ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΗΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

1.  ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΜΥΡΟΒΛΗΤΗΣ

ΣΧΟΛΙΑ : Στήν Ἐκκλησία μας, ἔχουν λάμψει ἐξαιρετικές μορφές Ἁγίων καί Μαρτύρων πού τήν ἐλάμπρυναν μέ τά ὑπεράνθρωπα κατορθώματά τους.

Μεταξύ ὅλων αὐτῶν τῶν πολυαρίθμων Μαρτύρων, εἶναι καί ἡ τάξις τῶν στρατιωτικῶν. Μεγάλες μορφές ὅπως οἱ μεγαλομάρτυρες Δημήτριος, Γεώργιος, Εὐστάθιος, Μερκούριος, Μηνάς κ.ἄ. κατέδειξαν ὅτι δέν ἔχει καμμιά σημασία ἡ ἐργασία καί ἡ ἀπασχόληση ἡ καθημερινή γιά τήν ἁγιότητα καί τήν Χριστιανική ζωή γενικώτερα.

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον «ὅπου θέλει πνεῖ». (Ἰωάν. γ' 8). Ἀνεξαρτήτως ἐποχῆς, τόπου καί ἐθνικότητος, ἡλικίας καί φύλου. Ἀκόμη περισσότερο σήμερα, ἡ κοινωνία μας ἔχει ἀνάγκην ἁγίων. Αὐτό πρέπει νά γίνη ὁ διακαής πόθος μας καί τό ὕψιστον ἰδανικόν, δηλαδή ὁ ἁγιασμός μας. Ἔτσι θά ἐπιτευχθεῖ τό ἠθικό ἀνέβασμα τῆς κοινωνίας μας καί τῶν νέων μας εἰδικώτερα.

Περισσότερα ΕΔΩ

2.  Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΄40

ΣΧΟΛΙΑ :  Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ εορτάζει την 1η Οκτωβρίου. Σύμφωνα με το συναξάρι, «Τῇ Α' τοῦ αὐτοῦ μηνός, τὴν ἀνάμνησιν ἑορτάζομεν τῆς ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου τοῦ ἐν τῇ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὅτε ὁ ὅσιος Ἀνδρέας, ὁ διὰ Χριστὸν σαλός, κατεῖδε ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν, καὶ πάντας εὐσεβεῖς περισκέπουσαν».

 Η Εκκλησία της Ελλάδος όμως, την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου, όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό. Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ. όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» (Συνοδικές Εγκύκλιοι, Τόμος Β', Αθήνα 1956, σελ. 649).


Περισσότερα ΕΔΩ

3. ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

                                          

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ  ΚΑΙ  ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

                          

                                                                του π. Ιωάννη Σ. Ρωμανίδη                                                                                                             Έκδοση 1η

             Σχόλιο   ΠΑΖΛ:  Η παρούσα ανάρτηση αναφέρεται  στην Διάλεξη που έγινε  στις 21 Μαρτίου 1976 στην  αίθουσα τελετών του Δημοτικού Μεγάρου της Ιεράς πόλης του Μεσολογγίου με την ευκαιρία των 150 ετών από την Ηρωική Έξοδο με θέμα ¨Κωστής Παλαμάς και Ρωμηοσύνη¨. Η ανάγνωσή της ή καλλίτερα η μελέτη της,  θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε, γιατί μάθαμε να μιλάμε μόνο για την εποποιία των αρχαίων προγόνων μας!

Είμαστε ένα Έθνος με αρχαιότητα μόνο και σύγχρονη εποχή; Τα ενδιάμεσα χρόνια τί κάναμε;

Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική παραχάραξη. Όταν το 1453 έπεσε η Βασιλίδα των Πόλεων, η Κωνσταντινούπολη, στα χέρια των Οθωμανών δεν κατακτήθηκε η αρχαία Ελλάδα,  αλλά η πρωτεύουσα της Ρωμηοσύνης. Δηλαδή, η πρώτη πόλη της Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας.

Δεν είναι η αυτοκρατορική πόλη της Ρωμηοσύνης, αυτής που προέκυψε από το πάντρεμα της Ελληνικής αρχαιότητας και της Ρωμαϊκής, η αλύτρωτη πρωτεύουσά μας; Και σήμερα ακόμη ο Οικουμενικός Πατριάρχης φέρει τον τίτλο του αρχιεπισκόπου Νέας Ρώμης, δηλαδή της Κωνσταντινούπολης. Και σήμερα ακόμη το Οικουμενικό Πατριαρχείο στα Τουρκικά γράφεται και ονομάζεται "Ρούμ Πατρικανεζί" που σημαίνει Πατριαρχείο των Ρωμαίων, δηλαδή των Ρωμηών. Οι Τούρκοι, όταν κατέκτησαν την Πόλη, λένε, και είναι  σωστό, πώς κατέκτησαν την καρδιά της Ρωμηοσύνης.

Αυτή την ιστορική παραχάραξη θέλησαν να κρύψουν φαίνεται οι μεγάλες δυνάμεις απ' τους ρωμηούς, γι αυτό κι' οδήγησαν το Ρήγα Φεραίο στο θάνατο. Κι' όταν εκείνος έγραφε ΡΟΥΜΕΛΗ εννοούσε ολόκληρα τα Βαλκάνια, γιατί ανήκαν στην Ρωμαίϊκη Αυτοκρατορία.

Ας αναζητήσουμε τις ρίζες μας και την ιστορική αλήθεια μακριά από την παραχάραξη της ιστορίας που επιχειρείται από κάποιους  ¨ιστορικούς¨ φερέφωνα ξένων συμφερόντων βοηθούμενοι από μερικούς "φωτισμένους λόγιους", γραικύλους.

Τα παρακάτω γνωμικά ας μας προβληματίσουν: 

Ο Θεός δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν, αλλά οι ιστορικοί μπορούν.

                                                Samuel Butler, 1835-1902, Άγγλος συγγραφέας

Υπάρχει ένας καλός λόγος που κανένας δεν σπουδάζει ιστορία. Σου μαθαίνει πάρα πολλά.

                                                 Noam Chomsky, 1928-, Αμερικανός γλωσσολόγος & ακτιβιστής

Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν     μτφρ: τυχερός αυτός που διδάχτηκε ιστορία

                                          Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ

 

4.   Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ - ΜΕΡΟΣ 1 ον : ¨ TΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ¨

Μέρος  1ο: ¨Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική¨. 

 Οδυσσέας Ελύτης

Μέρος 1ο,  Μέρος 2ο,   Μέρος 3ο,  Μέρος 4ο,  Μέρος 5ο,  Μέρος 6ο,   Μέρος 7ο,   Μέρος 8^ο (υπό έκδοση)

Γράφει Εὐάγγελος ὁ Σάμιος

      Σχόλιο ΠΑΖΛ:  Θα ξεκινήσω μία νέα σειρά αναρτήσεων με θέμα ¨Η Ελληνική γλώσσα¨.

Στο πρώτο μέρος θα γνωρίσουμε γενικά, ιστορικά και πληροφοριακά στοιχεία για την γλώσσα μας.

                      ¨ Τη γλώσσα έδωκαν ελληνική

                        το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου¨,   αναφωνεί ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης

     Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός, ότι η  γλώσσα αποτελεί  το απαραίτητο μέσο με το οποίο ο άνθρωπος επικοινωνεί και γνωρίζει το περιβάλλον του. Σύμφωνα με τον Ethnologue, τον πιο ολοκληρωμένο κατάλογο, οι γλώσσες είναι 6.809. Επίσης πρέπει να παραδεχθούμε ότι η  κάθε γλώσσα έχει την δική  της αξία και την δική της ιστορία. 

     Η  Ελληνική γλώσσα έχει συνεχή ιστορική παρουσία πλέον των 7.000 χρόνων.  Ο δε Γεώργιος Σεφέρης γράφει· «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα». 

     Πρέπει να διευκρινισθεί ότι τα Αρχαία Ελληνικά δεν αποτελούν ξένη γλώσσα για το σημερινό Έλληνα, όπως συμβαίνει με τα Αγγλοσαξωνικά για το σύγχρονο Άγγλο. 

     Η γλώσσα μας κατά την τουρκοκρατεία κινδύνευσε, αλλά χάριν της εκκλησίας παρέμεινε ζωντανή.  Τι συμβαίνει όμως σήμερα στην ελεύθερη Ελλάδα; Δυστυχώς είναι μία χώρα, ίσως η μόνη, η οποία δεν προστατεύει στο σύνταγμά της, την γλώσσα της. Tο άρθρο 107 που υπήρχε στο Σύνταγμα του 1952 προέβλεπε το εξής: «Επίσημος γλώσσα τού κράτους είναι εκείνη στην οποία συντάσσεται το Πολίτευμα και της Ελληνικής Νομοθεσίας τα κείμενα. Πάσα προς παραφθορά αυτής επέμβαση απαγορεύεται». Εάν αύτη η διάταξη διετηρείτο και στο Σύνταγμα του 1975 θα είχαν αποφευχθεί τα σοβαρά πλήγματα, που υπέστη ή Γλώσσα μας και έτσι δεν θα φθάναμε στην σημερινή κακοποίηση και κατάντια της. 

      Ας δούμε τώρα την σχέση γλώσσα και απόδημου ελληνισμού. Ο Τζέιμς (Δημήτρης) Κουτρελάκος ψυχολόγος του Κολεγίου Χάντερ της Νέας Υόρκης προέβη σε μελέτη,  της οποίας το  πιο σημαντικό αποτέλεσμα είναι ότι οι κυριότεροι παράγοντες στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας στον Ελληνισμό της Αμερικής, είναι η πολιτιστική εκπαίδευση, η γλώσσα και η θρησκεία.

     Στην συνέχεια ο Γιώργος Μπαμπινιώτης μας παραθέτει τις απόψεις του για τα γλωσσικά θέματα του  20ου και 21ου αιώνα. 

Προσωπικά δεν καταλαβαίνω, γιατί  η καθολική επιστροφή στο πολυτονικό είναι εξωπραγματική. Περιορίζεται δε το θέμα  στην ευαισθησία και την «αισθητική της γραφής», που νιώθουν αρκετοί άνθρωποι, ευτελίζοντας έτσι την πραγματική αξία του πολυτονικού.  Αντίθετα ξένοι όπως ο Juan Jose Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής και πολιτικός) αναφέρει ότι  «Οφείλουμε να διακηρύξουμε ότι δεν έχει υπάρξει στον κόσμο μία γλώσσα, η οποία να δύναται να συγκριθεί με την κλασσική Ελληνική». Αλήθεια, γιατί εμείς να παραμείνουμε σε κάποια κατώτερη ¨έκδοσή¨ της, η οποία μάλιστα επεβλήθη με περίεργες διαδικασίες; 

     Τίθεται το παρακάτω ερώτημα: ποίοι οι πραγματικοί σκοποί της υποβάθμισης της γλώσσας μας; 

     Τα επόμενα μέρη της σειράς ¨Η Ελληνική Γλώσσα¨, αισιοδοξώ να δώσουν απάντηση.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ