ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 11/03/2013
Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος
Σχόλιο ΠΑΖΛ: Στο παρόν Παζλ θα συνθέσουμε το θέμα Κρυπτοχριστιανοί και η Ορθοδοξία στην Τουρκία. Αντί άλλου σχολίου παραθέτουμε το άρθρο του Νίκου Χειλαδάκη με τίτλο Σύγχρονες μαρτυρίες Ορθοδοξίας στην Τουρκία
Σύγχρονες μαρτυρίες Ορθοδοξίαςστην Τουρκία
Ομιλίες του Νίκου Χειλαδάκη
Δημοσιογράφου – Συγγραφέα – Τουρκολόγου
σε εκδηλώσεις των Ιερών Μητροπόλεων Μυτιλήνης και Μηθύμνης
Ο ομιλητής εντυπωσίασε και κυριολεκτικά ενθουσίασε τους ακροατές του κάνοντας αναφορά στο «KİMLİK MESELESİ»,το πρόβλημα
ταυτότητας που φαίνεται νααντιμετωπίζει η σημερινή Τουρκία,
παραθέτοντας πλήθος στοιχείων που τεκμηρίωναντην άποψή του καθώς και
πλήθος παραδειγμάτων που αποτελούν ξεκάθαρα σημάδιαορθοδοξίας στην χώρα
αυτή.Ο κ. Χειλαδάκης, τόνισε χαρακτηριστικά, πως «η σημερινήΤουρκία, αναπροσδιορίζεται επίσημα σαν μια ισλαμική, σουνιτικού δόγματος τουρκική χώρα.Και όμως, η ταυτότητα αυτής της χώρας και ως προς το θρήσκευμα, αλλά και ως προς τον εθνικό προσδιορισμό, φαίνεται πως είναι μια πολύ μπερδεμένη υπόθεση. Άλλωστε αυτό γίνεται αντιληπτό σε κάθε έμπειρο παρατηρητή, όταν επισκέπτεται και γυρίζει στις πόλεις και τα χωριά της Μικράς Ασίας και της ανατολική Θράκης. Ένα αδιόρατο ελληνοχριστιανικό υπόβαθρο, ακόμα και σήμερα, μετά από πολλές δεκαετίες από την ανταλλαγή των πληθυσμών, εμφανίζεται με απροσδόκητο τρόπο σε πολλές περιοχές και σε πολλές περιπτώσεις είναι φανερό και εκδηλώνετε με διάφορους τρόπους. Αλλά και σε σφαιρικό επίπεδο, τα τελευταία χρόνια μια έκδηλη κρίση ταυτότητας έχει αρχίσει να εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους, ανατρέποντας πολλά σταθερά δεδομένα από την ίδρυση της σύγχρονης τουρκικής δημοκρατίας, με άγνωστες προ το παρών συνέπειες σε όλη την ευρύτερη περιοχή»…
Τεκμηριώνοντας τις θέσεις του αυτές ο κ. Χειλαδάκης ανάφερε μάλιστα μεταξύ των άλλων και τα εξής περιστατικά: «Στις 8 και 9 Δεκεμβρίου του 2005, είπε, ο γνωστός Τούρκος αρθογράφος της τουρκικής εφημερίδας Μιλιέτ, ΧασάνΠουλούρ, έγραψε δυο άρθρα με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο : «Türk kimdir ?»δηλαδή «Ποιος είναι Τούρκος;»… και ακόμη, … «πριν λίγο καιρό ο γνωστός Τούρκος καθηγητής της ιστορίας, Γιουσούφ Χαλάτσογλου και πρόεδροςτου «Ιδρύματος Τουρκικής Ιστορίας»,γνωστός για τις κεμαλικές του απόψεις γεγονός που του έδινε μεγάλη εγκυρότητα, δήλωσε δημόσια σε μια ομιλία τουπως το 1924 στην Μικρά Ασία, 130.000χριστιανοί, κυρίως Αρμένιοι, για να παραμείνουν στις πατρίδες τους αναγκάστηκανα δηλώσουν πως είναι μουσουλμάνοι και μάλιστα Αλεβήτες, μια θρησκευτική ταυτότητα που τους έδινε τις δυνατότητες να διαφοροποιηθούν από το επίσημοσουνιτικό θρησκευτικό δόγμα. Η δήλωση αυτή και μάλιστα από ένα κεμαλιστή ιστορικό που είχε διακριθεί για τους αγώνες του εναντία στην αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, προκάλεσε πραγματικό σεισμό και έντονες αντιδράσεις απόπολλούς καθεστωτικούς παράγοντες»…
Παρουσιάζοντας επίσης, ταυτόχρονα με την προβολή αποσπασμάτων από βίντεο, ο ομιλητής τα σημάδια ορθοδοξίας που συναντά ο επισκέπτης της σημερινής Τουρκίας, ανέφερε το εκπληκτικό γεγονός των Τούρκων προσκυνητών στην εορτή του Αγίου Γεωργίου, στην νήσο Πρίγκηπο. Το εκπληκτικό είναι πως οι Τούρκοι προσκυνητές ανάβουν κεριά, φιλούντην εικόνα (αδιανόητες ενέργειες για τους πιστούς μουσουλμάνους), πολλο ίανεβαίνουν την ανηφόρα προς τον ναό ξυπόλητοι, ενώ άλλοι τραβούν κάποια κλώστησε όλη την διαδρομή. Όταν μάλιστα, φτάνουν έξω από την εκκλησία, οιπερισσότεροι Τούρκοι δέχονται την ευλογία και τον σταύρωμα στο μέτωπο από τονΈλληνα ιερέα!!!.
Επίσης,ο ομιλητής ανέφερε ότι στις 7/1/03 η εφημερίδα Σταρ της Τουρκίας, παρουσίασε το παρακάτω θαυμαστό περιστατικό που συνέβη κατάτη διάρκεια της τελετής του αγιασμού των υδάτων στον Κεράτιο κόλπο στηνπεριοχή του Χαλίτς, όταν μια νεαρήΤουρκάλα, η Σουνά Γιαβούζ κάτοικος του Γιεσίλκιοϊ, ένοιωσε και αυτή την ανάγκηνα πηδήξει στα νερά όταν οι παπάδες έριξαν τον Σταυρό για να τον πιάσει και ναπάρει την ευλογία του Σταυρού όπως η ίδια δήλωσε.
Και στις 23/5/2003 πάλι η ίδια εφημερίδα, έγραφε: «Τον τελευταίο καιρό έχει παρατηρηθεί και ένα εκπληκτικό φαινόμενο. Τουρκάλες με τις χαρακτηριστικές μαντίλες πηγαίνουν σε ελληνικές εκκλησίες της Κωνσταντινούπολης, ανάβουν κεριά, κάνουντάματα στην Πανάγια και να φιλάνε το χέρι του παπά, μαζί με τα παιδιά τους, ζητώντας του κάποια βοήθεια στα προβλήματα τους».
Είναιδε εκπληκτικό το γεγονός ότι όπως αναφέρουν οι προτεσταντικές ιεραποστολές που δραστηριοποιούνται στην σημερινήΤουρκία, στη χώρα αυτή, έχουν πουληθεί 8.000.000 Ευαγγέλια.
Οκ. Χειλαδάκης σημείωσε επίσης και το εξής γεγονός που συνέβη στις 24 Ιουλίουτου 2009, όταν η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ αποκάλυψε ένα μεγάλο πραγματικά καιθαυμαστό γεγονός που συνέβη στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης και το οποίο εξέπληξε τους Τούρκους ειδικούς που εργάζονταν στην συντήρηση κάποιων ψηφιδωτών στον τρούλο του ναού. Ξαφνικά και υπό το φως του ήλιου που είχε διαχυθεί από τα παράθυρα του τρούλου, εμφανίστηκε το πρόσωπο ενός αγγέλου πουείχε φιλοτεχνηθεί στο μέρος αυτό και είχε μείνει στο σκοτάδι, όπως ανέφερε ηεφημερίδα, 160 χρόνια… Ο πρόεδροςτου «Σααντέτ», μάλιστα, ενός μικρούισλαμικού κόμματος που όμως ήταν η μήτρα του ισλαμικού κόμματος του Ερντογάν, ο Νουμάν Κουρτουλμούς, σε μια ομιλίατου που έκανε στην Κωνσταντινούπολη σε ένα κλειστό στάδιο προς τους οπαδούς τουκόμματος του, αναφερόμενος στην αποκάλυψη του αγγέλου της Αγίας Σοφίας, δήλωσε πως η αποκάλυψη αυτή ήταν ένα προμήνυμασε συνδυασμό με τις εξελίξεις της περιόδου εκείνης στο κουρδικό ζήτημα, τουτελικού διαμελισμού και της οριστικής κατάρρευσης της σύγχρονης Τουρκίας…
Αυτάκαι άλλα πολλά ενδιαφέροντα ακούστηκαν από τον κ. Νικόλαο Χειλαδάκη κατά τις δύο προαναφερόμενες εκδηλώσεις, που δείχνουν πραγματικά πως ενώ εμείς αγνοούμεή αδιαφορούμε για τον θησαυρό, το ορθόδοξο πιστεύω που μας έχει δωρίσει ο Θεός, εντούτοις Εκείνος ενεργεί θαυμαστά ώστε να δοξάζεται το Άγιο Όνομά Του σεάλλους λαούς.
Κατά τη διάρκεια των δύο εκδηλώσεων τις οποίες παρακολούθησε πλήθος κόσμου, ακούστηκαν βυζαντινοί ύμνοι και Τραγούδια της Πόλης, στην εκδήλωση της Καλλονής από τη Χορωδία ιεροψαλτών υπό τη διεύθυνση του χοράρχου π. Παναγιώτου Ιωακείμ και στην εκδήλωση της Μυτιλήνης από τη Χορωδία ιεροψαλτών του κ. Δημητρίου Κοκκινέλλη.
http://www.enromiosini.gr/uncategorized/1170-sigxrones-marturies-orthodoxias-stin-tourkia/
Έχουμε λοιπόν τις παρακάτω ενότητες:
1. Η Ορθοδοξία στην Τουρκία!
α. Μια συγκλονιστική συνέντευξη
β. «Δεν θέλουμε να είμαστε πια
μουσουλμάνοι. Θέλουμε να γίνουμε Χριστιανοί»!
γ. Γκρίζος Λύκος γίνεται Ορθόδοξος
δ. Η Βάπτιση της Μουσουλμάνας Μπουρτζού.
Ένα ακόμα συγκλονιστικό σύγχρονο γεγονός αποστασίας απο το Ισλάμ.
2. Δύο σημάδια Ορθοδοξίας στην Τουρκία (Του Νίκου Χειλαδάκη ,Τουρκολόγου)
α. Το θαύμα της Παναγίας
β. Το σκάνδαλο της ανακαίνισης του τζαμιού
3. Συγκλονιστική Τουρκική ταινία με θέμα τους κρυπτοχριστιανούς της Τουρκίας (που βέβαια εδώ δεν τολμά να αναφερθεί κανείς…)
4. «Μπεστ Σέλλερ» το Ευαγγέλιο στην Τουρκία
5. Εξισλαμισμένοι Έλληνες και κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία!
6. Ανοίγει ξανά το Ζήτημα των κρυπτοχριστιανών στην Τουρκία
1. Η Ορθοδοξία στην Τουρκία!
Η μουσουλμανική Τουρκία δυναμώνει, προπαγανδίζει τον πολιτισμό και την ιστορία της (όποια είναι) εξαπλώνοντας πλήθος τηλεοπτικές σειρές σε όλα τα Βαλκάνια, κάνει διπλωματικές κινήσεις για να φανεί ως προστάτης όλων των θεωρούμενων ως "τουρκογενών" μουσουλμάνων (π.χ. Βοσνία, αλλά και ελληνική Θράκη - παρεμβαίνει και για το τζαμί που θα χτίσει η Ελλάδα για τα δικαιώματα των εδώ μουσουλμάνων μεταναστών). Εμείς, κοιμόμαστε, ως συνήθως, ή κυβερνιόμαστε από μειοδότες (έτσι τουλάχιστον φαίνεται). Στη Θράκη η τουρκική προπαγάνδα αλωνίζει και στο διπλωματικό πεδίο ένας Θεός ξέρει τι ξημερώνει...
 |
| Ο άγιος Αχμέτ, 1681 |
Οι Τούρκοι αδελφοί μας που έρχονται στην αγκαλιά της αγίας και σωτήριας Εκκλησίας του Χριστού, σίγουρα χρειάζονται τη βοήθειά μας. Πώς θα τους βοηθήσουμε; Ασφαλώς με την προσευχή μας (ίσως βλέποντας και λιγότερο "Σουλεϊμάν"), αλλά και λειτουργώντας οι ίδιοι ιεραποστολικά στους γύρω μας. Τώρα, πώς, μιλώντας εσύ για το Χριστό και την Ορθοδοξία σ' έναν Πακιστανό μετανάστη στην Ελλάδα, βοηθάς τους Τούρκους που αναζητούν την Ορθοδοξία, αυτό συμβαίνει γιατί δημιουργείς το κατάλληλο υπόβαθρο για να φτάσει η Ορθοδοξία από εδώ, εκεί. Αν ξέρεις και αγγλικά ή τούρκικα, ίσως μπορείς να βοηθήσεις κι αλλιώς, αλλά δεν είναι αρμοδιότητα της μπλογκονησίδας μας να το γράψει, ούτε το ξέρουμε.
Δείτε, παρακαλώ, τουρκικά ορθόδοξα links & μερικές σκέψεις σε αυτό το άρθρο μας.
Συγχρόνως στις σκληρές ισλαμικές χώρες βασανίζονται χριστιανοί, στη Β. Αφρική ορθόδοξοι (και όχι μόνο) απειλούνται με φωτιά και θάνατο ή πεθαίνουν κ.τ.λ. Στην Ελλάδα οι αθεϊστές φαίνεται να κερδίζουν έδαφος, αδιαφορώντας για τα παραπάνω. Επίσης, υπάρχουν και μερικοί Εξισλαμισμένοι Έλληνες! "Όμορφες μέρες"... Δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ. Μέρες για αφυπνίσεις.
Ένα μικρό αφιέρωμα λοιπόν στο θέμα μας:
α. Μια συγκλονιστική συνέντευξη
"Όλοι οι ορθόδοξοι είναι αδέλφια μου. Και μετά, όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μου". Ο Ωζ Άγγελος-Σεντάτ, φοιτητής της πολιτικής επιστήμης και ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία μιλά για την Ορθοδοξία στην Τουρκία σήμερα.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=Jr7sdRdks0Y#t=190s
Σημείωση: "Καραμανλήδες" (που αναφέρονται στη συνέντευξη) ονομάζονται τουρκόφωνοι πληθυσμοί ελληνικής καταγωγής, που έγραφαν στην τουρκική γλώσσα με ελληνικά γράμματα. Μερικές αναφορές εδώ (άγιοι Γεώργιος Νεαπόλεως & Βασίλειος Κοντζικλής). Για τον άγιο Αχμέτ, που επίσης αναφέρεται, δείτε εδώ.
β. «Δεν θέλουμε να είμαστε πια μουσουλμάνοι. Θέλουμε να γίνουμε Χριστιανοί»!
Εφημερίδα Λέσβου «Δημοκράτης» 25-12-2008
Έκτακτο Παράρτημα
Ο φανατισμός των Ισλαμιστών στην Τουρκία δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις ειδικά σε θέματα θρησκείας. Αυτό όμως που δεν επετεύχθη με «ζεϊμπέκικα και κουμπαριές» το πράττει η Ορθοδοξία αφού είναι έκδηλο σε πολλούς Τούρκους το Ορθόδοξο υπόβαθρο. Αν καί οι λιγοστοί Σελτζούκοι άλλαξαν τον εθνοθρησκευτικό χαρακτήρα εκατομμυρίων Ελλήνων (Μικρασίας, Θράκης, Πόντου κ.α.) που λόγω βίας ή συμφερόντων εξισλαμίσθηκαν ακόμα και επιφανειακά, σήμερα μία κρυμμένη Ορθόδοξη θρησκευτικότητα εκδηλώνεται από τους απογόνους τους.
Οι κρυπτοχριστιανοί αποτελούν για το Πατριαρχείο ένα κρυφό ποίμνιο τραγικών θυμάτων μιας αυταρχικής διοίκησης αιώνων. Ζουν παντού. Κυρίως στον Πόντο που ίσως είναι 2 εκατομμύρια! Έρημοι ναοί λειτουργούν και ξαφνικά γεμίζουν κρυπτοχριστιανούς που κοινωνούν συνειδητά, νηστεύουν ακόμα και το λάδι όλα τα 5ήμερα της Μ. Τεσσαρακοστής. Γράφονται συνθήματα σε τοίχους από νέους με αναζητήσεις: «Δεν θέλουμε να είμαστε πια μουσουλμάνοι. Θέλουμε να γίνουμε Χριστιανοί»! Τούρκοι λένε σε Έλληνες επισκέπτες: «Ο τόπος αυτός είναι δικός σας». Hos geldiniz! Φύλακες μνημείων λένε σε Έλληνες να μην πληρώνουν εισιτήριο γιατί «αυτά είναι δικά σας». Δεν θεωρούν ευλογία απ’ τον Θεό το γεγονός ότι αδίκησαν τους Ρωμηούς κλέβοντας και διώκοντάς τους, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν βλέπουν προκοπή! Καταλαβαίνουν ότι ζουν σε μια χώρα που όλα είναι Ελληνικά! Ιστορία, μνημεία, πόλεις, πολιτισμός και το σημαντικότερο ότι η συντριπτική πλειοψηφία εξ’ αυτών γνωρίζει ότι στις φλέβες τους ρέει Ελληνικό αίμα!
Τα περιστατικά πολλά. Στο ναό Αγ. Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, ο π. Δοσίθεος συναντά νεαρή Τουρκάλα που ρίχνει οβολό στο παγκάρι, ανάβει κερί, προσκυνεί την εικόνα και εξηγεί στον Πάτερ: «Μου αρέσουν τα δικά σας»! Κάθε Παρασκευή που λειτουργεί η Μονή Μεταμορφώσεως Πρώτης συρρέουν πολλοί Τούρκοι. Στο νησί Αντιγόνη τιμούν τον Αγ. Γεώργιο φέρνοντας στο μοναστήρι λάδια, λαμπάδες, χρήματα για τα θαύματα που κάνει. Σ’ ένα απ’ τα 40 αγιάσματα της Πόλης, στο Μπαλουκλή καταφεύγουν πολλοί Τούρκοι ζητώντας βοήθεια σε δύσκολες περιστάσεις της ζωής. Στην Παναγία του Βεφά κάθε πρωτομηνιά εκατοντάδες Τούρκοι παίρνουν αγιασμό και την Πρωτοχρονιά γίνεται το αδιαχώρητο από χιλιάδες προσερχόμενους. Κοντά στην Αγιά Σοφιά, στον Αϊ Θαράπο, κάθε Δευτέρα Ορθόδοξος ιερέας διαβάζει συνεχώς ευχές σε «μουσουλμάνους» που ζητούν εξομολόγηση. Το αγίασμα της σπηλιάς Αγ. Δημητρίου Ξηροκρήνης γεμάτο δεκανίκια και τάματα από Τούρκους ακόμα και απ’ το Ερζερούμ που θεραπεύθηκαν. Εκκλησιάζονται, ζητούν να κοινωνήσουν, προσκυνούν το Σταυρό, ευχαριστούν τον παπά που σταυρώνει το άρρωστο παιδί τους, αγαπούν ιδιαιτέρως τον Aziz Nikola (Άγιο Νικόλαο)! Τουρκάλα κρατά 50 χρόνια αναμμένο το καντήλι στο Ναό Ταξιαρχών Μοσχονησίων!
Η «Σαμπάχ» γράφει: «Η επαναλειτουργία της Πατριαρχικής Σχολής Χάλκης είναι αίτημα άκρως λογικό» και ο αρθρογράφος Τσαντάρ υποστηρίζει «την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου που ισχύει απ’ το 451…». Ο Γ. Τζιβαόγλου γράφει ότι ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ υπήρξε μοιραίο λάθος. Τουρκική τράπεζα παρουσίασε έκδοση για το Βυζάντιο που περιείχε ακόμα και λόγο του Αγίου Βασιλείου προς νέους! Η Τουρκική ακαδημία επιστημών διοργάνωσε συνέδριο για τη ζωή στο Βυζάντιο. Στην Τουρκία οι Ορθ. Εκκλησίες δεν πληρώνουν ηλεκτρικό ρεύμα όπως στην Ελλάδα. Απαλλάσσονται!
Τουρκικές πηγές σε έρευνα του Ν. Χειλαδάκη αποκαλύπτουν ότι στη Μονή Παντοκράτορος του Κερατίου που υπήρχαν οι αυτοκρατορικοί τάφοι Κομνηνών και Παλαιολόγων, είναι σήμερα η περιοχή Φατίχ, κέντρο φανατικών ισλαμιστών και συνηθίζουν πολλοί Τούρκοι να ανάβουν κεριά και να ρίχνουν χρήματα σ’ έναν τάφο παρά την προειδοποιητική επιγραφή που απαγορεύει αυστηρά τη συνήθεια αυτή. Στην ίδια συνοικία υπήρχε ο Βυζαντινός ναός Αγίων Αποστόλων. Πάνω στα ερείπιά του χτίστηκε τζαμί και κατόπιν επισκευών ανοίχτηκε ο τάφος του Μωάμεθ Πορθητή που είχε μητέρα Χριστιανή -πιθανώς Ελληνίδα- και διαπιστώθηκε ότι μία καταπακτή οδηγούσε στην υπόγεια αίθουσα της παλιάς Εκκλησίας, αποδεικνύοντας ότι ο Μωάμεθ είχε ταφεί σε Ορθόδοξη Εκκλησία εν μέσω Βυζαντινών αυτοκρατόρων! Μαρτυρίες αναφέρουν ότι στα τέλη της ζωής του είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό και δίπλα στον τάφο του βρέθηκε Σταυρός και εικόνα της Παναγίας! Ο ναός Αγίας Ειρήνης δίπλα στην Αγιά Σοφιά δεν έγινε ποτέ τζαμί. Ο Μωάμεθ τον άφησε να λειτουργεί κανονικά χάριν της Χριστιανής μάνας του! Όλα αυτά απασχολούν κατά καιρούς τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Το περιοδικό «Ακτουέλ» της Σαμπάχ παρουσίασε άρθρο: «Ο Πορθητής ήταν Χριστιανός;»!
Η εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση αξιών αναφέρει: «Επιστρέφουν στις θρησκευτικές τους ρίζες»! Επισημαίνει ότι σε 3 χρόνια μοιράστηκαν 8 εκατομμύρια Ευαγγέλια (incil) στην τουρκική γλώσσα, ενώ φανερά βαπτίζονται Χριστιανοί πολλοί μουσουλμάνοι απόγονοι εξισλαμισμένων Ελληνογενών που ανακαλύπτουν τις χριστιανικές τους ρίζες! Η «Σαμπάχ» τιτλοφορεί: «Η Εκκλησία της Παναγίας στην Κωνσταντινούπολη, τελευταία ελπίδα για τους Τούρκους»! Την χαρακτηρίζει «Πόρτα ελπίδας», τόπο προσκυνήματος και προσευχής στα προβλήματα των Τούρκων με αθρόα προσέλευση που κάθε 1η του μηνός δημιουργείται το αδιαχώρητο! Η φήμη της Παναγίας απλώθηκε παντού και οι Τούρκοι -ακόμα και διάσημοι- προσέρχονται για να ανάψουν κεριά, να φιλήσουν το χέρι Ορθόδοξου παπά, δηλώνοντας ότι εκεί είναι το σπίτι του Θεού γιατί γίνονται θαύματα!
Στον Αρχάγγελο Μιχαήλ στη Σεβάστεια, αναφέρεται στα συναξάρια ότι μικρά ψάρια εντός του αγιάσματος έγλυφαν το σώμα των ασθενών και λάμβαναν θαυματουργικά θεραπεία. Η Εκκλησία καταστράφηκε τον 15ο αιώνα, αλλά σήμερα το αγίασμα χρησιμοποιείται με τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες προσελκύοντας πολλούς Ευρωπαίους. Η εφημερίδα «Σταρ» γράφει: «Τουρκάλες με μαντίλες πάνε σε Εκκλησίες», ανάβουν κεριά, κάνουν τάματα, ζητάνε την ευλογία έκπληκτων παπάδων, προσκυνούν εικόνες, επικαλούνται Αγίους (όλα αυτά τα απαγορεύει το Ισλάμ), παρατηρώντας μία μεταστροφή σε Ελληνορθόδοξους ναούς και αγιάσματα όπου οι Τούρκοι βρίσκουν καταφύγιο! Η εφημερίδα «Μιλιέτ» αναφέρει ότι με μέριμνα Τούρκου δημάρχου, γιορτάστηκε ευλαβικά στη Σηλυβρία η μνήμη του Αγίου Νεκταρίου με μαζική συμμετοχή «μουσουλμάνων»!
Τα τελευταία χρόνια επετράπη στην εορτή των Θεοφανίων να ρίχνεται στο Βόσπορο ο Σταυρός. Πιο πολύ χάρηκαν οι Τούρκοι ψαράδες γιατί θεωρούσαν ότι ο λόγος που μειώθηκαν τα ψάρια στη θάλασσα ήταν που δεν έριχναν οι Ρωμηοί το Σταυρό τα Φώτα! Τουρκικές εφημερίδες ανέφεραν ότι νεαρή Τουρκάλα βούτηξε με τα ρούχα να πιάσει το Σταυρό στον Κεράτιο μαζί με Χριστιανούς δίνοντας συνέντευξη ότι ήθελε να τιμήσει τη γιορτή των Ρωμηών και θα το ξανάκανε για να πάρει ευλογία! Η «Χουριέτ» πρώτη σε κυκλοφορία τουρκική εφημερίδα δημοσίευσε πριν λίγα χρόνια ότι Τούρκος υποψήφιος δήμαρχος κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος ζήτησε την ευλογία του Πατριάρχη, παρακολουθώντας τη θ. λειτουργία στην Παναγία Ευαγγελίστρια την 25η Μαρτίου(!), μίλησε δημόσια σε Τούρκους δημοσιογράφους για την αγιότητα του ηγέτη της Ορθοδοξίας και του πρόσφερε τριαντάφυλλο…»!
Τουρκικά κανάλια δείχνουν Μετέωρα, Μιστρά, ψαλμωδίες, βίους Αγίων κ.α. Προβάλλουν Τούρκους που αγιογραφούν και ότι έξω από την Άγκυρα σε ιστορική παλαιοχριστιανική κατακόμβη συρρέουν προσκυνητές πιστεύοντας ότι θα βοηθηθούν στη ζωή τους, ανάβοντας κεριά εκεί όπου συγκεντρώνονταν παλιά οι Χριστιανοί. Έξω από τα Άδανα σε κατακόμβη που αγίασαν 7 Χριστιανοί νέοι προσέρχονται Τούρκοι προσκυνητές θυμιάζοντας λιβάνι που απαγορεύει το Ισλάμ, θεωρώντας τους τόπους ιερούς διότι γίνονται φοβερά θαύματα. Στην Ταρσό ο Ναός Αποστόλου Παύλου είναι προσκύνημα, ανάβουν καντήλια, φιλάνε εικόνες, πίνουν αγίασμα για την υγεία τους και όλα αυτά τα θεωρούν ιερά. Στις 24 Σεπτεμβρίου στην Πρίγκηπο τιμούν τον Άγ. Γεώργιο τον Κουδουνά. Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές απ’ τα πέρατα της Τουρκίας με τσαντόρ, ακόμα και ηλικιωμένοι, περπατούν ξυπόλητοι, απ’ τις ακτές όλη την ανηφόρα ως την κορυφή που είναι ο ναός σε ένα άνευ προηγουμένου πανηγύρι, κάνοντας τάματα, κρεμώντας κουρελάκια στα δέντρα, τηρώντας μία παράδοση με κλωστές, περιμένοντας σε ατέλειωτες ουρές επί 5 ώρες για να πάρουν αγιασμό, να τους σταυρώσει ο Ορθόδοξος παπάς, ανάβοντας κεριά, χαϊδεύοντας εικόνες, πιστεύοντας στη δύναμη του Σταυρού!
Τούρκοι γράφουν λογοτεχνικά βιβλία: «Κωνσταντινούπολις ήταν το όνομά σου… με το λαό σου τον ευσεβή, τις Εκκλησιές, τα μοναστήρια, τ’ αγιάσματά σου, με τις εικόνες, τους καλογέρους και τους αγγέλους σου, ήσουνα η πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας. Κωνσταντινούπολις το όνομά σου…»
Ας τα βλέπουν αυτά στην χώρα μας «οι λίγοι» που έκαναν μόδα το να μάχονται την Εκκλησία.
γ. Γκρίζος Λύκος γίνεται Ορθόδοξος
Από τα απίστευτα της Ορθοδοξίας μας... Θα διαβάσετε την καταπληκτική ιστορία ενός πρώην γκρίζου λύκου, που από "λύκος του Ισλάμ" έγινε χριστιανός, ονόματι Γεώργιος.
Η ζωή του σαν κρυπτοχριστιανός δεν είναι καθόλου εύκολη, αφού, όπως έχει πει ο ίδιος, δημόσια αναγκάζεται να κάνει τον σταυρό του με τη γλώσσα του κινώντας την σταυροειδώς μυστικά μέσα στο στόμα του.
Η εξιστόρηση που ακολουθεί έγινε δημόσια, στο αρχονταρίκι της Κρητικής Μονής, στα Χανιά, αλλά, όπως καταλαβαίνετε, κάποια στοιχεία αποκρύπτονται για την ασφάλεια του νεοφώτιστου αδελφού μας και την προστασία των εκεί Ρωμιών.
Αξίζει να την διαβάσετε...
Μετά το πέρας της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας, οι προσκυνητές περνώντας στο αρχονταρίκι της Μονής άκουσαν με ενδιαφέρον την ηγουμένη να τους ανακοινώνει:
«Σήμερα θα ακούσουμε την καταπληκτική ιστορία ενός πρώην μουσουλμάνου, που έγινε Χριστιανός. Όμως ας τα πει καλύτερα ο ίδιος. Γιώργο, θα μας μιλήσεις;», είπε η Γερόντισσα και το λόγο πήρε ο πρώην μουσουλμάνος.
«Ήμουν ηγετικό στέλεχος των Γκρίζων Λύκων και κατείχα τη θέση του (…). Πολλές φορές είχα συμμετάσχει σε επιθέσεις κατά του Πατριαρχείου και γενικά των Χριστιανών, καθότι ήμουν φανατικός κεμαλιστής, αλλά και μουσουλμάνος».
Σε αυτό το σημείο η Γερόντισσα τον διακόπτει και του λέει αστειευόμενη:
«Δηλαδή, Γιώργο, μας πετροβόλησες κι εσύ, όταν είχαμε έρθει στο Πατριαρχείο;»
«Όχι», απάντησε εκείνος και συμπλήρωσε: «Σε άλλες πόλεις όμως έχω συμμετάσχει και έχω κάνει και άλλα πολλά…»
Κάποιοι από τους προσκυνητές αλληλοκοιτάχτηκαν συνειδητοποιώντας σιγά σιγά, ότι μπροστά τους είχαν έναν από τους πρώην κορυφαίους Χριστιανομάχους και Ελληνομάχους της Πατρίδας μας.
«Είχα πάει μαζί με ομάδα μας, των γκρίζων λύκων, να προκαλέσουμε επεισόδια σε συγκέντρωση ορθοδόξων στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένα στο (…). Εκεί μερικοί δικοί μας και εγώ ανακατεμένοι στο πλήθος κοιτάζαμε τους Ρωμιούς έτοιμοι να τους επιτεθούμε, όταν αισθάνθηκα κάποιον ιερέα να μου τραβάει το χέρι και να με αποκαλεί Γιώργο.
«Δεν με λένε έτσι, δεν είμαι Γιώργος», του απάντησα αγριεμένα.
«Θα γίνεις Γιώργος!», μου απάντησε εκείνος. «Θα βαπτισθείς Χριστιανός!»
«Τι είναι αυτά, που λες;», του απάντησα με θυμό και τον απείλησα λέγοντας: «Γι’ αυτό, που είπες, θα σου κάνω μήνυση και θα φυλακιστείς!»
Ο ιερέας όμως χωρίς να φοβηθεί μου απάντησε, ότι θα γίνω Χριστιανός, όπως ήταν οι πρόγονοί μου και λέγοντας αυτό έφυγε.
Μετά από λίγο καιρό η γιαγιά μου αρρώστησε βαριά και ετοιμοθάνατη όπως ήταν, καθόμουνα δίπλα στο κρεβάτι της και της διάβαζα το κοράνι. Ξαφνικά ακούω τη γιαγιά μου να έχει τον επιθανάτιο ρόγχο και έκπληκτος την βλέπω να κάνει τον σταυρό της και να λέει «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…» και στη συνέχεια να καταλήγει. «Τι ήταν αυτό;», φώναζα σοκαρισμένος. «Η γιαγιά δαιμονίστηκε τώρα στα τελευταία της!»
Ρώτησα τους γονείς μου, δεν γνώριζαν τίποτα και μου είπαν να μην δίνω σημασία σε αυτά. Ρώτησα και τον παππού μου. Δεν γνώριζε τίποτα.
Το περιστατικό αυτό με τη γιαγιά μου άρχισε να μου προκαλεί μεγάλα ερωτήματα προσωπικά και θεολογικά. Απευθύνθηκα στον ιμάμη της περιοχής μου κρατώντας το κοράνι καθώς και ένα ευαγγέλιο και του έθεσα πολλά ερωτήματα συγκρίνοντας τα λόγια του ευαγγελίου και του κορανίου ψάχνοντας να βρω την αλήθεια. Ο ιμάμης όμως δεν ήξερε τι να μου απαντήσει και μου είπε απλά να μην δίνω σημασία σε αυτά τα πράγματα. Έτσι λοιπόν έφυγα απογοητευμένος και σκέφτηκα να ρωτήσω ορθόδοξους ρωμιούς στο (…). Εκείνοι όμως δεν με δέχτηκαν φοβούμενοι το τουρκικό κράτος, όσο κι αν επέμεινα».
«Έφυγα θυμωμένος από το (…) λέγοντας μέσα μου, ότι εγώ απευθύνθηκα στη θρησκεία τους και αυτοί δεν με δέχτηκαν. Λίγο καιρό μετά ξαναπήγα απαιτώντας να με δεχτούν, γιατί ποθούσα να μάθω την αλήθεια. Εκείνοι όμως εξακολουθούσαν να μην με δέχονται. Αποφάσισα να φύγω ξανά και τότε ένα λεωφορείο σταμάτησε στην είσοδο του (…). και μία ομάδα προσκυνητών και ιερέων βγήκε από αυτό. Ανάμεσά τους αναγνώρισα τον ιερέα εκείνο, που με είχε αποκαλέσει Γιώργο, ο οποίος με θυμότανε και με κάλεσε κοντά του. Του εξέθεσα τα παράπονά μου, ότι δεν μου επιτρέπουν να συναντηθώ με τον (…) (σημείωση: το όνομα κάποιου μεγάλου ιερέως) και εκείνος τότε με πήρε μαζί του και μπήκαμε μέσα.
Η αλήθεια είχε αρχίσει να αποκαλύπτεται μέσα μου. Εκείνος ο ιερέας, που με είχε αποκαλέσει Γιώργο, μου είπε ακόμα ότι οι Χριστιανοί πρόγονοί μου είχαν το επίθετο (…), γιατί στον τόπο τους, κάπου στην περιοχή του Πόντου, εξασκούσαν ένα επάγγελμα που έχει σχέση με αυτό το επίθετο. Όταν μετά από λίγο καιρό έψαξα στο ληξιαρχείο για το γενεαλογικό μου δέντρο, διαπίστωσα ότι τα λόγια του ιερέως ήταν αληθινά. Οι πρόγονοί μου ήταν όντως Ρωμιοί Χριστιανοί, ασκούσαν το συγκεκριμένο επάγγελμα και είχαν το συγκεκριμένο επίθετο.
Πήγα στην Αθήνα και καθ’ υπόδειξη του ιερέως γνώρισα τον πατέρα (…), ο οποίος με κατήχησε και με βάπτισε Γεώργιο, το όνομα που είχαν οι περισσότεροι πρόγονοί μου. Κατόπιν πήγα στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στο μοναστήρι, όπου βρίσκεται ο ιερέας που με πρωτοαποκάλεσε Γιώργο. Έμεινα εκεί μερικούς μήνες και κατόπιν επέστρεψα στην Τουρκία ως κρυπτοχριστιανός. Οι γονείς μου δεν μου το συγχωρούν αυτό, ενώ ο παππούς μου μού είπε μυστικά, ότι του έδωσα πολύ μεγάλη χαρά με τη βάπτισή μου. Πριν κλείσει τα μάτια του έκανε τον σταυρό του και πέθανε λέγοντας αυτό, που είχε πει και η γιαγιά μου: «Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…».
δ. Η Βάπτιση της Μουσουλμάνας Μπουρτζού. Ένα ακόμα συγκλονιστικό σύγχρονο γεγονός αποστασίας απο το Ισλάμ.
Αναστασίας Αρπατζή, Εκπαιδευτικού (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "Ερώ", Ζ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΙΟΥΛ.-ΣΕΠ. 2011)
ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ & ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ
Η Μπουρτζού γεννήθηκε πριν από 35 χρόνια σε μία μουσουλουμανική χώρα όπου και μεγάλωσε χωρίς να έχει κανέναν συγγενικό η φιλικό δεσμό με χριστιανούς, μέσα σε ένα καθαρά μουσουλουμανικό περιβάλλον. Όλοι στην οικογένειά της είναι μουσουλουμάνοι και ποτέ δεν έτυχε να γνωρίσει χριστιανούς. Όταν πριν από 5 χρόνια ήρθε ένα ταξίδι στην Ελλάδα ανακάλυψε ότι η Κυρία που έβλεπε συχνά στον ύπνο της ήταν η Παναγία. Ένιωσε ρίγος μέσα σε ένα μοναστήρι της Βορείου Ελλάδος όταν αντίκρισε την εικόνα της Παναγίας και πυκνά δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά της. Τότε ήταν που άρχισε να ρωτάει για τον Χριστό και αποφάσισε να γίνει χριστιανή. Αλλά ο δρόμος της ήταν δύσκολος… Ρώτησε, έψαξε, αλλά κανένας δεν ήταν πρόθυμος να τη βοηθήσει.
Η Μπουρτζού έφτασε ως τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να κατηχηθεί και να βαπτιστεί. Επικοινώνησε με ιερέα που ήξερε τη γλώσσα της κι όταν έμαθε ότι εκείνος έχει πάρει εντολή από τη Μητρόπολή του να κατηχήσει και να βαπτίσει ομάδα συμπατριωτών της ορθοδόξων πιστών, προσπάθησε να έρθει μαζί τους στην πρώτη σειρά μαθημάτων. Λυπηθήκαμε όταν τον Οκτώβριο του 2009 μάθαμε ότι δεν κατάφερε να έρθει η Τ. –Μπουρτζού παρόλο που το επιθυμούσε διακαώς· είχε ήδη επιλέξει χριστιανικό όνομα: Τ. Είπα στους εν Χριστώ αδελφούς και συνενορίτες μου ότι η Τ. κλαίει απαρηγόρητη και βέβαια εκείνοι έβαλαν τα «μεγάλα μέσα». Άρχισαν προσευχή για την ίδια και τον άντρα της. Ο πατήρ Θ. της άρχισε μαθήματα τηλεφωνικώς (!!!) για να συντονιστεί με τους υπόλοιπους στην επόμενη σειρά μαθημάτων. Από τη χαρά της έκλαιγε και δεν μπορούσε να παρακολουθήσει το μάθημα…Όλοι στην εκκλησία προσεύχονταν και για αυτούς που ολοκλήρωσαν την πρώτη σειρά μαθημάτων και έφυγαν για να επανέλθουν σε ένα μήνα αλλά και για τη Τ. με τον άντρα της και για αρκετούς ακόμα που δεν κατάφεραν να πάρουν βίζα και να έρθουν, λες και τους γνώριζαν χρόνια κι ας μην τους είχαν δει ποτέ στη ζωή τους.
Τελικά μετά από έναν μήνα μία ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε: ξαφνικά εμφανίστηκαν στην ενορία η Τ. και ο άντρας της ο Σ.! Ο ίδιος άνθρωπος που πριν ένα μήνα της απαγόρευσε να έρθει για κατήχηση, ο ίδιος άνθρωπος την έφερε με τα ίδια του τα χέρια! Πολύ ζεστοί άνθρωποι. Ο Σ. παρόλο που δεν δήλωσε κατηχούμενος μόλις είδε τον πατέρα Θ. τον αγκάλιασε θερμά και τον σήκωσε σχεδόν στην αγκαλιά του. Κουβέντιασαν μαζί του και η καρδιά τους γέμισε χαρά και ελπίδα. Όλοι μείναμε κατάπληκτοι με τις εύστοχες απορίες τους και την πίστη τους. Η Τ. λέει ότι θέλει να κάνουν παιδιά μετά τη βάπτισή της.
Μας διηγήθηκαν ότι σε ένα ταξίδι τους στο Α. είχαν καθίσει έξω από ένα παλιό ορθόδοξο ναό που έχει μετατραπεί σε τζαμί και κοιτούσαν σκεπτικοί το μεγάλο καμπαναριό που είχε χρόνια να χτυπήσει. Επειδή ο χώρος είναι τζαμί οι ιμάμηδες έχουν βγάλει το σήμαντρο από την καμπάνα. Την ώρα λοιπόν που η Τ. σκεφτόταν τι ωραίες λειτουργίες θα γίνονταν κάποτε εδώ, ξαφνικά χτυπάει δυό φορές καθαρά και δυνατά η καμπάνα!!! Ο ιμάμης, οι «πιστοί», οι γύρω περαστικοί τρέχουν έντρομοι κάτω από το καμπαναριό να δουν τι γίνεται! Κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει πως χτύπησε μία καμπάνα χωρίς σήμαντρο που ήταν σε αχρηστία πάνω από 80 έτη! Άρχισαν να ρωτούν ο ένας τον άλλον αν ξέρει κάτι σχετικό… Οι συζητήσεις φούντωσαν και δεν έλεγαν να κοπάσουν για πολύ ώρα μεταξύ των περαστικών και των παρευρισκομένων. Όλους τους κατέλαβε ρίγος. Μερικοί μάλιστα απομακρύνθηκαν…καλού κακού…Και τότε ο Σ. λέει στην γυναίκα του: ο Θεός είδε την πίστη σου. Η εκκλησία σε υποδέχεται με τυμπανοκρουσίες· για σένα έγινε αυτό!
Μία άλλη φορά πάλι επισκέφτηκαν έναν άλλον μισογκρεμισμένο ναό. Όλη την ώρα η Τ. προσευχόταν στον έρημο ναό με δάκρυα. Μία έντονη μυρωδιά από λιβάνι της τρυπούσε τα ρουθούνια που μάταια έψαχνε να βρει από που έρχεται. Σκέφτηκε να το πει στον σύζυγό της, αλλά δεν το έκανε γιατί φοβόταν μην την πει φαντασιόπληκτη. Και τότε εκείνος τη ρωτάει: μα από που έρχεται αυτή η ωραία μυρωδιά; Δεν σου μυρίζει κάτι όμορφο; Δεν βρήκαν ποτέ την «πηγή» της.
Μιλούσαμε πολύ καιρό στο τηλέφωνο με τη Τ., αλλά όταν ήρθε και τη γνώρισα από κοντά ντράπηκα για τα πνευματικά μου χάλια. Είπαμε πολλά. Μας διηγήθηκε πως το πρώτο της ταξίδι στην Ελλάδα την έκανε σαν τρελή να θέλει να γίνει χριστιανή. Τις δυσκολίες τους, τον φόβο της απόρριψης, την άγνοιά τους και για τα πιο βασικά πράγματα, τις πόρτες που τους άνοιξε ο Θεός, το πρώτο τους Πάσχα στον ναό…Πριν φύγουν τους αγόρασα το πρώτο τους θυμιατήρι και την πρώτη τους καντήλα και η χαρά τους ήταν απερίγραπτη. Τους έδειξα πως να τα χρησιμοποιούν. Είναι τόσο όμορφο να δείχνεις στους αδελφούς μερικά μικρά και πρακτικά που για μας είναι απλή ρουτίνα, ενώ γι’ αυτούς είναι εντελώς άγνωστα…
Όταν γύρισαν πίσω σπίτι τους, το μικρό τους ανιψάκι επέμενε η θεία του να το πάει στην Εκκλησία. Το παιδάκι αυτό δείχνει μεγάλο ενθουσιασμό και ενδιαφέρον για την πίστη της θείας του. Χωρίς εκείνη να του λέει κάτι ιδιαίτερο, το παιδάκι αναπαύεται να την αντιγράφει. Οι μήνες κύλησαν… Η Τ. ολοκλήρωσε μέρος της κατήχησής της διαδικτυακά, αλλά και διά ζώσης. Όταν έφτασε η ευλογημένη ώρα της βάπτισής της (έγινε στις 14 Οκτωβρίου 2010) δεν κατάφερα να είμαι κοντά της. Εκείνη μου έγραψε την παρακάτω επιστολή όπου μου περιγράφει αναλυτικά τα γεγονότα εκείνης της ημέρας. Η επιστολή γράφτηκε λίγες μέρες μετά τη βάπτισή της. Στα σημεία που υπάρχουν μεγάλα γράμματα έχει βάλει και η ίδια κεφαλαία στο πρωτότυπο. Τη μεταφράζω αυτούσια.
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010 Πως είσαι αδελφή μου; Θέλεις να μάθεις τα νέα μου, ε; Λοιπόν, είμαι τόσο ευτυχισμένη, εσωτερικά αναπαυμένη και συναισθηματικά ασφαλής όσο δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου. Τη μέρα της βάπτισής μου βίωσα μία κατάσταση πανικού…Το πρωί ξεκινήσαμε νωρίς από το σπίτι μαζί με τον Σ. (τον άντρα της) και φτάσαμε εγκαίρως στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε τη νονά μου που ερχόταν από τη Θεσσαλονίκη ειδικά για τη βάπτιση. Την παραλάβαμε, αλλά ο Σ. αντί να πάει ως συνήθως παραλιακά στον Ναό αποφάσισε να πάρει άλλο δρόμο για τον ναό και έχασε τον δρόμο και παιδευτήκαμε 1,5 ώρα. Άρχισα να κλαίω από τα νεύρα μου. Βλέπεις ο πονηρός με βασάνισε μέχρι το τελευταίο λεπτό. Πήραμε τηλέφωνο στον αδελφό μας τον Ι., μας έδωσε νέες πληροφορίες και βρήκαμε τον σωστό δρόμο, αλλά εν τω μεταξύ άρχισαν να μας παίρνουν τηλέφωνο ο ένας μετά τον άλλον ο Π., η Β., ο Μ.…όλοι ρωτούσαν τι πάθαμε. Είπα μέσα μου «πάει, δεν θα γίνει η βάπτιση». Τελικά φτάσαμε στον Ναό, πετάχτηκα από το αυτοκίνητο και έπιασα το χέρι του Π. και άρχισα να κλαίω ασυναίσθητα. (σημ: η Β. και ο Ι. είναι πνευματικοί αδελφοί της, ομοεθνείς, βαπτισμένοι ορθόδοξοι ενώ ο Π. και ο Μ. έλληνες φίλοι τους.)
Ο ιερέας είπε «ας αρχίσουμε αμέσως» και αρχίσαμε…Λες και σταμάτησε ο χρόνος για μένα. Τι αίσθηση ήταν αυτή, τι στιγμή…Μόλις ο πατέρας έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου για τους ξορκισμούς άρχισα να τρέμω. Και η νονά μου ήταν το ίδιο φορτισμένη. Η Β. ήταν πίσω μου. Μετά την κατήχηση ανεβήκαμε όλοι μαζί πάνω στον γυναικωνίτη. Ξαφνικά βλέπω ένα γκρουπ που είχε συνοδεύσει ο Μ. από τη Θεσσαλονίκη –άνθρωποι άγνωστοί μου ως εκείνη την ώρα- να έχουν καθίσει όλοι στο γυναικωνίτη και να περιμένουν τη βάπτισή μου. Τα έχασα! Με βοήθησαν να ετοιμαστώ. Δεν μπορώ να σου περιγράψω την αγωνία της Β. και της νονάς μου… Άρχισαν οι δεήσεις της κολυμπήθρας. Μετά μου είπαν να φορέσω τον χιτώνα μου και να μπω στην κολυμπήθρα. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα με τα τόσα κιλά μου να μπω αλλά, αν δεν μου έλεγαν να βγω, θα μπορούσα να μείνω μέρες ολόκληρες μέσα στο νερό… Για σκέψου αδελφή μου, εδώ και 5 χρόνια πηγαινοέρχομαι και παρατηρώ με λαχτάρα αυτήν την κολυμπήθρα, αναρωτιέμαι πότε θα έρθει αυτή η ευλογημένη στιγμή της βάπτισής μου. Ο άνθρωπος βγαίνει από το νερό ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ! ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ! Όταν ο άνθρωπος βγει από την κολυμπήθρα είναι ανάλαφρος σαν πουλί. Στο μύρωμα τα έχασα…δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω, με βοήθησε η Β. Γελούσε με τον πανικό μου…φυσικό ήταν· δεν είχα ξαναδεί βάπτιση· δεν ήξερα. Αλλά μόλις πήγα στο δωματιάκι να ντυθώ άρχισα να κλαίω με αναφιλητά από τη συγκίνηση. Με άκουσαν. Ο ιερέας με ρώτησε αν μου συνέβη κάτι.
Όλα ήταν υπέροχα, αδελφή μου, είχα τέτοια αγωνία και τώρα έχω το ίδιο συναίσθημα…λες και τα ξαναζώ όλα τώρα και δεν μπορώ να σου γράψω. Αντί να φιλήσω το χέρι του πατέρα μετά το ευαγγέλιο φίλησα ξανά το ευαγγέλιο…Μετά όμως φίλησα και το χέρι του. Η καρδιά μου πήγε να σπάσει, «αχ, δεν φίλησα το χέρι του» σκέφτηκα αλλά μετά παρηγορήθηκα στην ιδέα ότι θα του έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Όλοι στο γκρουπ παρακολουθούσαν όρθιοι κλαίγοντας. Έκλαιγα κι εγώ, η Μάνα μου (εννοεί τη νονά της), ο Σ., ο Μ., η Β.· όλοι κλαίγαμε. Δηλαδή ήταν μία βάπτιση με μπόλικα δάκρυα η δική μου…
Μετά κατεβήκαμε κάτω στον ναό για να κοινωνήσω μαζί με τη νονά μου. Εκείνη τη στιγμή δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ. Φαντάσου αδελφή μου, θα έπαιρνα ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΟΥ μέσα μου! Χρόνια ολόκληρα έβλεπα αυτούς που κοινωνούσαν και τώρα είχε φτάσει η ώρα και για μένα. Κράτησα τη λαμπάδα μου και πλησίασα. Κατάπια τον μαργαρίτη με τέτοια λαχτάρα λες και θα κατάπινα τη λαβίδα ["Ν": το κουταλάκι της θ. μετάληψης]. Νομίζω ότι ακούστηκε ένας θόρυβος από τη λαχτάρα μου να πάρω τον Κύριο. Εκείνη την ώρα είπα: ΝΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, ΠΗΡΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ! Προσευχήθηκα: ΘΕΕ ΜΟΥ ΜΗ ΜΟΥ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι τίποτα άλλο στη ζωή δεν έχει νόημα κι ότι εγώ εκείνη την ώρα έγινα πραγματικά ΟΡΘΟΔΟΞΗ. Για σκέψου κι αυτό: όλον αυτόν τον καιρό έλεγα ότι είμαι ορθόδοξη αλλά ήμουν μακριά από τα μυστήρια. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΒΙΩΣΑ 3 ΜΕΓΑΛΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΑΖΙ: ΒΑΦΤΙΣΗ, ΧΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΒΙΩΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ! ΔΟΞΑΖΩ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ.
Κοινώνησε και η μάνα μου (νονά μου). Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Ήρθαν από το γκρουπ για αναμνηστικές φωτογραφίες. Κοιτάω τα πρόσωπά τους και τι να δω· όλοι κλαίγανε. Άρχισαν να με φιλάνε στο πρόσωπο και στα χέρια. Ο ένας μου περνούσε ένα κομποσκοίνι, ο άλλος κάτι άλλο. Δυό κυρίες έβγαλαν τα δαχτυλίδια τους και μου τα έδωσαν. Ήταν από το Σινά και έγραφαν πάνω το όνομα της αγίας Αικατερίνης. Έμεινα έκπληκτη, πως θα μπορούσα εγώ να αποκτήσω ένα δαχτυλίδι από το Σινά και μάλιστα με χαραγμένο το όνομα της νονάς μου…Το άλλο γράφει ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Ακόμα κι αν τα είχα παραγγείλει δεν θα ήταν εύκολο να μου έρθουν τέτοια δώρα. Εκείνη την ώρα με πλησίασε ένας νεαρός και μου ευχήθηκε στη γλώσσα μου. Τα έχασα! Όταν μάλιστα μου είπε τις ευχές σου νόμισα ότι άρχισα να τα χάνω, λέω δεν κατάλαβα καλά. Όμως εκείνος μου εξήγησε ότι είναι μαθητής σου, φίλησε το χέρι μου και μου έδωσε μία εικόνα της Παναγίας κι ένα κομποσκοίνι. Ήταν μία μεγάλη έκπληξη για μένα.
Η μητέρα μου (νονά μου) ΤΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΟΛΑ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ, μοίρασε γλυκά στο γκρουπ και έφυγαν (το γκρουπ). Δεν μπορώ να σου περιγράψω πως αγκάλιασα και πόση ώρα ευχαριστούσα τον Μ. που έγινε αιτία να αρχίσουν όλα και ο οποίος μου έλεγε πάντα να κάνω αυτό που θέλει η καρδιά μου και να γίνω ευτυχισμένη. Τον αγκάλιασα και έκλαψα πολύ. Ήταν όλα τέλεια. Έμεινα λίγο ακόμα στον Ναό. Περιηγήθηκα στους διαδρόμους του· όμως τώρα πια ήμουν βαπτισμένη. Ένιωθα τα πόδια μου να πατούν πιο σταθερά στο πάτωμα. Ασπάστηκα ξανά τις εικόνες, προσευχήθηκα και με μεγάλη δυσκολία έφυγα μπροστά από την ωραία πύλη. Σκεφτόμουν ότι βρήκα τελικά την εσωτερική ανάπαυση που αναζητούσα εδώ και χρόνια. Βγήκα έξω να αποχαιρετήσω το γκρουπ. Έβρεχε. Μου έλεγαν να φυλαχτώ γιατί είχα βρεγμένο το κεφάλι μου, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα· ο Κύριος με ζέσταινε.
Πήγαμε στο κέντρο της πόλης μαζί με τη μαμά μου (νονά) και τη Β. και τον Σ. Αφήσαμε το αυτοκίνητο κάπου για πέντε λεπτά και μας το πήρε ο γερανός. Ο Σ. πήγε να το βρει, εγώ με τη Β. και τη μητέρα μου (νονά) πήγαμε για φαγητό· ήρθε και ο Σ. και μας βρήκε. Η αδελφή μου η Β. μας έκανε δώρο το τραπέζι. Στη συνέχεια η Β. πήγε στη δουλειά της κι εγώ με τον Σ. μείναμε στο αεροδρόμιο μαζί με τη μητέρα (νονά) μου κουβεντιάζοντας ως την ώρα της αναχώρησης. Σου είμαι ευγνώμων για τη νονά που μου γνώρισες· είναι υπέροχος άνθρωπος. Πάντα ήθελα να με βαπτίσει κάποια με βαθειά πίστη την οποία να έχω για παράδειγμα στην πνευματική μου ζωή. Εσύ για μένα είσαι μάνα μου, αδελφή μου, η πιο στενή μου φίλη…τα πάντα. Σε αγαπώ πολύ!
Η νονά μου το παράκανε με τα δώρα. Μου έφερε ένα μπαούλο δώρα. Μέσα από το μπαούλο βγήκε ένας επί πλέον βαπτιστικός χιτώνας που είχε φέρει η νονά μου από τα Ιεροσόλυμα. Ο Σ. μου είπε: «αυτόν φύλαξέ τον για μένα». Αδελφή μου, δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο πολύ επηρεάστηκε από τη βάπτισή μου. Άλλαξε η συμπεριφορά του. Πάντα ήταν καλός, αλλά πλέον είναι υπέροχος. Σήμερα βγήκαμε έξω για φαγητό. Μετά το φαγητό άρχισε να με ρωτάει διάφορα πράγματα κι εγώ του είπα πολλά. Είναι πιστός άνθρωπος και έχει ορθόδοξο τρόπο του σκέπτεσθαι. «Και βέβαια», λέει, «μπορεί ο Θεός να έρθει ως άνθρωπος επί της γης!». Αν τον ακούσεις να μιλάει νομίζεις ότι διάβασε τη Γραφή αλλά δεν την έχει διαβάσει. Του είπα να τη διαβάσει όταν έχει χρόνο και είναι ήρεμος. Αδελφή μου, δεν κατάφερες να έρθεις στη βάπτισή μου, ίσως έρθεις στον γάμο μας.
Μου είπε την αυτοσχέδια προσευχή που λέει κάθε βράδυ στον Θεό από τότε που ήταν παιδί. Έμεινα κατάπληκτη: λες και διαβάζεις Απόδειπνο!!! Έπαθε σοκ κι εκείνος όταν του το είπα. Δεν με πίστευε. Μόλις γυρίσαμε στο σπίτι του έδειξα το Απόδειπνο…έμεινε με το στόμα ανοιχτό! Πράγματι, από μικρός προσεύχεται σαν ορθόδοξος…(ποιός άραγε έβαλε αυτά τα λόγια στην καρδιά του;) Αδελφή μου, διαβάζω τις προσευχές μου καθημερινά. Φοβάμαι πολύ να μην αμαρτήσω με οποιοδήποτε τρόπο. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΜΑΡΤΙΑ. Το βράδυ της βάπτισής μου τηλεφώνησε ο ΠΑΤΕΡΑΣ μας, ο πατήρ Θ. Με συνεχάρη και μου είπε: «έγινες χριστιανή, ώρα να γίνεις και αγία». Είθε να μας αξιώσει όλους ο Κύριος την αγιότητα. Θα ήθελα πολύ να κοινωνήσω κι από το χέρι του πατέρα μας. Μίλησα και με την εν Χριστώ αδελφή μας την Πόπη. Τι ωραίοι άνθρωποι που είστε όλοι σας! Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει να βαδίζεις τον δρόμο του Κυρίου. Η ομορφιά της καρδιάς σας αντανακλάει παντού στη ζωή σας. Σας αγαπώ πολύ!
Την ημέρα της βάπτισης όταν γυρίζαμε σπίτι άρχισα να προσεύχομαι για όλους σας ξεχωριστά: Για τον Πατέρα και τη Μητέρα μας(την πρεσβυτέρα), για σένα, τον άντρα σου, τα παιδιά σας, τους γονείς σου, τη νονά μου, τη μαμά μου, τον Σ., την αδελφή μου, για τον ανιψιό μου, για τη Β., τη Μαρία, τον Θανάση, τον Ι., τον Λουκά, την γυναίκα του, την Πόπη και για όλη μας την ενορία. Όσων τα ονόματα δεν τα θυμόμουν τους περιέγραφα: εκείνη την αδύνατη με τα κοντά μαλλιά ελέησε Κύριε, έλεγα. Δεν τελείωσαν τα ονόματα μέχρι να φτάσουμε σπίτι. Ο Σ. με ρωτάει τι σιγοψιθυρίζω και του απαντώ: προσεύχομαι για όλους πριν αμαρτήσω. Δεν το θέλω, αλλά μπορεί να αμαρτήσω χωρίς να το ξέρω. Πριν συμβεί αυτό, προσευχήθηκα για όλους σας. Το άγιο Μύρο διαπότισε το δέρμα μου. Δεν ήθελα να πλυθώ για να μη φύγει η μυρωδιά αλλά παρέμεινε και μετά το απόλουσμα. Ο Σ. έρχεται πότε πότε και μυρίζει τα χέρια μου. «Βαφτίσου κι εσύ» του είπα «πριν προλάβει να φύγει το άγιο Μύρο από τα δικά μου χέρια». Αδελφή μου, πρώτη φορά ένιωσα τόσο κοντά μου τον Σ. Να περιμένεις τα καλά νέα. Ας προσευχηθούμε. Ο κατηχητής μου προσευχήθηκε για μένα.
Κατάλαβα ότι η Μόνη Αλήθεια στη ζωή μας είναι ο Κύριος, όλα τα άλλα είναι μάταια. Το μόνο που αξίζει είναι να ζει κανείς σαν Εκείνον, να συνδέεται μαζί Του, να γίνεσαι άξιος δούλος Του. Κάθε βράδυ δίνω υπόσχεση στον εαυτό μου να μην θυμώσω με κανέναν, να μην πικράνω κανέναν. Λέω πως είμαι στον δρόμο του Χριστού και γι’ αυτό πρέπει να είμαι παράδειγμα στους άλλους. Δυστυχώς αναγκάστηκα να πω ψέματα στη μαμά μου η οποία μας πήρε τηλέφωνο όταν ήμασταν στο αεροδρόμιο με τη νονά μου. Κατάλαβε ότι είχαμε πάει για τη βάπτιση και έβαλε τις φωνές στον Σ. «Αν βαπτιστεί να μην πατήσει στο σπίτι μου, ούτε κι εγώ θα πάω στο δικό της!» ούρλιαζε. Αναγκάστηκα να της πω ότι είμαστε σπίτι για να την ηρεμήσω. Είπα δηλαδή το πρώτο μου ψέμα. Προς το παρόν δεν θα το πω ούτε στη μητέρα ούτε στην αδελφή μου… αυτός θα είναι ο δικός μου σταυρός. Το σημαντικό για μένα είναι ότι ο άντρας μου με στηρίζει, μου επιτρέπει να προσεύχομαι άνετα στο σπίτι μου, με πηγαίνει στην εκκλησία. Πρώτη φορά λοιπόν στη ζωή μου έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα. ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ! Είμαι ευτυχισμένη και εσωτερικά αναπαυμένη όσο ποτέ στη ζωή μου. Είμαι ευγνώμων στον Πατέρα μας, σε σένα και σε όλους. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ. Σας αγαπώ πολύ! Τ.-Μπουρτζού
Σημείωση: Ενημερώνουμε τους αγαπητούς αναγνώστες μας ότι στο παραπάνω κείμενο τα τοπωνύμια και τα ονόματα είναι αλλαγμένα για λόγους ασφαλείας των ανθρώπων που εξακολουθούν να βιώνουν την πίστη τους σε δύσκολες συνθήκες. Παρακαλούμε να προσεύχεστε γι' αυτούς.
Μπορείς να δεις και:
Μουσουλμάνοι που αγίασαν ως χριστιανοί
Selected miracles of St. George the Trophy-bearer to Muslims
http://o-nekros.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5.html
2. Δύο σημάδια Ορθοδοξίας στην Τουρκία (Του Νίκου Χειλαδάκη ,Τουρκολόγου)
Από δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Χουριέτ στις 9 Μαρτίου 2010.
Πριν από χρόνια ένα ζευγάρι από την Τουρκία και συγκεκριμένα από την περιοχή της Αντιοχείας, μετανάστευσε στο Παρίσι όπου βρήκαν δουλειά και εγκαταστάθηκαν στα Μπαλιόζ, δηλαδή στα προάστια του Παρισιού. Το ζευγάρι ονομάζεται Εσάτ και Σεβίμ Αλντιντάρογλου.
Σήμερα στο σπίτι των Αλντιντάρογλου στο Παρίσι παρατηρείται κοσμοσυρροή καθώς πολλοί επισκέπτες έρχονται να δούνε ένα αξιοπερίεργο για αυτούς γεγονός. Το γεγονός αυτό, που χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο τον τουρκικό τύπο σαν θαύμα, είναι πως μια ελληνορθόδοξη βυζαντινή εικόνα της Παναγίας που είχαν βρει στην Αντιόχεια και την οποία είχαν πάρει μαζί τους οι Αλντιντάρογλου αν και μουσουλμάνοι, άρχισε να αναβλύζει δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας. Η εικόνα της «Παρθένας Παναγίας», όπως την έχουν ονομάσει το τουρκικό ζευγάρι, έχει γίνει τόπος προσκυνήματος και μάλιστα, όπως αναφέρεται, έχει αποκτήσει θαυματουργικές ιδιότητες. Το γεγονός έχει γίνει ευρύτερα γνωστό και επισκέπτες προσκυνητές από την Γερμανία και το Βέλγιο καταφτάνουν στο σπίτι των Τούρκων για να προσκυνήσουν την ελληνορθόδοξη βυζαντινή εικόνα της Παναγίας. Ο Εσάτ Αντιντάρογλου διηγείται πως πριν από λίγο καιρό είχε έρθει στην εικόνα της Παναγίας μια παντρεμένη γυναίκα που δεν μπορούσε να κάνει παιδί και το είχε μεγάλο καημό γιατί ο γάμος της κινδύνευε με χωρισμό. Η γυναίκα αυτή γονάτισε και προσευχήθηκε επί αρκετή ώρα κάτω από τη εικόνα της Παναγίας. Μετά από λίγες μέρες η γυναίκα αυτή πηρέ τηλέφωνο κατασυγκινημένη τους Αλντιντάρολγου και τους είπε ευτυχισμένη ότι είχε γίνει θαύμα και περίμενε παιδί.
Στη φωτογραφία βλέπετε την εικόνα της θαυματουργικής Παναγίας με τον χαρακτηριστικό τουρκικό τίτλο, «MUCIZE», που σημαίνει Θαύμα.
β. Το σκάνδαλο της ανακαίνισης του τζαμιού
Στις 25 Αυγούστου του 2011 ξεσπούσε στην Τουρκία, (εφημερίδα Ζαμάν 25/8/2011), ένα μεγάλο «σκάνδαλο» (όπως χαρακτηρίστηκε), της ανακαίνισης του τζαμιού της πόλη Αλάτσατα κοντά στην Σμύρνη.
Το τζαμί αυτό όταν ζούσαν εκεί οι Έλληνες ήταν εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο Κωνσταντίνο. Λόγω των εκτεταμένων φθορών που είχαν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια, η τοπική διοίκηση ανέθεσε σε ένα εδικό συνεργείο να κάνει τις εργασίες ανακαίνισης. Το τουρκικό όμως συνεργείο αντί να ανακαινίσει το μουσουλμανικό τέμενος βρήκε και αναστύλωσε… το πεσμένο και περίτεχνο ιερό τέμπλο του ναού και έτσι αντί για τζαμί ουσιαστικά… παρέδωσε την ελληνική εκκλησία όπως ήταν στην αρχική της μορφή.
Το γεγονός αυτό σχολιάστηκε σαν σκάνδαλο από τα τουρκικά ΜΜΕ.
Στη παραπάνω φωτογραφία βλέπετε την εξωτερική όψη του τζαμιού της πόλης Αλάτσατα που ήταν η ελληνορθόδοξη εκκλησία του αγίου Κωνσταντίνου, και κάτω βλέπετε πανοραμική όψη του περίτεχνου ιερού τέμπλου της εκκλησίας του αγίου Κωνσταντίνου στα Αλάτσατα της Ιωνίας που αναστύλωσε το τουρκικό συνεργείο προκαλώντας την οργή των τουρκικών ΜΜΕ.
Η Κάτω εικόνα είναι το δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδα Ζαμάν, στις 23/8/2011, που αναφέρεται στο σκάνδαλο της ανακαίνισης του μουσουλμανικού τζαμιού της πόλης Αλάτσατα με τον χαρακτηριστικό τίτλο : Restorasyon camiyi kiliseye çevirdi , δηλαδή η ανακαίνηση μετέτρεψε το τζαμί σε εκκλησία.
ΠΗΓΗ.Ο.Ο.Δ.Ε
http://fdathanasiou.wordpress.com/2011/10/01/%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CF%84/
3. Συγκλονιστική Τουρκική ταινία με θέμα τους κρυπτοχριστιανούς της Τουρκίας (που βέβαια εδώ δεν τολμά να αναφερθεί κανείς…)
Πρόκειται γιὰ ταινία τοῦ 2010 μὲ τίτλο “Ρώτα τὴν καρδιά σου” (Yuregine Sor ) πούπραγματεύεται ἕνα θέμα ταμποὺ γιὰ τὴν Τουρκία: τοὺς κρυπτοχριστιανοὺς καὶ πιὸ συγκεκριμένα αὐτοὺς τοῦ Πόντου! Φυσικὰ αὐτὴν τὴν ταινία, ἀναμένουμε μὲ περιέργεια ἂν θὰ τὴν “παίξουν” οἱ δικοί μας τηλεοπτικοὶ σταθμοὶ μιάς καὶἔχουν βαλθεῖ νὰἐπιλέγουν νά προβάλουν μόνο τούρκικα προγράμματα. Γιὰ τὸ θέμα τῶν κρυπτοχριστιανῶν ἔχουν γραφτεῖ καὶἔχουν ἀκουστεῖ πολλά. Πρώτη φορὰ αὐτὸ τὸ θέμα ἔγινε ταινία, ἀπὸ τὸν σκηνοθέτη Υusuf Kurcenli. Ὁ σκηνοθέτης γεννήθηκε τὸ 1947 στὴ Μαύπαρη τῆς Ριζούντας τοῦ Πόντου (καὶ μᾶλλον αὐτὸ λέει κάτι) καὶ πέθανε τὸν Φεβρουάριο τρέχοντος ἔτους.
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μία ἱστορία ἀγάπης, ἀνάμεσα σὲ μία Μουσουλμάνα, τὴν Esma καὶἕναν κρυπτοΧριστιανό, τὸν Mustafa. Πῶς ἀντιδρᾶἡ μητέρα τοῦ Μουσταφᾶ, ὅταν μαθαίνει ὅτι ὁ γιὸς τῆς θέλει νὰ “κλέψει” τὴν μουσουλμάνα Esma; Πῶς ὁ μικρός της οἰκογένειας, μαθαίνει ὅτι ἡ οἰκογένειά του δὲν εἶναι μουσουλμάνοι ὅπως νόμιζε, ἀλλὰ….
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ…
κάτι ἄλλο; Πῶς ὁ παπποὺς ἐνῶ πηγαίνουν νὰ τὸν κηδέψουν ὡς μουσουλμάνο, τελικὰ καταλήγει σὲ χριστιανικὸ νεκροταφεῖο; Ὅσοι ἔχουν ρίζες ἀπὸἐκεῖνα τὰ μέρη καὶἔχουν ἀκούσει ἀπὸ τοὺς παπποῦδες καὶ τὶς γιαγιάδες τοὺς ἱστορίες, τὸ λιγότερο θὰ συγκινηθοῦν…
http://www.youtube.com/playlist?list=PLR1kdZquEDulL49FmM_s-SQU49FcchyBd
http://olympia.gr/2013/02/22/yuregine-sor/
4. «Μπεστ Σέλλερ» το Ευαγγέλιο στην Τουρκία
Με
κομμένη κυριολεκτικά ανάσα παρακολούθησε το κοινό τη διάλεξη του
γνωστού Δημοσιογράφου Νίκου Χειλαδάκη , που έγινε στο Δήμο Θέρμης και
μεταδόθηκε από τον Τηλεοπτικό Σταθμό 4ε της Ιεράς Μητροπόλεως
Θεσσαλονίκης, σχετικά με την Ορθοδοξία στη σημερινή Τουρκία.
Ο
Δημοσιογράφος, με πολυετή έρευνα, με απολύτως τεκμηριωμένα στοιχεία,
πολλά εκ των οποίων δημοσιεύματα του ίδιου του Τουρκικού Τύπου, ακόμα
και με βίντεο από εκπομπές της τουρκικής τηλεόρασης, αποκάλυψε μια άλλη,
εντελώς άγνωστη και θαμμένη πλευρά της πραγματικότητας στη σημερινή
Τουρκία, κατά την οποία δεκάδες, εκατοντάδες βαφτίζονται φανερά πλέον
Χριστιανοί Ορθόδοξοι, χιλιάδες είναι εκείνοι που μεταβαίνουν στα
Ορθόδοξα προσκυνήματα, Εκκλησιές και Αγιάσματα, ενώ επιφανείς Τούρκοι
παρακολουθούν με δέος τη Θεία Λειτουργία!!!
Ο
Νίκος Χειλαδάκης, ανέφερε πάμπολλες, συγκεκριμένες και επώνυμες
περιπτώσεις μουσουλμάνων που ζήτησαν να βαφτιστούν Χριστιανοί, ενώ
παρουσίασε τα αποκαλυπτικά στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας, που
καταγράφει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια στην Τουρκία τον εξωφρενικό
αριθμό των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα!!!
(σ.σ. πράγμα που δείχνει πως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι
Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία, ενώ σύμφωνα με τις Προφητείες του Αγίου
Κοσμά για το «1/3 των Τούρκων που θα γίνουν Χριστιανοί» και με βάση το
σημερινό πληθυσμό, φαίνεται πως πρόκειται για περίπου 15 με 20
εκατομμύρια ψυχές!!!)
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ
Ο
κ. Χειλαδάκης παρουσίασε επίσης με αδιάσειστα βίντεο τουρκικών
καναλιών, τους χιλιάδες κυριολεκτικά Τούρκους «μουσουλμάνους», που
κατακλύζουν την Εκκλησία του Αϊ Γιώργη του Κουδουνά, αφήνοντας τάματα,
προσκυνώντας τις άγιες εικόνες και πηγαίνοντας σε ατέλειωτες ουρές για
να χριστούν με το λαδάκι από το καντήλι του Αγίου!!!
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ
Μια
άλλη πάλι εκπληκτική περίπτωση, είναι και εκείνη κοντά στα Άδανα, που
όπως ανέφερε ο Νίκος Χειλαδάκης, συγκεντρώνει εκατοντάδες ασθενείς
Τούρκους, που γίνονται καλά από μια γυναίκα, η οποία ομολόγησε στην
Τουρκική Τηλεόραση, ότι τη θεραπευτική της δύναμη την αντλεί από μια
κατακόμβη-σπήλαιο, όπου αγίασαν 7 Χριστιανοί Μάρτυρες!!!
ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΙΧΑΗΛ
Το
συγκλονιστικότερο όμως όλων, είναι εκείνο που ο έγκριτος Δημοσιογράφος
ανέφερε για τη Σεβάστεια, ξεκινώντας από το Συναξάρι του Αρχαγγελου
Μιχαήλ, όπου αναφέρετε η θεραπεία κάποιου πλουσίου στο Αγίασμα του
Ταξιάρχη στη Σεβάστεια!
Εκεί,
στο θυματουργικότατο εκείνο Αγίασμα, είχε χτιστεί περικαλλέστατος Ιερός
Ναός, θαύμα αρχιτεκτονικής, που όμως δεν υπάρχει πια.
Αλλά
υπάρχει το ΑΓΙΑΣΜΑ του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, γεμάτο με εκατοντάδες μικρά ψαράκια,
τα οποία γλείφουν τις πληγές, ή τα σημεία πάθησης των δεκάδων χιλιάδων
Τούρκων, που πηγαίνουν εκεί από όλο τον κόσμο και γίνονται καλά,
μπαίνοντας μέσα στο ΑΓΙΑΣΜΑ!!!
Μάλιστα
οι Τούρκοι έχουν χτίσει ξενοδοχεία και δωμάτια για να εκμεταλλευτούν
τον «θεραπευτικό» τουρισμό που έρχεται ακόμα και από τη Ρωσία!!!
«ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΔΕ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΟΥ»
Και
ο επίλογος όμως του Νίκου Χειλαδάκη ήταν εξίσου συναρπαστικός, όταν
αποκάλυψε πως αν και δουλεύει χρόνια σε μεγάλες εφημερίδες, καμία
εφημερίδα και κανένα Μέσο Ενημέρωσης δε δέχτηκε μέχρι τώρα μέσα στην
Ελλάδα να προβάλει όλο αυτό το συγκλονιστικό υλικό, για την Ορθοδοξία
μέσα στην Τουρκία!… (σ.σ. Με την εξαίρεση της 4ε)
http://proskynitis.blogspot.gr/2011/11/blog-post_6136.html
5. Εξισλαμισμένοι Έλληνες και κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία!
του Βλάση Αγτζίδη
Η οριστική διαμόρφωση των πληθυσμών στην Ελλάδα και την Τουρκία καθορίστηκε από τη συνθήκη της Λωζάννης τον Ιoύλιο του 1923. Η συνθήκη πρόβλεπε την ανταλλαγή των πληθυσμών με βασικό κριτήριο κατάταξης τη θρησκευτική πίστη. Έτσι οι χριστιανοί θα έπρεπε να εκδιωχθούν από την Τουρκία και οι μουσουλμάνοι από την Ελλάδα. Η επιλογή με βάση το θρήσκευμα οδήγησε αφενός στην εξαίρεση των ελληνικών πληθυσμών που είχαν εξισλαμιστεί ή βρισκόταν σε κρυπτοχριστιανική κατάσταση στην Τουρκία, ενώ εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα οι ελληνογενείς και ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι. Έτσι διαμορφώθηκε στη σημερινή Τουρκία ένας πολύμορφος μουσουλμανικός ελληνικός πληθυσμός που αποτελείται αφ’ ενός από τους γηγενείς εξισλαμισμένους και κρυπτοχριστανούς του Πόντου και αφ’ ετέρου από αυτούς που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα.
Εξισλαμισμένοι Κρητικοί, Μακεδόνες και Κύπριοι
Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι μεγάλο μέρος των λεγόμενων τουρκοκρητικών είναι ελληνικής καταγωγής. Εξ άλλου το “κρητικό ζήτημα” στις αρχές του αιώνα μας θύμιζε πάρα πολύ το σημερινό πρόβλημα της Βορείου Ιρλανδίας. Τη διαπίστωση αυτή, εκτός των ιστορικών πηγών, υποστηρίζει η ύπαρξη τέτοιων πληθυσμών στη Συρία (Χαμηδιέ) και στη Λιβύη οι οποίοι διατηρούν την ανάμνηση της ελληνικής τους προέλευσης και εξακολουθούν να δηλώνουν “Έλληνες”.
Επίσης και στη κεντρική και νοτιοδυτική Μακεδονία (Αλιάκμωνας και περιοχή Κοζάνης) κατοικούσαν οι εξισλαμισμένοι Έλληνες που έγιναν γνωστοί ως “Βαλαάδες”. Οι Βαλαάδες χαρακτηρίζονται σε εθνογραφικούς χάρτες του περασμένου αιών ως “Greek Muslims”.
Οι ελληνογενείς μουσουλμάνοι της Κρήτης και της Μακεδονίας εκδιώχθηκαν στην Τουρκία το 1923, με τη συνθήκη της Λωζάννης. Εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Δυτική και Νότια Μικρά Ασία. Στην πλειοψηφία τους παραμένουν και σήμερα ελληνόφωνοι. Για αυτούς τους πληθυσμούς δημοσίευαν οι τουρκικές εφημερίδες τα προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης.
Στις περιοχές της Κιλικίας (Αττάλεια) κατοικεί επίσης αριθμός ελληνοφώνων Κυπρίων μουσουλμάνων οι οποίοι μετακινήθηκαν εκεί από τα τέλη του περασμένου αιώνα. μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου.
Εξισλαμισμένοι – Πόντιοι
Η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη ομάδα Ελληνογενών εξισλαμισμένων είναι αυτή που κατοικεί στον ιστορικό Πόντο και ειδικά στην επαρχία Τραπεζούντας. Οι εγκαταστάσεις αυτών που μιλούν τα ποντιακά ελληνικά περιγράφονται ως εξής στην έρευνα “Ethnic Groups in the Republic of Turkey” του γερμανικού πανεπιστημίου του Τybingen:
“…αποτελούνται από μερικές εξάδες χωριών γύρω από την Τόνια και 40-50 εγκαταστάσεις στις κοιλάδες (επάνω μέρος) Σαλακλί και Γκιουρτσάϋ νότια του Οφι, γύρω από την Τσαϊκαρα και το Κιοπρούμπασι. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο κύματα μετανάστευσης στην επαρχία Σακαρυά.”
Υπάρχει ήδη μια αξιόλογη διασπορά των εξισλαμισμένων στην Κωνσταντινούπολη και στα περισσότερα αστικά κέντρα της Τουρκίας. Κοινότητές τους έχουν δημιουργηθεί στην κατεχόμενη Κύπρο, την Ίμβρο καθώς και στο εξωτερικό (Γερμανία). Επίσης τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια μικρή κοινότητα στην Ελλάδα. Είναι συγκροτημένοι σε κλειστές κοινωνικές ομάδες στις οποίες επικρατεί ενδογαμία. Ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από τους καθαρούς Τούρκους και τους διακρίνει φιλελληνισμός. Αυτοδηλώνονται ως “Ρωμαίοι” (Ρωμιοί) και είναι κυρίως ελληνόφωνοι. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι σε όλο τον Πόντο ξεπερνούν τις 300.000 άτομα.
Οι ελληνόφωνοι αυτοί Ρωμιοί περιλαμβάνονται συνήθως στους πληθυσμούς που καταγράφονται ως “Λαζοί”. Με την ονομασία αυτή δηλώνονται δύο βασικά εθνοτικές ομάδες: οι παραδοσιακοί Λαζοί, οι οποίοι είναι γεωργιανό φύλο που βρίσκεται πολύ κοντά στους Μιγγρέλους της Γεωργίας και οι “Ρωμαίοι”.
Οι ελληνόφωνοι Ρωμιοί μιλούν διάφορα ιδιώματα της τραπεζουντιακής διαλέκτου της ελληνικής γλώσσας. Τη γλώσσα που μιλούν την ονομάζουν “ρωμαϊκά”. Οι Οφλήδες μιλούν την αρχαιοπρεπέστερη ελληνική διάλεκτο που βρίσκεται εν ζωή. Είναι οι μόνοι που χρησιμοποιούν ως αρνητικό μόριο το “ου” και “ουκί” ενώ παρατηρείται και το φαινόμενο του τσιτακισμού. Η διάλεκτος ακόμα ακμάζει και διατηρεί την ικανότητα να αφομοιώνει ξένες λέξεις και να τις διαμορφώνει με βάση τις ανάγκες της γλώσσας. Τον ελληνικό τύπο ακολουθούν και τα μουσουλμανικά ονόματα. Ο Μεμέτης, ο Κεμάλης, ο Τουργκούτης κ.λπ. Η Κωνσταντινούπολη επιβιώνει με την μεσαιωνική λαϊκή της ονομασία: Ισταμπόλη (από το “Εις την Πόλη”), απ’ όπου προήλθε και το σημερινό τούρκικο όνομά της: Ισταμπούλ.
Η νεολαία σήμερα ξεπερνά την παλιά θρησκευτική προκατάληψη που αδιαφορούσε για τα εθνικά χαρακτηριστικά. Αρχίζει να αναζητεί την εθνική της προέλευση. Στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπάρχει ισχυρή παροικία, καθώς και στην Τραπεζούντα έχουν ξεκινήσει προσπάθειες προβολής και υπεράσπισης του ελληνόφωνου πολιτισμού.
Η τραγωδία του Πόντου
Για τους ελληνόφωνους μουσουλμάνους της βόρειας Τουρκίας, δηλαδή του μικρασιατικού Πόντου, έχουμε πλήθος ιστορικών δεδομένων. Το 1914 ο ελληνικός πληθυσμός της περιοχής ανερχόταν σε 929.495 και κατανεμόταν ως εξής: α) Ορθόδοξοι Ελληνες: 696.495, β) Μουσουλμάνοι Έλληνες: 190.000, γ) Κρυπτοχριστιανοί: 43.000
Όπως μας πληροφορεί ο μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος, οι εξισλαμισμοί στον Πόντο πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1648- 1687 από τις πιέσεις των φεουδαρχών, των Ντερεμπέηδων.
Γράφει:
“Ενεκα των από των Τερε-βέηδων πιέσεων τούτων και των δεινών διωγμών οι από του ποταμού Ακάμψιος (Τσορόχ) μέχρι Τραπεζούντος συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί, οι κατοικούντες τας περιφερείας Ριζαίου, Όφεως, Σουρμένων και Γημωράς εξισλαμίστηκαν αθρόως. Οι χριστιανοί της περιφέρειας Όφεως είχον εξισλαμισθεί κατά την παράδοσιν ομού μετά του επισκόπου αυτών Αλεξάνδρου μετονομασθέντος Ισκεντέρ…”.
Το τελευταίο κύμα των εξισλαμισμών συμπίπτει χρονικά με την γενοκτονία (1916-1923) που εξαπέλυσαν οι Τούρκοι κατά του χριστιανικού ελληνικού πληθυσμού του Πόντου. Οι Νεότουρκοι είχαν αποφασίσει τον βίαιο εξισλαμισμό των χριστιανικών εθνοτήτων και για το σκοπό αυτό δημιούργησαν ορφανοτροφεία για τα παιδιά των χριστιανών που είχαν εξοντώσει. Στα ελληνόπαιδα παρείχαν τουρκική παιδεία και ισλαμική θεολογική μόρφωση. Τις ελληνίδες τις υποχρέωναν σε γάμο με μουσουλμάνους.
Το ότι δεν υπήρχαν αξιόλογοι τουρκικοί πληθυσμοί στο χώρο του Πόντου φαίνεται από το γεγονός ότι και οι ίδιες οι τουρκικές αρχές προτιμούσαν τη χρήση του όρου “μουσουλμάνος” και όχι “Τούρκος”. Σε κείμενο συνεννόησης – που αφορούσε τους όρους αυτονομίας του Πόντου και πρόβλεπε την ισοπολιτεία των κατοίκων του – που υπογράφτηκε το Σεπτέμβριο του 1919 στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρυσάνθου και του βαλή Τραπεζούντας Σουλεϊμάν Νετζμή Βέη ανάφερε δύο ομάδες κατοίκων: τους Έλληνες και τους Μουσουλμάνους.
Στην επιχειρηματολογία πάντως των Χριστιανών Ποντίων προς τις συμμαχικές δυνάμεις χρησιμοποιήθηκε η ελληνική καταγωγή των μουσουλμάνων του Πόντου. Στην Συνδιάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού στις 30/12/1918 υπεβλήθη υπόμνημα για την δημιουργία της “Ελληνικής Δημοκρατίας του Πόντου”. Μεταξύ άλλων υπάρχει το εξής επιχείρημα:
“…από τον μουσουλμανικόν πληθυσμό μέγα μέρος είναι ελληνικής καταγωγής και δεν ελησμόνησαν ούτε την καταγωγήν αυτών, ούτε την ελληνικήν γλώσσαν, ην εξακολουθούν να ομιλώσιν.”
Η Σημασία αυτών των Πληθυσμών
Οι εξισλαμισμένοι και κρυπτοχριστιανικοί πληθυσμοί μας βοηθούν στο να κατανοήσουμε την φύση της σύγχρονης Τουρκίας. Μας θυμίζουν την παλιά οικουμενικότητα του ελληνισμού. Ένα τμήμα της παλιάς ρωμιοσύνης παραμένει με κρυπτοχριστιανική ή μουσουλμανική μορφή, στους παλιούς ελληνικούς τόπους της Ανατολής.
Το τουρκικό κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφομοιώσει τους πληθυσμούς αυτούς. Επιδιώκει την κοινωνική διάσπαση των συμπαγών πληθυσμών με μεταφορά σε άλλα μέρη της Τουρκίας. Έτσι δόθηκαν οικονομικά κίνητρα για μετανάστευση των ελληνόφωνων στο Κουρδιστάν, την Ιμβρο και την κατεχόμενη Κύπρο. Σήμερα ένα από τα τουρκικά χωριά της Ίμβρου κατοικείται από εξισλαμισμένους ελληνόφωνους ενώ περί τους 3.000 έχουν εγκατασταθεί ως έποικοι στην κατεχόμενη Κύπρο. Οι ελληνόφωνοι έποικοι είναι μία από τις λίγες εθνοτικές ομάδες που μεταφέρθηκαν εκεί και διατηρούν αρμονικές σχέσεις με τους εγκλωβισμένους.
Από την άλλη όμως οι ελληνογενείς μουσουλμάνοι της Τουρκίας προσπαθούν να διασώσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα και να αναδειχθούν σε μια γέφυρα φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των λαών της Τουρκίας και της Ελλάδας. Αποδεικνύουν επίσης ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις πλην αυτού της αλληλοκατανόησης και της συνύπαρξης. Εμείς ελπίζουμε ότι η βασανιστική περίοδος μετασχηματισμού στην οποία έχει εισέλθει η Τουρκία θα τελειώσει με την δημιουργία μιας πραγματικής δημοκρατικής και πολυπολιτισμικής κοινωνίας.
ΕΝΘΕΤΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ
Για τις περιοχές των εξισλαμισμένων Ελλήνων του Πόντου ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος γράφει:
“Οι περί των Ψυχρόν ποταμόν (Μπαλτατζή Ντερέ) οικούντες Οφίται ή Οφλήδες, διετήρησαν την ελληνικήν γλώσσαν και τα ελληνικά ήθη και έθιμα, ενθυμούνται ακόμη την εξ Ελλήνων καταγωγήν αυτών. Είναι ημερώτεροι των Λαζών και κατά την κληροδοτηθείσαν αυτοίς παρά των Ελλήνων προγόνων αυτών παράδοσιν ασχολούνται με τα γράμματα και την θεολογίαν. Αι μουσουλμανικαί ιερατικαί και θεολογικαί σχολαί του Οφεως ήσαν αι τελειότεραι εν των Οθωμανικώ κράτει. Οι άνδρες εν Οφει γιγνώσκουσιν και την τουρκικήν γλώσσαν, αλλ’ αι γυναίκες ηγνόουν αυτήν, και δια τούτο μέχρι των ημερών ημών εις την κατ οίκον ομιλία εγίνετο χρήσις του Ελληνικού Ποντικού ιδιώματος του Οφεως. Τα χωρία αυτών μέχρι των ημερών ημών διετήρουν τα Ελληνικά αυτών ονόματα, Παλαιοχώριν, Μεσοχώριν, Υψηλή ή Υψηλάντων, όθεν προήλθεν η οικογένεια των Υψηλαντών, Ξένος, Αληθινός, Φωτεινός, Χαλάεσσα, Γοργορά, Κοντού, Χωλός, Οκελος, σώζονται δε εν αυτοίς πολλοί ναοί και χειρόγραφα ελληνικά… Ελληνόφωνοι, αλλ ουχί ήμεροι ως οι Οφίται παρέμειναν και οι εξισλαμισθέντες χριστιανοί της Θοανίας (Τόνγιας), τα δε χωρία αυτών διετήρησαν κατά το πλείστον ομοίως τα ελληνικά ονόματα, οίον Κατωχώριν, Μεσοπλάγιν, Μεσοπαίδιν.”
http://www.defence-point.gr/news/?p=29631
http://geopolitics-gr.blogspot.gr/2011/12/blog-post_9982.html
6. Ανοίγει ξανά το Ζήτημα των κρυπτοχριστιανών στην Τουρκία
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου