Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

ΗΜΕΡΙΔΑ - Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς; (3/3)

Μέρος 1ο, Μέρος 2ο, Μέρος 3ο

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 19/06/2013

Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος

Σχόλιο ΠΑΖΛ : Στο 3ο Μέρος μπορούμε να διαβάσουμε ή να ακούσουμε από βίντεο τις εισηγήσεις των τριών (3) τελευταίων εισηγητών, τα Πορίσματα, το Ψήφισμα και τις ερωτήσεις- απαντήσεις από την ημερίδα.

Έχουμε λοιπόν τα παρακάτω:

πρωτοπρ. Ἰωάννης Φωτόπουλος, Νομικός - Θεολόγος μέ θέμα:
«Μεταμοσχεύσεις: θέσεις καί ἀντιθέσεις».
κ. Χαράλαμπος Ἄνδραλης, Δικηγόρος, μέ θέμα:
«''Εἰκαζόμενη συναίνεση'' ἀπό Νομική ἄποψη».
πρωτοπρ. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος, Θεολόγος- Οἰκονομολόγος μέ θέμα:
«Πλάνες καί ψεύδη γύρω ἀπό τό θέμα τῶν μεταμοσχεύσεων. Θεολογική προσέγγιση».
π. Βασίλειος Κοκολάκης, Γραμματέας ΕΠΜ,
Πορίσματα ἡμερίδος.
Ψήφισμα και ευλογία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
(Σημ. ΔΕΝ ΔΟΘΗΣΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΛΟΓΩ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΧΡΟΝΟΥ).

6. Μεταμοσχεύσεις : Θέσεις καί ἀντι-θέσεις, Αἰδεσιμ.πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου

Εἰσήγηση στήν Ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»
Σάββατο 20-4-2013 καί ὥρα 4 ἕως 9 μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς σέ συνεργασία μέ τήν Ἱ.Μ.Γλυφάδας.

Ἡ παροῦσα εἰσήγηση ἀφορᾶ στήν κριτική μας ἀντίθεση πρός τό κείμενο «Βασικές Θέσεις ἐπί τῆς ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων» πού προτάσσεται 12 μελετῶν ἰατρικῶν θεολογικῶν καί νομικῶν καί ἐκδεδομένων σέ ἑνιαῖο τόμο ἀπό τή Συνοδική ἐπιτροπή ἐπί τῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό τόν τίτλο «Ἐκκλησία καί Μεταμοσχεύσεις».

Ἐπί τῶν Θέσεων ἔχει ἀσκηθεῖ εὔστοχη ἐπί μέρους κριτική, ἀπό κείμενα ὅπως ἡ Ἐπιστολή τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου καί ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ φιλοξενοῦντος τήν ἡμερίδα μας σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀλλά καί ἀπό γραπτές καί προφορικές τοποθετήσεις τοῦ π. Κ. Στρατηγόπουλου καί π. Στεφάνου Στεφόπουλου, καί τῶν σεβαστῶν καθηγητῶν κ.κ. Ἀβραμίδη Παναγόπουλου καί Καρακατσάνη.

Σ΄αὐτή μας τήν εἰσήγηση ἀσχολούμεθα ἀποκλειστικῶς μέ τίς Θέσεις καί ἀναζητοῦμε τίς βασικές συνιστῶσες τους, τήν ἐντελέχειά τους, τήν ἐν γένει φιλοσοφία τους.

Πρίν προχωρήσουμε στήν ἐπί μέρους κριτική τῶν «θέσεων» νομίζουμε χρειάζεται μιά βασική διόρθωση καί μιά ἀπαραίτητη ἐπισήμανση. Ἡ διόρθωση: Δέν πρόκειται στήν πραγματικότητα γιά «Θέσεις», ὅπως παραπλανητικά τιτλοφορεῖται τό κείμενο, δηλαδή γιά ἀποφασισμένες συνοδικά τοποθετήσεις ἐπί τοῦ Θέματος τῶν μεταμοσχεύσεων, - ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν ἀποφάσισε σχετικῶς - ἀλλά γιά προτάσεις γιά «πρώτη ὕλη πού θά μποροῦσε νά ὁδηγήσει σέ ἐπί πλέον σκέψη καί προβληματισμό καί νά συντελέσει στήν τελική διαμόρφωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς τοποθετήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου», ὅπως ἀναφέρεται στά εἰσαγωγικά τοῦ προαναφερθέντος βιβλίου ἀπό τήν Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς (σ. 20). Ἡ ἐπισήμανση: Οἱ ὅροι «δότης» καί «λήπτης», πού κατά κόρον χρησιμοποιοῦνται στίς «Θέσεις» γιά τήν ἁρπαγή τῶν ὀργάνων, θυμίζουν τό δοῦναι καί λαβεῖν τῶν συναλλασσομένων καί δέν ἁρμόζουν στόν κατ’εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπο. Κάνουμε καί ἐμεῖς τήν χρήση τῶν ὅρων αὐτῶν γιά λόγους συνεννοήσεως.

Ὑπάρχει κάποιο γενικό χαρακτηριστικό πού διατρέχει, διαποτίζει καί ἐμπνέει τό κείμενο τῶν «Θέσεων»; Δυό λέξεις πικρές τό ἀποδίδουν πλήρως : Ἀπροσμέτρητη ὑποκρισία! Σύμφωνα μέ τόν Μ. Βασίλειο ὑποκριτές εἶναι οἱ «ἄλλα μέν ἐν τῇ καρδίᾳ φέροντες, ἄλλα δέ ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ τοῖς ἀνθρώποις δεικνύντες». Ἀπό τόν ἅγιο Μάξιμο ἀποκαλεῖται ἡ ὑποκρισία «ἀπάτη, ἀληθείας ἔχουσα μόρφωσιν» ἐνῷ ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος λέγει ὅτι εἶναι κατάστασις τῆς ψυχῆς «ἐπινοίαις πάσαις ἐμπεπλεγμένη» πού θά πεῖ ὅτι αὐτή ἡ ἀπάτη τῆς ὑποκρισίας, τό «διπλοῦν τοῦ ἤθους»(Μ. Βασίλειος) συμπλέκεται μέ ἕνα σωρό ἰδέες καί σκέψεις πού ἐπινοεῖ ὁ ὑποκρινόμενος γιά νά πείσει τούς ἄλλους. Μέ ὁδηγό τούς λόγους τῶν ἁγίων Πατέρων μποροῦμε νά διακρίνουμε στίς «Θέσεις» τό πνεῦμα τῆς ὑποκρισίας,(ἄλλα ἐν τῇ καρδίᾳ καί ἄλλα ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ) τήν ἀπάτη πού φοράει τό προσωπεῖο τῆς ἀλήθειας τήν «ἀπάτη τήν ἔχουσα μόρφωσιν[μορφή] ἀληθείας» καί τήν ἀπίθανη ἐφευρετικότητα σέ ἰδέες(τίς «ἐπίνοιες») ἀπίστευτης ἐλαφρότητος καί τραγικῆς θυμηδίας (blackhumor). Τί ἔχουν στό νοῦ τους, τί στοχεύουν οἱ «Θέσεις»; Τήν ἁρπαγή τῶν ὀργάνων. Τί διακηρύττεται ὅμως urbietorbi; Ἀπό τήν μιά ἡ ἀγάπη καί ἡ αὐτοθυσία τῶν δοτῶν καί ἀπό τήν ἄλλη τό ἐνδιαφέρον γιά τήν «ἀθάνατον ψυχήν των».

Ἄς δοῦμε παράλληλα δείγματα πού διαφαίνεται στά μέν ὁ ἀληθινός σκοπός στά δέ ἡ ὑποκρισία - ἀπάτη τῶν Θέσεων :

Θέση 20 σ.27: «Ἡ Ἐκκλησία ἀσκοῦσα τήν μεταμοσχευτικήν ποιμαντικήν της ἴσως ἐξασφαλίσῃ ἕναν ἀριθμόν μοσχευμάτων καί συντελέσῃ οὕτως εἰς τήν ἐπιβίωσιν ἀντιστοίχων ἀνθρώπων» (Ἀληθινός σκοπός). Θέση 5α σ. 22 : «Ὅσον ἀνωτέρα εἶναι ἡ ψυχή τοῦ σώματος κατά τοσοῦτον μεγαλύτερον εἶναι τό πνευματικόν ὄφελος τοῦ δότου»(Ὑποκρισία-ἀπάτη). Θέση 48 σ.35-36: ὀργάνωση «ἡμέρας δότου ἤ ἐκστρατείας ὑποστηρίξεως τῶν μεταμοσχεύσεων μέ σκοπόν τήν συγκέντρωσιν τοῦ μεγαλυτέρου ἀριθμοῦ μοσχευμάτων....» (Ἀληθινός σκοπός). Θέση 45 σ.35 : «Συμπερασματικῶς ἡ ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας πρός τούς δότας, τούς λήπτας καί τούς ἰατρούς δέον ὅπως εἶναι τοιαύτη, ὥστε δι’ὅλων τούτων τῶν τρόπων νά δοξάζηται ὁ Θεός, νά ὁλοκληρώνωνται πνευματικῶς οἱ ἄνθρωποι καί…μπλά-μπλά»(Ἀπάτη ὑποκρισία). Καί κάποιο δεῖγμα πού περιλαμβάνει δύο σέ ἕνα, ἀλήθεια καί ἀπάτη, Θέση 39 σ.33-34: «Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει ...νά δημιουργήσῃ ἡ ἰδία μίαν μεταμοσχευτικήν πνευματικήν παράδοσιν προσανατολισμένην πρός τάς πνευματικάς ἀνάγκας προσφορᾶς αἰσθημάτων τοῦ δότου(ὑποκρισία). Μέ τόν τρόπον αὐτόν ἡ ἐξεύρεσις μοσχευμάτων καί ἡ προώθησις; τῶν μεταμοσχεύσεων δέν θά ἀποτελοῦν ἐπιδιωκόμενον σκοπόν ἀλλά φυσικόν ἀποτέλεσμα» (Ἀληθινός σκοπός).

Ἡ ὑποκρισία εἰδικότερα γιά τό πρόσωπο τοῦ δότου πού διαφαίνεται στίς Θέσεις εἶναι παρόμοια μέ τῶν Φαρισαίων πού ἔλεγαν περί τοῦ Χριστοῦ ὅτι πρέπει ἕνας νά ἀποθάνει ὑπέρ τοῦ λαοῦ (Ἰω. 11, 50) χάριν τηρήσεως τοῦ νόμου καί προστασίας τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Μήπως ἔνοιαζε τούς Φαρισαίους ὁ λαός πού τόν ἀποκαλοῦσαν έπικατάρατο ἤ ὁ νόμος πού τόν καταπατοῦσαν ξεδιάντροπα ἤ ὀ ναός πού τόν εἶχαν μετατρέψει σέ «οἶκον ἐμπορίου» ; Ὄχι· ὁ σκοπός ἦταν νά φύγει ἀπό τή μέση ὁ «δύσχρηστος» Χριστός. Παρόμοια, στό κείμενο τῶν «Θέσεων» «καρφί δέν τοῦ καίγεται» γιά τόν δότη καί τήν δῆθεν πνευματική του ὠφέλεια, ἀλλά ζητοῦν μόνο νά κατέβει ἀκρωτηριασμένος στό τάφο ἀφοῦ ἀφαιρεθοῦν τά ὄργανά του. Ἰδού καί ἡ ἀνατριχιαστική ἀπόδειξη ἀπό κείμενο φίλα προσκειμένου στίς μεταμοσχεύσεις : «Εἶναι τόσο καλύτερο νά σέ κατεβάζουν στή γῆ στεγνό καί κομματιασμένο ἀπό ἀγάπη, παρά διατηρώντας τήν ἀκεραιότητα τῆς φιλαυτίας καί τήν ἀπόδειξη τῆς ἐγωϊστικῆς σου αὐτοεξασφάλισης...» ( Ἐλεύθεροι ἀπό τό γονιδίωμα σ. 305).

Ὅτι δέν νοιάζονται οἱ «Θέσεις» καί δέν σέβονται τό πρόσωπο τοῦ δότη Ἀπόδειξη α΄: Δέχονται τήν ἀνωνυμία λήπτου καί δότου ὀργάνων γράφοντας μάλιστα ὅτι «τοιοῦτον τι δέν ἀντιτίθεται κατ΄ἀνάγκην πρός τήν ἠθικήν τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας»(Θ. 27) δῆθεν γιά νά ἀποφευχθεῖ ἡ ἐμπορική συναλλαγή. Πῶς ἐφόσον τόσο σέβονται τό δότη δέν συναινοῦν νά προσφέρει τά ὄργανά του σέ φίλο ἤ συγγενῆ του; Ἴσως στήν περίπτωση αὐτή κατά τή σφαγή τοῦ δότη θά ἀποφευγόταν τουλάχιστον ἡ ἐμπορική συναλλαγή. Ἀλλά τό κατεστημένο τό θέλει τελικῶς αὐτό;

Ἀπόδειξη β΄ : Τόσο πολύ σέβεται τήν ἐλεύθερη βούληση τοῦ δότου ὥστε γράφεται στίς θέσεις ὅτι «κατ’ οἰκονομίαν [ἡ Ἐκκλησία] θά ἠδύνατο νά δεχθῇ καί τήν ὑποκατάσταση τῆς βουλήσεως τοῦ δότου ὑπό τῶν συγγενῶν αὐτοῦ». Ἔτσι αὐτός ὁ ταλαίπωρος ὑποψήφιος δότης, ἐνῷ ζῶν καί ἐνεργῶν αὐτοβούλως δέν δύναται ἐκ τοῦ νόμου νά δωρήσει σέ περίπτωση ἐγκεφαλικοῦ θανάτου του στούς συγγενεῖς τά ὄργανά του, ὅταν πιά δέν μπορεῖ να ἐκφρασθεῖ μποροῦν οἱ συγγενεῖς νά ὑποκαταστήσουν τή βούλησή του! Τί ὡραία ἀμφίδρομη σχέση πού καλλιεργεῖται μεταξύ δότου καί συγγενῶν! Τί σεβασμός ἀγάπη καί μέριμνα γιά τόν δότη καί τήν «ἀθάνατον ψυχήν του»!

Ὡραιότατα μαθήματα ὑποκρισίας δίνει καί ὁ νόμος 3984 ἀρθρο 3, παρ. ι΄ «ἀφαίρεση ὀργάνου : ἡ διαδικασία μέ τήν ὁποία τά δωριζόμενα ὄργανα καθίστανται διαθέσιμα».

Ἀφήνοντας τήν ὑποκρισία πού ἀποτελεῖ τό γενικό background (ὑπόβαθρο) τοῦ κειμένου τῶν Θέσεων ἐρχόμαστε σέ ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικό πού εἶναι ἡ

- Ἔλλειψη θεολογικῆς βάσεως. Δέν ἀσχολοῦμαι ἐδῶ μέ τή θεολογική προσέγγιση τῶν μεταμοσχεύσεων - ὁ π. Κων/νος θά τήν πραγματευθεῖ - ἀλλά μέ τήν ἔλλειψη θεολογίας πού χαρακτηρίζει τό κείμενο τῶν «Θέσεων», πού ἐπροτάθη ἐπισήμως πρός συζήτηση.

Οἱ «Θέσεις» ἀφοροῦν στήν «ἠθική τῶν μεταμοσχεύσεων». Ἡ ἠθική, ἡ ὀρθόδοξος ἠθική, δέν εἶναι μιά γενικῶς παραδεκτή διδασκαλία περί τοῦ ὀρθῶς σκέπτεσθαι, ἐκφράζεσθαι καί ζῆν ἴσως καί μέ κάποιο χριστιανοειδές ἐπίχρισμα, ἀλλά εἶναι ἡ εὐαγγελική καί ἁγιοπατερική διδασκαλία πού χρησιμοποιώντας τόν ὀρθόδοξο δογματικό θεολογικό λόγο ὁρίζει πῶς κάθε πράξη καί σκέψη μας θά συμφωνεῖ μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἡ ἠθική τῶν «Θέσεων» κινεῖται ἀνθρωποκεντρικά, «βιοηθικά», σχεδόν προτεσταντικά χωρίς θεολογικό ὑπόβαθρο.

Στήν προσπάθειά του ὁ συντάκτης τῶν «Θέσεων» νά ἀρθρώσει θεολογικό λόγο γράφει ὅτι «ἐάν τό...ἐπιστημονικό ἐπίτευγμα [ἐνν. οἱ μεταμοσχεύσεις] εἶναι συμβατόν πρός τήν θεολογικήν παράδοσιν, διδασκαλίαν καί ἐμπειρίαν της, τήν ἰδιοφυᾶ ἀνακάλυψιν[τίς μεταμοσχεύσεις]τήν ἀντιμετωπίζει μέ τήν τόλμην τῆς πνευματικῆς καινοτομίας της»(σ. 21 Θ. 2). [Δέν μᾶς λέει ὁ συντάκτης τῶν θέσεων τί πρέπει νά κάνει ἡ Ἐκκλησία στήν περίπτωση πού οἱ μεταμοσχεύσεις εἶναι ἀσύμβατες πρός τήν θεολογική παράδοση. Λέει μόνο ὅτι «ἄν κάτι βλάπτει τήν ψυχήν ἤ ὑποβιβάζει τάς πνευματικάς ἀξίας, ἀνεπιφυλάκτως τό ἀπορρίπτει»]. Ὅμως ὁ συντάκτης ἀντί νά βρεῖ τό συμβατό ἤ ἂσύμβατο τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως μέ τίς μεταμοσχεύσεις-καί πῶς νά τὄβρει; στή Θέση 39 ἀντιφάσκοντας λέει τά ἑξῆς ἀμίμητα : «..ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει...νά δημιουργήσῃ ἡ ἰδία μίαν μεταμοσχευτικήν πνευματικήν παράδοσιν προσανατολισμένην πρός τάς πνευματικας ἀνάγκας προσφορᾶς αἰσθημάτων τοῦ δότου»(σ. 33-34 Θ.39) Πρώτη φορά ἀκούσαμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία «δημιουργεῖ» παράδοση.

Ἡ Παράδοσις στήν Ἐκκλησία εἶναι ὁ ζῶν Χριστός παραδιδόμενος ἐν τῇ θεία Εὐχαριστίᾳ καί τῇ διδασκαλίᾳ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί Πατέρων. Θεοφωτίστως οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί Πατέρες παραλαμβάνουν καί παραδίδουν τὀν Χριστό καί πάντα ὅσα συντελοῦν στήν ὀρθή πρός αὐτόν πίστη καί τήν κατά Χριστό ζωή. Ὅλα τά δόγματα ὅλες οἱ πρακτικές ἡ τάξη τῆς Λατρείας καί οἱ Κανόνες δέν εἶναι δημιουργήματα καί ἐφευρήματα τῆς φαντασίας κάποιων διδασκάλων πρός ἐξυπηρέτηση συμφερόντων ἤ προσαρμογή στό πνεῦμα τοῦ κόσμου, στίς ἀπαιτήσεις τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, ἀλλά ἀβίαστη θεοδίδακτη διδασκαλία τῶν Ἁγίων σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή μέ σκοπό τήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό καί τή θέωσή του.

Ἀθετώντας λοιπόν οἱ «Θέσεις» τήν περί Παραδόσεως διδασκαλία «δημιουργοῦν» τή δική τους Παράδοση κατασκευάζοντας τή δική τους Ποιμαντική καί διδάσκοντας μιά παράδοξη ἔννοια τῆς Οἰκονομίας. Ἄς τά ἐξηγήσουμε.

α)Ἡ γενικότερη παραφθορά πού ὑπέστη τά τελευταῖα χρόνια ὁ ὅρος Ποιμαντική πέρασε καί στίς «Θέσεις». Ἡ ποιμαντική-ἐπιστήμη ἐννοεῖται- εἶναι μέθοδος τοῦ ἀληθοῦς ποιμένος πρός καθοδήγηση τῶν λογικῶν προβάτων –μάλιστα ἑνός ἑκάστου – στήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Ὁ πνευματικός πατέρας πότε εἶναι ἐπιεικής, πότε αὐστηρός προσφέροντας τά κατἀλληλα φάρμακα γιά τήν ἐν Χριστῷ θεραπεία τῆς ψυχῆς. Ἀδιαφορεῖ γιά τή λογική καί τίς ἀπαιτήσεις τοῦ κόσμου. Δέν κολακεύει καί δέν χαϊδεύει τά αὐτιά τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν. Ἡ ποιμαντική δέν εἶναι μιά κοινωνική θρησκευτικοῦ τύπου μέθοδος βοηθείας τῶν ἀνθρώπων μιά ἐνδοκοσμική ψυχοθεραπευτική διαδικασία μέ τούς κανόνες τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου. Εἶναι μέθοδος ἁγιοπνευματική πού γνωρίζει νά θεραπεύει στοργικά, ἀλλά καί νά κινεῖ «θυμόν τόν δικαιότατον» καί «τῇ σφενδόνῃ τοῦ Πνεύματος» νά ἐκσφενδονίζει ἔξω ἀπό τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας «τούς λοιμώδεις λύκους». Τί ρόλο ὅμως παίζει στίς «Θέσεις» ἡ ποιμαντική; Διαβάζουμε : «Ἡ Ἐκκλησία ἀσκοῦσα τήν μεταμοσχευτικήν ποιμαντικήν της, ἴσως ἐξασφαλίσῃ ἕναν ἀριθμόν μοσχευμάτων καί συντελέσῃ οὕτως εἰς τήν ἐπιβίωσιν ἀντιστοίχων ἀνθρώπων»(σ. 27 Θ. 20). Ἐδῶ ἡ ποιμαντική γίνεται ἐργαλεῖο προωθήσεως τῆς θεωρίας τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, μέσο προπαγάνδας μέ θρησκευτικό προκάλυμμα γιά ἐξασφάλιση μοσχευμάτων.

β) Οἰκονομία. Ἡ οἰκονομία εἶναι ἡ ἐπιεικής ἐφαρμογή διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων κατά περίπτωση μέ σκοπό τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Δέν εἶναι μιά αὐθαίρετη παράκαμψη τῆς ἀκριβοῦς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι πράξη ἐκκλησιαστική καί ἀσκεῖται ἀπό τόν ἐπίσκοπο καί τούς ἐντεταλμένους ἀπ΄αὐτόν πνευματικούς. Ὁ Θεόδωρος Στουδίτης γράφει σέ ἐπιστολή του ὅτι η ἐκκλησιαστική οἰκονομία γίνεται «κατά καιρόν καί λόγον» (Ἐπιστολή κα΄, PG 99, 981).. Ποῦ κάνουν λόγο γιά Οἰκονομία οἱ Θέσεις; Θέσις 22 : «Ἡ Ἐκκλησία ὑπό ὅρους καί κατ΄Οἰκονομίαν ἐντός τῆς προοπτικῆς τῆς ἱερότητος τῶν συγγενικῶν δεσμῶν καί τῆς ἐπιδιωκομένης καλλιεργείας τῶν σχέσεων κοινωνίας, θά ἠδύνατο νά δεχθῇ καί τήν ὑποκατάστασιν τῆς βουλήσεως τοῦ δότου ὑπό τῶν συγγενῶν αὐτοῦ...Ἡ πρόνοια διά τούς οἰκείους ἀποτελεῖ ἔκφρασιν πίστεως» Καί παραθέτει τό χωρίο Α΄Τιμ. ε΄, 8 πού λέει ὅτι «ὅστις τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ τήν πίστιν ἤρνηται». Τό νά δέχεται ἡ Ἐκκλησία τήν ἀφαίρεση τῆς ζωῆς ἑνός βαρέως ἀσθενοῦντος Χριστιανοῦ γιά νά ζήσει κάποιος ἄλλος, χωρίς ὁ ἄρρωστος νά ἔχει ἐκφράσει τή βούλησή του ἀρκούμενη στό Ο.Κ. τῶν συγγενῶν του εἶναι ἐκκλησιαστική πρᾶξις κατ΄ οἰκονομίαν; Ἀποβλέπει στή σωτηρία κάποιου; καί τήν οἰκονομία της ἀσκεῖ ὁ κάθε γιατρός; Καί τί εἴδους διδασκαλία εἶναι αὐτή πού ἑρμηνεύει ὡς πρόνοια γιά τούς δικούς μας ἀνθρώπους τήν ἀφαίρεση τῆς ζωῆς τους ἤ ἔστω τήν παραχώρηση τοῦ σώματός τους χωρίς τή βούλησή τους; καί ἄλλο ἐρώτημα: Πότε ἡ Ἐκκλησία ἐπιτρέπει τήν ὑποκατάσταση τῆς βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου «κατ’΄οἰκονομίαν»; Κοινωνοῦμε π.χ. ἕναν ἑτοιμοθάνατο χριστιανό, ὁ ὁποῖος ποτέ δέν ἤθελε ὅσο εἶχε τά μυαλά του νά κοινωνήσει ὅσο κι ἄν ἐπιμένουν οἱ συγγενεῖς του; Βεβαίως ὄχι. Καί θά τοῦ πάρουμε μέ τό ἔτσι θέλω τά ὄργανά του; Ποῦ εἶναι ἐδῶ ὁ σεβασμός στήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου; Ὄχι· αὐτή εἶναι κατά τόν ἅγιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη μιά ἐπίπλαστη καί νόθος Οἰκονομία, μιά διεστραμμένη καί ἀντίχριστη διδασκαλία. Blackhumor ἀποτελεῖ καί ἡ συνέχεια τῆς 22ας Θέσεως : «Μέ δεδομένην τήν ἀγάπην, ἡ ἀπόφασις τῆς δωρεᾶς τοῦ σώματος τοῦ ἄλλου ἴσως νά εἶναι καί δυσκολωτέρα τῆς δωρεᾶς τοῦ ἰδικοῦ μας σώματος. Ὑπ΄αὐτήν τήν ἔννοιαν, ὁ πραγματικός δότης εἶναι οἱ συγγενεῖς»(σ. 29). Ἐδῶ κλαῖμε ἤ γελᾶμε μέ τά κροκοδείλια δάκρυα τοῦ συγγενοῦς πού ἀπό... πολλή ἀγάπη δέχεται τό σφαγιασμό τοῦ συγγενοῦς του – εἰδικά ἄν ὁ χαρακτηρισθείς ὡς ἐγκεφαλικά νεκρός ἦταν ἕνας τυρρανικός σύζυγος ἤ μιά κακιά πεθερά - καί ἀπό πάνω, χωρίς νά χάσει οὔτε μιά στάλα αἷμα, θεωρεῖται καί δότης;!! Μήπως σέ κάποιες περιπτώσεις καί μέ τό ἀζημίωτο;

Μετά τήν ἀθεολόγητη suigeneris «ποιμαντική τους», μή μπορώντας νά πείσουν θεολογικά τή συνείδηση τῶν πιστῶν γιά τό συμβατό μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη ἐγχείρημά τους οἱ Θέσεις «ποντάρουν» στό ὀρθόδοξο φιλότιμο καί προσπαθοῦν νά ἐπιβληθοῦν μέ συναισθηματικό βομβαρδισμό καί ἔτσι προσπαθοῦν νά δημιουργήσουν ἐνοχές στή συνείδηση τῶν ἀρνουμένων τή δωρεά ὀργάνων. Μόνιμη ἐπωδός ἡ ἀγάπη καί θυσία τῶν δοτῶν καί ἡ φιλοζωΐα τῶν μή δωρητῶν. «Κάθε τί τό ὁποῖον ὑπερβαίνει τόν ἀτομικισμόν καί τήν φιλοζωΐαν καί συνδέει τούς ἀνθρώπους μέ σχέσιν ἀμοιβαιότητος καί κοινωνίας...ἡ Ἐκκλησία τό προστατεύει καί τό ὑποστηρίζει»(Θ. 3) «Ἡ Ἐκκλησία δύναται νά δεχθῇ τάς μεταμοσχεύσεις μόνον εἰς ἀτμόσφαιραν ἀγάπης...ἐξόδου ἀπό τόν κλοιόν τῆς φιλαυτίας καί φιλοζωΐας μας..(Θ. 5,γ). «Ἡ ζωή εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον δέν μᾶς χαρίζεται διά νά βιώνωμεν τήν φιλαυτίαν καί τήν κτητικότητά μας»(Θ. 8). «Ἡ συνειδητή συναίνεσις...ἐνέχει τάς ἀρετάς τῆς ἀνιδιοτελείας...τῆς αὐτοπροσφορᾶς καί τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό φρόνημα τῆς φιλοζωΐας»(Θ. 19).

Κάνοντας μιά παρένθεση θέλουμε νά ποῦμε ὅτι οἱ Θέσεις ἐδῶ χρησιμοποιοῦν καταχρηστικά τίς ἔννοιες τῆς αὐτοθυσίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ δότου. Ἡ αὐτοθυσία ὅμως εἶναι ἀληθινή ὅταν γίνεται μέ πλήρη συνείδηση καί χωρίς βίαιη παρέμβαση στή ζωή πού χάρισε ὁ Θεός στόν δότη, π.χ. ὅταν βάζει ὁ καλός ποιμήν τή ζωή του σέ κίνδυνο γιά νά προστατεύσει τά πνευματικά του παιδιά. Ὅταν δέν τρώει ἡ μάνα καί κινδυνεύει νά πεθάνει ἀπό τήν πεῖνα γιά νά φᾶνε τά παιδιά της, ὅταν δίνεις ἕνα ἀπό τά διπλά ὄργανα π.χ. τό νεφρό σου μέ πλήρη συναίσθηση τῶν συνεπειῶν στήν Ὑγεία σου. Ἡ θυσία ἐξ ἄλλου γίνεται χάριν συγκεκριμένων προσώπων ἤ ἐξ ἀγάπης πρός τόν Χριστό. Στήν περίπτωση αὐτή δέν παρεμβαίνει βίαια ὁ δότης στήν πολύτιμη ζωή πού τοῦ δώρησε ὁ Θεός εἴτε μέ τήν δική του συγκατάθεση(τοῦ δότη) εἴτε μέ τή συναίνεση τῶν τρίτων.. Θά μποροῦσε νά παραδώσει ὁ δότης τή ζωή του ἕτοιμη γιά θυσία στόν Χριστό, γιά νά τή διαχειρισθεῖ ὅμως, ὅπως θέλει Ἐκεῖνος καί ὄχι ὅπως οἱ συγγενεῖς καί φίλοι. Καί πολλές φορές παρεμβαίνει Ἐκεῖνος μέ τή Χάρη Του καί σώζει καί τή ζωή τοῦ δότη καί τῶν ἄλλων τή ζωή. Τό ἴδιο καί στό μαρτύριο. Παραδίδει ὁ ἅγιος μάρτυς τή ζωή του στόν θάνατο χάριν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά πιστεύει ὅτι Ἐκεῖνος ἀποφασίζει γι΄ αὐτό. Κι᾿ ἔτσι ἔχουμε τούς ἁγίους Ὁμολογητές πού ὑπέμειναν μαρτύρια ἀλλά ἔζησαν.

Μέ τή δωρεά ὀργάνων ὅμως ἀποφασίζει κανείς γιά τή ζωή του καί τό σῶμα του ὡς ἐάν ἦταν δικά του. Ἀποφασίζει τό φόνο του ἀναθέτοντας στό δήμιο μεταμοσχευτή τή δολοφονία του(εὐθανασία) χάριν κάποιων ἀγνώστων. Τό ἀντίστροφο λοιπόν ἰσχύει. Ὄχι οἱ ἀρνούμενοι τή δωρεά ὀργάνων, ἀλλά οἱ δωρητές, ὅταν γνωρίζουν ὅτι εἶναι ζωντανοί κατά τήν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων τους, «βιώνουν» πλήρως τήν φιλαυτία καί τήν κτητικότητά τους» (κάνω τό σῶμα μου ὅ,τι θέλω).

Κλείνοντας τήν παρένθεση τονίζουμε ὅτι τά περί θυσίας καί προσφορᾶς εἶναι ὅλο κι ὅλο τό «πνευματικό» ὁπλοστάσιο τῶν «Θέσεων».

Ἀπογυμνωμένες ἀπό κάθε θεολογική στήριξη οἱ Θέσεις, κόντρα στή θεολογική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀρνοῦνται τήν ἁρμοδιότητά της, ἀπεμπολοῦν τὀ δικαίωμα τῆς Ἐκκλησίας (« ἄν καί δέν εἶναι ἁρμοδία», γράφουν )νά ὁρίζει τό τέλος τοῦ ἀνθρώπου καί ὁδηγοῦνται

-σέ ἀπροϋπόθετη παράδοση στά κριτήρια τῆς ψευδοεπιστήμης, πού κατασκευάζει ἕναν ψευδῆ θάνατο γιά χρησιμοθηρικούς σκοπούς,(ἄς θυμηθοῦμε τόν βαρύ χαρακτηρισμό τοῦ Πλάτωνος: «Πᾶσα ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καί τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία τις καί οὐ σοφία φαίνεται») καί χαρακτηρίζεται ἀπό ἔπαρση καί ὕβρη. Ἔτσι διαβάζουμε ὅτι «ἡ Ἐκκλησία...θά ἠμποροῦσε νά δεχθῇ τήν διεθνῶς ὁμόφωνον ἄποψιν ὅτι ὁ ἐγκεφαλικός θάνατος ταυτίζεται μέ τό ἀμετάκλητον βιολογικόν τέλος τοῦ ἀνθρώπου». Διακρίνει κανείς μιά βαθειά μειονεξία πού κάνει τίς Θέσεις νά ἰσχυρίζονται ὅτι «ἡ τεχνητή ὑποστήριξις τῆς ἀναπνοῆς» δέν ἀναχαιτίζει τήν ἀναχώρησιν τῆς ψυχῆς»(σ. 25 Θ. 13). Αὐτή εἶναι ἡ «μεταμοσχευτική πνευματική παράδοση» τῶν Θέσεων. Τά κριτήρια τοῦ Harvard καί τῆς Minessota, ἡ ψευδοεπιστήμη, καθορίζει πότε φεύγει ἡ ψυχή μας! Γι΄αὐτό θεωρῶ φυσικό πού καταλήγουν πάλι σέ φρικτό Blackhumor καθώς ὁ συντάκτης τους προτείνει πρίν τήν κατακρεούργηση τοῦ δότου «ὁ ἱερεύς τοῦ νοσοκομείου νά διαβάσῃ μίαν κατάλληλον εὐχήν ἤ νά τελέσῃ κάποιαν ἁγιαστικήν πρᾶξιν (χρῖσιν δι’ ἐλαίου, σταύρωμα κλπ)»(σ. 34 Θ.43). Σέ ποιόν τά κάνεις αὐτά, παππούλη μου, ἐρωτῶ. Στόν νεκρό; Τί εἴδους νεκροζώντανος εἶναι ὁ ἐγκεφαλικά νεκρός σύμφωνα μέ τίς Θέσεις; Ἄν εἶναι νεκρός τοῦ διαβάζεις τή νεκρώσιμη ἀκολουθία; Ὄχι! Τοῦ βάζεις ὅμως λαδάκι καί τόν σταυρώνεις; Δηλαδή εἶναι ζωντανός; Μπερδεύεσαι σίγουρα ὀρθόδοξε μεταμοσχευτή μου. Αὐτό ὅμως εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς φαρισαϊκῆς ὑποκρίσεως.

Ὁ κατήφορος μεγαλώνει. Μέσω τῆς ψευδοεπιστήμης οἱ Θέσεις-ὄχι ἡ Ἐκκλησία- δένονται σέ

- Ἄμεση συνεργασία μέ τή νεοεποχήτικη κρατική ἐξουσία.

Ἡ Ἐκκλησία ἐμφανίζεται δεμένη χειροπόδαρα στό ἅρμα τῆς πολιτείας ἐξυπηρετώντας τούς σκοπούς της πού καταλήγουν στήν ἐμπορευματοποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Διαβάζουμε : «Αἱ μεταμοσχεύσεις εἶναι ἴσως ἕν ἐκ τῶν ὀλίγων θεμάτων εἰς τά ὁποῖα ἡ πολιτεία ἔχει τήν ἄμεσον ἀνάγκην τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό δημιουργεῖ εἰς τήν Ἐκκλησίαν οὐσιαστικά δικαιώματα καί μεγάλες ὑποχρεώσεις»(σ. 35 Θ. 46). Τά «δικαιώματα»τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά καταθέτει τίς ἀντιρρήσεις της –πού ἡ Πολιτεία δέν τίς λαμβάνει καθόλου ὑπ΄ὄψιν της, ὅπως συνέβη μέ τήν ἐπιβολή τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης στήν ὁποία οἱ Θέσεις» ἔχουν - ἄς ὑποθέσουμε - ἀντίθετη γνώμη. Καί οἱ «ὑποχρεώσεις» τῆς Ἐκκλησίας; Αὐτές εἶναι νά προπαγανδίζει τή δωρεά ὀργάνων εὐτελίζοντας καί καταχρώμενη τήν Παράδοσή της. Αὐτή ἡ προπαγάνδα εἶναι μακρᾶς πνοῆς. Γι’αὐτό γράφεται ὅτι «Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἐστραμμένη μόνον εἰς τούς πραγματικούς, ἀλλά καί εἰς τούς δυνητικούς δότες»(σ. 28 Θ.20). Σύμφωνα μέ τή Θέση 40 «ἡ Ἐκκλησία δύναται νά ὀργανώσει προγράμματα ἀγωγῆς δοτῶν μέ σκοπόν τήν καλλιέργειαν σημαντικῶν ἀρετῶν...(μνήμης θανάτου, αὐτοπροσφορᾶς, θυσιαστικοῦ φρονήματος κλπ.) Τοιουτοτρόπως θά δίδῃ τήν μαρτυρίαν τοῦ ἤθους της εἰς τήν κοινωνίαν μέ ἕναν ἐντελῶς σύγχρονον τρόπον»(σ. 34 Θ. 40). Ἐδῶ πρόκειται γιά εὐτελισμό, διαστρέβλωση καί ἐμπορευματοποίηση τοῦ νοήματος τῆς ὀρθοδόξου νηπτικῆς ἐργασίας, τῆς θυσιαστικῆς διακονίας πρός τούς ἐμπεριστάτους ἀδελφούς, καί τοῦ διά Χριστόν καί ἀδελφούς μαρτυρίου.

Γι΄αὐτό σύμφωνα μέ τίς «Θέσεις» εἶναι ἕτοιμη γιά «τό ἐνδεχόμενον ὀργανώσεως ἡμέρας δότου ἤ ἐκστρατείας ὑποστηρίξεως τῶν μεταμοσχεύσεων μέ σκοπόν τήν συγκέντρωσιν τοῦ μεγαλυτέρου δυνατοῦ ἀριθμοῦ μοσχευμάτων» (σ. 36 Θ. 48). Γι’αὐτό στόν σχεδιασμό τῶν «Θέσεων» ἦταν νά «προκαλέσῃ διάλογον καί εὐκαιρίας ἐνημερώσεως μέσα εἰς τούς κόλπους της (σεμινάρια πνευματικῶν, ὁμιλίας κλπ)» νά ἐκδόσει σχετικά φυλλάδια καί νά ὀργανώσει ἡμερίδα (σ. 36 Θ. 49).

Στά πλαίσια τῆς ὑποταγῆς της στίς ἀπαιτήσεις τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας ἡ Ἐκκλησία σύμφωνα μέ τίς «θέσεις» προτείνει τήν ἵδρυση «ἀξιοπίστων μεταμοσχευτικῶν κέντρων»(σ. 38 Θ. 53)- ἤδη ὁ νόμος 3984 ἀρθρ. 13, 1 τό... φρόντισε περιλαμβάνοντας στά μεταμοσχευτικά κέντρα ἰδιωτικές κλινικές - εἶναι ἕτοιμη «νά ἐπιμεληθῇ τήν συμμετοχήν δι΄ἐκπροσώπων της εἰς ἐπιστημονικά συνέδρια σχετιζόμενα μέ τίς μεταμοσχεύσεις»(σ. 38 Θ. 54) καί προτείνει δημιουργία ἀρχείου γιά τό ἠλεκτρονικό φακέλλωμα τῶν δοτῶν «τό ὁποῖον νά ἐλέγχεται ἀπό κεντρικόν ἀδιάβλητον μηχανισμόν»(σ. 30 Θ. 26). Τό τελευταῖο μοιάζει μέ κακόγουστο ἀνέκδοτο, ἄν κάποιος γνωρίζει ὀλίγα τινά γιά τό πόσο διάτρητο εἶναι κάθε ἠλεκτρονικό ἀρχεῖο καί ἄν λάβει κανείς ὑπ’ὄψιν του τόν καινούργιο νόμο πού προβλέπει δυνατότητα προσβάσεως στή βάση δεδομένων τῶν ἀντιτιθεμένων στή δωρεά ὀργάνων μόνο στούς «ἁρμοδίους ὑπαλλήλους τοῦ ΕΟΜ καί τούς συντονιστές Μεταμοσχεύσεων»( (ν. 3984/11, ἀρθρ. 9, 4).

(Ἀλήθεια, μήπως ὅλον τόν σχεδιασμό ἐνημερώσεως θά ἔπρεπε νά κάνει ἡ Ἐκκλησία μας γιά τή συστηματική διδασκαλία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί τήν πρόληψη καί καταστολή τῆς δράσεως τῶν ποικίλων καταστροφικῶν αἱρέσεων; γιά τή διδασκαλία τῆς ψυχορραγούσης ἑλληνικῆς γλώσσης, γιά τήν ἐνημέρωση ἐπί τῆς εἰσβολῆς τῶν ἀνορθοδόξων θεραπευτικῶν μεθόδων πού δυναστεύουν τό λαό μας;)

Τό ἀποτέλεσμα πάντως αὐτοῦ τοῦ κατήφορου εἶναι ἡ πλήρης ἐκκοσμίκευση, ἡ παράδοση στό πνεῦμα τοῦ κόσμου, πού ἀρνεῖται τήν ἐν Χριστῷ αἰώνια προοπτική τοῦ ἀνθρώπου καί τόν ἐγκλωβίζει γιά πάντα στό ἐνθάδε. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση αὐτό πού διάβασα στή Θέση 5α : «Ἡ Ἐκκλησία αἰσθάνεται...τό φιλάνθρωπον αὐτῆς χρέος ἔναντι τοῦ λήπτου-ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνάγκην νά ζήσῃ»( σ. 22 Θ. 5α )μιά φράση πού συνοψίζει τἠν ταύτιση τῶν Θέσεων μέ τό πνεῦμα τοῦ κόσμου. Δέν ξεχνῶ ποτέ αὐτό πού ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι διακονία βίου ἀλλά διακονία ζωῆς. Ἡ ἐκκοσμίκευση πού διαπερνᾶ τίς Θέσεις εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς ἀρνήσεως τῆς πιστότητος στό Εὐαγγέλιο καί τῆς πατερικῆς διδασκαλίας.

Μετά τά ἀνωτέρω καταλαβαίνουμε ὅτι δέν πρόκειται κατόπιν τῆς ἀντιπαραθέσεως τῶν λεγομένων «Βασικῶν Θέσεων» καί τῶν Ἀντιθέσεων νά προκύψει κάποια σύνθεση σύμφωνα μέ τό ἐγελειανό σχῆμα Θέση-ἀντίθεση-σύνθεση. Μᾶλλον προκύπτει μιά ἀντιστροφή. Οἱ ἀντιθέσεις πού προβάλλει ἡ ὀρθόδοξη παράδοση κατά τοῦ ἐγκλήματος τῶν μεταμοσχεύσεων εἶναι Θέσεις, εἶναι ἕνα ἀνάχωμα στίς ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως ἐκείνων τῶν γνωστικῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς πού σταδιακά ἀποδομοῦν στή συνείδηση τῶν ἀνθρώπων τή θεανθρώπινη διδασκαλία καί ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στό ἀπάνθρωπο ἀντίχριστο μονοπάτι.

Ἡ Νέα Ἐποχἠ μέ βάση τό σχεδιασμό της μᾶς ὁδηγεῖ στή φτώχεια, τήν πεῖνα καί τίς ἀρρώστειες˙ διαστρέφει τήν ἠθική μας συνείδηση˙ ἀκυρώνει τή μοναδικότητα τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ˙ παίρνει τά ὄργανά μας μέ τό ζόρι καί θέλει μέ τήν προωθούμενη καύση τῶν νεκρῶν νά καίγονται σάν ἀπορρίμματα τά σώματά μας. Μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀχρήματη κοινωνία˙ κάνει τά πάντα γιά νά μᾶς ἀναγκάσει στήν ἀποδοχή τοῦ ἀντιχρίστου σφραγίσματος. Ἀλλά ζεῖ Χριστός. Ἔχοντες τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Αὐτό εἶναι τό ἀκαταμάχητο ὅπλο μας, «ἡ ὑψίστη φιλοσοφία» μας, ὅπως ἔγραφε ὁ μακαριστός γέροντάς μας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Ἐν Χριστῷ ὀρθή πίστη, ἐν Χριστῷ νῆψις καί ὀρθή ζωή εἶναι τά οὐσιαστικά ἀντίβαρα στήν φοβερή αὐτή καταπίεση τῆς Ἀντίχριστης Νέας Ἐποχῆς. Εὐχαριστῶ.

orthros.

http://youtu.be/Q7lOLg3_YTs

7. «''Εἰκαζόμενη συναίνεση'' ἀπό Νομική ἄποψη». Χαραλάμπους Ἄνδραλη, Δικηγόρου

Εἰσήγηση στήν Ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»

Σάββατο 20-4-2013 καί ὥρα 4 ἕως 9 μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς σέ συνεργασία μέ τήν Ἱ.Μ.Γλυφάδας.

Σεβασμιώτατοι ἀρχιερεῖς,
Σεβαστοὶ πατέρες,
Ἐντιμότατοι ἄρχοντες,
Κυρίες καὶ κύριοι,

Ἡ εἰκαζόμενη συναίνεση στὶς μεταμοσχεύσεις ποὺ θὰ ἀναλύσουμε, ἡ θεώρηση δηλαδὴ κάθε ἀνθρώπου ὡς ἐθελοντῆ δότη ὀργάνων, δὲν εἶναι κάτι νέο στὴν ἑλληνικὴ νομικὴ πραγματικότητα. Ἀκόμα καὶ αὐτὴ τὴ στιγμή, ὁ ἰσχύων νόμος τῶν μεταμοσχεύσεων, ὁ Ν. 2737/1999, προβλέπει μία ἰδιάζουσα εἰκαζόμενη συναίνεση καὶ θὰ ἐξηγήσω ἀμέσως τί ἐννοῶ.

ΝΟΜΟΣ 2737/1999

Τὸ ἄρθρο 12 τοῦ ἐν λόγῳ νόμου, ποὺ ἔχει τίτλο «ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝ ΑΠΟ ΝΕΚΡΟ ΔΟΤΗ», στὴν παράγραφο 1 ὁρίζει ὅτι: «Ἡ ἀφαίρεση διενεργεῖται μετὰ τὴν ἐπέλευση τοῦ θανάτου, ἔστω καὶ ἂν οἱ λειτουργίες ὁρισμένων ὀργάνων διατηροῦνται μὲ τεχνητὰ μέσα», δηλαδὴ ἐνῶ ἡ καρδιὰ ἐξακολουθεῖ νὰ λειτουργεῖ, ὁμοίως καὶ ἄλλα ὄργανα τοῦ δῆθεν νεκροῦ ὀργανισμοῦ. Στὴν παράγραφο 6 τοῦ ἴδιου νόμου ἀναφέρεται ὅτι: «ὅταν ὁ θεράπων ἰατρὸς διαγνώσει νέκρωση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους καὶ ἐφόσον οἱ λειτουργίες ὁρισμένων ὀργάνων διατηροῦνται μὲ τεχνητὰ μέσα, ὑποχρεοῦται νὰ προβεῖ ἀπὸ κοινοῦ μὲ ἕναν ἀναισθησιολόγο καὶ ἕνα νευρολόγο ἢ νευροχειρουργὸ στὴ σύνταξη τοῦ σχετικοῦ πιστοποιητικοῦ θανάτου.»

Ὁ ὑποψήφιος δότης, δὲν ἀπαιτεῖται νὰ ἔχει ἐκφράσει τὴν ἐπιθυμία του νὰ γίνει δωρητὴς ὀργάνων. Ὅπως ὁρίζει τὸ ἄρθρο τοῦ ἀπελθόντος νόμου: «ἂν ὁ δυνητικὸς δότης δὲν εἶχε ἐκφράσει τὴ συναίνεσή του ἢ τὴν ἄρνησή του, ἡ ἀφαίρεση διενεργεῖται ἐφόσον δὲν ἀντιτίθεται σὲ αὐτὴν ὁ σύζυγος, τὰ ἐνήλικα τέκνα, οἱ γονεῖς ἢ τὰ ἀδέρφια του». Δίνεται δηλαδὴ ἡ δυνατότητα ἄρνησης τοῦ ὑποψηφίου δότη πρὶν νὰ ἐπέλθει ἡ ἐγκεφαλική του ἀνεπάρκεια, ἀλλὰ σὲ περίπτωση ποὺ δὲν εἶχε ἐκφράσει ρητὰ τὴν ἀντίθεσή του, ἡ τύχη τῶν ζωτικῶν καὶ ζωντανῶν ἀκόμα ὀργάνων του εἶναι στὰ χέρια τῶν οἰκείων του, οἱ ὁποῖοι ὁρίζονται συγκεκριμένα. Ἀπὸ τὴ γραμματικὴ ἑρμηνεία τῆς ἐν λόγῳ διάταξης, συνάγουμε ὅτι ἔστω καὶ ἕνας ἂν διαφωνεῖ ἀπὸ τὰ ἀναφερόμενα πρόσωπα, δηλαδὴ ὁ σύζυγος ἢ ἡ σύζυγος, τὰ ἐνήλικα τέκνα, οἱ γονεῖς καὶ τὰ ἀδέλφια τοῦ νομιζόμενου νεκροῦ, δὲν ἐπιτρέπεται καμία ἀφαίρεση ὀργάνου.

Αὐτὸ εἶναι τὸ ἰσχῦον μέχρι σήμερα νομικὸ καθεστὼς τῶν μεταμοσχεύσεων.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ»

Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ ξεφύγω λίγο ἀπὸ τὰ τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης καὶ νὰ θίξω ἐπιφανειακὰ τὸν ὅρο «ἐγκεφαλικὸς θάνατος», τὸν ὁποῖο σαφῶς ἀποδέχεται ὁ ἰσχύων νόμος ἀλλὰ καὶ ὁ ἐρχόμενος ἀπὸ 1ης Ἰουνίου τοῦ 2013. Κατὰ τὸ νόμο λοιπόν, ἡ νέκρωση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους θεωρεῖται ὡς πραγματικὸς θάνατος τοῦ ἀνθρώπου, κάτι πού, ὅπως πληροφορούμαστε, δὲν γίνεται δεκτὸ ἀπὸ ὅλο καὶ αὐξανόμενο μέρος τῆς παγκόσμιας ἰατρικῆς κοινότητας, καθὼς ὑπάρχουν σοβαρὲς ἀντιρρήσεις ἀπὸ ἔγκριτους ταγοὺς τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης.

Γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν μεταμοσχεύσεων, ἐφευρέθηκε αὐτὸς ὁ ὅρος ἀπὸ μία μερίδα ἰατρῶν καὶ υἱοθετήθηκε ἀπὸ τὴ νομικὴ ἐπιστήμη, καθὼς ἡ τελευταία ἀποδέχεται ἀμαχητὶ τὰ πορίσματα τῆς πρώτης, ὡς ἀναρμόδια γιὰ οὐσιαστικὴ ἔρευνα σὲ «ξένα χωράφια».

Πρόκειται δηλαδὴ γιὰ ἕνα νομικὸ κατασκεύασμα, τὸ ὁποῖο στὴ νομικὴ ἐπιστήμη ὀνομάζεται πλάσμα Δικαίου καὶ μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἐγκεφαλικὸς «θάνατος» ἐξομοιώνεται μὲ τὸν πραγματικὸ θάνατο.

Ἂν ὅμως δεχθοῦμε ὅτι ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος δὲν εἶναι πραγματικὸς θάνατος, τότε τὸ ἰατρικὸ προσωπικὸ ποὺ διενεργεῖ τὴν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων, ἀλλὰ καὶ οἱ συναινοῦντες συγγενεῖς θὰ εἶχαν ποινικὲς εὐθύνες, ἄσχετα ἂν ὁ ἀσθενὴς θὰ κατέληγε μὲ βεβαιότητα σὲ λίγες μέρες ἢ ὧρες. Στὴ θεωρία τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου, σημασία ἔχει ἡ αἰτιώδης συνάφεια τῆς πράξης μὲ τὸ ἀποτέλεσμα, δηλαδὴ τὸν θάνατο. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἂν κάποιος ἀφαιρέσει τὴ ζωὴ ἑνὸς ἤδη ἑτοιμοθάνατου ἀνθρώπου, θεωρεῖται αὐτουργὸς τῆς ἀνθρωποκτονίας, διότι ὁ θάνατος ἐπῆλθε οὐσιωδῶς παραλλαγμένος ἀπὸ ὅ,τι θὰ συνέβαινε ἂν ὁ δράστης δὲν ἐνεργοῦσε. Πόσο μάλιστα οἱ θεράποντες ἰατροὶ ποὺ ἔχουν ἰδιαίτερη νομικὴ ὑποχρέωση νὰ κρατήσουν τὸν ἀσθενῆ στὴ ζωὴ προβαίνοντας σὲ ὅλες τὶς ἀπαραίτητες ἐνέργειες, προκειμένου νὰ παρατείνουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο τὴ ζωή του.

Ἀκοῦμε σὰν ἐπιχείρημα ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» τὸ ἀτυχές: «ἀφαιροῦμε τὰ ὄργανα γιατί ἐντὸς ὀλίγων ἡμερῶν θὰ ἐπέλθει μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια ὁ θάνατος, ὁπότε καλύτερα νὰ σώσουμε κάποιον ἄλλο ποὺ ἔχει ἐλπίδες». Αὐτὸ τὸ δόγμα βέβαια, σύμφωνα μὲ ὅσα προαναφέραμε δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ νομικὰ καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ἐφευρέθηκε τὸ κατασκεύασμα «ἐγκεφαλικὸς θάνατος», ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει καμία ποινικὴ εὐθύνη τῶν συντελεστῶν τῆς ἀφαίρεσης τῶν ὀργάνων ἀπὸ ἄνθρωπο ποὺ ἀκόμη χτυπάει ἡ καρδιά του. Ποιὸς ἄλλωστε μπορεῖ νὰ ὑποστηρίξει μὲ σιγουριὰ ὅτι θὰ ἐπέλθει ἀναμφισβήτητα ὁ θάνατος; Ἡ καθημερινότητα εἶναι γεμάτη διαψεύσεις ἰατρῶν ποὺ ἦταν σίγουροι γιὰ τὸν ἐπερχόμενο θάνατο τοῦ ἀσθενοῦς τους.

Η ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΟ ΙΣΧΥΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Ἀλλὰ πέρα ἀπὸ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ ἐγκεφαλικοῦ «θανάτου» ὡς πραγματικοῦ θανάτου, ὅπως εἴδαμε, στὸν ἰσχύοντα νόμο, διατυπώνεται μία ἰδιότυπη εἰκαζόμενη συναίνεση, καθώς, ἐφόσον ὁ νομιζόμενος νεκρὸς δὲν εἶχε ἐκφράσει ρητὰ τὴν ἀντίθεσή του, οἱ οἰκεῖοι του μποροῦν νὰ δωρήσουν τὰ ὄργανά του γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν μεταμοσχεύσεων. Συμβαίνει δηλαδή, αὐτὸ ποὺ ἀκοῦμε συχνὰ στὶς εἰδήσεις: «οἱ συγγενεῖς ἀποφάσισαν νὰ δωρίσουν τὰ ὄργανά τοῦ ἐκλιπόντος».

Τὸ σῶμα τοῦ βαριὰ ἀσθενοῦς ἢ νεκροῦ, ὅπως θέλουν νὰ τὸν ἀποκαλοῦν οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ ἐγκεφαλικοῦ «θανάτου», μετατρέπεται ἔτσι σὲ ἀντικείμενο καὶ δὲν λογαριάζεται οὔτε ὁ σεβασμὸς στὸ νεκρὸ σῶμα, ἂν ἔτσι αὐτοὶ τὸ θεωροῦν, μία ἀξία ποὺ ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια συγκινοῦσε ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα. Σὲ κανένα σημεῖο τῆς γῆς, σὲ καμία χρονικὴ περίοδο, δὲν ὑπῆρξε τέτοια ὑποτίμηση τοῦ ἀνθρώπινου σώματος, ὅπως συμβαίνει στὴ σημερινὴ Νέα Ἐποχή. Αὐτὴ τὴν Ἐποχὴ ποὺ ὑποκριτικὰ βαυκαλίζεται ὅτι προστατεύει τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ ἡ διεθνὴς πραγματικότητα συνεχῶς τὴν διαψεύδει. Ἀντιθέτως, πάντοτε τὸ νεκρὸ σῶμα ἐθεωρεῖτο ἄξιο τιμῶν ἀπὸ φίλους καὶ ἐχθρούς τοῦ θανόντος καὶ ὄχι ἀντικείμενο στὸ ὁποῖο ἔχουν κληρονομικὸ δικαίωμα δωρεᾶς οἱ κληρονόμοι τοῦ θανόντος.

ΝΟΜΟΣ 3984/11

Ὡστόσο, μὲ τὴν ψήφιση τοῦ νέου Νόμου 3984/2011 γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις, ὁ ὁποῖος θὰ τεθεῖ σὲ ἐφαρμογὴ ἀπὸ 1.6.2013, εἰσῆλθε στὴν πιὸ σκληρή του μορφὴ ὁ ὅρος τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης. Συγκεκριμένα, σύμφωνα μὲ τὴν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 9 τοῦ ἐπίμαχου νόμου ὅλοι οἱ πολίτες τῆς Ἑλλάδος, εἴμαστε δυνάμει δωρητὲς ὀργάνων, ἂν δὲν ἔχουμε ἐκφράσει τὴν ρητὴ ἀντίθεσή μας πρὶν γίνει ὁποιαδήποτε ἐπέμβαση ἀφαίρεσης τῶν ζωτικῶν ὀργάνων μας, πρὶν δηλαδὴ ἐπέλθει ὁ περίφημος ἐγκεφαλικὸς «θάνατος». Ἔπειτα ἀπὸ κάποιες, δυστυχῶς ἐλάχιστες, ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἰατρικῆς, εἰσήχθη μὲ τὸ ἄρθρο 55 πάρ. 4 τοῦ Ν. 4075/2012 ἡ φράση «καὶ κατόπιν συναίνεσης τῆς οἰκογένειάς του», θέτοντας ἀκόμα μία προϋπόθεση γιὰ τὴν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων τοῦ ὑποψηφίου δότη, φέρνοντας τὸ θέμα τῆς συναίνεσης πολὺ κοντὰ στὸ προηγούμενο καθεστὼς καὶ ἐξακολουθώντας νὰ δίνει σὲ τρίτα πρόσωπα τὴν ἐξουσία διάθεσης τοῦ σώματος, σὰν νὰ ὑπάρχει κληρονομικὸ δικαίωμα πάνω σὲ αὐτό.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Παρ᾿ ὅτι, λοιπόν, τέθηκε ἡ προϋπόθεση τῆς συναίνεσης τῶν οἰκείων, δὲν διευκρινίζονται ποιοὶ ἀκριβῶς εἶναι αὐτοὶ οἱ οἰκεῖοι, ὅπως συμβαίνει μὲ τὸν σήμερα ἰσχύοντα νόμο τῶν μεταμοσχεύσεων. Τίθεται ἀόριστα ὁ ὅρος οἰκογένεια, χωρὶς νὰ διευκρινίζεται ἂν αὐτὸς πρέπει νὰ ληφθεῖ ὑπόψιν ἐν στενῇ ἐννοία, δηλαδὴ σύζυγος καὶ τέκνα ἢ ἂν πρέπει νὰ ἐννοήσουμε καὶ τοὺς γονεῖς ἢ ἄλλους συγγενεῖς μὲ μία πιὸ εὐρέως ἑρμηνευμένη ἔννοια τοῦ ὅρου οἰκογένεια, ὅπως ἰσχύει μὲ τὸν ἀπελθόντα νόμο.

Ἀκόμη δὲν ὁρίζεται ρητῶς ἂν στὸν ὅρο οἰκογένεια, περιλαμβάνονται καὶ οἱ σύντροφοι ποὺ ἑνώνονται μὲ σύμφωνο συμβίωσης. Σύμφωνα μὲ τὴ θεωρία τοῦ Οἰκογενειακοῦ Δικαίου, ὁ ὅρος «οἰκογένεια» ὡς νομικὴ ἔννοια, ἀνήκει στὶς ἀόριστες ἔννοιες, ποὺ ἐξειδικεύονται ἀπὸ τὸν ἑρμηνευτὴ μὲ βάση τὶς ἐπικρατοῦσες κοινωνικὲς ἀξίες καὶ ἀντιλήψεις. Καλεῖται λοιπὸν ὁ ἑκάστοτε ἰατρὸς νὰ γίνει ἑρμηνευτὴς μίας ἀόριστης νομικῆς ἔννοιας, ἀναλαμβάνοντας μία ἁρμοδιότητα ποὺ ἀνέκαθεν ἀνῆκε σὲ δικαστὲς καὶ ἐν γένει νομικούς.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ σταθῶ στὴν πρακτικὴ ἀδυναμία διαφύλαξης τοῦ ἀσθενοῦς στὴν περίπτωση ποὺ οἱ οἰκεῖοι του πιθανὸν νὰ ἐπιβουλεύονται τὴ ζωή του ἢ διαφωνοῦν στὸ ἀμφιλεγόμενο αὐτὸ ζήτημα τῆς δωρεᾶς ὀργάνων. Ἀκόμα καὶ ἂν ὁ ἀσθενὴς ἔχει κάνει τὴ νόμιμη δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων, σὲ περίπτωση ποὺ οἱ δικοί του δώσουν τὴν ἔγκριση στοὺς ἰατρούς, δὲν θὰ ὑπάρχει κάποιος ποὺ θὰ ἀντιτάξει τὴν ἄρνηση προκειμένου νὰ μὴ γίνει ἡ ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, καλοῦμε ὅσους προβοῦν στὴ δήλωση ἄρνησης, νὰ προσκομίσουν σὲ πρόσωπα ἀπόλυτης ἐμπιστοσύνης καὶ συχνῆς ἐπικοινωνίας ἐπικυρωμένα ἀντίγραφα αὐτὴ τῆς δήλωσης.

Σὲ κάθε περίπτωση πάντως, καὶ στοὺς δυὸ νόμους, δὲν καθορίζεται τί γίνεται μὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν οἰκογένεια ἢ δὲν μποροῦν νὰ ἐντοπισθοῦν οἱ οἰκεῖοι τους. Ἀναλογιζόμενοι τὸ πολὺ μεγάλο πλῆθος τῶν παράνομων μεταναστῶν, τῶν ἀστέγων, ἀλλὰ καὶ τῶν μοναχικῶν ἀνθρώπων, κατανοοῦμε ὅτι καὶ μὲ τὸ ἰσχῦον δίκαιο ἀλλὰ καὶ μὲ αὐτὸ ποὺ θὰ ἐπέλθει, ἡ χώρα μας μπορεῖ νὰ μετατραπεῖ σὲ ἕνα ἀνεξάντλητο ἐργοστάσιο «παραγωγῆς» μοσχευμάτων. Ὁ κίνδυνος ἦταν καὶ εἶναι μεγάλος. Πίσω ἀπὸ τὸ προσωπεῖο τοῦ δῆθεν ἀνθρωπισμοῦ καὶ τῆς ὑποκριτικῆς ἀγαπολογίας, κρύβεται ἕνας πραγματικὸς ἐφιάλτης, ἂν σκεφτοῦμε τί συμβαίνει σὲ κάποιες τριτοκοσμικὲς χῶρες μὲ τὴν ἐμπορία ὀργάνων. Ἂς μὴ βιαστεῖ κάποιος νὰ ἀντιπεῖ ὅτι δὲν εἴμαστε τριτοκοσμικὴ χώρα. Κάποιοι κάνουν ὅ,τι μποροῦν καὶ γι’ αὐτό.

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ἂς προχωρήσουμε ὅμως στὴ συνταγματικὴ θεώρηση τοῦ ὅρου εἰκαζόμενη συναίνεση, γιὰ νὰ κατανοήσουμε πόσο ξένος εἶναι αὐτὸς ὁ ὅρος μὲ τὸ ἑλληνικὸ δίκαιο.

Κάθε νόμος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, ὅπως εἶναι διαμορφωμένο τὸ πολίτευμά μας, πρέπει νὰ συμφωνεῖ μὲ τὸν Ἀνώτατο Νόμο, τὸ Σύνταγμα. Ἡ διάταξη τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης ὅμως, πάσχει καταφανῶς ἀντισυνταγματικότητας, καθὼς οἱ ρυθμίσεις τοῦ Ν. 3984/2011, ἔρχονται σὲ εὐθεία ἀντίθεση μὲ συγκεκριμένες κορυφαῖες διατάξεις τοῦ Συντάγματος, τὶς ὁποῖες τὸ ἄρθρο 110 πάρ. 1, τὶς συμπεριλαμβάνει στὶς μὴ ἀναθεωρητέες.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιστήμη τοῦ συνταγματικοῦ δικαίου οἱ διατάξεις τῶν ἄρθρων 2 πάρ. 1 καὶ 5 πάρ. 1 τοῦ Συντάγματος, ἀπὸ τὴν ἴδια τους τὴ διατύπωση καὶ νομικὴ φύση, συνιστοῦν γενικὲς ρῆτρες οἱ ὁποῖες διαποτίζουν ἐρμηνευτικῶς ὅλες τὶς λοιπὲς διατάξεις του, κατὰ τὸ ὅτι αὐτὲς πρέπει νὰ ἑρμηνεύονται σύμφωνα μὲ τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν συγκεκριμένων ἄρθρων.

Εἰδικότερα, τὸ ἄρθρο 2 πάρ. 1 τοῦ Συντάγματος, ὁρίζει ὅτι «ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τὴν πρωταρχικὴ ὑποχρέωση τῆς Πολιτείας». Ἡ λέξη «ἀξία», περιλαμβάνει ἕναν εὐρὺ κατάλογο θεμελιωδῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ἡ ὑγεία, ἡ προσωπικότητα, τὸ δικαίωμα στὴν αὐτοδιάθεση τοῦ σώματος, ἀκόμα καὶ μετὰ θάνατον, ἡ ἀξιοπρέπεια κόκ.

Ἡ ἐκβίαση τῆς συναίνεσης τοῦ δῆθεν δωρητῆ, δὲν λαμβάνει καθόλου ὑπόψιν τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου καὶ συγκεκριμένα τοῦ ἀσθενοῦς ποὺ χωρὶς νὰ τὸ ἐπιθυμεῖ ἀφαιροῦνται τὰ ὄργανά του. Ἡ ἀξία αὐτὴ ἐκτείνεται καὶ στὸ ἄψυχο σῶμα τοῦ νεκροῦ, καθὼς ὑπερκαλύπτει τὴν προσωπικότητα καὶ διασφαλίζει πτυχὲς τῆς ὀντότητας τοῦ ἀνθρώπου ἔστω καὶ ὅταν δὲν ἔχει συναίσθηση τοῦ περιβάλλοντος καὶ καμία ἐπαφὴ μὲ τὴν πραγματικότητα, ἀκόμη καὶ μετὰ θάνατον. Ὅπως ἀναφέραμε προηγουμένως, ἡ μετατροπὴ τοῦ σώματος σὲ ἀντικείμενο τοῦ ἐμπραγμάτου Δικαίου, δὲν μπορεῖ νὰ συμφωνεῖ μὲ τὸ ὅλως ἀνθρωπιστικὸ Σύνταγμά μας. Πόσο μάλιστα στὴν περίπτωση τοῦ ὀνομαζόμενου «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», ὁ ὁποῖος καθὼς πληροφορούμαστε ἀπὸ κορυφαίους ταγοὺς τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, δὲν εἶναι πραγματικὸς θάνατος, ὑπάρχει δὲ καὶ ἡ, ἔστω καὶ μικρή, πιθανότητα ἀνάνηψης.

Εὔλογα θὰ ἀπαντοῦσε κάποιος ὅτι καὶ ὁ λήπτης ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς ἀπαραίτητης ὑγειονομικῆς περίθαλψης γιὰ τὴν προστασία τοῦ ἱεροῦ δικαιώματος στὴν ὑγεία καὶ στὴ ζωή. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι γιὰ τὴν προστασία αὐτῶν τῶν δικαιωμάτων του μπορεῖ νὰ παραβιάσει τὰ ἀντίστοιχα δικαιώματα τοῦ συνανθρώπου του, δότη. Δὲν μπορεῖ βέβαια, σὲ καμία περίπτωση νὰ ἀσκεῖ τὸ δικαίωμά του καταχρηστικά. Ἡ ὑφαρπαγὴ λοιπὸν τῆς συναίνεσης τοῦ δότη, ὅταν συνάγεται ἁπλῶς ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς παράλειψης ἔγγραφης δήλωσης ἄρνησης, θίγει εὐθέως τὸν πυρήνα τῆς ἀξίας του καὶ παραβιάζει τὴν ἀρχὴ τῆς ἀναλογικότητας ποὺ θεσπίζεται στὸ ἄρ. 25 τοῦ Συντάγματός μας, ὡς πρὸς τὴ σύγκριση μὲ τὸ δικαίωμα τοῦ λήπτη.

Τὸ Σύνταγμά μας, ἀπὸ τὸ ὅλο πνεῦμα ποὺ τὸ διακατέχει, δὲν μπορεῖ ἐπ’ οὐδενὶ νὰ υἱοθετήσει τὸ δόγμα: «ὁ θάνατός σου, ἡ ζωή μου». Οὔτε νὰ δεχθεῖ ὅτι τὰ ὄργανα τοῦ σώματος μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν ἁπλὰ ἀντικείμενα, ἡ διάθεση τῶν ὁποίων θὰ ἀνατίθεται στοὺς συγγενεῖς τοῦ δότη. Ἐξάλλου, τὸ δικαίωμα κάποιου ἀνθρώπου νὰ ἀντικαταστήσει δικά του ὄργανα μὲ τὰ ὄργανα κάποιου ἄλλου, δὲν ἀναγνωρίζεται ρητὰ ὡς ἀναμφισβήτητο δικαίωμα οὔτε ἀπὸ τὸ Σύνταγμα οὔτε ἀπὸ καμία διεθνῆ σύμβαση γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου ( ΟΗΕ, ΕΣΔΑ κλπ) ἔτσι ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ προστατευτεῖ ἀναγκαστικὰ μὲ νόμο ἀπὸ τὴν Πολιτεία.

Ἡ διάταξη, τώρα, τοῦ ἄρθρου 5 πάρ. 1 τοῦ Συντάγματος, ὁρίζει ὅτι «καθένας ἔχει δικαίωμα νὰ ἀναπτύσσει ἐλεύθερα τὴν προσωπικότητά του καὶ νὰ συμμετέχει στὴν κοινωνική, οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ ζωὴ τῆς Χώρας, ἐφόσον δὲν προσβάλλει τὰ δικαιώματα τῶν ἄλλων καὶ δὲν παραβιάζει τὸ Σύνταγμα ἢ τὰ χρηστὰ ἤθη».

Αὐτὴ ἡ ἐλευθερία στὴ συμμετοχὴ στὴν κοινωνικὴ ζωὴ παραβιάζεται μὲ τὴν ἀνελεύθερη ἐκβίαση τῆς βούλησης τοῦ ἀνθρώπου, εἰδικὰ σὲ ἕνα τόσο εὐαίσθητο θέμα ποὺ βρίσκεται στὰ ὅρια μεταξὺ ζωῆς καὶ θανάτου. Ἡ «εἰκαζόμενη συναίνεση» βασίζεται στὸ, ἐντελῶς ἕωλο τεκμήριο ὅτι ὁ δότης δὲν ἐξέφρασε ἀντίθετη βούληση ὅσο βρισκόταν στὴ ζωή, μὴ λαμβάνοντας βέβαια ὑπ’ ὄψιν ὅτι καὶ κατὰ τὴ στιγμὴ τῆς ἀφαίρεσης τῶν ὀργάνων εἶναι ἐν ζωῇ. Ἕνας τέτοιος συλλογισμὸς δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν ἐλεύθερη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας καὶ ἀποτελεῖ ὑπέρμετρο καταναγκασμό, εὐθέως ἀντίθετο πρὸς τὴν ἐλευθερία τὴν ὁποία κατοχυρώνει τὸ ἄρθρο 5 πάρ. 1 τοῦ Συντάγματος. Ἐξάλλου, ἀπὸ τὰ διδάγματα τῆς κοινῆς πείρας, ὑπολογίζουμε ὅτι ἐλάχιστοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἐνεργήσουν καὶ θὰ προβοῦν σὲ ἔγγραφη δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων, ὅπως καὶ ἐλάχιστοι ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ ἔγιναν ἐθελοντὲς δωρητὲς ὀργάνων. Ἡ ξαφνικὴ αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ὑποψήφιων δωρητῶν, ἀπὸ τὴ μία στιγμὴ στὴν ἄλλη, δὲν σημαίνει ὅτι ξαφνικὰ οἱ Ἕλληνες πολίτες ἀποφάσισαν μαζικὰ νὰ γίνουν δωρητὲς ὀργάνων. Κάτι τέτοιο δὲν συμβαδίζει μὲ τὰ διδάγματα τῆς κοινῆς λογικῆς καὶ πείρας, ἐνῶ οἱ ὑπέρμαχοι τῶν μεταμοσχεύσεων γνωρίζουν πολὺ καλὰ τὰ πλασματικὰ ἀποτελέσματά του, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ υἱοθετήθηκε ἐν τέλει αὐτὴ ἡ σκληρὴ μορφὴ εἰκαζόμενης συναίνεσης, γιὰ τὴν ὁποία κάναμε λόγο προηγουμένως.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, οἱ γραφειοκρατικὲς διαδικασίες ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν ἔγκυρη δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων, καθὼς καὶ ἡ ἀναβλητικότητα ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ἑλληνικὴ ἰδιοσυγκρασία, ἀποτελοῦν ἀνασταλτικοὺς παράγοντες γιὰ τὴν ἔγκαιρη καὶ ἔγκυρη δήλωση τῆς ἀπαιτούμενης ἔγγραφης ἄρνησης. Ὁ Ἕλληνας πολίτης ποὺ καθημερινὰ ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τὸ γραφειοκρατικὸ τέρας τοῦ Δημοσίου καὶ τελευταίως μὲ τὴν παντελῶς ἀναξιόπιστη καὶ ὄχι λιγότερο γραφειοκρατικὴ ἠλεκτρονικὴ διακυβέρνηση, θὰ προτιμήσει νὰ ἀναβάλει ἐπ’ ἀόριστον τὴ νόμιμη ὑπεύθυνη δήλωση, σκεπτόμενος ἁπλοϊκὰ ὅτι «δὲ βαριέσαι, δὲν πεθαίνω καὶ σήμερα…»

Ἐπίσης, τὸ ἐνδεχόμενο ὁ δότης νὰ ἀγνοοῦσε τὸ περιεχόμενο τῶν νομοθετικῶν ρυθμίσεων περὶ τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης καὶ τὴν ὑποχρέωσή του νὰ δηλώσει στὴν ἁρμόδια διοικητικὴ ἀρχὴ τὴν ἀντίθεσή του ὡς πρὸς τὴ δωρεὰ ὀργάνων, εἶναι κάτι προφανές. Μὲ ποιὰ λογικὴ ἀπαιτεῖται ἀπὸ τὸν ἁπλὸ κόσμο, εἰδικά τούς ἡλικιωμένους ἀνθρώπους, νὰ γνωρίζουν ἐπακριβῶς τὰ ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις; Δὲν εἶναι θεσμικῶς δυνατό, κατὰ τὴν ἔννομη τάξη τῆς χώρας μας, νὰ τοῦ ἀντιταχθεῖ κατὰ τὴ νοσηλεία του καὶ τὴν ἐξαιρετικὰ σοβαρὴ κατάσταση τῆς ὑγείας του, ὅτι τέτοιας μορφῆς ἄγνοια νόμου δὲν ἐπιτρέπεται.

Παρατηροῦμε ξεκάθαρα λοιπόν, τὴ σαφέστατη ἀντίθεση μὲ τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα, τῆς ὁποιασδήποτε μορφῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης καὶ τῆς ἀνάθεσης τῆς τελικῆς ἐπιλογῆς σὲ τρίτα οἰκεῖα πρόσωπα τοῦ δότη.

ΕΣΔΑ

Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει καὶ ὁ ἔλεγχος τῆς διάταξης τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης ἀπὸ τὴ σκοπιὰ τῆς Εὐρωπαικῆς Σύμβασης Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου. Συγκεκριμένα, στὸ ἄρθρο 2 τῆς ΕΣΔΑ ὁρίζεται ὅτι: «τὸ δικαίωμα ἑκάστου προσώπου στὴ ζωὴ προστατεύεται ἀπὸ τὸ νόμο. Σὲ κανένα δὲν δύναται νὰ ἐπιβληθεῖ ἐκ προθέσεως θάνατος, εἰμὴ εἰς ἐκτέλεσιν θανατικῆς ποινῆς ἐκδιδομένης ὑπὸ δικαστηρίου σὲ περίπτωση ἀδικήματος τιμωρουμένου ἀπὸ τὸ νόμο διὰ τῆς ποινῆς αὐτῆς». Ἐπιπλέον οἱ ἐξαιρέσεις ποὺ τίθενται στὴν παράγραφο 2 τοῦ ἴδιου ἄρθρου εἶναι παντελῶς ἄσχετες μὲ τὶς μεταμοσχεύσεις.

Προκαλώντας τὸν θάνατο τοῦ δότη μὲ τὴν ἀφαίρεση ὀργάνων, εἰκάζοντας ἕωλα τὴν συναίνεσή του, παραβιάζεται τὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο καὶ ἔτσι μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ὁ νόμος αὐτὸς ἀντιτίθεται καὶ στὴν ΕΣΔΑ.

Στὸ σημεῖο αὐτό, θὰ πρέπει νὰ σταθοῦμε στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ χώρα μας ἔχει καταδικασθεῖ ἀλλεπάλληλες φορὲς γιὰ καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, μετὰ τὴν προσφυγὴ συγκεκριμένων ὁμάδων καὶ καλὰ χρηματοδοτούμενων Μ.Κ.Ο. γιὰ παραβάσεις σὲ θέματα μειονοτήτων.

Μὲ δεδομένα ὅλα ὅσα προαναφέραμε σχετικὰ μὲ τὴν ἀντισυνταγματικότητα τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης καὶ τὴν εὐθεία καταπάτηση στοιχειωδῶν δικαιωμάτων τοῦ εἰκαζόμενου δωρητῆ, μᾶς προκαλεῖ ἰδιαίτερη ἐντύπωση καὶ ἀναρωτιόμαστε, γιατί δὲν παίρνουν θέση ὅλες αὐτὲς οἱ Μ.Κ.Ο. καὶ οἱ διάφοροι ὀργανισμοί, οἱ ὁποῖοι αὐτοαναγορεύονται σὲ προστάτες τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων; Γιατί ἄραγε σιωποῦν σὲ αὐτὴ τὴ βάναυση καταπάτηση τοῦ δικαιώματός μας στὴ ζωὴ καὶ στὴν αὐτοδιάθεση τοῦ σώματός μας, ἐκεῖνοι πού παλεύουν καθημερινῶς γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν μειονοτήτων ὅπως οἱ ὁμοφυλόφιλοι...

ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ;

Ὅσον ἀφορᾶ τώρα τὴν περίφημη ἐναρμόνιση τῆς Ἑλλάδος στὶς κοινοτικὲς ὁδηγίες περὶ μεταμοσχεύσεων, ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἐπικεφαλίδα τοῦ νέου νόμου περὶ τῶν μεταμοσχεύσεων, ἀξίζει νὰ ἀναγνώσουμε αὐτούσιο ἕνα μικρὸ κομμάτι τῆς σχετικῆς ὁδηγίας τοῦ 2012:

«Παρόλο ποὺ πρόκειται γιὰ ζήτημα ἐθνικῶν ἁρμοδιοτήτων, ὑπάρχει ἀνάγκη γιὰ κάθε κράτος μέλος νὰ ὁρίσει καὶ νὰ ὀργανώσει μὲ σαφήνεια συστήματα συναίνεσης τοῦ δότη καὶ νὰ διαχειρίζεται τοὺς καταλόγους ἀναμονῆς μὲ διαφάνεια σὲ ἐθνικὸ ἐπίπεδο.»

Καὶ πιὸ κάτω ὑπενθυμίζει «Τὴν ἀπαίτηση γιὰ τὰ κράτη μέλη νὰ προστατεύουν τοὺς ζῶντες δότες ἀπὸ πιθανοὺς κινδύνους, ἀπὸ σωματικὲς καὶ οἰκονομικῆς φύσης ἀντιξοότητες ποὺ σχετίζονται μὲ τὴ διαδικασία δωρεᾶς, καθὼς καὶ νὰ ἐξασφαλίζουν τὴν ἐθελοντικὴ καὶ μὴ ἀμειβόμενη δωρεὰ ὅπως ὁρίζεται στὴν ὁδηγία 2010/53/ΕΕ.»

Βλέπουμε ὅτι πουθενὰ ἡ ἐπικαλούμενη ἀπὸ τὸν ΕΟΜ κοινοτικὴ ὁδηγία δὲν ἐπιβάλλει στὰ Κράτη Μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης τὴν περιβόητη εἰκαζόμενη συναίνεση, ἀλλὰ ἀντίθετα ζητᾶ ἀπὸ αὐτὰ νὰ προστατεύσουν τοὺς δότες ἀπὸ πιθανοὺς κινδύνους, ἐξασφαλίζοντας ἐθελοντικὴ καὶ μόνο προσφορὰ ὀργάνων.

ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Ἕνα ἄλλο σημεῖο ποὺ παρουσιάζει νομικὸ ἐνδιαφέρον, εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ψηφίστηκε ὁ ἐπίμαχος νόμος, κατὰ προφανῆ παράβαση τοῦ Κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὰ πρακτικὰ τῆς ἡμέρας ψήφισης τοῦ Νόμου 3984/2011, γεγονὸς ποὺ θέτει εὔλογο ζήτημα ἐγκυρότητας τῆς διαδικασίας τῆς ψήφισης τοῦ νόμου στὴ Συνεδρίαση τῆς Ὁλομέλειας τῆς Βουλῆς ἐκείνης τῆς ἡμέρας.

Ἦταν ἡ 15η Ἰουνίου τοῦ 2011, ὅταν τὸ κίνημα τῶν ἀγανακτισμένων πολιτῶν εἶχε περικυκλώσει τὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ἐνῶ οἱ βουλευτὲς κυκλοφοροῦσαν μὲ ἀστυνομικὲς συνοδεῖες προκειμένου νὰ ἀποφύγουν τὸν προπηλακισμὸ ἀπὸ τοὺς ἐξαγριωμένους Ἕλληνες πολίτες. Τὴν ἡμέρα ἐκείνη λοιπόν, ἐξαιτίας τῆς ὑψηλῆς ἐπικινδυνότητας ποὺ διέτρεχε ἡ σωματικὴ ἀκεραιότητα τῶν πολιτικῶν μας καὶ ἐνῶ ἐλάχιστοι ἀσχολοῦνταν μὲ ἕνα θέμα ἐπιφανειακὰ ἀσήμαντο, ὅπως οἱ μεταμοσχεύσεις, σὲ σχέση μὲ τὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις ποὺ ἔτρεχαν τότε καὶ «μύριζαν» λαϊκὴ ἐπανάσταση, ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων θύμιζε ἐρημωμένο τοπίο.

Χαρακτηριστικὴ καὶ πλήρως διαφωτιστικὴ εἶναι ἡ φράση τοῦ πρώην Προέδρου τῆς Βουλῆς καὶ βουλευτὴ τοῦ τότε κυβερνῶντος κόμματος, κ. Ἀπόστολου Κακλαμάνη: «Εἶναι ἐξαιρετικὰ κρίσιμες αὐτὲς οἱ ὧρες καὶ λυποῦμαι νὰ πῶ ὅτι οἱ ἁρμόδιες ὑπηρεσίες τῶν κομμάτων προφανῶς δὲν φρόντισαν ὥστε νὰ ἐνημερωθοῦν ὅλοι οἱ Βουλευτὲς ὅλων τῶν κομμάτων γιὰ τὴ δυνατότητα ἐλεύθερης πρόσβασής τους στὸ Κοινοβούλιο. Πάρα πολλοὶ Βουλευτὲς θεωροῦν ὅτι δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ πρόσβαση στὸ Κοινοβούλιο καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι ἀληθές….Καὶ ὅταν δίδεται ἡ εἰκόνα τῆς Βουλῆς μὲ δυὸ Ὑπουργοὺς στὰ ἕδρανα καὶ δέκα Βουλευτὲς στὴν Αἴθουσα, ὁ λαὸς διερωτᾶται ποὺ εἶναι οἱ ἄλλοι ..».

Ὑπῆρχε, ἑπομένως, καταφανὲς πρόβλημα προσέλευσης τῶν βουλευτῶν στὴν Ὁλομέλεια, γιὰ τὴν ἀπαρτία τῆς ὁποίας ἀπαιτεῖται κατ’ ἐλάχιστο τὸ ἕνα τέταρτο τοῦ συνόλου τῶν βουλευτῶν, δηλαδὴ 75 στὸν ἀριθμό. Τὰ ἄδεια ἕδρανα ἐπρόδιδαν ἕναν κατὰ πολὺ μικρότερο ἀριθμὸ βουλευτῶν, γεγονὸς ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ληφθεῖ σοβαρὰ ὑπ’ ὄψιν ἀπὸ τὴν Προεδρεύουσα τῆς Βουλῆς γιὰ ἐκείνη τὴ μέρα, κ. Ροδούλα Ζήση, καὶ ἀκολουθώντας τὶς διατάξεις τοῦ Κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς, νὰ ἀναβάλει τὴ συνεδρίαση γιὰ μία ἄλλη μέρα, κατὰ τὴν ὁποία θὰ ἦταν εὐκολότερη ἡ πρόσβαση τῶν βουλευτῶν. Κι ὅμως, αὐτοὶ οἱ ἐλάχιστοι βουλευτὲς ποὺ βρέθηκαν ἐκείνη τὴ μέρα στὴν αἴθουσα, ψήφισαν στὸ ὄνομα τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἀγανακτισμένος διαμαρτυρόταν ἔξω ἀπὸ τὸ «ναὸ τῆς Δημοκρατίας», θεωρώντας ἀνάξιους τῆς ἐμπιστοσύνης του, τοὺς τότε βουλευτὲς καὶ ἀποκλείοντάς τους τὶς διόδους πρὸς τὴ Βουλή.

Ἡ ἀντιδημοκρατικότητα τῆς τότε κυβέρνησης, πού μᾶς φορτώθηκε μὲ σύνθημα τὸ γραφικὸ «λεφτὰ ὑπάρχουν», φάνηκε καὶ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση. Ἡ ἐμμονὴ τοῦ τότε Ὑπουργοῦ Ὑγείας, κ. Ἀνδρέα Λοβέρδου, νὰ περάσει ἕνα νόμο ποὺ γνώρισε τὴ λαϊκὴ ἀποδοκιμασία μέσῳ τῆς δημόσιας διαβούλευσης, ἡ ὁποία βέβαια ὑπάρχει γιὰ νὰ ὑπάρχει, καθὼς παρατηροῦμε ὅτι οἱ δημοκράτες κυβερνῶντες μας δὲν τὴν παίρνουν ποτὲ στὰ σοβαρά, μᾶς ἔκανε μάρτυρες αὐτῆς τῆς ἀντιδημοκρατικῆς πρακτικῆς ποὺ υἱοθετήθηκε προκειμένου νὰ περάσει αὐτὸς ὁ νόμος.

ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

Σὲ κάθε περίπτωση, καὶ λίγο πρὶν ὁλοκληρώσω τὴν εἰσήγησή μου, θὰ παρακαλοῦσα τὸν καθένα ξεχωριστά, νὰ μὴν ἀναβάλει τὴ δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς τῶν ὀργάνων του καὶ νὰ ἐνεργήσει γρήγορα καὶ ὑπεύθυνα. Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καὶ ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη, μεριμνώντας γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῆς ὑπεύθυνης δηλώσεως, ἔχουν συντάξει τὸ περιεχόμενό της. Τὸ μόνο ποὺ ἀπομένει σὲ ἐσᾶς εἶναι νὰ τὴ συμπληρώσετε μὲ τὰ στοιχεῖα σας, νὰ ἐπικυρώσετε στὸ ΚΕΠ τὸ γνήσιο τῆς ὑπογραφῆς, νὰ τὴ στείλετε στὸν ΕΟΜ στὴ διεύθυνση ποὺ ἀναγράφεται πάνω στὴ δήλωση καὶ νὰ κρατήσετε μερικὰ ἐπικυρωμένα ἀντίγραφα ποὺ θὰ φυλάξουν τὰ κοντινά σας καὶ ἐμπιστοσύνης σας πρόσωπα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κλείνοντας, θὰ ἤθελα νὰ θυμίσω τὰ περιέργως προφητικὰ λόγια ποὺ κατεγράφησαν κατὰ τὴν προσφώνηση τῆς τότε Προέδρου τῆς Βουλῆς, κ. Ἄννας Ψαρούδα-Μπενάκη, πρὸς τὸν νεοεκλεγέντα τὸ ἔτος 2005, Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, κ. Κάρολο Παπούλια:

«Ἀναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, τὴν Προεδρία τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας γιὰ μία πενταετία ὅπου θὰ σημειωθοῦν σημαντικὰ γεγονότα καὶ ἐξελίξεις: Ἡ Εὐρωπαϊκὴ ἑνοποίηση θὰ προωθηθεῖ μὲ τὴν ψήφιση ἐνδεχομένως καὶ τῆς Συνταγματικῆς Συνθήκης, τὰ ἐθνικὰ σύνορα καὶ ἕνα μέρος τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας θὰ περιορισθοῦν χάριν τῆς εἰρήνης, τῆς εὐημερίας καὶ τῆς ἀσφάλειας στὴ διευρυμένη Εὐρώπη, τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ πολίτη θὰ ὑποστοῦν μεταβολὲς καθὼς θὰ μποροῦν νὰ προστατεύονται, ἀλλὰ καὶ νὰ παραβιάζονται ἀπὸ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες πέραν τῶν γνωστῶν καὶ καθιερωμένων καὶ πάντως ἡ Δημοκρατία θὰ συναντήσει προκλήσεις καὶ θὰ δοκιμασθεῖ ἀπὸ ἐνδεχόμενες νέες μορφὲς διακυβέρνησης.»

Ὁ περιβόητος νόμος τῶν μεταμοσχεύσεων, θὰ ἦταν συνετὸ νὰ ἐξετασθεῖ μέσα στὸ γενικότερο πλαίσιο διαδοχικῶν ἀντισυνταγματικῶν νόμων, ὅπως τοῦ χαρατσιοῦ, τῆς ἰθαγένειας, τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης, τῶν περικοπῶν τῶν πολυτεκνικῶν ἐπιδομάτων κλπ

Εἶναι κι᾿ αὐτὸς ὁ νόμος λοιπόν, ἕνας νόμος χωρὶς λογική, ἕνας «παλαβός» νόμος. Ἀλλὰ ἂς μὴν τὸ βάζουμε κάτω. Ἂς στρέψουμε τὰ ὦτα καὶ τὴ σκέψη μας πρὸς τὸν πνευματικὸ πατέρα τοῦ Νεοελληνικοῦ Ἔθνους, τὸν ὅσιο μοναχὸ Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ 1981 καλώντας μας σὲ προσευχὴ καὶ μετάνοια, μᾶς καθησύχαζε λέγοντας:

«Νά προσεύχεσθε νά ἀναδείξη ὁ Θεός πνευματικούς ἀνθρώπους, Μακκαβαίους, γιατί ὑπάρχει μεγάλη ἀνάγκη. Ἦρθε ὁ καιρός νά πολεμήση τό καλό μέ τό κακό, γιατί τήν παρανομία τήν ἔχουν κάνει νόμο καί τήν ἁμαρτία μόδα.Ὅταν ὅμως δεῖτε συμφορές στήν Ἑλλάδα, τό κράτος νά βγάζη παλαβούς νόμους καί νά ὑπάρχη γενικά ἀστάθεια, μή φοβηθῆτε, θά βοηθήση ὁ Θεός.»

Σᾶς εὐχαριστῶ

orthros

http://youtu.be/6RCmKjyegpk

8. «Πλάνες καί ψεύδη γύρω ἀπό τό θέμα τῶν Μεταμοσχεύσεων» πρωτ. Κων/νου Στρατηγοπούλου (ἀπομαγνητοφωνημένη εἰσήγηση).

Εἰσήγηση στήν Ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»
Σάββατο 20-4-2013 καί ὥρα 4 ἕως 9 μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς σέ συνεργασία μέ τήν Ἱ.Μ.Γλυφάδας.

Εὐχαριστῶ, χαμογελώντας, τήν ἐπιτροπή.

Ἔρχομαι χαμογελώντας.

Χαμογελῶ γιατί ἔφθασε τό Πάσχα! Τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα γελοιοποιῶ τόν θάνατο!

Ἔτσι ὅπως ἔκαναν οἱ πρῶτες κοινότητες. Εὐχαριστῶ τόν ἅγιο Πειραιῶς καί τόν ἅγιο Γλυφάδας. Συμπορεύθηκαν μέ πόνο κι᾿ ἀγωνία λαοῦ.

Θά κάνω μιά μεταμόσχευση στήν πρόταση «τό λακωνίζειν ἐστί φιλοσοφεῖν» καί θά πῶ «τό λακωνίζειν ἐστί θεολογεῖν». Ἀσχολοῦμαι μέ τήν ἱστορία τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας, δέν ἀσχολοῦμαι μέ τήν κυβέρνηση! Δέν ὑπάρχουν καθαροί νόες μέσα σ᾿ αὐτήν· ἄρα δέν ζητῶ τίποτε ἀπό αὐτούς.Τί νά ἀπαντήσω λοιπόν;

Στρέφομαι στά δικά μας. Μήπως εἶναι μέσα σέ ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας ἡ πλάνη;

Τρία τραγικά βιβλία: «Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς», «Ἐπίσημα βιβλία Βιοηθικῆς» καί «Ἐλεύθεροι ἀπό τό γονιδίωμα». Διατίθενται στά βιβλιοπωλεῖα.

Ἄν ἤμουν φιλόσοφος θά ἤμουν ἐγελειανός. Θέση ἡ πλάνη, δέν μπορῶ νά τό πῶ αἵρεση, ἀντίθεση οἱ ἅγιοι Πατέρες, σύνθεση ἡ θεολογία (Οἰκουμενικές Σύνοδοι).

Ἡ πλάνη, πού προβάλλεται ἀπό τίς θέσεις τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Βιοηθικῆς εἶναι: «Ὁ λήπτης λαμβάνει θνητό σῶμα, ὁ δότης δίνει ἀπό τήν ἀθάνατη ψυχή του». Αὐτό ἔχει νά κάνει μέ Βουδισμό, μέ μετεμψύχωση. Ποιό εἶναι τό πνευματικό ὄφελος;

Ἡ Ἐκκλησία ποτέ δέν ἀποφάσισε. Ἔπαιξαν μέ τήν βιβλική καί τήν πατερική θεολογία. Τόλμησαν μάλιστα νά δώσουν καί τίτλο τῶν παραπάνω θέσεων: «Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας». Ὁ Χριστός, λένε, ὅταν εἶπε «Ἐγώ τίθημι τήν ψυχή μου ὑπέρ τῶν προβάτων» ἐννοοῦσε τίς μεταμοσχεύσεις· «....Διά τοῦτό ὁ πατήρ με ἀγαπᾶ, ὅτι ἐγώ τίθημι τήν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν» (Ἰωάν. ι΄, 17).

Δέν διάβασαν ὅλο τό κείμενο; «ἵνα λάβω αὐτήν» συνεχίζει. Μόνο Αὐτός μπορεῖ νά τή δώσει καί νά τή λάβει. Ὁ Χριστός, εἶναι κυρίαρχος, καί λέει «ἵνα λάβω αὐτήν». Τήν βάζω καί τήν παίρνω. Ποῦ τήν βάζει τήν ψυχή του; Πρέπει νά θεολογήσωμε ἐδῶ. «Τίθημι», λέει. Ποῦ; Γιά ποιούς; Γιά τόν λαό. Ποῦ; Ἐδῶ εἶναι καθαρή θεολογία, ἡ περί Ἀναστάσεως θεολογία, καί ἡ περί καθόδου στόν Ἅδη θεολογία τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Τό λέει καί τό τροπάριο: «Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν Ἅδου δέ μετά ψυχῆς, ὡς Θεός...», Ὑπάρχει, λοιπόν, μία θεολογία. Εἶναι ἡ κάθοδος στόν Ἅδη, πού κατεβαίνει ὁ Χριστός, μέ τήν ψυχή Του, γιατί τό σῶμα Του εἶναι στόν τάφο. Καί κατεβαίνει ὡς νικητής, καί εἶναι κυρίαρχος τοῦ Ἅδη, καί αἴρει τίς ψυχές ἐπάνω. Ἐδῶ, τό λέει Ἐκεῖνος. Λέει « ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν». Μιλάει προσωπικά. Ἐμεῖς, μετέχομε στόν Χριστό. Ἐκεῖνος, μιλάει προσωπικά. Ἀφορᾶ μόνο στόν Χριστό αὐτό τό κομμάτι.

Καί τό τονίζω, γιατί αὐτό τό χωρίο εἶναι καίριο. Δέν μποροῦν κάποιοι νά παρασύρουν τό λαό. Σώζει ὁ δότης βιολογικῶς τόν λήπτη καί πνευματικῶς τόν ἑαυτό του; Εἶναι ἀκραῖα γελοῖο! Ὁ ἱερεύς, λέει ἀλλοῦ μία θέση τῆς παραπάνω Ἐπιτροπῆς, νά διαβάσει κατάλληλη εὐχή στό νεκρό; Διαβάζεις εὐχή σέ ἕναν νεκρό;

Ὑπάρχει πληθωρικός πατερικός λόγος:

Πρῶτα πρῶτα λέει στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή τοῦ Ἀπ.Παύλου γιά τόν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου: «Ἅπαξ ἀποθανεῖν μετά δέ τοῦτο κρίσις». Δέν λέει γιά δύο θανάτους.
Ὁ Μ.Ἀθανάσιος λέει «οὐχ ἡ ψυχή ἐστίν ἡ ἀποθνήσκουσα, ἀλλά διά τήν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει τό σῶμα». Δέν εἶναι ἡ ψυχή πού ἀποθνήσκει. Ἀλλ' ἐπειδή ἀπό τό σῶμα φεύγει ἡ ψυχή, γι' αὐτό ἀποθνήσκει ὁ ἄνθρωπος.
Ὁ ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς λέει «ἡ μέν νοερά καί λογική φύσις οὐ μόνον οὐσία ἔχει τή ζωή ἀλλά καί ἐνέργεια». Ἡ μέν νοερή καί λογική φύσις πού εἶναι σέ μᾶς, δέν ἔχει τή ζωή μόνο οὐσία ἀλλά καί ἐνέργεια διότι ζωοποιεῖ καί τό συνημμένο σῶμα. Πιάνει ἑπομένως καί τόν ἐγκέφαλο.
Ὁ ἅγ. Γρηγόριος Σιναΐτης λέει ὅτι ἡ ψυχή κινεῖ τά πάντα.
Ὁ ἅγ. Γρηγόριος Θεολόγος λέει ὅτι ἡ ψυχή προϋπάρχει τοῦ ἐγκεφάλου.
Ὁ ἅγ. Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης διδάσκει πώς ἡ οὐσία τῆς ψυχῆς ὡς εἶδος τοῦ σώματος εἶναι ἀσώματος...Σέ περίπτωση βαρέως περιστατικοῦ, ὅπου ὁ ἐγκέφαλος ἔχει «πτωματισθεῖ», δηλ. πού φαίνεται ὅτι ἔχει πεθάνει, ὄχι ὅμως ὅτι πέθανε, ἡ ψυχή συστέλλεται στήν καρδιά.
Ὁ ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς διδάσκει πάλι ὅτι ἡ καρδιά εἶναι ἡγεμονικό ὄργανο.
Ὁ ἅγ. Μάρκος ὁ ἀσκητής λέει πώς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστί.
Ὁ Ἀπ. Παῦλος λέει πώς ἡ ἀγάπη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν βρίσκεται.
Ὁ ἅγ. Νικηφόρος ὁ μονάζων λέει «ἐν τῇ καρδίᾳ ἐμφανίζεται ὁ Θεός».

Ἔγκλημα ἑπομένως ἡ παραγνώριση τῆς θεολογίας. Ὁ ὅσιος Θαλάσσιος, νηπτικός πατέρας, λέει πώς ἡ καρδιά εἶναι ὁ τόπος πού ἑδράζεται τό κέντρο τῆς νοερᾶς οὐσίας.

Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς τί σημαίνει;

Θά σᾶς πῶ δυό περιστατικά καί θά τελειώσω:

1) Στό νεκροταφεῖο πού ἔχω τόν πρῶτο ξάδερφό μου, ἐκεῖ ἦταν πρωτεπιστάτης ἕνας ἱερωμένος, ὑπέρμαχος τῶν μεταμοσχεύσεων, ἱκανός προπαγανδιστής τους. Τόν ρώτησα «ξέρεις τί κάνεις; ἀποτελεῖ πλάνη».Καί τί μοῦ εἶπε; «Δέν φταίω ἐγώ· εἶναι θέμα ὑπακοῆς». Αὐτό εἶναι ὑπακοή;

2) Cosa nostra, δικό μας σπίτι· ἐκκλησιαστικῶς σημαίνει ὀργανωμένη ὁμάδα πού ἀπειλεῖ. Προσωπικά δέχθηκα τήν ἀπειλή «ἄν συνεχίσεις νά λές τά ὅσα λές περί μεταμοσχεύσεων, ἔχασες τά πάντα». Ποιοί μέ ἀπείλησαν; Δέν θά πῶ ὀνόματα, ἁπλῶς ὅτι ἦταν λαϊκοί συνεργάτες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Δέν μέ λένε Τριανταφυλλόπουλο γιά νά πῶ ὀνόματα, Στρατηγόπουλο μέ λένε. Κάποια φορά ρώτησα τόν Τριανταφυλλόπουλο εὐθέως: « ρέ Μάκη, γιατί βγάζεις αὐτά τά σκάνδαλα μέ ὀνόματα;» καί μοῦ ἀπήντησε «δέν γίνεται ἐκπομπή χωρίς ὀνόματα», δέν πουλάει δηλαδή, δέν ἔχει ἀκροαματικότητα.

Θά συνεχίσω νά γελῶ γιατί πλησιάζει τό Πάσχα. Χαίρομαι γι᾿ αὐτό τό συνέδριο. Μοναχικοί παλαβιάρηδες μοιάζουμε. Χαίρομαι καί γιά τή σεβαστή παρουσία τῶν ἐπισκόπων μας.

orthros

http://youtu.be/4DftJeRkKb0

9. ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Ἡμερίδος μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»

Μετά τίς εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν διεξήχθη εὐρύς καί ἐλεύθερος διάλογος ἐκ τοῦ ὁποίου προέκυψαν τά ἀκόλουθα πορίσματα:

1. Ὁ ἀναγκαστικός Νόμος 3984/11 περί εἰκαζόμενης συναίνεσης πού ψηφίσθηκε μέ καταφανή καταπάτηση τοῦ κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς, ἀπό ἐλαχίστους βουλευτές τοῦ ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου καί μάλιστα σέ περίοδο δεινῆς οἰκονομικῆς καί γενικότερης σαρωτικῆς κρίσεως ἔφερε τὴν εἰκαζόμενη συναίνεση στὴν πιὸ σκληρὴ μορφή της, ἀφοῦ κάθε ἄνθρωπος θεωρεῖται πλέον δωρητὴς ὀργάνων ἂν δὲν ἔχει προβεῖ νωρίτερα σὲ ἔγγραφη ἄρνηση.

Ὁ Ν. 4075/2012, ποὺ ἀκολούθησε μετὰ τὶς ἀντιδράσεις γιὰ τὴν καταφανῶς ἀντισυνταγματικὴ καὶ ἐπικίνδυνη διάταξη τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης, προσέθεσε τὴν προϋπόθεση τῆς συγκατάθεσης τῆς οἰκογένειας τοῦ δότη, θέτοντας ἕναν ὅρο ἀόριστο καὶ ἐπιδεχόμενο ἑρμηνείας, ἀφοῦ δὲν προσδιορίζει ἀκριβῶς τὰ πρόσωπα ποὺ δικαιοῦνται νὰ συναινέσουν στὴν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων τοῦ οἰκείου τους, ὅπως συμβαίνει μὲ τὸν σήμερα ἰσχύοντα νόμο 2737/1999.

Ἀπὸ συνταγματικῆς ἀπόψεως, καὶ οἱ δύο νόμοι τῶν μεταμοσχεύσεων ἀντιτίθενται στὰ μὴ ἀναθεωρητέα ἄρθρα 2 παρ. 1 καὶ 5 παρ. 1 τοῦ συντάγματος, καθὼς θίγουν τὸν πυρήνα τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ μετὰ θάνατον, ἐνῷ ἐπιπλέον καταστρατηγοῦν τὴν ἐλεύθερη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας, μὲ τὴν ἀνελεύθερη ἐκβίαση τῆς βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου σχετικὰ μὲ τὸ ἂν ἐπιθυμεῖ ἢ ὄχι τὴ δωρεὰ τῶν ὀργάνων του.

Ἀλλὰ καὶ σὲ σχέση μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, συνιστᾷ παράβαση τοῦ ἄρθρου 2 τῆς ἐν λόγῳ Διεθνοῦς Συμβάσεως, ὁποιαδήποτε αὐθαίρετη ὑποκατάσταση τῆς συναίνεσης ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ λόγῳ ἔλλειψης τῶν αἰσθήσεών του δὲν ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ συμφωνήσει ἤ νά διαφωνήσει μέ αὐτήν, εἰδικὰ γιὰ ἕνα τόσο σοβαρὸ θέμα ποὺ κυμαίνεται μεταξὺ ζωῆς καὶ θανάτου.

Οἱ κίνδυνοι ποὺ παρουσιάζονται μὲ αὐτὲς τὶς πρακτικές, εἶναι τεράστιοι καὶ προφανέστατοι. Γεμίζουμε ἐρωτηματικὰ καὶ ὑποψίες, ἀναλογιζόμενοι τὸ πλῆθος τῶν μεταναστῶν ἢ τῶν μοναχικῶν ἀνθρώπων, ποὺ θὰ μποροῦν νὰ γίνουν ἄθελά τους «ἐθελοντὲς δότες», χωρὶς νὰ βρίσκεται κάποιος ἐπίσημα οἰκεῖος τους γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων τους.
Μετά ἀπό τά συνεχῆ ἀπάνθρωπα, ἀντικοινωνικά, ἀντεθνικά καί ἀντίχριστα σχέδια τῆς Νέας Ἐποχῆς πού στανικά μᾶς ἐπιβάλλονται, δέν εἶναι σέ θέση ἡ ἐπίμονα πιεζόμενη ἀπό τήν Τρόϊκα κυβέρνηση νά πείσει τόν Ἑλληνικό λαό ὅτι ὁ ὡς ἄνω Νόμος δέν ἀποσκοπεῖ καί στή βιολογική του ἐξόντωση, καταλλήλου βεβαίως εὐκαιρίας δοθείσης.
Φρονοῦμε ὅτι ὁ Νόμος δέν θά πρέπει νά ἐφαρμοσθεῖ, ὅπως δέν ἐφαρμόσθηκε στή Γερμανία μετά ἀπό σφοδρές ἀντιδράσεις τοῦ Γερμανικοῦ λαοῦ.

2. Ἡ ἔννοια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου (ΕΘ) δημιουργήθηκε τό 1968, μερικοὺς μῆνες μετὰ τὴν πρώτη μεταμόσχευση καρδιᾶς, ἀπό τήν ad hoc ἐπιτροπὴ τοῦ Harvard, ἡ ὁποία καθόρισε καὶ τὰ κριτήρια γιὰ τὴν διάγνωσή του, ταυτίζοντας τὸ μὴ ἀναστρέψιμο κῶμα, ποὺ εἶναι κατάσταση ζωῆς, μὲ τὸν θάνατο. Εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικό νά γίνη ἀντιληπτό ὅτι οἱ λόγοι, οἱ ὁποῖοι ὤθησαν τήν προαναφερθεῖσα ἐπιτροπή νά μεταβάλει τόν ὁρισμό τοῦ θανάτου ἦταν:
α) ἡ ὑποβοήθηση τῶν ἰατρῶν νά αἴρουν τή θεραπευτική ὑποστήριξη ἀπό τούς ἀσθενεῖς, στούς ὁποίους δέν ὑπάρχει προοπτική ἐπιβιώσεως («μάταιον τῆς φροντίδος») καί
β) ἡ μή ὕπαρξη τῶν ὁποιωνδήποτε ἀντιρρήσεων λήψεως ζωτικῶν ὀργάνων ἀπό τούς «ἐγκεφαλικῶς νεκρούς» ἀσθενεῖς. Πῶς θά μποροῦσαν ἐξάλλου; Γεγονός τό ὁποῖο μᾶς ἐπιτρέπει ἀνεπιφύλακτα νά χαρακτηρίσουμε τούς προαναφερθέντες λόγους χρησιμοθηρικούς. Ἀργότερα οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ ΕΘ προσπάθησαν νὰ δώσουν καὶ μία βιολογικὴ βάση-ἐξήγηση τῆς ταυτίσεως τοῦ ΕΘ μὲ τὸν θάνατο, ὑποστηρίζοντας ὅτι ὁ ἐγκέφαλος ἀποτελεῖ τὸ κύριο συντονιστικὸ ὄργανο ποὺ συντονίζει τὴ λειτουργία τῶν ἄλλων ὀργάνων καὶ ἑπομένως ἡ καταστροφὴ του συνεπάγεται τὸν ἀποσυντονισμὸ τῆς λειτουργίας τοῦ ὀργανισμοῦ καὶ ὁδηγεῖ στό θάνατο.

Τὸ 1998 τὸ οἰκοδόμημα τοῦ ΕΘ κλονίστηκε ἀπὸ τή δημοσίευση μελέτης τοῦ καθηγητοῦ Shwemon, ὁ ὁποῖος ἔδειξε ὅτι ὁ ρόλος τοῦ ἐγκεφάλου δὲν εἶναι ἐκεῖνος τοῦ κεντρικοῦ ρυθμιστῆ χωρὶς τόν ὁποῖον τὸ σῶμα χάνει τὴν ἑνότητά του καί σταματᾷ νά ἀποτελεῖ ἕνα ζωντανὸ ὀργανισμό. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ ἀντιπαράθεση πρὸς τὸν ΕΘ μεγάλωνε, παρόλο ποὺ στὰ χρόνια αὐτὰ ὁ ΕΘ σταδιακὰ κατοχυρωνόταν νομοθετικὰ σὲ ὅλον τὸν δυτικὸ κόσμο, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ἑλλάδος. Ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα στή διεθνῆ Ἰατρική, Βιοηθικὴ καὶ Ἰατρονομικὴ βιβλιογραφία ὑπάρχει πλειάδα ἄρθρων καὶ βιβλίων ποὺ ἀντιμάχονται τὸν ΕΘ μὲ ἰατρικὰ καὶ βιοηθικὰ ἐπιχειρήματα. Βαρύνουσα σημασία ἔχουν ἀσφαλῶς οἱ δημοσιεύσεις, συμφώνως πρός τίς ὁποῖες ἡ πληροφόρηση τοῦ κοινοῦ γιά τό θέμα τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» χαρακτηρίζεται ἀπό σκόπιμες ἀνακρίβειες καί ἀναλήθειες!

3. Οἱ διοργανωτές καί ὅλοι ὅσοι συνεργάσθηκαν γιά τήν ἡμερίδα αὐτή, ἀλλά καί οἱ χιλιάδες τῶν συνέδρων εἴμαστε ὑπέρ τῶν Μεταμοσχεύσεων. Οἱ μεταμοσχεύσεις ἀπὸ ζωντανοὺς δότες ὀργάνων, ἀποτελοῦν τὴν ἰδανικὴ περίπτωση χριστιανικῆς προσφορᾶς καὶ ἀγαπητικῆς αὐτοθυσίας, ἐν πλήρει ἐλευθερίᾳ στὴν ἀπόφαση δωρεᾶς. Διεθνῶς, πραγματοποιοῦνται οἱ ἑξῆς μεταμοσχεύσεις ἀπὸ ὑγιεῖς-ζωντανοὺς δότες: νεφροῦ, ἥπατος, παγκρέατος, πνευμόνων καὶ ἡ μεταμόσχευση-μετάγγιση μυελοῦ τῶν ὀστῶν. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν μεταμοσχεύσεων αὐτῶν εἶναι εὐεργετικὰ γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς καὶ συνήθως δὲν ἀποτελοῦν σοβαρὴ ἀπειλή γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴν ὑγεία τῶν δοτῶν. Οἱ νεώτερες ἐξελίξεις στὴν τεχνολογία καὶ τὰ φάρμακα ὑπόσχονται ἕνα ἀκόμη καλύτερο μέλλον στὶς μεταμοσχεύσεις ἀπὸ ζῶντα δότη ἐνῶ εἰδικὰ γιὰ τὰ νεφρικὰ μοσχεύματα οἱ μελέτες δείχνουν σχεδὸν διπλάσια ἐπιβίωση σὲ σχέση μὲ τὶς λεγόμενες «πτωματικές» μεταμοσχεύσεις. Ὁ νέος νόμος τοῦ 2011 ἐπιτρέπει σὲ κάθε ἐνδιαφερόμενο νὰ προσφέρει κάποιο ὄργανό του ἀνεξαρτήτως βαθμοῦ συγγενείας, ἀπελευθερώνοντας ἔτσι τὶς πηγὲς μοσχευμάτων.

4. Εὐρέως ἔγινε γνωστό αὐτές τίς ἡμέρες ὅτι κάποια Ἑλληνίδα γιατρός, ὀνόματι Ἑλένη Ἀντωνιάδου, κατασκεύασε τραχεία ἀπό βλαστοκύτταρα τοῦ ἰδίου τοῦ πάσχοντος. Προσανατολίζονται κάποιοι ἰατρικοί κύκλοι πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση κατασκευῆς ὀργάνων χωρίς δότες (without doners). Γιατί νά μήν εὐνοηθεῖ καί γιατί νά μή χρηματοδοτηθεῖ αὐτή ἡ ἔρευνα, ἀφοῦ ἤδη ἔχει ὁρατά καί πραγματικά τά πρῶτα ἐπιτεύγματά της; Ὄργανα χωρίς δότες καί μάλιστα χωρίς «πτωματικούς» δότες.

5. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέν ἔχει δηλώσει κατάφαση σέ ὅλο τό εὖρος τῶν δραστηριοτήτων τοῦ μεγάλου θέματος τῶν μεταμοσχεύσεων. Τό κείμενο «Βασικές θέσεις ἐπί τῆς Ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων» τῆς ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου (2001) δέν μπορεῖ νά ἀποτελέσει τή βάση γιά ὀρθόδοξη τοποθέτηση τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατί στερεῖται ὀρθοδόξων θεολογικῶν κριτηρίων καί δέχεται ἀπροϋπόθετα τά ψευδοεπιστημονικά κριτήρια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ἐπιχειρώ¬ντας τήν ὑποταγή τῆς Ἐκκλησίας στά κελεύσματα τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας καί τήν ἀποδοχή τοῦ ρόλου της ὡς προπαγανδιστῆ τῶν ἐγκληματικῶν μεταμοσχεύσεων. Δέν εἶναι δυνατόν ἕνας ἤ δύο ἐκ τῶν ὑψηλοβάθμων κληρικῶν νά χειρίζονται καί νά ἀποφασίζουν μόνοι τους γιά τόσο μεγάλα θέματα, ὅπως τῶν μεταμοσχεύσεων, πού ἅπτονται τῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων πολιτῶν τόσο κατά τήν διάρκεια τοῦ ἐπιγείου βίου ὅσο καί μετά τό πέρας αὐτοῦ στήν προοπτική τῆς αἰωνίου ζωῆς. Πάπες, δόξα τῷ Θεῷ, δέν ἔχουμε στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα. Οὔτε ἔχουμε ἀκόμα διαφθαρεῖ ἰδεολογικά, πνευματικά καί ψυχολογικά ἀπό τίς μηδενιστικές ὑπαρξιακές νοοτροπίες καί τακτικές τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν.

6. Γιά ἐμᾶς τούς Χριστιανούς πού πιστεύουμε στήν ἀλήθεια τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, στίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, ἡ ἀνθρώπινη ζωή ἔχει μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἀξία. Γι᾿αὐτό καί τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος, ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ σάρξ ἐγένετο διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν. Φεύγοντας ἀπό τόν παρόντα κόσμο δέν ἄφησε κάτω τήν ἀνθρώπινη φύση Του, ἀλλά ἀναλαμβανόμενος εἰς οὐρανούς τήν πῆρε ἄφθαρτη, ἀναστημένη, ἀνακαινισμένη, ὁλόκληρη μαζί Του. Καθήμενος ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός συγκάθηται αἰωνίως καί ἡ ἀνθρώπινη φύση Του. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρώπινη φύση Του δέν χωρίσθηκε ἀπό τή θεότητά Του, ἀλλά συνέπαθε ὁλόκληρος ὑπέρ τοῦ κόσμου, γιά νά ἁγιάσει ὅλη μας τή ζωή ἐν τῇ σαρκί Του. Ὁ Κύριος ὡς πρότυπο, ἀρχέτυπο, ὡς νέος Ἀδάμ μᾶς θέλει ὁλόκληρους σωματικῶς καί ψυχικῶς δικούς Του.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς διδάσκει πώς ἡ ψυχή δέν βρίσκεται σέ ἕνα μόνο συγκεκριμένο μέρος ἐντός τοῦ σώματος ἤ στόν ἐγκέφαλο, ἀλλά παντοῦ σέ ὅλο τό σῶμα, τό ὁποῖο συνέχει καί ζωοποιεῖ.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέει ὅτι ἄν τραυματισθεῖ ἤ ἄν ὑποστεῖ κάποια σοβαρή βλάβη ὁ ἐγκέφαλος τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ συμμαζώνεται μέσα στήν καρδιά, ἐνῶ ἡ ψυχή συνεχίζει νά ἐνεργεῖ στά ὑπόλοιπα μέρη τοῦ σώματος. Ἑνωμένος ὁ νοῦς μέ τήν καρδιά ζοῦν τό θαῦμα τῆς ἁγίας ἑνότητας ἐν Χριστῷ, πρᾶγμα γιά τό ὁποῖο ἀγωνίζονταν ὅλοι οἱ Ἅγιοι Ἡσυχαστές.

Ἐκεῖνες οἱ ὁριακές στιγμές πού εἶναι ἤ θεωρεῖται κάποιος ἐγκεφαλικά νεκρός, εἶναι πολύ κρίσιμες. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι τίς ἐπιτρέπει ὁ Μεγαλοδύναμος γιά τήν αἰώνια σωτηρία μας, γιά τήν αἰώνια σχέση μας μαζί Του.

Προσπαθοῦν ὅλοι οἱ ἀγωνιστές μοναχοί καί οἱ μοναχές καί ὅλοι οἱ συνειδητοί Χριστιανοί εἴτε μέ τό κομποσχοῖνι εἴτε χωρίς αὐτό νά ἑνώσουν τό νοῦ μέ τήν καρδιά λέγοντας ἀδιαλείπτως τή νοερά προσευχή. Ἔτσι ζοῦν τό θαῦμα τοῦ θείου ἔρωτος καί τοῦ θείου φωτισμοῦ μέ τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.

Ἴσως ἡ ἀγαθότατη πρόνοια τοῦ Παναγάθου Κυρίου μας νά παραχωρεῖ τραυματισμούς σοβαρούς πού χαρακτηρίζονται βάσει τῶν νεοεποχήτικων μετρήσεων ὡς νέκρωση τοῦ ἐγκεφάλου γιά νά γίνει αὐτή ἡ συμμάζωξη τοῦ ἐκκοσμικευμένου καί παραπλανημένου συγχρόνου ἀνθρώπου, νά ἔρθει «εἰς ἑαυτόν καί εἰς Κύριον», ἀφαιρούμενος ἀπό τή ματαιότητα γιά ὅσο καιρό κρίνει ὁ Σταυρωθείς γιά χάρη μας, ὁ Ἀναστάς καί Ἀναληφθείς Κύριος, ὥστε μέσα στήν ὕστατη εὐκαιρία πού δίνει ὁ Κύριος γιά μετάνοια νά ἀξιοποιήσουμε τόν τραυματισμό καί ἀπό τό τραῦμα ἀνακαινισμένοι νά πετάξουμε στήν αἰώνια μετ᾿ Αὐτοῦ ζωή.

Συνεπείᾳ τῶν ἀνωτέρω προτάθηκε ἡ συμπλήρωση τῆς ὑπεύθυνης δήλωσης

ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων ἀπό ὅλους μας καί ἡ ἔγκαιρη ἀποστολή της στόν Ἐθνικό Ὀργανισμό Μεταμοσχεύσεων. [ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΣΕ ΜΟΡΦΗ .PDF] Ὄχι μόνο γιά νά διασφαλίσουμε τά ζωτικά μας ὄργανα ἀπό αὐθαίρετη ἀφαίρεσή τους, ἀλλά καί γιά νά δείξουμε τήν ἀντίθεσή μας σέ τέτοιου εἴδους μεθοδεύσεις.

Καθολικό αἴτημα πρός ὅλα τά Κόμματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου καί τά μέλη τους εἶναι νά κάνουν τίς ἀπαραίτητες ἐνέργειες γιά νά μή λειτουργήσει ὁ νόμος 3984/11 περί τῶν Μεταμοσχεύσεων μέ τήν πρόβλεψη τῆς εἰκαζόμενης συναίνεσης καί τίς ἄλλες συνέπειές του ἀκόμη καί αὐτές πού δέν μποροῦν νά προβλεφθοῦν.

orthros.

10. Ψήφισμα και ευλογία Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ

Σήμερα Σάββατο 20 Ἀπριλίου 2013 κατόπιν προσκλήσεως τῆς ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ καί τῆς ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ στήν ἡμερίδα «Μεταμοσχεύσεις: δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;» συναχθήκαμε πλῆθος λαοῦ στό στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας καί ἀφοῦ παρακολουθήσαμε τίς ὁμιλίες τῶν εἰσηγητῶν, συμφωνήσαμε ὅτι :

α) ὁ «ἐγκεφαλικός θάνατος», δέν εἶναι ἀληθινός θάνατος, χωρισμός ψυχῆς καί σώματος, ἀφοῦ κατά τήν ἐπέλευσή του λειτουργεῖ τό καρδιοαναπνευστικό σύστημα τοῦ ἀνθρώπου· ἀντιθέτως ἀποτελεῖ ἰδεολογικό κατασκεύασμα γιά τήν προώθηση τῶν μεταμοσχεύσεων.

β) ἡ ἀφαίρεση ὀργάνων δέν εἶναι ἀφαίρεση ἀπό πτωματικούς, ὅπως λέγεται δότες, ἀλλά ἀπό ζωντανούς ἀνθρώπους καί ἀποτελεῖ ἐγκληματική πράξη.

γ) οἱ νόμοι περί μεταμοσχεύσεων εἶναι ἀντισυνταγματικοί γιατί θίγουν τόν πυρήνα τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀξία πού τόν ἀκολουθεῖ ἀκόμη καί μετά τόν θάνατο

δ) εἰδικώτερα ὁ Ν. 3984/11 εἶναι ἀντίθετος καί πρός τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, ἀφοῦ μέ τήν λεγόμενη εἰκαζόμενη συναίνεση, ἁρπάζονται κυριολεκτικῶς τά ὄργανα τοῦ χαρακτηριζομένου ἐγκεφαλικά νεκροῦ, σάν πράγματα πού ἀνήκουν στό κράτος, παρά τήν μή ἐκφρασθεῖσα βούλησή του.

ε) κατά τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ ψυχή ὑπάρχει «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» ἑνωμένη μέ τό σῶμα καί σέ περίπτωση καταστροφῆς ἑνός μέλους ζεῖ καί ἐνεργεῖ στά ὑπόλοιπα μέλη. Γι΄αὐτό ἐπιβάλλεται σεβασμός στήν ἀκεραιότητα τοῦ ἀνθρώπου καί κρίνεται ἀπαράδεκτος ὁ ἀκρωτηριασμός του γιά τούς χρησιμοθηρικούς σκοπούς τῶν μεταμοσχεύσεων.

στ) ἐπιβάλλεται ἡ συμπλήρωση ὑπευθύνου δηλώσεως περί ἀντιθέσεώς μας στήν ἁρπαγή τῶν ζωτικῶν μας ὀργάνων.

Τέλος συμφωνοῦμε τό παρόν Ψήφισμα νά ἀποσταλεῖ μαζί μέ τά Πορίσματα τῆς παρούσης ἡμερίδας στόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας μας, στή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, στόν Ὑπουργὀ Ὑγείας καί σέ ἄλλους σχετικούς φορεῖς.

orthros

http://youtu.be/6koB75eWENE

11. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ἀπό τήν ἡμερίδα «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»

Ἐρωτήσεις ἀπό τήν Ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»
Σάββατο 20-4-2013 καί ὥρα 4 ἕως 9 μ.μ. στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας
ΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν καί Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς σέ συνεργασία μέ τήν Ἱ.Μ.Γλυφάδας.

(Σημ. ΔΕΝ ΔΟΘΗΣΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΛΟΓΩ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΧΡΟΝΟΥ). ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΔΩ

Ἐρώτηση 1η

Ἐπειδὴ σκοπεύω νὰ ὑποβάλλω Ὑπεύθυνη Δήλωση πρὸς τὸν ΕΟΜ βάσει τοῦ ἀνηρτημένου στό διαδίκτυο ὑποδείγματος, παρακαλῶ νὰ μοῦ ἐξηγήσετε ποιὸν σκοπὸ ἐξυπηρετεῖ νὰ θεωρήσω 3 ἀντίγραφα ἀφοῦ ἕνα μόνον ἀποστέλλεται πρὸς τὸν ΕΟΜ;

Ὅλοι ὅσοι τοὺς ἐνημέρωσα καὶ τοὺς προέτρεψα νὰ ἐνεργήσουν ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ, εἶχαν τὴν ἴδια ἀπορία. Παρακαλῶ ἀπαντῆστε μου, εὐχαριστῶν ἐκ τῶν προτέρων.

Ἀπάντηση:

Προτείνουμε τή θεώρηση 3 ἀντιγράφων τὸ ἐλάχιστο, γιὰ τὴν περίπτωση καταστροφῆς τοῦ ἀρχείου τοῦ ΕΟΜ ἤ τῆς ἐσκεμμένης ἐκ μέρους του ἀποκρύψεως τῆς σχετικῆς δηλώσεως ἀρνήσεώς μας. Ἀποτελοῦν δηλ. τὸ ἀσφαλέστερο ἐπιβεβαιωτικὸ στοιχεῖο τῆς ἀρνήσεώς μας.

Ὅποιος θέλει μάλιστα, μπορεῖ νὰ θεωρήσει περισσότερα ἀντίτυπα γιὰ νὰ τὰ στείλει σὲ ἄτομα ἐμπιστοσύνης καὶ συχνῆς ἐπικοινωνίας, πρὸς φύλαξη.

Ἐρώτηση 2η: Τί πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ μὴν ψηφιστεῖ ὁ νόμος;

Ἀπάντηση: Ὁ νόμος ἔχει ψηφισθεῖ. Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν μὲ τὸ ΙΝΚΑ ὅμως, θὰ προσφύγουν στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας γιὰ τὴν ἀκύρωση τοῦ νόμου ὡς ἀντισυνταγματικοῦ.

Ἐρώτηση 3η: Γιατί γιὰ τόσο σοβαρὸ θέμα δὲν γίνεται δημοψήφισμα;

Ἀπάντηση: Ὅπως ἔχουμε ἀντιληφθεῖ, οἱ κυβερνῶντες μας ἀποφεύγουν νὰ προσφύγουν σὲ δημοψήφισμα γιὰ ὅλα τὰ σημαντικὰ ἐθνικὰ θέματα, φοβούμενοι τὴν ἀπόρριψη τῶν σχεδίων τους ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Λαό. Ἐμεῖς βεβαίως καὶ θὰ ἐπιθυμούσαμε δημοψήφισμα, ἂν καὶ τὸ θεωροῦμε σχεδὸν ἀπίθανο, ἀπὸ πολιτικοὺς ποὺ ἔχουν σαφὲς ἔλλειμμα δημοκρατικῶν εὐαισθησιῶν, νὰ ἀναλάβουν τέτοιες πρωτοβουλίες.

Ἐρώτηση 4η: Μήπως ἡ κατάθεση ὑπεύθυνης δήλωσης ἀποτελεῖ σιωπηρὴ ἀποδοχὴ ὅτι ὁ μὴ καταθέτων δηλώνει ὅτι εἶναι δωρητὴς ὀργάνων κατὰ τὸ πνεῦμα τοῦ νόμου; Συμφωνεῖτε μὲ τὴν κατάθεση ὑπεύθυνης δήλωσης ἄρνησης μεταμόσχευσης;

Ἀπάντηση: Τὸ πρῶτο ποὺ θὰ ἤθελαν οἱ ὑπερασπιστὲς τῶν «πτωματικῶν μεταμοσχεύσεων» εἶναι νὰ μὴν καταθέσει πολὺς κόσμος τὴν ὑπεύθυνη δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων.

Ἐπιβάλλεται νὰ τὴν κάνουμε ὅλοι, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ φανεῖ ἡ ἀντίδραση τοῦ κόσμου σὲ τέτοιες πρακτικές. Σαφῶς καὶ δὲν ἐξάγεται ἀπὸ αὐτὴ τὴν κίνηση ὅτι συμφωνοῦμε μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ νόμου, ἀλλὰ τὸ ἀντίθετο.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, θὰ ἦταν καλὸ καὶ γιὰ ἐσᾶς νὰ προβεῖτε τάχιστα στὴν κατάθεση τῆς δήλωσης, διότι δὲν ξέρουμε πότε θὰ μᾶς βρεῖ τὸ κακὸ καὶ θά... «διαγνώσουν» τὸ θάνατό μας, χωρὶς αὐτὸς νὰ ἔχει ἐπέλθει.

Ἐρώτηση 5η : Ἡ σύζυγός μου πῆρε τὴν ἐπιμέλεια τῶν παιδιῶν καὶ μὲ ἀπεγύμνωσε νομικῶς ἀπὸ κάθε ἐξουσία καὶ δικαίωμα στὴ ζωή τους. Μπορῶ νὰ κάνω ἐγὼ ἀρνητικὴ δήλωση γιὰ τὰ παιδιά μου; Καὶ πῶς;

Ἀπάντηση: Τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίσετε γιὰ ἕνα τόσο σοβαρὸ θέμα, ὅπως εἶναι ἡ σωματικὴ ἀκεραιότητα τῶν τέκνων σας, δὲν ἀνήκει στὴν ἐπιμέλεια τὴν ὁποία ἔχετε νομικῶς ἀπωλέσει, ἀλλὰ στὸν πυρήνα τῆς γονικῆς μέριμνας, ἡ ὁποία δὲν χάνεται ποτέ. Ὁ νόμος ὁρίζει ὅτι γιὰ νὰ ἐπιτραπεῖ ἡ ἀφαίρεση ὀργάνων, ἀπαιτεῖται συναίνεση τῆς οἰκογένειας. Ὅσο στενὰ καὶ νὰ ἑρμηνευθεῖ ὁ ὅρος «οἰκογένεια», ὁ πατέρας πάντοτε θὰ συμπεριλαμβάνεται στὸν ὅρο αὐτό, ἀσχέτως ἂν δὲν κρατεῖ τὴν ἐπιμέλεια τῶν τέκνων. Ὁπότε, σᾶς συνιστοῦμε, συμπληρώνοντας τὴν ὑπεύθυνη δήλωση γιὰ τὴ δική σας ἄρνηση, νὰ συμπεριλάβετε καὶ τὰ ἀνήλικα τέκνα σας.

Μὲ τὴν ἐνηλικίωσή τους ὅμως, θὰ πρέπει ἀπὸ μόνα τους νὰ προβοῦν ἐκ νέου σὲ ἀτομικὴ ὑπεύθυνη δήλωση.

Ἐρώτηση 6η : Τὸ ἐπίπεδο 4 ἤ 5 τῆς Κλίμακας Κώματος τῆς Γλασκώβης εἶναι κατάσταση μὴ ἀναστρέψιμη;

Ἀπάντηση: Ἡ Κλίμακα Κώματος τῆς Γλασκώβης εἶναι μέθοδος ἀξιολόγησης τῆς βαρύτητας μίας κρανιοεγκεφαλικῆς κάκωσης καὶ ὄχι διαγνωστική τοῦ Ε.Θ. Τὸ ἐπίπεδο 3 θεωρεῖται ὅτι ἀντιστοιχεῖ στὸν Ε.Θ. Ὅμως τὸ μὴ ἀναστρέψιμο μίας κατάστασης εἶναι πρόγνωση καὶ ἡ ταύτισή της μὲ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι λογικὸ σφάλμα. Τὸ ὅτι κάποιος θὰ πεθάνει δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι ἤδη νεκρός.

Ἐρώτηση 7η : Ποιά ἡ τύχη τοῦ ἐγκεφαλικὰ νεκροῦ στὶς ΜΕΘ;

Ἀπάντηση: Ὁ Νόμος ὁρίζει ὅτι ὅταν τεθεῖ ἡ διάγνωση τοῦ Ε.Θ. στὴν ΜΕΘ ὁ θεράπων ἰατρὸς θὰ πρέπει εἴτε νὰ ἀποσυνδέσει τὸν ἀσθενῆ ἀπὸ τὸν ἀναπνευστήρα καὶ νὰ χορηγήσει πιστοποιητικὸ θανάτου γιὰ τὴν ταφή του εἴτε μετὰ ἀπὸ συγκατάθεση τῶν συγγενῶν του νὰ ἀκολουθήσει τὴν διαδικασία γιὰ τὴν ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων του. Ὁ Νόμος δὲν ἐπιτρέπει τὴ συνέχιση τῆς φροντίδας ἑνὸς ἐγκεφαλικά νεκροῦ στὴν ΜΕΘ χωρὶς τὴν προοπτικὴ ἀφαίρεσης τῶν ὀργάνων του. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει μόνο ἂν δὲν τεθεῖ ἐπίσημα ἡ διάγνωση τοῦ Ε.Θ.

Ἐρώτηση 8η : Πότε ἐκδίδεται τὸ πιστοποιητικὸ θανάτου γιὰ ἕναν ἐγκεφαλικὰ νεκρό;

Ἀπάντηση: Ἡ ἡμερομηνία τοῦ πιστοποιητικοῦ θανάτου εἶναι ὁ χρόνος ἀποσύνδεσης τοῦ ἀσθενοῦς ἀπὸ τὸν ἀναπνευστήρα ἤ ὁ χρόνος τῆς ἀφαίρεσης τῶν ὀργάνων του.

Ἐρώτηση 9η : Μετὰ τὸν θάνατο ἑνὸς ἀνθρώπου ποιὰ ὄργανα εἶναι ἀξιοποιήσιμα;

Ἀπάντηση: Μετὰ τὸν πραγματικό-βιολογικὸ θάνατο ἑνὸς ἀνθρώπου τὰ ὄργανά του (καρδιά, πνεύμονες, ἧπαρ, νεφροί, πάγκρεας, λεπτὸ ἔντερο) δὲν μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ μεταμόσχευση. Ὑπάρχουν ὅμως κάποιοι ἱστοὶ ,ποὺ ἂν ἀφαιρεθοῦν σύντομα μετὰ τὸν θάνατο, μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ μεταμόσχευση. Τέτοιοι ἱστοὶ εἶναι οἱ κερατοειδεῖς τοῦ ὀφθαλμοῦ, τὸ δέρμα, τὰ ὀστᾶ, οἱ τένοντες, ἡ σκληρὰ μήνιγγα, οἱ βαλβίδες τῆς καρδιᾶς καὶ κάποιοι ἄλλοι ἀκόμα.

Ἐρώτηση 10η : Τί εἶναι ὁ θάνατος τοῦ στελέχους;
Ἀπάντηση: Ἐξετέθη διά μακρῶν ἀπό τόν καθηγητή κ. Καρακατσάνη στή σχετική εἰσήγησή του στήν ἐν λόγῳ ἡμερίδα.

Ἐρώτηση 11η : Ποιό εἶναι τό κείμενο πού συντάχθηκε τό 1999 γιά τίς μεταμοσχεύσεις καί τί λέει;
Ἀπάντηση: Τό κείμενο γιά τίς μεταμοσχεύσεις τό ὁποῖο συντάχθηκε τό 1999 καί στό ὁποῖο ἀναφέρθηκα εἶναι ὁ ν. 2737/1999, Φ.Ε.Κ. Α΄174/27.8.1999.

Ἐρώτηση 12η : Ἔχει ψηφισθεῖ καί σέ ἄλλες χῶρες ὁ ἴδιος νόμος;
Ἀπάντηση: Κάθε χώρα ψηφίζει τούς δικούς της νόμους.

Ἐρώτηση 13η : Ἐνῶ εἶναι πασιφανές ὅτι μέ τόν ἐγκεφαλικό θάνατο οἱ γιατροί καταπατοῦν τούς ὅρκους τους, γιατί συνεχίζουν νά τόν ὑποστηρίζουν; Μήπως μέ τό νομοσχέδιο αὐτό ὑποβοηθοῦνται καί οἱ λαθρέμποροι ὀργάνων τοῦ ἀνθρώπου;

Ἀπάντηση: Πράγματι εἶναι πασιφανές - ὅπως λέτε - ὅτι μέ τόν ἐγκεφαλικό θάνατο καταπατοῦνται καί ἰατρικοί ὅρκοι. Αὐτό ὅμως δέν τό παραδέχονται ἐκεῖνοι πού τούς «καταπατοῦν». Μέ τόν ν. 3984/2011 προσφέρεται, πράγματι, ἔδαφος στούς λαθρεμπόρους ὀργάνων τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐρώτηση 14η : Ὅλοι οἱ ἐπιστήμονες εἶναι μπλεγμένοι σέ κύκλωμα ἐμπορίας ὀργάνων ὅταν ἐπιχειρηματολογοῦν ὑπέρ τῶν μεταμοσχεύσεων ἀπό πτωματικούς δότες; δέν μπορεῖ νά ὑφίσταται καί κάτι ἄλλο;

Ἀπάντηση: Εἶναι μιά ἀσυγχώρητη καί προσβλητική ὑπερβολή, τό νά ἰσχυρισθεῖ κανείς ὅτι «ὅλοι οἱ ἐπιστήμονες εἶναι μπλεγμένοι σέ κυκλώματα ἐμπορίας ὀργάνων», ἐπειδή ἐπιχειρηματολογοῦν ὑπέρ τῶν μεταμοσχεύσεων.

Ἐρώτηση 15η : Ἄν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ ὄντως ἐγκεφαλικός θάνατος ἐπιφέρει πάντα τό τέλος ἀργά ἤ γρήγορα τῆς ἐδῶ ζωῆς γιατί νά μή δώσουμε ζωή σέ κάποιον ἀδελφό μας;

Ἀπάντηση: Τήν ὥρα πού διαγιγνώσκεται «ἐγκεφαλικός θάνατος» δέν ἔχει ἐπέλθει τό τέλος τῆς ζωῆς, τουλάχιστον τήν ὥρα ἐκείνη ἀκόμη. Δέν ἔχει ἐπέλθει δηλαδή, ὁ «βιολογικός θάνατος τοῦ ἀνθρώπου». Ἑπομένως ἄν πάρουμε τήν καρδιά ἑνός τέτοιου ἀνθρώπου, αὐτό ἰσοδυναμεῖ μέ ἀφαίρεση ζωῆς πρίν τήν ὥρα της.

Ἐρώτηση 16η : Ἕνας ἐγκεφαλικά νεκρός συνεπείᾳ αὐτοκινητιστικοῦ ἀτυχήματος, ἄν δέν εἰσαχθεῖ σέ ΜΕΘ (μονάδα ἐντατικῆς θεραπείας), ὁδηγεῖται κατ᾿ εὐθείαν καί σέ κλινικό θάνατο. Ἄρα ἔχει ἀναχωρήσει ἡ ψυχή. Ἐνῶ ἄν εἶναι τυχερός καί μπεῖ σέ νοσοκομεῖο, ἡ ψυχή του δέν φεύγει. Πῶς τό σχολιάζετε αὐτό;ὅσον ἀφορᾶ στή ζωτικότητα τῶν ὀργάνων, αὐτό ὀφείλονται στήν ὕπαρξη κυκλοφορίας. Ἡ κυκλοφορία ὅμως διατηρεῖται μόνο ὅταν ὑπάρχει σύνδεση στόν ἀναπνευστήρα καί πιθανόν δίνονται καί ἀγγειοσυσπαστικά φάρμακα. Ἀλλιῶς παύει.

Ἀπάντηση: Ὁ «ἐγκεφαλικῶς νεκρός» δέν εἶναι ἀκόμη «βιολογικῶς νεκρός», καί ἡ ψυχή του «δέν ἔχει ἀναχωρήσει ἀκόμη»! Ὁπότε ἡ τεχνική βοήθεια στή ΜΕΘ μπορεῖ νά τόν κρατήσει ζῶντα, μέχρι καί νά τόν ἐπαναφέρει στή ζωή!

Ἐρώτηση 17η : Πότε χωρίζεται ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα; Ἔχει ἡ Ἐκκλησία θέση-ἀπάντηση;Ἡ ἀπάντηση ἐπηρεάζει τή στάση μας ἀπέναντι στίς μεταμοσχεύσεις;

Ἀπάντηση: Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐπ᾿ αὐτῶν-καί ἀπαντῶ εὐθέως στόν συνάδελφο ἰατρό- εἶναι λίαν σαφής:

α) Τόσο ἡ ζωή ὅσο καί ὁ θάνατος εἶναι μυστήριο.

β) «οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν», δηλ. τό μυστήριο δέν ἐπιδέχεται ἔρευνα.

γ) Λέει ἕνα τροπάριο στή νεκρώσιμη ἀκολουθία «Ὄντως φοβερώτατον τό τοῦ θανάτου μυστήριον, πῶς ψυχή ἐκ τοῦ σώματος βιαίως χωρίζεται ἐκ τῆς ἁρμονίας, καί τῆς συμφυΐας ὁ φυσικώτατος δεσμός θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεται». Ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας ἑπομένως εἶναι σαφής κύριε συνάδελφε, καί μή ἐπιδεχομένη ἀμφισβήτηση.

Εἶναι δέ ἑπόμενο νά ἐπηρεάζει τή στάση μας στίς μεταμοσχεύσεις, ὅπως διαφαίνεται ὅτι συμβαίνει καί μέ ἐσᾶς. Γνωρίζουμε μάλιστα, ὅτι «οὐκ ἔξεστιν μεταίρειν ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ πατέρες ἡμῶν»!

Εἶχα καί ἐγώ κύριε Συνάδελφέ μου ἐν τῇ ἰατρικῇ ἀνάλογα μέ τά δικά σας οὐκ ὀλίγα ἐρωτήματα πρός τήν Ἐκκλησίαν.

Ὁ ἀλτρουϊσμός μου γιά τίς μεταμοσχεύσεις πέρασε πολλά κύματα, διότι οἱ ἐπιστημονικές μου γνώσεις ὑπέστησαν, λόγῳ πίστεως, διαφόρους κραδασμούς.

Πρός τούτοις, στά ὅσα ἀνέφερα κατά τήν εἰσηγησή μου στήν ἐν λόγῳ ἡμερίδα περί λαθῶν τῶν Βασικῶν θέσεων ἐπί τῆς Ἠθικῆς τῶν Μεταμοσχεύσεων τῆς Ι.Σ.Ε.Ε., θέλω νά προσθέσω τήν ὁλοσχερή παραθεώρηση στό βιβλίο της «Ἐκκλησία καί Μεταμοσχεύσεις» οἱασδήποτε ἀναφορᾶς α) στόν καρδιοαναπνευστικό θάνατο καί β) στήν τόσο πλούσια ὀρθόδοξο Γραμματεία περί τῆς «καρδίας»-αὐτῆς μάλιστα ὡς κέντρον ζωῆς ὑπεχούσης- σάν αὐτά νά μήν ὑπάρχουν.

Ἔτσι θεώρησα ταπεινή μου ὑποχρέωση νά συγγράψω τό βιβλίο μου «Μεταμοσχεύσεις καί Ἐκκλησία» (ἐκδ. ΤΗΝΟΣ 2007) ὑπό τό πρῖσμα τῆς Ἰατρικῆς μέ πολλά ἐρωτήματα πρός τήν Ἐκκλησία, ἐκτός ἀπό τό πρῶτο σχετικό βιβλίο πού ἤδη εἶχα γράψει μέ τίτλο «Μεταμοσχεύσεις, προβληματισμοί καί διλήμματα» (ἐκδ. ΤΗΝΟΣ 2002), τό ὁποῖο μάλιστα προλογίσθηκε ἀπό τόν ἅγιο Καθηγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἀρχ/τη Γεώργιο Καψάνη, κατόπιν κριτικῆς μελέτης του ἐπ᾿ αὐτοῦ.

Τέλος, μέ ἀφορμή αὐτήν τήν ἐρώτηση, δράττομαι τῆς εὐκαιρίας, Σεβασμιώτατοι τῆς σημερινῆς ἡμερίδος, ἀποφεύγοντας εἰσπήδησιν σέ ἁρμοδιότητες ἄλλων, νά παρακαλέσω γιά μιά ἐπαναξιολόγηση τῶν θέσεων ἐκείνων τοῦ προέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῆς Βιοηθικῆς τῆς Ι.Σ.Ε.Ε., σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες α) μέ τήν δωρεά ὀργάνων «ὁ δότης καρποῦται χυμούς πνευματικῆς ζωῆς» καί ὅτι β) «αὐτή ἡ πρόσκαιρη σωτηρία τοῦ πλησίον, τοῦ ἐξασφαλίζει τή δική του (τοῦ δότη) σωτηρία». Ἀντιθέτως ὅμως ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι «ἡ σωτηρία μας εἶναι μυστήριο καί δωρεά τοῦ Θεοῦ».Ἐπ᾿ αὐτῶν ὅμως ἡ Ι.Σ.Ε.Ε. ἐξακολουθεῖ νά σιωπᾶ. Γιά πόσο ὅμως ἀκόμη;

Ἄνθρωποι βεβαίως εἶναι καί αὐτοί καί «τό σφάλλειν ἀνθρώπινον». «Errare humanum est», «reserverare» ὅμως, δηλ. τό «ἐμμένειν»(;)..., αὐτό καλύτερα ἄς μήν τό ὀνοματίσω. Ἄλλωστε δέν εἶναι ἐπιτρεπτό προσωπικές ἀντιλήψεις ἤ ἀπόψεις οἱουδήποτε νά ἀνάγονται αὐθαιρέτως καί σέ «θέσεις τῆς Ἐκκλησίας». Ἀκόμη δέ καί νά παρουσιάζονται ὡς «Ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας»!

Ἐπί πᾶσι τούτοις εὔχομαι τό πολύ συμπεπυκνωμένο «ψήφισμα» πού διαβάσθηκε κατά τό πέρας τῆς ἡμερίδος, ἀφοῦ τύχει πληρέστερης ἐπεξεργασίας καί τῆς κατάλληλης τεκμηρίωσης, νά καταστεῖ ἱκανό, ὥστε νά ἀνατρέψει τόν πολλαπλῶς καί πολυπλεύρως ἀμφισβητούμενο νόμο 3984/2011.

Ἐρώτηση 18η:
Ὑπάρχουν περιστατικά ἀσθενῶν σέ κῶμα πού ἀνένηψαν πλήρως και ἔζησαν; Ἄν ναί, σέ τί ποσοστό%;

Ἀπάντηση:
Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν ἀσθενεῖς, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο σέ κωματώδη κατάσταση και ἀνένηψαν πλήρως· ὑποθέτω, ὅμως ὅτι ἐρωτᾶτε, ἐάν ἀνένηψαν "ἐγκεφαλικῶς νεκροί" ἀσθενεῖς.

Ἡ ἀπάντηση, τήν ὁποία θα πάρετε ἀπό τούς ὑπερμάχους τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου" εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχουν τέτοια περιστατικά καί ὅτι τά ἀναγραφόμενα περί ἀνανήψεως ἀφοροῦν σέ περιπτώσεις στίς ὁποῖες δέν εἶχε ἐφαρμοσθῆ ἀκριβῶς τό πρωτόκολλο διαγνώσεως τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου".

Ὁπωσδήποτε, στήν ἰατρική βιβλιογραφία ἀναφέρονται λίγα περιστατικά "ἐγκεφαλικῶς νεκρῶν" βρεφῶν, στά ὁποῖα παρατηρήθηκε μερική ἀνάληψη τῶν νευρολογικῶν τους λειτουργιῶν γιά διάστημα ἑβδομάδων ἤ μηνῶν.

Ὅμως, τό ἐρώτημα δέν μπορεῖ σήμερα νά ἀπαντηθῆ, διότι, ὅταν τεθῆ ἡ διάγνωση τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου", ὁ ἀσθενής εἴτε ὁδηγεῖται στό χειρουργεῖο γιά ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων του (ἐφ᾿ ὅσον εἶχε δηλώσει δότης ὀργάνων) εἴτε τοῦ ἀφαιρεῖται ἡ ὑποστήριξη (ἀναπνευστήρας κ.τ.λ.), ὁπότε καταλήγει. Ἑπομένως, δέν δίνεται ἡ δυνατότητα νά παρακολουθηθῆ ὁ ἀσθενής καί νά μάθωμε τήν τελική ἔκβαση.

Περαιτέρω, στόν ἡμερήσιο τύπο ἀναγράφονται κατά καιρούς διάφορα περιστατικά πλήρους ἀνανήψεως "ἐγκεφαλικῶς νεκρῶν" ἀσθενῶν· στίς περιπτώσεις αὐτές δέν γνωρίζει κάποιος ἐπακριβῶς ὑπό ποῖες προϋποθέσεις ἐτέθη ἡ διάγνωση τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου", ὁπότε καλό εἶναι νά εἶναι ἐπιφυλακτικός.

Ἐρώτηση 19η:
Γιατί δεχόμαστε τή μηχανική ὑποστήριξη σέ περίπτωση ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, ἀφοῦ ἄν δέν ὑπῆρχαν τά μηχανήματα φυσιολογικά τό ἄτομο θά πέθαινε;

Ἀπάντηση:

Οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου" δέχονται τή μηχανική ὑποστήριξη, διότι μόνον ὑπό τήν προϋπόθεση αὐτή εἶναι δυνατόν νά λάβουν βιώσιμα ὄργανα ἀπό τούς "ἐγκεφαλικῶς νεκρούς" ἀσθενεῖς.

Οἱ ἀντιτιθέμενοι στήν ἔννοια τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου" δέχονται τή μηχανική ὑποστήριξη, διότι: α) ἡ μηχανική ὑποστήριξη (τοποθέτηση τοῦ ἀσθενοῦς στόν ἀναπνευστῆρα) γίνεται πρίν ἤ τεθῆ ἡ διάγνωση τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου"· ἄλλωστε, στόν ἀναπνευστῆρα τίθεται κάθε ἀσθενής, γιά τόν ὁποῖο ἐκτιμᾶται ὅτι ἡ ἀναπνευστική λειτουργία ἐπιτελεῖται πλημμελῶς (π.χ. ἀσθενεῖς μέ τραυματική, ὑψηλή βλάβη τοῦ νωτιαίου μυελοῦ, ἀσθενεῖς μέ βαριά ἀναπνευστική ἤ βαριά καρδιακή ἀνεπάρκεια κ.τ.λ. Ἄλλωστε, καθῆκον τοῦ ἰατροῦ εἶναι νά προσφέρη τή μέγιστη δυνατή ὑποστήριξη σέ κάθε ἀσθενῆ.

Ἐρώτηση 20η:

Δέν εἶναι φιλάνθρωπο νά δίνονται τά ὄργανα ἑνός ἐγκεφαλικά νεκροῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐλάχιστες δυνατότητες νά ἀνακάμψει, γιά νά σωθοῦν ἄλλα δέκα ἄτομα ἀπό αὐτόν;

Ἀπάντηση:

Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό τίς φιλοσοφικές-θρησκευτικές πεποιθήσεις τοῦ κάθε ἑνός· π.χ. οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουν ὅτι Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου εἶναι μόνον ὁ Θεός καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος· ἀκόμη πιστεύουν ὅτι προσβάλλουν τή φιλανθρωπία καί τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅταν προσδιορίζουν οἱ ἴδιοι τή στιγμή τοῦ θανάτου τους. Περαιτέρω, ἡ "σωτηρία" εἶναι σχετική ἔννοια καί ἔχει ἀσφαλῶς σχέση πάλι μέ τίς φιλοσοφικές-θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Ἐρώτηση 21η:

Εἶναι σωστή ἡ ἔκφραση ὅτι ἐπί ἐγκεφαλικοῦ θανάτου τό σῶμα καθίσταται ἁπλῶς ΕΝ ΣΥΝΟΛΟΝ ΟΡΓΑΝΩΝ, τά ὁποῖα ἀναγκαστικῶς διατηροῦν τάς βιολογικάς διεργασίας των, ὑπό τήν κάλυψιν τῆς μηχανικῆς ὀξυγονώσεως τῆς καρδιακῆς λειτουργίας; Εἶναι σωστό τό ἔμψυχο σῶμα νά λέγεται ΕΝ ΣΥΝΟΛΟΝ ΟΡΓΑΝΩΝ;

Ἀπάντηση:

Ἀσφαλῶς δέν εἶναι ὀρθόν -συμφώνως πρός τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία- νά ἀποκαλεῖται τό ἔμψυχο σῶμα "ΕΝ ΣΥΝΟΛΟΝ ΟΡΓΑΝΩΝ". Δέν εἶναι ἐπίσης ὀρθό ὅτι τά ὄργανα "ἀναγκαστικῶς διατηροῦν τάς βιολογικάς διεργασίας των, ὑπό τήν κάλυψιν τῆς μηχανικῆς ὀξυγονώσεως τῆς καρδιακῆς λειτουργίας"· τό σῶμα τῶν "ἐγκεφαλικῶς νεκρῶν" εἶναι ζῶν, διότι διατηρεῖται εἰς αὐτό ἡ δυνατότητα ὀξειδώσεως τῶν συστατικῶν τῶν τροφῶν καί κατ᾿ ἐπέκταση ἡ δυνατότητα συνθέσεως, διασπάσεως καί ἐπανασυνθέσεως τῆς τριφωσφορικῆς ἀδενοσίνης (ΑΤP), ἀπό τήν ὁποία διατηρεῖται ἡ δυνατότητα ἐκτελέσεως ὅλων τῶν λειτουργιῶν τῶν κυττάρων. Μόνον ὅταν παύση ὁριστικῶς ἡ δυνατότητα συνθέσεως τῆς ΑΤP, ὁ ὀργανισμός ὁδηγεῖται ἀναποφεύκτως στόν ὁριστικό θάνατο. Ἄλλωστε, τό μόνον τό ὁποῖο ἔχει καταργηθῆ στούς "ἐγκεφαλικῶς νεκρούς" ἀσθενεῖς εἶναι ἡ δυνατότητά των νά ἐκπτύσσουν (και ἐπαναπτύσσουν παθητικῶς) τόν θωρακικό των κλωβό· δέν ἔχει καταργηθῆ τό οὐσιαστικό μέρος τῆς λειτουργίας τῆς ἀναπνοῆς (ἀνταλλαγή τῶν ἀναπνευστικῶν ἀερίων διά τῆς τριχοειδο-κυψελιδικῆς μεμβράνης καί ὀξειδώσεως τῶν λιπῶν, ὑδατανθράκων καί πρωτεϊνῶν)!

Ἐρώτηση 22η:

Ὁ καρδιακός θάνατος διαφοροποιεῖται ἀπό τόν ἐγκεφαλικό;

Ἀπάντηση:

Ἀσφαλῶς πρόκειται περί διαφορετικῶν ὀντοτήτων· ὁ ὁριστικός βιολογικός θάνατος ἔχει ὡς μόνο ἀσφαλές κριτήριο τή μή ἀναστρέψιμη παύση τῆς ἀναπνευστικῆς καί καρδιακῆς λειτουργίας· ἀντίθετα, ὁ "ἐγκεφαλικός θάνατος" ἀποτελεῖ ἐπινόηση ἐννοίας ἀσαφοῦς, σχετικῆς καί αὐθαιρέτως προσδιοριζομένης!

Ἐρώτηση 23η:

Ἐφ᾿ὅσον εἶναι κάποιος ἐγκεφαλικά «νεκρός» γιατί τοῦ κάνουν ἀναισθησία; Ἀκούσαμε ὅτι τήν κάνουν γιά νά μή χαλάσουν τά ὄργανα. Ἀληθεύει;

Ἀπάντηση:

Ἕνας βασικός λόγος γιά τόν ὁποῖον δίδουν ἀναισθησία στούς "ἐγκεφαλικῶς νεκρούς" ἀσθενεῖς, κατά τή διάρκεια τῆς λήψεως τῶν ζωτικῶν τους ὀργάνων, εἶναι γιά νά μήν ἐκλύωνται (γιά νά μήν παράγωνται) τά θεωρούμενα "νωτιαῖα ἀντανακλαστικά" καί διάφορες κινήσεις, ὅπως π.χ. τά τονικά ἀντανακλαστικά τοῦ αὐχένος (π.χ. κάμψη τοῦ βραχίονος ἤ τοῦ ἰσχίου, σύσπαση κοιλιακῶν μυῶν), ἡ στροφή τῆς κεφαλῆς, διάφορες κινήσεις τῶν ἄνω ἄκρων, κινήσεις τοῦ κορμοῦ, κοιλιακά ἀντανακλαστικά καί κινήσεις κάτω ἄκρων. Προκειμένου νά μήν ἐκλύωνται τά προαναφερθέντα, χορηγοῦν παραλυτικούς παράγοντες.

Ἐρώτηση 24η:

Παρακαλῶ πολύ νά ἀναφέρετε καί κάτι γιά τό θέμα περί παράνομης ἐμπορίας ὀργάνων, κατά τήν ὁποία σέ ὅλο τόν κόσμο ἀπάγονται καί «σκοτώνονται» παιδιά, πολλές φορές ὀρφανά καί μωρά...

Ἀπάντηση:

Μέχρι καί προσφάτως ἀκούστηκε ὅτι οἱ ψευτοαντάρτες στή Συρία πολλούς αἰχμαλώτους τούς ὁδήγησαν στά σύνορα μέ τήν Τουρκία καί ἐκεῖ σέ κατάλληλα διασκευασμένα χειρουργεῖα τούς ἀφαίρεσαν, χωρίς ἀναισθησία, τά ὄργανα πού ἐπιθυμοῦσαν. Τό ἴδιο συνέβη καί στόν πόλεμο μέ τό Κόσοβο. Μέ πληροφόρησαν ἐπίσης προσωπικά ὅτι στήν Αἰθιοπία ἁρπάζουν παιδάκια τούς παίρνουν τά νεφρά καί παρατοῦν τά παιδιά στό δρόμο. Κάποιοι ἔχουν θέσει σέ κυκλοφορία καί μιά λίστα μέ τίς τιμές κάθε ὀργάνου! Αὐτό καί μόνο τό γεγονός δηλ. τοῦ ἐμπορίου καί τῆς ἁρπαγῆς τῶν ὀργάνων εἰς βάρος αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς θά ἔπρεπε νά ἀποτελέσει ἕνα stop γιά τίς μεταμοσχεύσεις.

Ἐρώτηση 25η:

Θά ἤθελα νά ρωτήσω ποιές οἱ προθέσεις καί ὁ σκοπός τοῦ νομικοῦ πλαισίου; Τί ἔρχεται νά διορθώσει ὁ νέος νόμος; Θά ἤθελα τή θεολογική ἑρμηνεία αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος.

Ἀπάντηση :

Αὐτό πού ἔρχεται «νά διορθώσει» ὁ νέος Νόμος 3984/11, εἶναι τό δικαίωμα στό σῶμα καί τή ζωή μας. Ἄν δέν ποῦμε «ὄχι, δέν θέλω νά δώσω τά ὄργανά μου», αὐτό γιά τό Νόμο σημαίνει «Ναί, δίνω τά ὄργανά μου»!!! Δέν χρειάζεται στό νόμο ἡ ρητή ἔκφραση τῆς βουλήσεώς μου. Αὐτή εἶναι ἡ εἰκαζόμενη συναίνεση.

Στό πλαίσιο αὐτό καί προβλέποντας ὅτι μέ τό τέχνασμα αὐτό θά αὐξηθοῦν μέ τό ζόρι οἱ δότες, προβλέπει ρητῶς ὁ Νόμος τή δυνατότητα ἀφαιρέσεως ὀργάνων σέ «ἰδιωτικές κλινικές» κατόπιν ἀδείας τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας. Ἡ Ἑλλάδα θά μετατραπεῖ σέ ἕνα ἀπέραντο σφαγεῖο καί κέντρο ἐμπορίου ἀνθρωπίνων ὀργάνων. Πρῶτα μάζευαν δηλώσεις δωρητῶν ὀργάνων, αὐτῶν δηλ. πού ἤθελαν νά δωρήσουν τά ὄργανά τους. Εἶχαν κάποιους, λίγους δωρητές. Τώρα ἄν δέν δηλώσουν ἄρνηση οἱ Ἕλληνες πολίτες, εἶναι ὅλοι τους δωρητές!

Θά ρωτᾶνε, λέει, τήν οἰκογένειά του. Καί ἄν δέν ἔχει οἰκογένεια; Ἄν δέν βρίσκεται ἡ οἰκογένεια του; κλπ. κλπ. Τά ἐξήγησε ὡραία ὁ εἰσηγητής κ. Ἄνδραλης.

Μέ τή λεγόμενη εἰκαζόμενη συναίνεση ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων ζητεῖ γιά ἄλλη μιά φορά νά καταπατήσει τή σύμφυτη στό «κατ΄εἰκόνα» μας ἐλεύθερη βούλησή μας, τό δῶρο τοῦ Θεοῦ.

Ἔχει ξεκινήσει ἀπό χρόνια τή μεθοδευμένη ἠλεκτρονική παρακολούθηση καί τό φακέλλωμα τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς στόν στενά προσωπικό, μορφωτικό καί ἐπαγγελματικό τομέα, στόν τομέα τῆς ὑγείας κλπ. Τώρα θέλει τή ζωή μας καί τό σῶμα μας. Ἄν δέν δηλώσουμε ἄρνηση δωρεᾶς ὀργάνων ἡ Ν. Τάξη θεωρεῖ αὐτοδικαίως τό σῶμα μας περιουσία τοῦ κράτους. Καί μετά θά ἐπιθυμοῦσε ὅ, τι ἀπομένει ὡς ὑπόλοιπο, μέσῳ ἀποτεφρώσεως, νά ἐξαφανισθεῖ. Ὁ Σατανᾶς διεκδικεῖ ὅλον τόν ἄνθρωπο, εἰδικώτερα τόν βαπτισμένο ἄνθρωπο. Ἀποζητᾶ τήν ὑποταγή του στό βωμό τῆς Ν. Ἐποχῆς. Ἐμεῖς ὅμως ἀνήκουμε στόν Χριστό γιατί ἀγορασθήκαμε ὁλόκληροι μέ τό Τίμιο Αἷμα Του. Καί γι΄ αὐτό μόνο σ΄Αὐτόν καί στό θέλημά Του παραδίνουμε τή ζωή μας δηλ. τήν ψυχή καί τό σῶμα μας.

Ἐρώτηση 26η:

Οἱ ἐπαγγελματίες ὑγείας ἐρχόμαστε καθημερινά σέ ἐπαφή μέ τούς πάσχοντες ἀδελφούς μας πού χρήζουν μεταμοσχεύσεως. Πῶς μποροῦμε νά τούς βοηθήσουμε σ΄αὐτή τή δοκιμασία; Βιώνουμε τήν ἀγωνιώδη προσπάθεια τῶν ἀσθενῶν νά βροῦν μόσχευμα ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἔχουν δικαίωμα καί αὐτοί στή ζωή. Μήπως γινόμαστε συνένοχοι μέ τό κακό πού διαπράττεται;

Ἀπάντηση :

Εἶναι πραγματικά λεπτή ἡ θέση τῶν νοσηλευτῶν καί τῶν ἄλλων ἐπαγγελματιῶν ὑγείας (Ε. Υ.) πού βρίσκονται κοντά στούς ἀδελφούς πού ἔχουν ἀνάγκη γιά μεταμόσχευση. Δέν μποροῦν νά μιλήσουν ἀνοιχτά στούς πονεμένους αὐτούς ἀνθρώπους γιά τό ἔγκλημα τῶν μεταμοσχεύσεων καί νά τούς ἀποτρέψουν ἀπό τήν ἐπιθυμία τους γιά μεταμόσχευση.

Γι΄αὐτόν τόν λόγο ἡ σιωπηλή καί στοργική παρουσία τῶν Ε. Υ. καί ἡ προσευχή εἶναι τό πρῶτο καί κυριώτερο πού ἀπαιτεῖται. Γνωρίζοντας οἱ Ε.Υ. ὅτι τά μοσχεύματα ἁρπάζονται ἀπό ζωντανούς ἀνθρώπους θά πρέπει νά θυμοῦνται ὅτι μιά ἄλλη ζωή χάνεται κατά τήν ἐκρίζωση ζωτικῶν ὀργάνων. Ἄν ἔχουν τή δύναμη καί βλέπουν τήν καλή διάθεση τῶν ἀσθενῶν, τούς δίνεται ἡ εὐκαιρία μέ διάκριση νά στρέφουν τό νοῦ τους στό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς, νά τούς μιλήσουν γιά τόν Θεό.

Σέ σχέση μέ τούς γιατρούς οἱ Ε. Υ. ὀφείλουν, ἄν ἐρωτῶνται, νά λένε τή γνώμη τους γιά παράταση τοῦ χρόνου νοσηλείας στίς Μονάδες Ἐντατικῆς Θεραπείας (Μ.Ε.Θ.) τῶν ὑποψηφίων νά θεωρηθοῦν ἐγκεφαλικῶς νεκροί, καί ὅσο μποροῦν νά ἀπέχουν ἀπό πράξεις καί παραλείψεις πού ὁδηγοῦν στό θάνατο τούς χαρακτηρισμένους ὡς ἐγκεφαλικῶς νεκρούς. Ἐν ἀνάγκῃ νά ἀλλάξουν θέση ὑπηρετώντας μακριά ἀπό χώρους ὅπου πιστοποιεῖται ὁ λεγόμενος ἐγκεφαλικός θάνατος ἤ γίνεται ἀφαίρεση ζωτικῶν ὀργάνων.

Ἐρώτηση 27η:

Συμφωνῶ μέ τίς ἀπόψεις πού διατυπώθηκαν στήν ἡμερίδα, ἀλλά ποιός γονιός θ΄ἀρνηθεῖ τή μεταμόσχευση ὀργάνου στό παιδί του, ὅταν πεθαίνει; Καί ἄν τή δεχθεῖ, διαπράττει συναίνεση σέ φόνο;

Ἀπάντηση :

Δέν θά κρίνουμε τίς ἀποφάσεις ἤ τίς ἐνέργειες ἑνός τέτοιου γονιοῦ. Ὅμως ἕνας πιστός γονιός πρέπει, ὅπως εἴπαμε σέ ἄλλη ἐρώτηση, νά θυμᾶται ὅτι ἕνα ἄλλο παιδί, ἔστω καί λίγο πρίν νά βγεῖ ἡ πνοή του, στερήθηκε βίαια τό νεφρό του, τήν καρδιά του, τό συκώτι του! Δέν πρέπει νά δεχόμαστε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί γιά μᾶς καί γιά τά παιδιά μας;
Μοῦ μετέφεραν τά λόγια ἑνός κληρικοῦ στήν κηδεία ἑνός 30χρονου πού σέ ἡλικία 12 ἐτῶν εἶχε κάνει μεταμόσχευση καρδιᾶς. Εἶπε, μεταξύ ἄλλων, ὁ κληρικός ἀπευθυνόμενος στούς γονιούς τοῦ κοιμηθέντος: «Νά εὐχαριστεῖτε τόν Θεό πού σᾶς τόν χάρισε γιά 18 χρόνια». Ὅμως τί εἶχε συμβεῖ στήν πραγματικότητα; Τό παιδί αὐτό πέρασε 18 μαρτυρικά χρόνια. Δέν εἶδε «ἄσπρη μέρα» πονώντας καί μπαινοβγαίνοντας στά νοσοκομεῖα καί κατηγορώντας τούς γονεῖς του πού ἐπέτρεψαν νά μεταμοσχευθεῖ. Δέν πρέπει στίς κρίσεις μας πού ἀφοροῦν τή ζωή νά παρασυρόμαστε ἀπό τά αἰσθήματά μας ἀκόμη καί ἀπό τά λεπτότερα. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὁ νόμος Του πρέπει νά κυριαρχεῖ στόν νοῦ καί τήν καρδιά μας.

Ἐρώτηση 28η:

Ποιός/-οί εἶναι ο/οἱ συγγραφέας/-εῖς τῶν «Θέσεων» πού ἀναφέρατε στήν ὁμιλία σας;

Ἀπάντηση :

Οἱ «Θέσεις», ὅπως εἶπα στήν εἰσήγησή μου, εἶναι ἕνα κείμενο πού δημοσιεύθηκε σάν εἰσαγωγικό κείμενο στό βιβλίο Ἐκκλησία καί Μεταμοσχεύσεις μέ τόν τίτλο «Θέσεις ἐπί τῆς ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων». Κάτω ἀπό τό τίτλο γράφεται : «Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Τό κείμενο, ἀλλά καί ὅλη ἡ ἔκδοση προέρχεται ἀπό τήν Συνοδική Ἐπιτροπή Βιοηθικῆς. Ἀκολουθεῖ μεγάλη σειρά εἰσηγήσεων ὑπέρ τῶν Μεταμοσχεύσεων.

Τό κείμενο τῶν «Θέσεων» δέν εἶναι ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περί τῶν μεταμοσχεύσεων, ἀλλά, ὅπως ἀναφέρεται στό ἴδιο τό κείμενο «προτάσεις...γιά σκέψη καί προβληματισμό». Δέν γνωρίζουμε ποιός εἶναι ὁ συγγραφέας τῶν «Θέσεων» γιατί δέν ἀναφέρεται πουθενά.

Ἐρώτηση 29η:

Στήν τηλεοπτική ἐκπομπή τῆς ΝΕΤ πού προβλήθηκε 2 φορές μέ τήν παρουσία τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Νικολάου διαβεβαίωναν ὅτι ἀπεσύρθη ἡ γραπτή μή συγκατάθεση τοῦ δότη καί ἀρκεῖ ἡ ἄρνηση τῶν συγγενῶν. Ἀληθεύει αὐτό;

Ἀπάντηση :

Νομίζω ὑπάρχει μιά παρανόηση. Ὁ νόμος 3984/11 θεωρεῖ ὅλους τούς Ἕλληνες πολίτες ὑποψηφίους δότες ὀργάνων, ἐκτός ἄν δηλώσουν γραπτῶς μέ ὑπεύθυνη δήλωσή τους ὅτι δέν ἐπιθυμοῦν νά εἶναι δότες, ὑπογράφοντάς την μπροστά σέ δημόσια ἀρχή καί στέλνοντας τή δήλωση αὐτή στόν Ἐθνικό Ὀργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Αὐτή εἶναι ἡ περιβόητη εἰκαζόμενη συναίνεση. Μέ τόν μεταγενέστερο νόμο, 4075/12, ἀρθ. 55 παρ. 4 , ἕνα νόμο ἄσχετο μέ τίς μεταμοσχεύσεις ἄν δέν ἔχει κάνει προτέρα δήλωση ὁ χαρακτηρισθείς ὡς ἐγκεφαλικῶς νεκρός, ἀπαιτεῖται, προκειμένου νά λάβουν τά ὄργανά του, καί ἡ συναίνεση τῆς οἰκογένειάς του. Πρόκειται, ὑποτίθεται, γιά βελτίωση τοῦ νόμου, ἀλλά δέν εἶναι καί τόσο σπουδαία ἡ βελτίωση. Ἀκοῦστε ἤ διαβάστε τήν σχετική εἰσήγηση στήν ἡμερίδα μας τοῦ δικηγόρου Χ. Ἄνδραλη.

Ἐρώτηση 30η:
Χάνεται ποτέ ἡ νοερά ἐνέργεια, ἀφοῦ παραμένουμε ψυχές;
Ἀπάντηση :
Ὄχι βέβαια.
Ἡ νοερὰ ἐνέργεια λειτουργεῖ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Μερικοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ταυτίζουν τὴ νοερὰ ἐνέργεια μὲ τό νοῦ καὶ τὴ λογική· ἐπίσης διδάσκουν πώς σέ περίπτωση βλάβης τοῦ ἐγκεφάλου, ἡ νοερά ἐνέργεια κατεβαίνει καὶ λειτουργεῖ στὸν χῶρο τῆς καρδιᾶς.
Ὁπότε ἐξ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως ἡ νοερὰ ἐνέργεια εἶναι μία καὶ μόνη ἐνέργεια τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία στὸν μὲν ἐγκέφαλο λειτουργεῖ ὡς λογική, ἡ ἴδια ὅμως λειτουργεῖ συγχρόνως καὶ στὴν καρδιὰ ὡς νοῦς. Δηλαδὴ τὸ ἴδιο ὄργανο, ὁ νοῦς, προσεύχεται ἀδιάλειπτα στὴν καρδιά, σὲ ὅσους ἐννοεῖται ἔχουν ἀδειάλειπτη καρδιακὴ προσευχή, καὶ συγχρόνως σκέπτεται π.χ. μαθηματικὰ προβλήματα καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλο, στὸν ἐγκέφαλο.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, στὸν β' λόγο του «Ὑπὲρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων», ἀναφέρει ὅτι ἡ «καρδιά» εἶναι ὁ ἡγεμόνας ὅλης τῆς ὑπάρξεως• ἐκεῖ εἶναι ὁ νοῦς καὶ ὅλοι οἱ λογισμοὶ τῆς ψυχῆς. Ἐδῶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος μὲ τὸν ὅρο καρδιὰ δὲν ἐννοεῖ τὴ φυσικὴ καρδιά, ἀλλὰ τὴν βαθεία καρδία, ἐνῶ μὲ τὸν ὅρο νοῦς δὲν ἐννοεῖ τὴν διάνοια, ἀλλὰ τὴν ἐνέργεια τῆς καρδιᾶς, τὴ νοερὰ ἐνέργεια.
Διά τῆς νοερᾶς ἐνεργείας τῆς καρδίας ἐπιτυγχάνεται ἡ θέα τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ.

orthros

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η σειρά αναρτήσεων με θέμα την ¨ ΗΜΕΡΙΔΑ - Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;, περιλαμβάνει τα παρακάτω μέρη:

Μέρος 1ο: ΗΜΕΡΙΔΑ - Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς; (1/3) Περιλαμβάνει τo Εισαγωγικό Μέρος

Μέρος 2ο: ΗΜΕΡΙΔΑ - Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς; (2/3) Περιλαμβάνει τις εισηγήσεις των ομιλητών από 1 έως 5

Μέρος 3ο: ΗΜΕΡΙΔΑ - Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς; (3/3) Περιλαμβάνει τις υπόλοιπες εισηγήσεις των ομιλητών, πορίσματα, ψήφισμα και ερωτήσεις άπαντήσεις

Όλη η ημερίδα σε δέκα επτά (17) βίντεο

http://www.youtube.com/playlist?list=PLcNTalUGYzet6v6QZOLLNPeXNKJ9jLaym

Σύνθεση ΠΑΖΛ: Ευάγγελος ο Σάμιος

ΠΑΖΛ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

ΗΜΕΡΙΔΑ - Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς; (3/3)

6. Μεταμοσχεύσεις : Θέσεις καί ἀντι-θέσεις, Αἰδεσιμ.πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου

7. «''Εἰκαζόμενη συναίνεση'' ἀπό Νομική ἄποψη». Χαραλάμπους Ἄνδραλη, Δικηγόρου

Εἰσήγηση στήν Ἡμερίδα μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»

ΝΟΜΟΣ 2737/1999

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ»

Η ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΟ ΙΣΧΥΟΝ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

ΝΟΜΟΣ 3984/11

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΕΣΔΑ

ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ;

ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

8. «Πλάνες καί ψεύδη γύρω ἀπό τό θέμα τῶν Μεταμοσχεύσεων» πρωτ. Κων/νου Στρατηγοπούλου (ἀπομαγνητοφωνημένη εἰσήγηση).

9. ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Ἡμερίδος μέ θέμα: «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»

10. Ψήφισμα και ευλογία Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ

11. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ἀπό τήν ἡμερίδα «Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;»

Μέρος 2ο: ΗΜΕΡΙΔΑ - Μεταμοσχεύσεις: Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς; (2/3) Περιλαμβάνει τις εισηγήσεις των ομιλητών από 1 έως 5

Σύνθεση ΠΑΖΛ: Ευάγγελος ο Σάμιος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημιουργεί ή διαλύει

Θέλεις να ενημερώνεσαι για νέες αναρτήσεις;

Πληροφορίες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

StatCounter

ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ

Ετικέτες