχον καὶ τὴν Αὐλῶνα. Τὸ 1912 κατελήφθη ὑπὸ τῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων καὶ ἔκτοτε ἀνῆκεν εἰς τὴν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς ὅμως, τὸ 1914 διὰ τῆς διακοινώσεως τῶν δυνάμεων, ἀπητήθη ἡ ἐκκένωσίς της, καθὼς καὶ ἡ κατάργησις τῆς Αὐτονομίας καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Τὸ 1914 μὲ Νόμον ἡ Κυβέρνησις Βενιζέλου μεταβιβάζει τὴν νῆσον Σάσωνα εἰς τὴν Ἀλβανίαν καὶ ἀπομακρύνεται ἡ ἑλληνική σημαία. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Σάσωνος, Βλάχοι μὲ ἑλληνικὴν συνείδησιν, σφαγιάζονται ἀπὸ τοὺς Ἀλβανούς...
4. Τὸ 1951 οἱ Ἀλβανοὶ μὲ τὴν βοήθειαν τῶν Ρώσων κατασκευάζουν μεγάλην ναυτικὴν βάσιν μὲ ὑπογείους ἐγκαταστάσεις διὰ πυρηνικὰ ὑποβρύχια τοῦ Σοβιετικοῦ στόλου μέχρι τὴν 3.12.1961, ὁπότε ἡ Ρωσία διέκοψεν τὰς σχέσεις της μὲ τὴν Ἀλβανίαν.
5. Τὸ 1962 ὀργανώνεται ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐπιχείρησις ἀνακαταλήψεως τῆς νήσου Σάσωνος μὲ τὸ κωδικὸν ὄνομα «Ἀντιπάτρεια» (Κεντρικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν -Γίγας- μὲ τὶς Εἰδικὲς Δυνάμεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ -ὁ Διοικητὴς τῶν ΛΟΚ Ἀντιστράτηγος Κ. Κόλλιας, ὁ ἀρχηγὸς τῆς ΚΥΠ Ἀλ. Νάτσινας, ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ ΓΕΕΘΑ Στρατηγὸς Κων/νος Δόβας). Ὁ ἀείμνηστος Σεραφείμ, τότε Μητροπολίτης Ἰωαννίνων, ἀνέλαβεν τὸν συντονισμὸν τῶν Βορειοηπειρωτῶν καὶ τῶν Ἑλλαδιτῶν ἐθελοντῶν. Δυστυχῶς ὅμως, ἡ ἐν λόγῳ προσπάθεια διαρρέει καὶ ματαιώνεται ἡ κατάληψις τῆς νήσου Σάσωνος.
6. Τὸ 1998 ἡ Ἰταλία ἀγοράζει τὴν νῆσον Σάσωνα ἀπὸ τὴν Ἀλβανίαν ἔναντι πενήντα ἑπτὰ δισεκατομμυρίων (57.000.000.000) δρχ.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
2. Διαπόντια νησιά και η Κέρκυρα.
α. Γενικές πληροφορίες
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδει
Τα Διαπόντια νησιά είναι νησιωτικό σύμπλεγμα 11 νησιών, που αποτελείται από τρία μεγαλύτερα νησιά και μερικές άλλες νησίδες βόρεια-βορειοδυτικά της Κέρκυρας σε απόσταση 9-20 χλμ από αυτήν:
- Οθωνοί, το μεγαλύτερο από τα Διαπόντια νησιά και το δυτικότερο σημείο της ελληνικής επικράτειας (663 κάτοικοι κατά την απογραφή του 2001).
- Ερεικούσσα, το βορειότερο σημείο των Επτανήσων (698 κάτοικοι κατά την απογραφή του 2001).
- Μαθράκι (297 κάτοικοι κατά την απογραφή του 2001).
και τις ακατοίκητες νησίδες:
Όπως καταλαβαίνουμε τα νησιά αυτά αποτελούν προκεχωρημένα φυλάκια της Ελλάδας για τον έλεγχο του Πορθμού του Οτράντο και μαζί με την Κέρκυρα, υπό προϋποθέσεις δίνουν στρατηγικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα.
β. Ερώτηση στη Βουλή για τις Διαπόντιους νήσους.
Ερώτηση 21488/8-8-2011 της Βουλής των Ελλήνων
β. Ερώτηση στη Βουλή για τις Διαπόντιους νήσους.
Σε απάντηση της σχετικής Ερώτησης, που κατέθεσαν οι Βουλευτές κ.κ. Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης, Αθανάσιος Πλεύρης και Ιωάννης Κοραντής, σχετικά με τις διαποντίους νήσους, σας γνωρίζω ότι το αντικείμενο των τεθέντων ερωτημάτων εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εσωτερικών, του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, προς τα οποία διαβιβάζεται συνημμένα αντίγραφό της για τις δικές τους Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, προς τα οποία διαβιβάζεται συνημμένα αντίγραφό της για τις δικές τους περαιτέρω ενέργειες.Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, προς τα οποία διαβιβάζεται συνημμένα αντίγραφό της για τις δικές τους περαιτέρω ενέργειες.περαιτέρω ενέργειες.
Ερώτηση 21488/8-8-2011 της Βουλής των Ελλήνων
Υπάρχουν στατιστικές έρευνες /μελέτες αναφορικά με την εγκατάσταση λαθρομεταναστών (νομιμοποιημένων και μη) προερχόμενων από την Αλβανία στις τρεις διαποντίους νήσους Οθωνοί, Ερείκουσα, Μαθράκι, οι οποίες παρουσιάζουν άκρως ανησυχητική εικόνα δημογραφικής αλλοίωσης του γηγενούς πληθυσμού. Δεδομένης της υψηλής γεωστρατηγικής αξίας των τριών αυτών νήσων καθώς η ύπαρξή τους καθορίζει και το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ (όποτε και αν αυτή ανακηρυχθεί) είναι σαφές ότι η πολιτεία δεν μπορεί να μείνει αδρανής.
Συνεπώς ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
1. Μετά και από την τελευταία απογραφή σε εθνικό επίπεδο, ποιά είναι η σημερινή ακριβής δημογραφική σύσταση του πληθυσμού στα τρία αυτά νησιά και για το καθένα ξεχωριστά; Πόσοι είναι οι ελληνικής καταγωγής κάτοικοι και πόσοι οι αλλοεθνείς;
2. Τί μέτρα προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση για να αποτρέψει την «ειρηνική κατάληψη» των τριών αυτών νήσων με την αυτονόητη γεωστρατηγική σημασία από Αλβανούς εποίκους;
3. Ποιά η δύναμη του ΛΣ στην περιοχή (μέσα, προσωπικό);
4. Προτίθεστε να προχωρήσετε στην καταγραφή και κατεδάφιση παράνομων/αυθαίρετων οικιών που έχουν ανεγερθεί από τους λαθρομετανάστες στα συγκεκριμένα νησιά;
Οι Βουλευτές
Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης
Αθανάσιος Πλεύρης
Ιωάννης Κοραντής
3. Πόλεμος στο Ιόνιο! Επιχείρηση «Σκεντέρμπεης» - Αναβίωση και συντριβή του Τουρκαλβανισμού!
του Ιωάννη Σ. Θεοδωράτου • Φωτογραφίες: αρχείο «ΣΙ&Γ»
Αποτελεί ένας ελληνοαλβανικός πόλεμος σενάριο επιστημονικής φαντασίας από το πολύ μακρινό μέλλον; Όχι, αν στα επιχειρήματα υπέρ της πρόβλεψης μιας τέτοιας πιθανής εξέλιξης προστεθεί η παράμετρος νεοθωμανική-αναθεωρητική Τουρκία και συνυπολογιστεί η αναθεωρημένη προς τα πάνω γεωστρατηγική αξία ενός μέχρι πρότινος αναξιοποίητου γεωγραφικού χώρου μαζί με τις «μαγικές λέξεις» που ερεθίζουν τους σύγχρονους δρώντες
του γεωπολιτικού περιβάλλοντος: αγωγοί, πετρέλαιο, φυσικό αέριο! Το εκρηκτικό κοκτέιλ είναι ήδη έτοιμο να σερβιριστεί, τα ξίφη ακονίζονται και ήδη συγκροτούνται συμμαχίες που υπακούουν περισσότερο στους νόμους που θέσπισε ο «Πόλεμος των Πολιτισμών» του Σάμιουελ Χάντιγκτον. Η σύγκρουση για τον έλεγχο του Ιονίου ή, για την ακρίβεια, για την παρεμπόδιση της Ελλάδας να χρησιμοποιήσει υπέρ των εθνικών της συμφερόντων και των συμμάχων της την αρχαία υδάτινη δίοδο συν την ΑΟΖ που ορίζεται, συνιστά ήδη
υπόθεση μισού «casus belli» για κάποιες χώρες σφοδρά ενδιαφερόμενες για τα τεκταινόμενα στην περιοχή. Παράλληλα, οι Αλβανοί λαθρομετανάστες αποικίζουν για 20 συνεχή έτη τα ακριτικά νησιά στο βόρειο Ιόνιο και αλλοιώνουν χρόνο με το χρόνο δημογραφικά μια ζωτική για τα εθνικά συμφέροντα περιοχή. Όλα είναι πιθανά να συμβούν τα επόμενα χρόνια, καθώς Τουρκία και Αλβανία πολλαπλασιάζουν και αναβαθμίζουν τις μεταξύ τους στρατηγικές σχέσεις και το ανάγνωσμα του Θουκυδίδη μαζί με τη γνωστή ρήση του Ιφικράτη είναι διαχρονικά επίκαιρα…
Η απάντηση που θα λάβει σήμερα όποιος ρωτήσει έναν επιτελή των Ενόπλων Δυνάμεων σχετικά με το αν και κατά πόσον η περιοχή του Ιονίου πελάγους θεωρείται ως μια πιθανή εστία πολεμικής σύγκρουσης είναι κάθετα αρνητική. Όμως, η ιστορία έχει αποδείξει ότι η ζώνη Αδριατικής-Ιονίου γεννά εκτός από καταστρεπτικούς σεισμούς και ολέθριους πολέμους με έμφαση στις ναυτικές συγκρούσεις. Το γεωγραφικό σύμπλοκο δυτικές ακτογραμμές-Κέρκυρα-Διαπόντιοι Νήσοι-Αδριατική θάλασσα αποτέλεσε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα χώρο αναμέτρησης των ισχυρών γεωπολιτικών δυνάμεων της ευρωπαϊκής ιστορίας. Καθώς διανύουμε τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα το Ιόνιο αρχίζει να μετατρέπεται από ειδυλλιακό τόπο θερινών διακοπών σε «μήλο της έριδος», με αφορμή την προσπάθεια ελέγχου των πλούσιων υποθαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων
(πετρέλαιο και φυσικό αέριο) που ήδη έχουν δημιουργήσει τριβές μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας, με επίκεντρο τη χάραξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Τα Τίρανα και η Άγκυρα φαίνεται ότι συντάσσονται πλήρως σε μια πολιτική αποτροπής της Αθήνας να διεκδικήσει τα δικαιώματά της στο φλέγον θέμα της ΑΟΖ. Επίσης, η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Αλβανίας και Τουρκίας έχει προσλάβει πλέον στρατηγική διάσταση. Παρ’ όλα αυτά, θα ήταν αφελές να θεωρήσουμε σήμερα ότι υφίσταται απειλή, και μάλιστα αξιόπιστη, από πλευράς Αλβανίας. Ωστόσο παρά την πλήρη υπεροχή που απολαμβάνουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έναντι των αλβανικών, μια στρατιωτική αντιπαράθεση στην περιοχή θα εμπλέξει και τουρκικά στρατεύματα. Λόγω της διαρκώς αυξανόμενης γεωστρατηγικής/γεωενεργειακής αξίας του Ιονίου πελάγους, σε συνδυασμό με τη βραχυπρόθεσμη μετατροπή του σε αποκλειστική λεωφόρο μεταφοράς υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στην Ιταλική χερσόνησο (και κατ’ επέκταση στην ΕΕ), θα πρέπει να αναμένεται η δημιουργία ισχυρών τάσεων που πιθανότατα θα οδηγήσουν τα επόμενα χρόνια σε τριβή την Ελλάδα με τη δυάδα
Αλβανία-Τουρκία. Σκοπός αυτού του άρθρου-ανάλυσης δεν είναι η κινδυνολογία, αλλά η στρατηγική προειδοποίηση καθώς πληθαίνουν τα στοιχεία περί:
1. κατευθυνόμενης (εξ Άγκυρας) σχεδιασμένης αναβάθμισης των αλβανικών Ενόπλων Δυνάμεων,
2. συχνότερης παρουσίας τουρκικών πολεμικών πλοίων στο Δυρράχιο και
3. εκμετάλλευσης της μουσουλμανικής αλβανικής μειονότητας στην περιοχή της Ελλάδας με επίκεντρο την Ήπειρο, την Κέρκυρα και ειδικά τις υψηλότατης γεωστρατηγικής σημασίας Διαπόντιους Νήσους (Ερείκουσα, Μαθράκι, Οθωνοί) για τον έλεγχο του Ιονίου και της υπόαυτές καθοριζόμενη ΑΟΖ.
Καθώς θα οδεύουμε προς τέλος της τρέχουσας δεκαετίας (2011-2020), δεν θα πρέπει να μας εκπλήξει το γεγονός της δημιουργίας μιας νέας θερμής κατάστασης και στα βορειοδυτικά σύνορά μας, απόρροια της στενότατης στρατηγικής σχέσης Αλβανίας-Τουρκίας, η οποία με το μανδύα του Νεοθωμανισμού θα έχει συγκροτήσει τον νέο τουρκαλβανισμό του 21ου αιώνα. Η όποια εκδήλωση επιθετικής δραστηριότητας στην περιοχή θα συνδέεται άρρηκτα με τους τουρκικούς σχεδιασμούς σε Αιγαίο και Θράκη, καθιστώντας το Ιόνιο ένα δευτερεύον μέτωπο, πέραν του κύριου θεάτρου επιχειρήσεων, με σκοπό τη διάσπαση και την κατάτμηση της ελληνικής πολεμικής προσπάθειας.
Ποια όμως θα ήταν η κύρια αιτία και ποια η αφορμή για τη δημιουργία ενός θερμού επεισοδίου στο Ιόνιο πέλαγος; Το κύριο αίτιο μιας ανάφλεξης στα βορειοδυτικά σύνορά μας δεν μπορεί παρά να σχετίζεται με τη συνολική τουρκική αναθεωρητική στρατηγική, για την οποία η Αλβανία συνιστά έναν γεωγραφικό και στρατιωτικό μοχλό άσκησης πίεσης κατά της χώρας μας. Η μεγάλη εικόνα περιλαμβάνει την προσπάθεια επιβολής καθεστώτος αδρανοποίησης ή και ακύρωσης οποιασδήποτε βούλησης της Αθήνας να κηρύξει ΑΟΖ στο Ιόνιο. Είναι γνωστό ότι η Αλβανία ουσιαστικά ανέτρεψε και ακύρωσε προηγούμενη συμφωνία με την Ελλάδα σχετικά με το ζήτημα των...
η συνέχεια στο περιοδικό Στρατιωτική Ισορροπία & Γεωπολιτική που κυκλοφορεί (Τεύχος 19, Σεπτέμβριος).
http://borioipirotika.blogspot.com/2011/09/blog-post_2443.html4. ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
http://www.scribd.com/fullscreen/62666320?access_key=key-1wt6xfvmkutfyphalnnw
ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ
5. Στενά Βοσπόρου και Δαρδανελλίων
Η επικοινωνία της Μεσογειακής Λεκάνης με τις γειτονικές της θάλασσες γίνεται μέσω τριών σημαντικών, από στρατηγικής άποψης, προσβάσεων – το Στενό του Γιβραλτάρ στη δύση, τη Διώρυγα του Σουέζ στα νοτιοανατολικά και τα Στενά Βοσπόρου-Δαρδανελίων στα βορειοανατολικά. Τα τελευταία είναι δύο στενοί και επιμήκεις πορθμοί μέσω των οποίων επικοινωνεί ο Εύξεινος Πόντος με τη Μεσόγειο και η Ευρώπη με την Ασία.
Τα Στενά Βοσπόρου-Δαρδανελίων αποτελούν ενιαίο χώρο, από οικονομικής και στρατηγικής πλευράς, δεδομένου ότι ικανοποιούν τους ίδιους σκοπούς, ευρισκόμενοι ο ένας στη συνέχεια του άλλου. Ο Βόσπορος (Bosporus, τουρκ. Istanbul Bogazi) είναι ο δίαυλος που ενώνει τον Εύξεινο Πόντο με τη Θάλασσα του Μαρμαρά, η οποία συνδέεται με το Αιγαίο Πέλαγος μέσω του διαύλου των Δαρδανελλίων (τουρκ. Canakkale Bogazi). Τα στενά αυτά είναι από τα πιο επικίνδυνα για τη ναυσιπλοΐα.
Ο Βόσπορος έχει μήκος περίπου 16,74 ναυτικά μίλια, και μέσο εύρος 0,81 ναυτικά μίλια, ενώ στο στενότερο σημείο το εύρος φτάνει μόνο στα 0,378 ναυτικά μίλια. Τα Στενά του Βοσπόρου παρουσιάζουν διάφορες κλειστές στροφές. Τα πλοία που το διασχίζουν είναι υποχρεωμένα να τροποποιούν την πορεία τους τουλάχιστον 12 φορές. Στο στενότερο σημείο, το Καντήλι (700μ), απαιτείται αλλαγή πορείας κατά 45ο. Στο σημείο αυτό η ταχύτητα του ρεύματος μπορεί να φτάσει στους 7-8 κόμβους. Στο Γενίκιοϊ, η ανάγκη αλλαγής πορείας είναι 85ο. Στις στροφές αυτές (Καντήλι και Γενίκιοϊ) όπου η ορατότητα πριν και κατά τη διάρκεια της αλλαγής πορείας, είναι κακή, τα πλοία που προσεγγίζουν από την αντίθετη κατεύθυνση δεν μπορούν να δουν πίσω από τη στροφή. Επίσης υπάρχει πολύ βαριά κυκλοφορία πορθμείων στο στενό, τα οποία συνδέουν την ευρωπαϊκή με την ασιατική ακτή της Κωνσταντινούπολης. Υπάρχουν δύο γέφυρες, μήκους 5,5 χιλιομέτρων, που συνδέουν τις δύο ακτές του Βοσπόρου. Το τμήμα των Δαρδανελλίων παρουσιάζει διαφορετική εδαφική διαμόρφωση. Οι βόρειες ακτές του πορθμού – στη χερσόνησο της Καλλίπολης – είναι βραχώδεις και απόκρημνες και σχεδόν ακάλυπτες από βλάστηση, ενώ οι όχθες επί της ασιατικής ακτής είναι επίπεδες, πεδινές και με πλούσια βλάστηση. Αμφότερες οι ακτές παρουσιάζουν πτυχώσεις με ακρωτήρια και όρμους.
Tα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων δέχονται τη μεγαλύτερη κυκλοφορία πλοίων παγκοσμίως (διέρχονται ετησίως 50.000 πλοία, από τα οποία 5.500 πετρελαιοφόρα) τα οποία έχουν κατά βάση προορισμό τη νότια και τη δυτική Ευρώπη. Τα μεγαλύτερα πλοία που μπορούν να διέλθουν είναι τα πετρελαιοφόρα κλάσης Suezmax (120.000-200.000 τόνων). Η Τουρκία έχει επιβάλλει κατά την τελευταία δεκαετία περιορισμούς στη διέλευση των πετρελαιοφόρων από το στενό του Βοσπόρου, οι οποίες έχουν ως συνέπεια την απαγόρευση διέλευσης τη νύκτα σε πλοία με μήκος μεγαλύτερο των 200μ. που στην πράξη σημαίνει απαγόρευση σε όλα σχεδόν τα πλοία που μεταφέρουν αργό πετρέλαιο και πολλά που μεταφέρουν διάφορα προϊόντα πετρελαίου. Τα προβλήματα συσσώρευσης μεγάλου αριθμού πλοίων, που έχει ως αποτέλεσμα μεγάλες καθυστερήσεις αλλά και περιβαλλοντικές επιπτώσεις, καθώς επίσης και οι μεγάλοι ναύλοι που έχει επιβάλλει η Τουρκία, οδήγησαν στην κατασκευή αγωγών μεταφοράς ενεργειακών πρώτων υλών που παρακάμπτουν τα Στενά.
Τα Στενά αυτά συνιστούν τον σημαντικότερο ζωτικό χώρο της Βαλκανικής χερσονήσου, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι δι’ αυτών διέρχονται (και ελέγχονται) δύο στρατηγικές αρτηρίες, επί των οποίων στοιχίζονται άξονες γεωστρατηγικής επιρροής:
1) Η χερσαία αρτηρία, που φέρει άμεσα σε επικοινωνία την Ευρώπη με τη Μικρά Ασία και τη Μέση Ανατολή, και
2) Η θαλάσσια αρτηρία, που συνδέει τον Εύξεινο Πόντο με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο θάλασσα.
6. ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΡΔΑΝΕΛΛΙΩΝ.pdf Ιστορική προσέγγιση
Ανθλγός (ΔΓ) Δημήτριος Σελήνης7. ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΟΙΗΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΙΜΒΡΟΥ ΚΑΙ ΤΕΝΕΔΟΥ.
Η Ίμβρος και η Τένεδος, παραχωρήθηκαν τελικά στην Τουρκία, ύστερα από πιεστική απαίτηση του Ισμέτ Πασά (Ινονού), λόγω της γεωστρατηγικής τους σημασίας για την ασφάλεια των Στενών, άσχετα από τα δημογραφικά τους στοιχεία, με τη Συνθήκη της Λωζάνης, στις 24 Ιουλίου του 1923. Αυτό προκάλεσε τη διαμαρτυρία των κατοίκων που με τη σειρά του μεγάλωσε τις ενοχές των συντακτών της συνθήκης για την αδικία αυτή, οι οποίοι θέλοντας να προλάβουν την επαλήθευση των φόβων των κατοίκων προέβησαν στη σύνταξη του άρθρου 14 της σύμφωνα με το οποίο:
Άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάνης:
Αι νήσοι Ίμβρος και Τένεδος, παραμένουσαι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν, θα απολαύωσιν ειδικής διοικητικής οργανώσεως, αποτελούμενης εκ τοπικών στοιχείων και παρεχούσης πάσαν εγγύησιν εις τον μη μουσουλμανικόν ιθαγενή πληθυσμόν δι' ό,τι αφορά εις την τοπικήν διοίκησιν και την προστασίαν των προσώπων και των περιουσιών.
Η διατήρησις της τάξεως θα εξασφαλίζηται εν αυταίς δι' αστυνομίας στρατολογουμένης μεταξύ του ιθαγενούς πληθυσμού, τη φροντίδι της ως άνω προβλεπομένης τοπικής διοικήσεως υπό τα διαταγάς της οποίας θα διατελή.
Αι συνομολογηθείσαι ή συνομολογηθησόμεναι μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας συμφωνίαι, αι αφορώσαι την ανταλλαγήν των Ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών, δεν θα εφαρμοσθώσιν εις τους κατοίκους των νήσων Ίμβρου και Τενέδου.
Προκειμένου να διασφαλιστεί ακόμα περισσότερο η τύχη των Ιμβρίων και Τενεδίων προσαρτήθηκε και ειδικό Πρωτόκολλο, που προέβλεπε την «πλήρη και τελεία αμνηστία εις πάντας τους κατοίκους για τα διαπραχθέντα πολιτικά ή κοινού ποινικού δικαίου κακουργήματα και πλημμελήματα».
8. Ίμβρος και Τένεδος – Η γενοκτονία των Ελλήνων.
Η Ίμβρος και η Τένεδος, τα δύο νησιά που βρίσκονται στην είσοδο των Δαρδανελίων (Ελλήσποντος), το 1922 αριθμούσαν περίπου 12.000 κατοίκους, όλοι τους Έλληνες. Με την Συνθήκη της Λοζάνης, τα νησιά πέρασαν στην κυριαρχία της Τουρκίας, με ένα ειδικό καθεστώς, που προέβλεπε τοπική αυτοδιοίκηση και ειδική μεταχείριση του πληθυσμού.Και όντως… Οι Τούρκοι επιφύλαξαν για τους Έλληνες των δυο αυτών νησιών, μια πολύ «ειδική» μεταχείριση, έτσι ώστε σήμερα, να έχουν απομείνει εκεί περί τους 200 ηλικιωμένους Έλληνες, ενώ ο συνολικός πληθυσμός «τονώθηκε» με Τούρκους και Κούρδους έποικους.
Μια τακτική, που έρχεται σε πλήρη «αρμονία» κι «αμοιβαιότητα», με την ελληνική πολιτική του «μη στάξει και μη βρέξει» του μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης, που η Τουρκία έχει πάρει υπό την «προστασία της», παρ’ ότι δεν πρόκειται για εθνική μειονότητα, αλλά για θρησκευτική, κι ως εκ τούτου δεν της πέφτει κανένας λόγος.
Δείτε το βίντεο, στο οποίο παρουσιάζεται το χρονικό του αφελληνισμού των δύο αυτών νησιών κι αποφασίστε μετά, ποιος θα πρέπει να είναι υποψήφιος για το βραβείο ελληνοτουρκικής «φιλίας», «Αμπντί Ιπεκτσί»…
Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=3587#ixzz1bGkT9oGw
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ:
Η γεωστρατηγική αξία του Αϊ Στράτη, είναι από τους βασικούς λόγους της καινοφανούς τουρκικής αξίωσης
Η κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο, σε συνδυασμό με την ήπια αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης, θα πρέπει να αποτελέσει αφετηρία προβληματισμού για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων.
Η νέα απαράδεκτη τουρκική πρόκληση στρέφεται ευθέως κατά των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.
Και πιο συγκεκριμένα, η Τουρκία αξίωσε να εξαιρεθεί το νησί Αϊ Στράτης από τον σχεδιασμό αεροναυτικής άσκησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, προβάλλοντας, για πρώτη φορά, το έωλο επιχείρημα ότι είναι αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή. Η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση της Συμμαχίας δέχτηκε, έστω έμμεσα, τον ισχυρισμό της Τουρκίας, με αποτέλεσμα η νατοϊκή άσκηση να ακυρωθεί.
Πρόκειται ασφαλώς για βαρύτατη τουρκική πρόκληση, που έγινε μάλιστα με την ανοχή (στην καλύτερη περίπτωση) του ΝΑΤΟ.
Η απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση μιας περιοχής είναι ο προθάλαμος που οδηγεί με βεβαιότητα στην αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας. Είναι η προσθήκη στον κατάλογο των «γκρίζων ζωνών», των περιοχών δηλαδή που η Τουρκία θεωρεί αμφισβητούμενης εθνικής κυριαρχίας. Και όσο μακραίνει ο κατάλογος των «γκρίζων ζωνών», τόσο περιορίζεται το εύρος της εθνικής μας κυριαρχίας.
Η ελληνική κυβέρνηση, διακατεχόμενη από φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας, αλλά και από δέος έναντι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, προσπάθησε αρχικά να υποβαθμίσει τη νέα ιταμή τουρκική πρόκληση. Μάλιστα, ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Β. Αντώναρος δήλωσε ότι η νατοϊκή άσκηση αναβλήθηκε λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών!!! Προσπάθησε δηλαδή ο Β. Αντώναρος, προφανώς κατόπιν εντολής του Μεγάρου Μαξίμου και του υπουργείου Εξωτερικών, να δικαιολογήσει την τουρκική πρόκληση, ώστε να μην διαταραχθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις!!
Η ομόθυμη σχεδόν αντίδραση των ΜΜΕ (κυρίως οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, αφού το θέμα ελάχιστα απασχόλησε την ιδιωτική «κανιβαλική» τηλεόραση) στη νέα ιταμή πρόκληση της Τουρκίας υποχρέωσε την κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγει τη δημόσια κατακραυγή, να αλλάξει ρότα.
Έτσι, την επομένη της δήλωσης του Β. Αντώναρου, τα συναρμόδια υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών, διά των εκπροσώπων τους, του Α/ΓΕΕΘΑ ναυάρχου Π. Χηνοφώτη και Γ. Κουμουτσάκου αντίστοιχα, στηλίτευσαν το ΝΑΤΟ, που δέχτηκε τις τουρκικές αιτιάσεις, θέτοντας μάλιστα και θέμα συνοχής της Συμμαχίας. Και παράλληλα, χαρακτήρισαν την τουρκική ενέργεια «τελείως αβάσιμη από πλευράς διεθνούς δικαίου και απαράδεκτη, που θέτει σε δοκιμασία τις ελληνοτουρκικές σχέσεις».
Ωστόσο, δεν τόλμησε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να προβεί σε διπλωματικά διαβήματα, είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στην Τουρκία!! Γιατί άραγε;
Το νομικό καθεστώς
Υπάρχει όμως θέμα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, όπως ισχυρίζεται η Άγκυρα;
Η αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης, αλλά και η αποστρατιωτικοποίηση των Δαρδανελλίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προβλεπόταν από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά, του 1923. Ωστόσο, η σύμβαση αυτή αντικαταστάθηκε από τη Σύμβαση του Μοντραί του 1936, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της.
Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίστηκε και από την Τουρκία, σύμφωνα και με την επιστολή που απηύθυνε στον Έλληνα πρωθυπουργό στις 6 Μαΐου 1936 ο τότε Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα Roussen Esref, κατόπιν οδηγιών της κυβέρνησής του.
Σε κανένα διεθνές κείμενο ή διμερή διακρατική συμφωνία δεν υπάρχει αναφορά στον Αϊ Στράτη. Και ουδέποτε στο παρελθόν η Τουρκία είχε θέσει θέμα αποστρατιωτικοποίησης του Αϊ Στράτη. Γι’ αυτό, η ενέργεια της Τουρκίας είναι ιδιαίτερης πολιτικής και στρατιωτικής βαρύτητας και είναι ενταγμένη στη γενικότερη επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας. Και μάλιστα, προσλαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού έχει την ανοχή του ΝΑΤΟ.
Ποιοι είναι οι στόχοι
Το κεμαλικό και μετακεμαλικό κατεστημένο της Άγκυρας έχει ως πάγιο διακηρυγμένο στρατηγικό στόχο την αναθεώρηση του υφισταμένου νομικού και κυριαρχικού καθεστώτος του Αιγαίου. Και είναι βέβαιο ότι κάθε κίνηση του στρατιωτικού κατεστημένου είναι πολύ καλά μελετημένη. Η Τουρκία επέλεξε τώρα να θέσει θέμα αποστρατιωτικοποίησης και του Αϊ Στράτη, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, για τους εξής λόγους:
• Για να καταγραφεί, επισήμως, μία ακόμη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησί του Αιγαίου.
• Η γεωστρατηγική αξία του Αϊ Στράτη είναι από τους βασικούς λόγους της καινοφανούς τουρκικής αξίωσης. Το ιστορικό ελληνικό νησί βρίσκεται στο κέντρο σχεδόν του Αιγαίου και σε απόσταση ελέγχου της εξόδου των Στενών των Δαρδανελλίων.
• Οι Τούρκοι στρατηγοί εκτιμούν ότι το κλίμα στο ΝΑΤΟ είναι ευνοϊκό, ώστε να προβάλουν ακόμη και τις πλέον παράλογες αξιώσεις εις βάρος της Ελλάδας.
• Το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας εκτιμά ότι η ελληνική αντίδραση στις απαράδεκτες τουρκικές προκλήσεις θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη και λόγω εγκλωβισμού της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στα «γρανάζια» της αμερικανο-νατοϊκής διπλωματίας, αλλά και λόγω των φοβικών συνδρόμων που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στην τουρκική πολιτική, που έχει ως αιχμή της την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας. Και, δυστυχώς για μας, οι Τούρκοι στρατηγοί δεν λάθεψαν…
• Η Τουρκία «απάντησε» στη στήριξη που παρείχε η ελληνική κυβέρνηση στην Κυπριακή Δημοκρατία για το θέμα των πιθανολογούμενων πετρελαίων της Ανατολικής Μεσογείου.
Α πό τα παραπάνω συνάγεται ότι, αν η ελληνική κυβέρνηση δεν αλλάξει άρδην τακτική στην αντιμετώπιση της κλιμακούμενης τουρκικής προκλητικότητας, είναι πολύ πιθανόν να παραδώσει την Ελλάδα μικρότερη σε έκταση από όση την παρέλαβε!!!
Η νέα απαράδεκτη τουρκική πρόκληση στρέφεται ευθέως κατά των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.
Και πιο συγκεκριμένα, η Τουρκία αξίωσε να εξαιρεθεί το νησί Αϊ Στράτης από τον σχεδιασμό αεροναυτικής άσκησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, προβάλλοντας, για πρώτη φορά, το έωλο επιχείρημα ότι είναι αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή. Η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση της Συμμαχίας δέχτηκε, έστω έμμεσα, τον ισχυρισμό της Τουρκίας, με αποτέλεσμα η νατοϊκή άσκηση να ακυρωθεί.
Πρόκειται ασφαλώς για βαρύτατη τουρκική πρόκληση, που έγινε μάλιστα με την ανοχή (στην καλύτερη περίπτωση) του ΝΑΤΟ.
Η απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση μιας περιοχής είναι ο προθάλαμος που οδηγεί με βεβαιότητα στην αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας. Είναι η προσθήκη στον κατάλογο των «γκρίζων ζωνών», των περιοχών δηλαδή που η Τουρκία θεωρεί αμφισβητούμενης εθνικής κυριαρχίας. Και όσο μακραίνει ο κατάλογος των «γκρίζων ζωνών», τόσο περιορίζεται το εύρος της εθνικής μας κυριαρχίας.
Η ελληνική κυβέρνηση, διακατεχόμενη από φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας, αλλά και από δέος έναντι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, προσπάθησε αρχικά να υποβαθμίσει τη νέα ιταμή τουρκική πρόκληση. Μάλιστα, ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Β. Αντώναρος δήλωσε ότι η νατοϊκή άσκηση αναβλήθηκε λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών!!! Προσπάθησε δηλαδή ο Β. Αντώναρος, προφανώς κατόπιν εντολής του Μεγάρου Μαξίμου και του υπουργείου Εξωτερικών, να δικαιολογήσει την τουρκική πρόκληση, ώστε να μην διαταραχθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις!!
Η ομόθυμη σχεδόν αντίδραση των ΜΜΕ (κυρίως οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, αφού το θέμα ελάχιστα απασχόλησε την ιδιωτική «κανιβαλική» τηλεόραση) στη νέα ιταμή πρόκληση της Τουρκίας υποχρέωσε την κυβέρνηση, προκειμένου να αποφύγει τη δημόσια κατακραυγή, να αλλάξει ρότα.
Έτσι, την επομένη της δήλωσης του Β. Αντώναρου, τα συναρμόδια υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών, διά των εκπροσώπων τους, του Α/ΓΕΕΘΑ ναυάρχου Π. Χηνοφώτη και Γ. Κουμουτσάκου αντίστοιχα, στηλίτευσαν το ΝΑΤΟ, που δέχτηκε τις τουρκικές αιτιάσεις, θέτοντας μάλιστα και θέμα συνοχής της Συμμαχίας. Και παράλληλα, χαρακτήρισαν την τουρκική ενέργεια «τελείως αβάσιμη από πλευράς διεθνούς δικαίου και απαράδεκτη, που θέτει σε δοκιμασία τις ελληνοτουρκικές σχέσεις».
Ωστόσο, δεν τόλμησε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να προβεί σε διπλωματικά διαβήματα, είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στην Τουρκία!! Γιατί άραγε;
Το νομικό καθεστώς
Υπάρχει όμως θέμα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών του Αιγαίου, όπως ισχυρίζεται η Άγκυρα;
Η αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης, αλλά και η αποστρατιωτικοποίηση των Δαρδανελλίων, της Θάλασσας του Μαρμαρά και του Βοσπόρου, καθώς επίσης και των τουρκικών νησιών Ίμβρου (Gokceada), Τενέδου (Bozcaada) και Λαγουσών (Tavcan), αρχικώς προβλεπόταν από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά, του 1923. Ωστόσο, η σύμβαση αυτή αντικαταστάθηκε από τη Σύμβαση του Μοντραί του 1936, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της.
Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίστηκε και από την Τουρκία, σύμφωνα και με την επιστολή που απηύθυνε στον Έλληνα πρωθυπουργό στις 6 Μαΐου 1936 ο τότε Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα Roussen Esref, κατόπιν οδηγιών της κυβέρνησής του.
Σε κανένα διεθνές κείμενο ή διμερή διακρατική συμφωνία δεν υπάρχει αναφορά στον Αϊ Στράτη. Και ουδέποτε στο παρελθόν η Τουρκία είχε θέσει θέμα αποστρατιωτικοποίησης του Αϊ Στράτη. Γι’ αυτό, η ενέργεια της Τουρκίας είναι ιδιαίτερης πολιτικής και στρατιωτικής βαρύτητας και είναι ενταγμένη στη γενικότερη επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας. Και μάλιστα, προσλαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, αφού έχει την ανοχή του ΝΑΤΟ.
Ποιοι είναι οι στόχοι
Το κεμαλικό και μετακεμαλικό κατεστημένο της Άγκυρας έχει ως πάγιο διακηρυγμένο στρατηγικό στόχο την αναθεώρηση του υφισταμένου νομικού και κυριαρχικού καθεστώτος του Αιγαίου. Και είναι βέβαιο ότι κάθε κίνηση του στρατιωτικού κατεστημένου είναι πολύ καλά μελετημένη. Η Τουρκία επέλεξε τώρα να θέσει θέμα αποστρατιωτικοποίησης και του Αϊ Στράτη, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, για τους εξής λόγους:
• Για να καταγραφεί, επισήμως, μία ακόμη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησί του Αιγαίου.
• Η γεωστρατηγική αξία του Αϊ Στράτη είναι από τους βασικούς λόγους της καινοφανούς τουρκικής αξίωσης. Το ιστορικό ελληνικό νησί βρίσκεται στο κέντρο σχεδόν του Αιγαίου και σε απόσταση ελέγχου της εξόδου των Στενών των Δαρδανελλίων.
• Οι Τούρκοι στρατηγοί εκτιμούν ότι το κλίμα στο ΝΑΤΟ είναι ευνοϊκό, ώστε να προβάλουν ακόμη και τις πλέον παράλογες αξιώσεις εις βάρος της Ελλάδας.
• Το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας εκτιμά ότι η ελληνική αντίδραση στις απαράδεκτες τουρκικές προκλήσεις θα είναι εξαιρετικά περιορισμένη και λόγω εγκλωβισμού της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στα «γρανάζια» της αμερικανο-νατοϊκής διπλωματίας, αλλά και λόγω των φοβικών συνδρόμων που έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στην τουρκική πολιτική, που έχει ως αιχμή της την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας. Και, δυστυχώς για μας, οι Τούρκοι στρατηγοί δεν λάθεψαν…
• Η Τουρκία «απάντησε» στη στήριξη που παρείχε η ελληνική κυβέρνηση στην Κυπριακή Δημοκρατία για το θέμα των πιθανολογούμενων πετρελαίων της Ανατολικής Μεσογείου.
Α πό τα παραπάνω συνάγεται ότι, αν η ελληνική κυβέρνηση δεν αλλάξει άρδην τακτική στην αντιμετώπιση της κλιμακούμενης τουρκικής προκλητικότητας, είναι πολύ πιθανόν να παραδώσει την Ελλάδα μικρότερη σε έκταση από όση την παρέλαβε!!!
Χρήστος Καπούτσης
10. Η στρατιωτική αξία της Λήμνου χθες και σήμερα
α. Η απελευθέρωση της Λήμνου.
«Όταν, το απομεσήμερο της 5ης Οκτωβρίου του 1912, ο Παύλος Κουντουριώτης απέπλεε από τον όρμο του Φαλήρου με κατεύθυνση το βόρειο Αιγαίο, είναι σίγουρο πως γνώριζε ότι αν ο Ελληνικός Στόλος δεν κατάφερνε να κυριαρχήσει στο Αιγαίο, τότε η έκβαση του πολέμου που ξεκινούσε ήταν πολύ δύσκολο να είναι ευτυχής για τις ελληνικές προσδοκίες», υπογράμμισε στην ομιλία του ο Δρ. Χασάπης, σημειώνοντας πως «η επιβλητική νηοπομπή των 23 πλοίων, με επικεφαλής τον Αβέρωφ, …. είχε στόχο να αποκλείσει τον τουρκικό στόλο στα Στενά των Δαρδανελίων. Και για να το καταφέρει αυτό, δεν έφτανε μόνο να έχει υπεροπλία, αλλά χρειαζόταν έναν ασφαλή ναύσταθμο, για ελλιμενισμό και ανεφοδιασμό».
«Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η έγκαιρη κατάκτηση της Λήμνου από τον ελληνικό στόλο βοήθησε αποφασιστικά στη γρήγορη προώθηση του ελληνικού στρατού στο μακεδονικό μέτωπο και στην έγκαιρη απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, πριν από τους Βουλγάρους», συνέχισε ο πρόεδρος του «Ηφαίστου» και πρόσθεσε : «Γι’ αυτό ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης έσπευσε στη Λήμνο, πριν καλά καλά κηρυχτεί ο πόλεμος κατά της Τουρκίας. ‘Ετσι πέτυχε τον απόλυτο αιφνιδιασμό».
Όπως επισήμανε ο Δρ. Χασάπης «ήταν ξεκάθαρο ότι η διαμάχη στο Αιγαίο θα κρινόταν υπέρ εκείνου που θα έλεγχε τα Στενά. Αν οι Τούρκοι εΙχαν προβλέψει να οχυρώσουν τη Λήμνο, θα ναυμαχουσαν με πολύ καλυτερες προυποθέσεις», τονίζοντας ότι «η απώλεια της Λήμνου στην αρχή των βαλκανικών πολέμων στοιχισε στους Τούρκους μια σύντομη στρατιωτική ήττα και, επομένως, την αδυναμια αξιοπρεπούς διαπραγμάτευσης». (Απόσπασμα)
β. Δεν έβαλαν βέτο, έμειναν οι γκρίζες ζώνες.
ΝΑΤΟ: ΑΠΟ ΤΟ 1995 ΖΗΤΗΜΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
Προσφάτως η Ελλάδα αποχώρησε από τη ΝΑΤΟϊκή άσκηση αεράμυνας Noble-aspect 2010 επειδή το ΝΑΤΟ απέρριψε τη θέση της Ελλάδας και δεν συμπεριέλαβε στην άσκηση τα νησιά του Αν. Αιγαίου και κυρίως τις αεροπορικές δυνάμεις (αεροδρόμιο-ραντάρ) της Λήμνου.
Κατ' αυτόν τον τρόπο το ΝΑΤΟ εφάρμοσε κατά γράμμα τη διαταγή του 2006 (που απαγορεύει στα ελληνικά αεροσκάφη για σκοπούς ΝΑΤΟ να προσεγγίζουν εγγύτερα των 6 ν.μ. από τα νησιά του Αν. Αιγαίου, να πετάνε πάνω από αυτά και να προσγειώνονται σ' αυτά) και δεν συμπεριέλαβε τα 7 F16 τα οποία εδρεύουν στο αεροδρόμιο της Λήμνου να προσγειώνονται και να απογειώνονται από το αεροδρόμιο αυτό για να συμμετάσχουν στην άσκηση. Το ίδιο έπραξε το ΝΑΤΟ και για το στρατιωτικό ραντάρ της Λήμνου και δεν το συμπεριέλαβε στην άσκηση. Η ελληνική αποχώρηση από τη ΝΑΤΟϊκή άσκηση δεν αποτελεί λύση, απλώς καταγράφει την πολιτική αδυναμία διαχείρισης της ανάκλησης της απαράδεκτης διαταγής του ΝΑΤΟ, η οποία ευθέως θέτει θέμα ακεραιότητας της ελληνικής κυριαρχίας για όλα τα νησιά του Αν. Αιγαίου.
Το θέμα της διαταγής του ΝΑΤΟ (AEGEAN POLICY 26/8/2006) η οποία δημιουργεί καθεστώς γκρίζας ζώνης για τα νησιά του Αν. Αιγαίου και θέτει σε ευθεία αμφισβήτηση την ελληνική κυριαρχία για την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ, τη ζώνη αλιείας, την περιοχή έρευνας και διάσωσης και τα χωρικά ύστατα, έχει αφετηρία το 1995.
Λόγω αδυναμίας
Τη χρονιά εκείνη, λόγω αδράνειας και αδυναμίας τής τότε κυβέρνησης, η Τουρκία πέτυχε ώστε το ΝΑΤΟ να αποδεχθεί ότι τα νησιά του Αν. Αιγαίου τελούν υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης, όπως φαίνεται στο έγγραφο (1) που παρουσιάζει η «Ε».
Στο έγγραφο αυτό, που αποτελεί οδηγία του ανώτατου διοικητή των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ, αναφέρονται ονομαστικά τα νησιά του Αν. Αιγαίου ως αποστρατιωτικοποιημένα.
Αυτή ήταν η αφετηρία για να φτάσουμε στη διαταγή του AEGEAN POLICY 26/8/2006.
Εκτοτε η Τουρκία ουδέποτε έκανε πίσω από τη «σταθερή τουρκική θέση» σύμφωνα με την οποία δεν δέχεται την άμεση ή έμμεση συμπερίληψη στα έγγραφα του ΝΑΤΟ «στρατιωτικών μέσων που εδρεύουν παρανόμως σε αποστρατιωτικοποιημένες περιοχές σύμφωνα με διεθνείς συνθήκες...».
Τον Νοέμβριο του 1998 ο τότε πρέσβης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ Ονούρ Οϊμέν (έγγραφο 2) σε συνδιάσκεψη του ΝΑΤΟ υπό τον τότε γ. γραμματέα του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα και με τη συμμετοχή τού τότε πρέσβη της Ελλάδας Γ. Σαββαΐδη κατέθεσε τις θέσεις της τουρκικής κυβέρνησης, σε τρισέλιδο υπόμνημα, που υποστήριζε ότι τα νησιά του Αν. Αιγαίου για διάφορους λόγους, π.χ. από ελληνική... εισβολή μέχρι καταπάτηση διεθνών συνθηκών, είναι όλα αποστρατιωτικοποιημένα.
Δυσαρέσκεια
Οι ελληνικές αντιρρήσεις υπήρξαν τα επόμενα έτη ήπιες και δεν ανέτρεψαν τις οδηγίες του SACEUR. Οπως φαίνεται και στο ελληνικό έγγραφο της 5ης Νοεμβρίου 1998 (έγγραφο 3), η ελληνική κυβέρνηση εξέφρασε για ακόμη μία φορά τη δυσαρέσκειά της για την τροπή των πραγμάτων και την άρνησή της να δεχθεί τις αποφάσεις, εστιάζοντας τις αντιρρήσεις της μόνο στην περίπτωση της Λήμνου.
Ωστόσο ανάλογες ενέργειες η Τουρκία έκανε το 1996 και προς το EURO CONTROL και τον ICAO, με αποτέλεσμα να αποδεχθεί ο τελευταίος ότι η Λήμνος τελεί υπό καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης και να απαγορεύει τη χρήση του στρατιωτικού ελικόπτερου που εδρεύει στο νησί για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.
Από το 2002 η Τουρκία πέτυχε μέσω των ΝΑΤΟ, EURO CONTROL, ICAO να καταστήσει το Αν. Αιγαίο στην πραγματικότητα μια «γκρίζα ζώνη» με αποκορύφωμα τη ΝΑΤΟϊκή οδηγία του 2006, σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται στα ελληνικά μαχητικά να πετάνε πάνω από τα νησιά του Αν. Αιγαίου και στην περίπτωση που πετάξουν, τότε το στρατηγείο της Σμύρνης να τα αναχαιτίζει με τουρκικά, με το αιτιολογικό ότι έχουν παραβιάσει την απαγορευτική διαταγή του ΝΑΤΟ AEGEAN POLICY 2006.
Για ανατροπή
Προσφάτως η ελληνική κυβέρνηση διά του ΥΕΘΑ δήλωσε ότι έχουν δρομολογηθεί ενέργειες για την ανάκληση της διαταγής του 2006 σχετικά με τα νησιά του Αν. Αιγαίου, κάτι που μοιάζει ιδιαίτερα δύσκολο διότι η πρακτική που έχει αναπτυχθεί δύσκολα ανατρέπεται.
Και όμως η ανατροπή και η ανάκληση της διαταγής του 2006 θα μπορούσαν να έχουν γίνει αν η κυβέρνηση, οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας, αλλά και ο πρωθυπουργός ασκούσαν βέτο στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του, χάνοντας έτσι μια μοναδική ευκαιρία.
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία
Πηγή:http://lomak.blogspot.com/2010/12/blog-post_28.html
11. Η αποστρατικοποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης.
Το 1936, αμέσως μετά την υπογραφή της Σύμβασης του Montreux, η τουρκική κυβέρνηση αναγνώρισε το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει την Λήμνο και την Σαμοθράκη, όταν ο τότε υπουργός εξωτερικών Rüştü Aras, απευθυνόμενος προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση δήλωσε:
«Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποκρατικοποιηθεί κατ’ εφαρμογή της Σύμβασης της Λωζάνης του 1923, επίσης καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα» (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελίδα 309).
Ενώ υπάρχει αυτή η δήλωση και άλλες ανάλογες, όπως η επιστολή του Τούρκου Πρέσβη στην Αθήνα Roussen Esret, η Τουρκία επιμένει να θεωρεί ότι τα νησιά αυτά πρέπει να παραμείνουν αποστρατικοποιημένα.
Σε διπλωματικό επίπεδο…
αυτή η υποκρισία δεν είναι πρωτοφανής και δεν μας ξαφνιάζει, αλλά δεν σημαίνει ότι έχει βάση.
αυτή η υποκρισία δεν είναι πρωτοφανής και δεν μας ξαφνιάζει, αλλά δεν σημαίνει ότι έχει βάση.
Κάνοντας συστηματικά χρήση της αρχής της ουδετερότητας του ΝΑΤΟ, η Τουρκία προβάλει απαιτήσεις που δεν βασίζονται πάνω σε ορθολογικά επιχειρήματα μόνο και μόνο για να ακυρώσει στρατιωτικές ασκήσεις σε αυτή την περιοχή.
Με την παθητική μας στάση όμως δεν αντικρούουμε συστηματικά τις δηλώσεις της και δημιουργούμε την εντύπωση ότι υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί που δεν υφίσταται.
Επιπλέον η Τουρκία, χρησιμοποιεί αυτό το θέμα για να ενισχύσει τις θέσεις όσον αφορά στο Αιγαίο και παρεμπιπτόντως τη θεωρία της για τις γκρίζες ζώνες.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να προβάλουμε τις τουρκικές δηλώσεις της εποχής δίχως να κάνουμε καμία άλλη ορθολογική αναφορά.
Δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης, διότι τα δεδομένα είναι απλά και ξεκάθαρα. Όχι μόνο η Σύμβαση Montreux του 1936 επιτρέπει τον πλήρη εξοπλισμό των νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης αλλά αυτό το γεγονός έχει γίνει αποδεκτό από την ίδια την Τουρκία.
Είναι λοιπόν απαραίτητο στα πλαίσια της νατοϊκής μας αλληλογραφίας να υπενθυμίζουμε συστηματικά τη δήλωση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών έτσι ώστε να αναδειχτεί η υποκρισία τους ή να αναγκαστεί να προβάλει άλλη απαίτηση όχι όμως εναντίον μας αλλά εναντίον της ιστορίας μέσω των πρακτικών της σε επίσημο επίπεδο.
12. Τι πραγματικά συμβαίνει με την Ζουράφα ή Λαδοξέρα και οι Τούρκοι αμφισβητούν την Ελληνική κυριαρχία.
Η Ζουράφα ή αλλιώς Λαδοξέρα (Γεωγραφικο Πλάτος: 40ο 28′ 23 και Γεωγραφικό Μήκος: 25ο 50′ 18) είναι η βορειανατολικότερη βραχονησίδα των Θρακικών Σποράδων. Ύπάγεται Διοικητικά στον Νομό Έβρου, έχει μήκος άκτών 465 μέτρα και καταλαμβάνει επιφάνεια 9 στρεμμάτων , σύμφωνα με παλαιότερες μετρήσεις τής Υδρογραφικής Υπηρεσίας τού Πολεμικού Ναυτικού, ενώ με νεότερους υπολογισμούς είναι μικρότερη του ενός στρέμματος και έχει ακτογραμμή 32 μέτρα αφού βυθίζεται λόγω της διαβρώσεως των ακτών της.
Η βραχονησίδα ανήκει βάσει Διεθνών Συνθηκών στην Ελλάδα και επεκτείνει τις ζώνες θαλάσσιας κυριαρχίας της, δηλαδή τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα της, στον χώρο τού Βορειοανατολικού Αιγαίου, προς. τα ανατολικά. Σημαντική παρατήρηση είναι ότι αποτελεί το ανατολικότερο χερσαίο άκρο των ορίων της Ελλάδος και κατ’ επέκταση τής σημερινής Εύρωπαϊκής’Ένωσης. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πριν από ένα έτος περίπου και όταν ο φάρος τής βραχονησίδας Ζουράφα έπαψε να λειτουργεί στάλθηκαν άνδρες του Λιμενικού Σώματος, για να τον επισκευάσουν. ‘Όσο διαρκούσε αυτή η επιχείρηση, είχε εμφανισθεί ταχύπλοο σκάφος της Τουρκικής Ακτοφυλακής, το οποίο άρχισε να καταδιώκει το Ελληνικό. ‘Όμως, τα προβλήματα δεν σταματούν σε αυτό το γεγονός μίας και αρκετές φορές ‘Έλληνες αλιείς παρενοχλούνται εντός των υδάτων της χώρας από τους Τούρκους όπως και από αέρος γίνονται συνεχείς παραβιάσεις από τα Τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα.
Η Περίπτωση της Νήσου Ζουράφα.
Ήδη από το 1874, ο Θρακιώτης λόγιος, φυσιοδίφης Νικόλαος Φαρδύς (1853-1901), διαπιστώνει προσωπικά την ύπαρξη πετρελαίου στη νησίδα Ζουράφα, η οποία αποτελεί το ανατολικότερο χερσαίο άκρο του Β. Αιγαίου και των ορίων της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ζουράφα απέχει περίπου 6 ναυτικά μίλια από το βορειοανατολικό άκρο της Σαμοθράκης (Άκρα Άγκιστρο ή Σκεπαστό) και βρίσκεται βόρεια της Ίμβρου και νότια της Αλεξανδρούπολης.
Σε πραγματεία του που δημοσιεύτηκε τότε στα «Θρακικά Χρονικά», μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι: «Στα Ζγοράφα, σε καιρό γαλήνης και νηνεμίας, διακρίνεται κάποια υγρή, ελαιώδη ουσία που επιπλέει επί των πέριξ υδάτων, που αποπνέει οξεία οσμή πετρελαίου.
Η ύφαλος αυτή εφείλκυσε κατά πρώτον την προσοχήν μου τω 1874, οπότε, επιβαίνων ιστιοφόρου πλοίου και ευρεθείς εν καιρώ γαλήνης πλησίον αυτής, ηδυνήθην ιδίοις όμμασι να ιδώ την επί της θαλάσσης πλέουσαν ελαιώδη ουσίαν, να δοκιμάσω εξ ιδίας αντιλήψεως και πεισθώ επί τέλους, ότι πρόκειται ενταύθα περί πετρελαίου, του οποίου η πηγή βεβαίως κείται εν τω σώματι του υφάλου…».
Γι’ αυτόν το λόγο οι ψαράδες ονόμασαν τη νησίδα «Λαδόξερα», αφού το πετρέλαιο που αναβλύζει μέχρι τις μέρες μας διακρίνεται ως ελαιώδης ουσία στην επιφάνειά της.
Η ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στην περιοχή έχει επιβεβαιωθεί και επισήμως από τον πρώην υπουργό Ενέργειας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ευάγγελο Κουλουμπή, ο οποίος σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο 2000 υποστηρίζει ότι η Ζουράφα μαζί με άλλες βραχονησίδες του Αιγαίου μπορούν να γίνουν οι «χρυσοφόρες πύλες», από όπου είναι δυνατό να αντληθούν πετρελαϊκά κοιτάσματα ικανά να καλύψουν τις συνολικές ανάγκες της χώρας για πολλά χρόνια.
«Το μοναδικό κοίτασμα που αξιοποιήθηκε από τη χώρα μας είναι του Πρίνου στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου. Όμως δεν είναι το μοναδικό», επεσήμανε τότε ο κος Κουλουμπής. «Στο Αιγαίο, έπειτα από έρευνες, ειδικά σε δύο περιοχές είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει πετρέλαιο, το οποίο μπορεί να καλύψει ακόμη και το σύνολο των αναγκών της χώρας. Και οι δύο αυτές περιοχές, αμφισβητούνται από την Τουρκία και αυτός είναι ο λόγος που έχει εμποδίσει την εκμετάλλευσή τους».
Σύμφωνα με τον κο Κουλουμπή, οι δύο αυτές περιοχές είναι:
1. Στη θέση Μπάμπουρα, ανατολικά της Θάσου. Εκεί υπολογίζεται ότι υπάρχουν ποσότητες πετρελαίου, με το οποίο η Ελλάδα μπορεί να καλύψει περίπου το 50% των αναγκών της για πολλά χρόνια. Είναι μία περιοχή που τμήματά της αμφισβητούνται από την Τουρκία (βρίσκονται μεταξύ 6 και 12 μιλίων των ελληνικών χωρικών υδάτων).
2. Στη θαλάσσια περιοχή κοντά στη Μυτιλήνη και τη Λήμνο, όπου ανήκει και η Ζουράφα, σε έκταση 4.500 τετρ. χλμ.
Η Σημασία της «Λαδόξερας».
Γύρω από τη νήσο Ζουράφα εδώ και χρόνια διεξάγεται ένας «άγνωστος πόλεμος» μεταξύ Τούρκων στρατιωτικών και λιμενικών και Ελλήνων ψαράδων. Μάλιστα το 2003 η τουρκική ακτοφυλακή είχε συλλάβει Έλληνες ψαράδες που έπλεαν στην περιοχή, τους οδήγησε στην Τουρκία και κατέσχεσε προσωρινά το καΐκι τους.
Η «ελληνικότητα» της βραχονησίδας αμφισβητείται έντονα από την Άγκυρα, με αποτέλεσμα την έντονη παράνομη δράση του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού στην περιοχή, κάτι ανάλογο με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από μαχητικά αεροσκάφη της Τουρκίας. Μάλιστα, η Ζουράφα περιλαμβάνεται στο εγχειρίδιο που εξέδωσε το 1997 το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, το οποίο την καταχώριζε μεταξύ των 130 βραχονησίδων, οι οποίες, σύμφωνα με τη γείτονα, τελούν υπό καθεστώς αμφισβήτησης και από τότε σημαίνονται με το χαρακτηρισμό «γκρίζες ζώνες». Το εγχειρίδιο που οι Τούρκοι στρατηγοί ονομάζουν «Βίβλο του Αιγαίου» έχει σταλεί σε όλες τις τουρκικές πρεσβείες και αποτελεί το βασικό εγχειρίδιο αναφοράς των Τούρκων στρατιωτικών ακολούθων και λοιπών διπλωματών.
Η βραχονησίδα ανήκει βάσει διεθνών συνθηκών στην Ελλάδα και επεκτείνει τις ζώνες θαλάσσιας κυριαρχίας της, δηλαδή τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα της, στον κρίσιμο χώρο του Βορειοανατολικού Αιγαίου, προς τα ανατολικά. Ειδικά στη Ζουράφα, όπου τα νερά είναι πολύ ρηχά ακόμη και σε μεγάλη απόσταση, η ελληνική υφαλοκρηπίδα επεκτείνεται σημαντικά.
Η νήσος Ζουράφα υπάγεται διοικητικά στο Νομό Έβρου και αποτελεί το βορειανατολικότερο νησάκι των Θρακικών Σποράδων. Η νησίδα είναι χαμηλής επιφάνειας και για αυτό εξαιρετικά επικίνδυνη για όσους πλέουν κοντά της, ιδίως όταν η ορατότητα είναι περιορισμένη.
Όμως αυτό το ανατολικότερο όριο των ελληνικών συνόρων, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κινδυνεύει να πάψει να υπάρχει με κίνδυνο να αλλάξει ακόμη και η θαλάσσια συνορογραμμή Ελλάδας-Τουρκίας.
Η Ζουράφα ή Ζγοράφα βυθίζεται λόγω της διαβρώσεως των ακτών της με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια να κινδυνεύει να γίνει ύφαλος. Σύμφωνα με παλαιότερες μετρήσεις της Υδρογραφικής Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού, η συγκεκριμένη βραχονησίδα καταλάμβανε επιφάνεια 9 στρεμμάτων, όμως νεώτεροι υπολογισμοί της ίδιας Υπηρεσίας δείχνουν ότι η έκτασή της είναι μικρότερη από ένα στρέμμα και η ακτογραμμή της έχει περιοριστεί στα 32 μέτρα.
Διπλωματικοί και στρατιωτικοί κύκλοι εκφράζουν ανησυχία ότι σε πολύ λίγα χρόνια η βραχονησίδα ενδέχεται να εξαφανιστεί κάτω από τη στάθμη του νερού. Μάλιστα, ο πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ., Σταύρος Ξαρχάκος, πριν μερικά χρόνια είχε καταθέσει επείγουσα ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι «σε χάρτες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που συντάχθηκαν το 1955 είχαν καταγραφεί και άλλες νησίδες -σε μικρή απόσταση από τη Ζουράφα- οι οποίες σήμερα έχουν τελείως εξαφανιστεί κάτω από τη θάλασσα, ενώ, τα τελευταία 40 χρόνια, έχει παρατηρηθεί δραστική μείωση της έκτασης της ίδιας της Ζουράφας». Ο κος Ξαρχάκος μεταξύ άλλων ζήτησε να μάθει αν «έχει ενταχθεί το νησί Ζουράφα σε κάποια Κοινοτική Πρωτοβουλία προστασίας ευαίσθητων περιοχών (π.χ. NATURA 2000 ή άλλη), καθώς και αν έχουν ενημερώσει οι ελληνικές αρχές τις υπηρεσίες της Επιτροπής ότι το μικρό αυτό νησί που αποτελεί απώτατο όριο της ελληνικής και κοινοτικής επικράτειας και διαθέτει σημαντικότατα αρχαιολογικά ευρήματα, κινδυνεύει με ολική εξαφάνιση λόγω της θαλάσσιας διάβρωσης».
Επισημαίνεται ότι η νησίδα έχει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Όπως ανέφερε ο κος Ξαρχάκος στην ερώτησή του, «έχουν εντοπιστεί πολλά και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, όπως μαρμάρινοι κίονες, κιονόκρανα, ίχνη από αρχαία οικήματα κ.τ.λ…». Όπως προκύπτει από τα κείμενα του ιστοριοδίφη Νικολάου Φαρδύ, το 1877 είχε προταθεί να μεταφερθούν μαρμάρινοι κίονες από τη Ζουράφα για να χτιστεί η εκκλησία της Σαμοθράκης. Μάλιστα, στο ίδιο άρθρο γίνεται αναφορά ότι επί του νησιού αυτού «ευρίσκονται πολλά ίχνη κτιρίων, εφ’ ων διακρίνονται αι θύραι, τα παράθυρα, κίονες, κιονόκρανα, μάρμαρα και εν γένει πολλά λείψανα, μαρτυρούντα την παλαί πότε κατοίκησιν του μέρους εκείνου».
Είναι εύκολα αντιληπτό ότι η νησίδα Ζουράφα έχει εξαιρετική σημασία για την τουρκική εξωτερική πολιτική, όπως άλλωστε και το σύνολο του Θρακικού πελάγους.
ΙΜΙΑ
13. ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ «ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ» ΕΙΧΕ ΒΡΕΘΕΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΤΑ ΙΜΙΑ!!!
Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της έγκυρης και σοβαρής εφημερίδας ΠΑΡΟΝ της Κυριακής 11 Ιουνίου 2006, λίγες ημέρες πριν την τελευταία παρουσία του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το Σεπτέμβριο του 1995, ο Ανδρέας δέχτηκε απόρρητη ενημέρωση από την ΕΥΠ σύμφωνα με την οποία είχε ανακαλυφθεί ΚΟΙΤΑΣΜΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΣΤΟ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ, από τις (άγνωστες τότε) βραχονησίδες ΙΜΙΑ, έως κάτω στη ΓΑΥΔΟ!!! Αναλυτικότερα, η ΕΥΠ ανέφερε πως σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες, αμερικανικός υπερσύγχρονος δορυφόρος είχε ανακαλύψει και φωτογραφήσει κοίτασμα πετρελαίου που ξεκινούσε από τις βραχονησίδες ΙΜΙΑ και κατέληγε στη ΓΑΥΔΟ!!! Ο Ανδρέας τότε κατάλαβε τι θα γινόταν στη συνέχεια και προέβλεψε την κατοπινή έντονη διεκδίκηση της περιοχής από την Τουρκία, όπως και έγινε. Πράγματι, τρεις μήνες μετά, το Δεκέμβριο του 1995 γίνεται η επί τούτου προσάραξη του τουρκικού πλοίου στα (άγνωστά μας) Ιμια (Λιμνιά) και αρχίζει η διεκδίκηση των συγκεκριμένων βραχονησίδων, σε τέτοιο σημείο και με τέτοια ένταση, ώστε γίνεται Τουρκική Εισβολή στη μικρή ‘Ιμια στις 31 Ιανουαρίου 1996!!! Ένα χρόνο αργότερα, το Φεβρουάριο του 1997, ο τότε Πρόεδρος της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, ανακοινώνει δημόσια τη διεκδίκηση 937 ελληνικών βραχονησίδων!!! Το 1998, ο Ντεμιρέλ, με συνέντευξή του στη Χουριέτ, διεκδικεί 132 ελληνικές νησίδες και βραχονησίδες και τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου!!! Τελικά οι διεκδικήσεις επίσημα φτάνουν και στη Γαύδο, κάνοντας όλους να αναρωτηθούν το γιατί ως εκεί… Η απάντηση είναι ότι ως τη Γαύδο και τη Γαυδοπούλα φτάνουν τα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, με τα οποία η Ελλάδα, η οικονομία και ο λαός της μπορούν να ζήσουν ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια ανάμεσα στους άλλους πετρελαιοπαραγωγούς λαούς του κόσμου! Έχουμε κάθε δικαίωμα! Σημειώνουμε ότι μόνο από το Μακεδονικό Κοίτασμά μας στον Πρίνο της Θάσου φτάσαμε στο σημείο να αντλούμε 25.000 – 30.000 βαρέλια αργού πετρελαίου την ημέρα, καλύπτοντας από δική μας παραγωγή το 10% των εθνικών αναγκών μας!!! Φανταστείτε τι θα γινόταν εάν τραβούσαμε τα πετρέλαια του υπόλοιπου Αιγαίου και Κρήτης… Υπογραμμίζουμε τέλος, για να γίνει αντιληπτό και το οικονομικό μέγεθος, ότι εάν σήμερα αντλούσαμε την παραγωγή Θάσου, δηλαδή 30.000 βαρέλια, επί 70 ευρώ που έφτασε το βαρέλι, ο αληθινά μαύρος χρυσός, θα είχαμε εξοικονόμηση 2.100.000 ευρώ την ημέρα!!! Δηλαδή περίπου 60.000.000 ευρώ τον μήνα!!! Όσο κοστίζει ο διορισμός π.χ. 50.000 ανέργων!!!
14. Η Κρίση των Ιμίων.
Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης.
Το επεισόδιο εντάσσεται στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, που εμφανίσθηκαν δυναμικά στο προσκήνιο μετά τη Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα αναγνωρίζει ως μόνη διαφορά της με τη γείτονα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ενώ η Τουρκία θέτει τα θέματα του εναερίου χώρου (αναγνωρίζει 6 και όχι 10 μίλια), του FIR Αθηνών, της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αιγαίου και με την κρίση των Ιμίων το καθεστώς κάποιων βραχονησίδων («Γκρίζες Ζώνες»).
Τα Ίμια (Καρντάκ στα τουρκικά) είναι δύο μικρές ακατοίκητες βραχονησίδες μεταξύ του νησιωτικού συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και των νοτιοδυτικών ακτών της Τουρκίας. Απέχουν 3,8 ναυτικά μίλια από το Μποντρούμ (Αλικαρνασσός) της Τουρκίας, 5,5 ν.μ. από την Κάλυμνο και 2,5 ν.μ. από το πλησιέστερο ελληνικό έδαφος, τη βραχονησίδα Καλόλιμνος.
Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων, ακολουθώντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά. Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας των Ιμίων ξεκίνησε από ένα ναυτικό ατύχημα που συνέβη στις 25 Δεκεμβρίου 1995. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν για την περίσταση τη δική τους ερμηνεία στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), με την οποία είχαν παραχωρηθεί τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία στο σύνολό τους και όχι ονομαστικά, και να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία κάποιων βραχονησίδων.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
25 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.
26 Δεκεμβρίου 1995: Το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημερώνει το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι αν δεν παρέμβει ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδυνεύσει.
27 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε θέμα γενικότερα.
28 Δεκεμβρίου 1995: Δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκολλούν το τουρκικό φορτηγό και το οδηγούν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Το πρωί της ίδιας μέρας ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος συντρίβεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Με ελληνική βοήθεια, ο τούρκος πιλότος διασώζεται.
29 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εκμεταλλεύεται την κατάσταση και επιδίδει ρηματική διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.
9 Ιανουαρίου 1996: Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απαντά με καθυστέρηση, απορρίπτοντας τη διακοίνωση.
15 Ιανουαρίου 1996: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που νοσηλεύεται στο «Ωνάσειο».
16 Ιανουαρίου 1996: Το Υπουργείο Εξωτερικών αντιλαμβανόμενο το παιγνίδι των Τούρκων και ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
19 Ιανουαρίου 1996: Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη.
26 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός της αμφισβήτησης της ελληνικότητας των Ιμίων, υψώνει την ελληνική σημαία σε ένα από τα δύο νησιά, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου, τον ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού. Θα κατηγορηθεί αργότερα από τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ ότι ήταν αυτός που έριξε λάδι στη φωτιά.
27 Ιανουαρίου 1996: Δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ» στη Σμύρνη μεταβαίνουν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια. Υποστέλλουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπείται και προβάλλεται από το τηλεοπτικό κανάλι της «Χουριέτ».
28 Ιανουαρίου 1996: Το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει την ελληνική. Το βράδυ έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά. Η πολιτική εντολή προς τους έλληνες στρατιωτικούς είναι να αποφευχθεί κάθε κλιμάκωση της έντασης.
29 Ιανουαρίου 1996: Ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς τη Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ε.Ε. και ΗΠΑ.
30 Ιανουαρίου 1996: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα όχι και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο τούρκος Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση (αποχώρηση του αγήματος όχι και της σημαίας).
31 Ιανουαρίου 1996
– 00:00 Συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή.
– 01:40 Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια.
– 04:30 Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απονηώνεται από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.
– 04:50 Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ. Αργότερα θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου. Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί και ότι το γεγονός αποκρύφθηκε, προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.
– 06:00 Οι αμερικανοί διά του Υφυπουργού Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ επιβάλλουν και στις δύο πλευρές τη θέληση τους. «No ships, no troops, no flags» διαμηνύουν ή σε πιο κομψή διπλωματική γλώσσα να ισχύσει το status quo ante. Μέχρι το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου 1996 τα πλοία, οι στρατιώτες και η σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.
Η Κρίση των Ιμίων δεν είχε συνέπειες ως προς το καθεστώς των νησιών. Ωστόσο, έδωσε αφορμή στην Τουρκία να θέσει ζήτημα «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά και να θέσει ένα ακόμη θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Παρόλα αυτά, η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες.
Τα γεγονότα στα Ίμια κλόνισαν την αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης, ειδικά όταν ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε από το βήμα της Βουλής τους Αμερικανούς για τον καταλυτικό τους ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης.
http://istoria.exnet.gr/afieromata/36/701----.html---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η σειρά αναρτήσεων με θέμα ¨ Η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας και της Κύπρου και ο ¨χειρουργικός¨ ακρωτηριασμός της¨, περιλαμβάνει τα παρακάτω μέρη:
Μέρος 1ο: Οι γεωπολιτικές επιλογές του Ελληνισμού.
Μέρος 2ο: Γεωοικονομία - ΑΟΖ ή Αρχιπελαγικό δικαίωμα;
Μέρος 3ο: Επτάνησα - Βόρειο Αιγαίο - Ίμια.
Μέρος 4ο: Καστελλόριζο - Κύπρος - Κρήτη - Γαύδος.
Μέρος 5ο: Χωρική Θάλασσα - FIR, Έρευνα και Διάσωση - 25ος Μεσημβρινός.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙΣύνθεση ΠΑΖΛ: Ευάγγελος ο Σάμιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου