Μέρος 6ο: Γλώσσα μου μυριολάλητη μην θαρρείς σε προδώσω.
ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 18/07/2012
Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος
Σχόλιο ΠΑΖΛ: Ας ξεκινήσουμε με ένα τραγούδι :
¨Γλώσσα μου μυριολάλητη μην θαρρείς σε προδώσω,
μην τάχα σε απαρνηθώ, σ' άλλα καλά να ενδώσω,
λαλιά μου, εσύ, πεντάμορφη, πάντα θα σε χρυσώνω,.....¨
Τα γκρίλις δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο «Υπάρχουν κείμενα της βυζαντινής εποχής γραμμένα με λατινικούς χαρακτήρες. Επίσης, Οι Λεβαντίνοι της Σμύρνης, που μιλούσαν όλοι ελληνικά αλλά δυσκολεύονταν να μάθουν την ορθογραφία μας, χρησιμοποιούσαν πάντα τους λατινικούς χαρακτήρες για να γράψουν τα ελληνικά.
Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι «μαγκιά» δεν είναι να γράφεις γρήγορα, ή να προσπαθείς να καλύψεις τις αδυναμίες σου οχυρωμένος πίσω απ΄ αυτή τη γραφή. «Μαγκιά» σήμερα είναι να προσπαθείς να γράφεις σωστά ελληνικά.
Η γλωσσική μας πολιτική, μετά από το 1976, παραπέμπει στα «Θυέστεια Δείπνα», που έγιναν η βαριά κατάρα που αφάνισε τον οίκο των Ατρειδών. Έτσι και η κατάρα για την εγκληματική γλωσσική μας πολιτική θ’ αφανίσει κι εμάς. Το ζήτημα της γλωσσικής παιδείας είναι βέβαια πολιτικό, όχι όμως γιατί έγινε αρμοδιότητα των πολιτικών, αλλά γιατί άπτεται αμέσως και εμμέσως της εθνικής μας αυθυπαρξίας. Δεν ήταν αφελής ο Σολωμός όταν έλεγε στο «Διάλογο», το πεζό αριστούργημά του, την περίφημη φράση: «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;». Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας, κι απ’ την όψη της γλώσσας και της γραφής γνωρίζει κανείς το μέγεθος της ελευθερίας, που είναι άξιος να σηκώσει ένας λαός…».
Δάσκαλοι και γονείς, ως γλωσσικά πρότυπα για τα παιδιά μας, είμαστε υπεύθυνοι σε μικρό ή μεγάλο βαθμό για το νοηματικό βιασμό της ελληνικής γλώσσας. Καιρός να «ανακρούσουμε πρύμνα», να πάψουν τα άλλοθι της πνευματικής μας νωθρότητας. Αρκετά μας ταλάνισε η λεξιπενία· ας περάσουμε στην «λεξιπαιδεία». Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για σωστή γλωσσική αγωγή και με σωστά από άποψη γλώσσας σχολικά εγχειρίδια. Αν αδιαφορήσουμε, αύριο είναι βέβαιο ότι από τα greeklish θα βρεθούμε στα «ούτε γρυ ελληνικά».
Ο Κ. Χολέβας τονίζει ότι το μεγαλύτερο σχολείο διασώσεως και διαδόσεως των σωστών Ελληνικών ήταν, είναι και θα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο πρώτιστος ρόλος της είναι βεβαίως σωτηριολογικός και οικουμενικός. Όμως μέχρι σήμερα στήριξε τη διαχρονική γλωσσική ταυτότητα του Ελληνισμού και με τη βοήθεια της ελληνικής εξέφρασε τα ορθά δόγματα και συνέθεσε απαράμιλλου κάλλους ποίηση και υμνογραφία. Είναι, λοιπόν, πολλαπλή ανάγκη να σταματήσουν οι πειραματισμοί για τη νεοελληνική απόδοση της Θείας Λειτουργίας εντός των Ναών και να αρκεσθούμε στη χρήση βιβλίων πού θα κρατούν στα χέρια τους οι πιστοί και στα οποία θα υπάρχει το κείμενο σε πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση. Αποφεύγω τη λέξη μετάφραση διότι από τά παλαιότερα Ελληνικά στα νεώτερα δεν αλλάζει η γλώσσα. Παραμένει η ενιαία διαχρονική Ελληνική. Απλώς αλλάζουν ορισμένες καταλήξεις και μερικοί γραμματικοί και συντακτικοί τύποι. (Κ. Χολέβας)
Ο δε Μπαμπινιώτης αναφέριε: «Εγώ θα έλεγα στον κόσμο που μας ακούει: ‘’τη γλώσσα και τα μάτια σας’’. Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να σκύψουμε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας» και πρόσθεσε: «Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία».
Μια “εθνική” πρωτοβουλία ανέλαβε η ομάδα της καθημερινής τηλεοπτικής εκπομπής του ΑΝΤ1 ”Ράδιο Αρβύλα” για την διάσωση της ελληνικής γλώσσας που αξίζει να προβληθεί, αλλά πάνω απ’ όλα αξίζει να προσπαθήσουν οι πάντες να εφαρμόσουν το μήνυμα της καμπάνιας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η γνώση ορθής ομιλίας και γραφής, είναι σημαντική για την επιτυχία μιας αποτελεσματικής επικοινωνίας. Η συντόμευση και ταχύτητα στον λόγο, μπορεί να αποβούν εις βάρος της σαφήνειας. Αν ο νέος χρειαστεί κάποτε να αρθρώσει άρτιο λόγο, θα δυσκολευτεί πολύ να το κάνει λόγω της λεξιπενίας του. Και έτσι, θα δημιουργούνται στρατιές αγραμμάτων με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ ο ευτελισμός της γλώσσας μας θα εξακολουθήσει τον κατήφορό του σε γραπτό και προφορικό λόγο.
Στη συνέχεια ας διαβάσουμε μία ερευνητική εργασία που περιλαμβάνει τις παρατηρήσεις ενός σύγχρονου χρήστη της Ελληνικής σχετικά µε τη σημερινή κατάσταση της γλώσσας µας. (Αθανάσιος Επίσκοπος)
Μετά ας δούμε και ένα υποθετικό βίντεο του 2006 που τότε φαινόταν πέρα κάθε φαντασίας, ενώ σήμερα φαίνεται πραγματοποιήσιμο, σχετικά με το τέλος της ελληνικής γλώσσας.
Τέλος όσοι θέλετε να απαλλαγείτε από τον βραχνά των γκρίκλις και μέχρι να το επιτύχετε, μπορείτε εντελώς δωρεάν να ενσωματώσετε το εργαλείο μετατροπής από Greeklish σε Ελληνικά και στον ιστότοπό σας, που σας παρουσιάζουμε στο τέλος της παρούσας ανάρτησης.
Έχουμε λοιπόν τις παρακάτω ενότητες:
1. Γλωσσολαλιά - Παντελής Θαλασσινός.
2. Η ιστορία των Greeklish και γιατί πρέπει να πούμε ΟΧΙ σε αυτή τη… γραφή.
3. «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» (Σαράντος Καργάκος)
4. Ἡ γλῶσσα μας κινδυνεύει. (Εὐδοξία Αὐγουστίνου)
5. Από τον Σαρδανάπαλο στα GREEKLISH: ο γλωσσικός αφελληνισμός (Κων/νος Χολέβας)
6. Μπαμπινιώτης: “τη γλώσσα και τα μάτια σας” .
7. Ράδιο Αρβύλα: Μην δολοφονείτε την γλώσσα μας με τα greeklish! (βίντεο)
8. Ο ευτελισμός της Γλώσσας μας. (Ινφογνώμων Πολιτικά)
9. Η κατάσταση της Ελληνικής Γλώσσας. (Αθανάσιος Επισκόπου)
10. Greeklish - Προφητεία για το τέλος της Ελληνικής Γλώσσας (Βίντεο του 2006)
11. Μετατρέψτε τα Greeklish σε Ελληνικά
1. ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ.
http://youtu.be/5ivG8EEwhjk
Στίχοι: Σοφία Αθανασιάδου
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός (Από άλλα περιβόλια)
(Glwssolalia - Pantelis Thalassinos - Apo alla perivolia)
Η γλώσσα που μου δώσατε μελώδισε στο στόμα,
ροδόσταμο που άνθισε στο πατρικό μου χώμα,
θαλασσινή η αύρα της, βουνίσια η πνοή της,
τον κόσμο όλο γύρισε, αλάργεψ' η φωνή της.
Η ανατολή τη λάτρεψε, η δύση την καρπώθει,
πόθο γλυκό ζωντάνεψε σ' αυτόν που τη ζυγώθει,
αθανασία γνώρισε στα έργα των ανθρώπων,
φεγγάριασε τη σκοτεινιά ξένων λαών και τόπων.
Γλώσσα μου μυριολάλητη πώς να σε ασημώσω
που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώσω,
έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώσω,
και αργυρούς θνητούς να βρω, τη γλώσσα ν' αρματώσω.
Αίσωπος, Όμηρος, Θαλλής, Ηρόδοτος κι Αισχίνης,
Σόλων, Σωκράτης, Σοφοκλής, Καβάφης κι Ευριπίδης,
Πίνδαρος, Πλάτων, Πλήθωνας, Κάλβος και Καζαντζάκης,
Ερατοσθένης, Ηράκλειτος, Σεφέρης, Καρυωτάκης,
Γκάτσος, Ελύτης, Αξελός, Παπαδιαμάντης, Ζέη
Αναγνωστάκης, Κούμας, Κουν, Μάτεσης, Ωριγένης,
Σικελιανός και Παλαμάς, Γαζής κι Αριστοτέλης,
Παπαντωνίου, Γιανναράς, Βρεττάκος, Καμπανέλλης,
Μαβίλλης, Σεβαστίκογλου, Ξενόπουλος, Διογένης,
και Μυριβίλης, Πιττακός, Δροσίνης, Δημοσθένης,
Επίκουρος, Ησίοδος, Γρυπάρης Καββαδίας,
Αναξαγόρας, Αρίσταρχος, Βενέζης και Βοργίας.
Η γλώσσα που μας δώσατε σμίλεψε το σκαρί μας,
το νου με γνώση μπόλιασε, πότισε την ψυχή μας,
μάγεψε πλάνητες πολλούς, ξελόγιασε την πέννα,
γένος και γης μπερδεύτηκαν, με μιας γενήκαν ένα.
Χαλάλι ήταν οι φθόγγοι της, θέριεψαν μύριες λέξεις,
οι λέξεις έβγαλαν φτερά και γέννησαν τις σκέψεις,
το γόνυ εκράτησαν ορθό στης λευτεριάς το τάμα,
γλωσσολαλιά Ελληνική, της οικουμένης θάμα.
Γλώσσα μου μυριολάλητη μην θαρρείς σε προδώσω,
μην τάχα σε απαρνηθώ, σ' άλλα καλά να ενδώσω,
λαλιά μου, εσύ, πεντάμορφη, πάντα θα σε χρυσώνω,
που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώνω,
έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώνω
και τους χρυσούς θνητούς να πω, την γλώσσα ν' αρματώνω.
Ρίτσος, Τερζάκης, Κοραής, Κορνάρος, Πρωταγόρας,
Ψυχάρης, Τσίρκας, Συκουτρής, Χρυσολωράς, και Ρώτας,
Αριστοφάνης, Βάρναλης, Βιζυηνός, Χορτάτσης
και Μακρυγιάννης, Σολωμός, Ρήγας και Σαμαράκης,
Αυγέρης, Ουράνης Μαρκοράς, και Ισοκράτης, Θέσπις,
Ψαθάς και Χριστιανόπουλος, Μουσούρος, Προβελέγγης,
και Θουκυδίδης, Μένανδρος, Δελμούζος, Καρκαβίτσας,
Χ(ε)ίλων, Ροΐδης, Λάσκαρης, Χάκκας, Χατζής, Σκαρίμπας,
Εμπεδοκλής και Πλούταρχος, Κύρος, Πανοπολίτης,
Κόραξ, Βοργίας, Βουτυράς, Σουρής, Βαλαωρίτης,
Ιορδανίδου, Αρβελέρ, Σαπφώ και Αλεξίου,
η Πολυδούρη, η Μιλλιέξ, Δέλτα και Σωτηρίου,
και Ιπποκράτης, Ξενοφών, Πολίτης, Εφταλιώτης,
Αισχύλος, Αινησίδημος, Λυσίας, Μπαμπινιώτης.
http://networkedblogs.com/lFTy2
Το αλίευσα ΕΔΩ
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός (Από άλλα περιβόλια)
(Glwssolalia - Pantelis Thalassinos - Apo alla perivolia)
Η γλώσσα που μου δώσατε μελώδισε στο στόμα,
ροδόσταμο που άνθισε στο πατρικό μου χώμα,
θαλασσινή η αύρα της, βουνίσια η πνοή της,
τον κόσμο όλο γύρισε, αλάργεψ' η φωνή της.
Η ανατολή τη λάτρεψε, η δύση την καρπώθει,
πόθο γλυκό ζωντάνεψε σ' αυτόν που τη ζυγώθει,
αθανασία γνώρισε στα έργα των ανθρώπων,
φεγγάριασε τη σκοτεινιά ξένων λαών και τόπων.
Γλώσσα μου μυριολάλητη πώς να σε ασημώσω
που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώσω,
έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώσω,
και αργυρούς θνητούς να βρω, τη γλώσσα ν' αρματώσω.
Αίσωπος, Όμηρος, Θαλλής, Ηρόδοτος κι Αισχίνης,
Σόλων, Σωκράτης, Σοφοκλής, Καβάφης κι Ευριπίδης,
Πίνδαρος, Πλάτων, Πλήθωνας, Κάλβος και Καζαντζάκης,
Ερατοσθένης, Ηράκλειτος, Σεφέρης, Καρυωτάκης,
Γκάτσος, Ελύτης, Αξελός, Παπαδιαμάντης, Ζέη
Αναγνωστάκης, Κούμας, Κουν, Μάτεσης, Ωριγένης,
Σικελιανός και Παλαμάς, Γαζής κι Αριστοτέλης,
Παπαντωνίου, Γιανναράς, Βρεττάκος, Καμπανέλλης,
Μαβίλλης, Σεβαστίκογλου, Ξενόπουλος, Διογένης,
και Μυριβίλης, Πιττακός, Δροσίνης, Δημοσθένης,
Επίκουρος, Ησίοδος, Γρυπάρης Καββαδίας,
Αναξαγόρας, Αρίσταρχος, Βενέζης και Βοργίας.
Η γλώσσα που μας δώσατε σμίλεψε το σκαρί μας,
το νου με γνώση μπόλιασε, πότισε την ψυχή μας,
μάγεψε πλάνητες πολλούς, ξελόγιασε την πέννα,
γένος και γης μπερδεύτηκαν, με μιας γενήκαν ένα.
Χαλάλι ήταν οι φθόγγοι της, θέριεψαν μύριες λέξεις,
οι λέξεις έβγαλαν φτερά και γέννησαν τις σκέψεις,
το γόνυ εκράτησαν ορθό στης λευτεριάς το τάμα,
γλωσσολαλιά Ελληνική, της οικουμένης θάμα.
Γλώσσα μου μυριολάλητη μην θαρρείς σε προδώσω,
μην τάχα σε απαρνηθώ, σ' άλλα καλά να ενδώσω,
λαλιά μου, εσύ, πεντάμορφη, πάντα θα σε χρυσώνω,
που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώνω,
έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώνω
και τους χρυσούς θνητούς να πω, την γλώσσα ν' αρματώνω.
Ρίτσος, Τερζάκης, Κοραής, Κορνάρος, Πρωταγόρας,
Ψυχάρης, Τσίρκας, Συκουτρής, Χρυσολωράς, και Ρώτας,
Αριστοφάνης, Βάρναλης, Βιζυηνός, Χορτάτσης
και Μακρυγιάννης, Σολωμός, Ρήγας και Σαμαράκης,
Αυγέρης, Ουράνης Μαρκοράς, και Ισοκράτης, Θέσπις,
Ψαθάς και Χριστιανόπουλος, Μουσούρος, Προβελέγγης,
και Θουκυδίδης, Μένανδρος, Δελμούζος, Καρκαβίτσας,
Χ(ε)ίλων, Ροΐδης, Λάσκαρης, Χάκκας, Χατζής, Σκαρίμπας,
Εμπεδοκλής και Πλούταρχος, Κύρος, Πανοπολίτης,
Κόραξ, Βοργίας, Βουτυράς, Σουρής, Βαλαωρίτης,
Ιορδανίδου, Αρβελέρ, Σαπφώ και Αλεξίου,
η Πολυδούρη, η Μιλλιέξ, Δέλτα και Σωτηρίου,
και Ιπποκράτης, Ξενοφών, Πολίτης, Εφταλιώτης,
Αισχύλος, Αινησίδημος, Λυσίας, Μπαμπινιώτης.
http://www.youtube.com/watch?v=kXeh6jHelb4
2. Η ιστορία των Greeklish και γιατί πρέπει να πούμε ΟΧΙ σε αυτή τη… γραφή
Τι είναι τα greeklish;
Τα Greeklish (Γκρίκλις), από τις λέξεις greek (ελληνικά) και english (αγγλικά), γνωστά και ως Grenglish, Λατινοελληνικά ή Φραγκολεβαντίνικα, είναι η
Η χρήση των greeklish
Τα greeklish χρησιμοποιούνται στο διαδίκτυο όταν Έλληνες επικοινωνούν μέσω email, IRC ή instant messaging. Επίσης χρησιμοποιούνται πολλές φορές σε μηνύματα τύπου SMS, καθώς και μεταξύ Ελλήνων που ζουν καιρό σε αγγλόφωνες χώρες.
Στο παρελθόν ήταν δύσκολη η αναγνώριση των ελληνικών χαρακτήρων από υπολογιστές, γιατί δεν παρείχαν ανάλογη υποστήριξη όλα τα υπολογιστικά συστήματα. Για να μπορέσουν να επικοινωνήσουν οι Έλληνες χρήστες, είχαν να επιλέξουν μεταξύ δύο λύσεων: ή να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα του Internet, τα αγγλικά, ή να πλάσουν μια δική τους γλώσσα. Αυτό το δεύτερο έκαναν όσοι άρχισαν να γράφουν με τα greeklish.
Η ιστορία των greeklish
Τα greeklish δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο που γεννήθηκε στο διαδίκτυο. Αντίθετα είναι μια πρακτική που εμφανίστηκε σε διάφορους τόπους και εποχές και εφαρμόστηκε από διάφορες ελληνικές κοινότητες με διαφορετικούς τρόπους.
Μια ιδέα για την προϊστορία της γραφής αυτής μας δίνει το παρακάτω απόσπασμα από κείμενο του Κώστα Καρθαίου το 1934:
«Υπάρχουν κείμενα της βυζαντινής εποχής γραμμένα με λατινικούς χαρακτήρες. Επίσης, στην Κρήτη και στην Κύπρο κατά τον Μεσαίωνα τα λαϊκά τραγούδια γράφονταν με λατινικούς χαρακτήρες. Αργότερα, από το 1800, πολλά ελληνικά βιβλία τυπώθηκαν στη Σμύρνη με λατινικούς χαρακτήρες. (…) Εξάλλου στη Σμύρνη έγινε απόπειρα να κυκλοφορήσει ελληνική εφημερίδα γραμμένη με λατινικούς χαρακτήρες. Οι Λεβαντίνοι της Σμύρνης, που μιλούσαν όλοι ελληνικά αλλά δυσκολεύονταν να μάθουν την απελπιστική ορθογραφία μας, χρησιμοποιούσαν πάντα τους λατινικούς χαρακτήρες για να γράψουν τα ελληνικά. Αργότερα, τους μιμήθηκαν οι Χιώτες και άλλοι έμποροι του εξωτερικού που έγραφαν τα γράμματα και τα τηλεγραφήματά τους στα ελληνικά αλλά με λατινικούς χαρακτήρες. Αυτή η φραγκοχιώτικη γλώσσα χρησιμοποιούνταν και από Ελληνες για να γράψουν σε άλλους Ελληνες που κατοικούσαν στη Σμύρνη, στο Λονδίνο ή αλλού. Αυτός ο τρόπος γραφής εξακολουθούσε να επιβιώνει πολύ αργότερα και τον συναντάμε αρκετά συχνά στα τηλεγραφήματα των Ελλήνων του εξωτερικού».
Γράφοντας τα παραπάνω, ο Καρθαίος στηρίζεται σε κείμενο του Φώτου Γιοφύλλη στο περιοδικό «Πρωτοπορία» το 1930. Ο Καρθαίος και ο Γιοφύλλης, μαζί με άλλους διανοουμένους της εποχής (Μένος Φιλήντας, Δημήτρης Γληνός, Νίκος Χατζηδάκης κ.ά.), έθεσαν ζήτημα μεταρρύθμισης της γραφής της ελληνικής γλώσσας. Ο Καρθαίος το διατυπώνει καθαρά:
« (…) ζητάμε να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά οι λατινικοί χαρακτήρες για τη γραφή της νέας ελληνικής, που είναι η ζωντανή γλώσσα και που θέλουμε να την καταστήσουμε τη μοναδική γραπτή γλώσσα της χώρας-μας. Θέλουμε λοιπόν να συμπέσει η αλλαγή του αλφαβήτου με την εισαγωγή της φωνητικής ορθογραφίας».
Τα κείμενα τους λησμονημένα από καιρό διασώζονται (μαζί με διάφορα παραδείγματα φωνητικής και λατινικής γραφής των ελληνικών) στον συλλογικό τόμο «Φωνητική Γραφή» που επιμελήθηκαν οι εκδόσεις Κάλβος το 1980.
Παράδειγμα πρώτο: Κείμενο του Φώτου Γιοφύλλη («Πρωτοπορία», 1930) με επιμέλεια μεταγραφής της έκδοσης «Φωνητική Γραφή». Τα γ, δ και θ με ελληνικούς χαρακτήρες.
«Telos, γia na min ta poliloγume, γiati tapame poles fores afta, prepi na parume to latiniko alfavito metariθmizontas to fθogoloγika kata tis anages pu ehi i γlosa mas. Etsi horis n’ agiksome tin orθografia tis arheas elinikis, pu poles tis lekses sozonde sti nea mas, benume sti horia ton politizmenon eθnon, ehume ta dieθnika γramata pu tahi olos o politismenos kosmos, ke pu ta piran tora teleftea ki i Turki».
Κάπου 70 χρόνια αργότερα τα φραγκοχιώτικα εμφανίζονται «με το ζόρι» στην ελληνική γλωσσική πραγματικότητα. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 Έλληνες της Ελλάδας και του εξωτερικού τα χρησιμοποιούν στην ηλεκτρονική επικοινωνία μέσω του Διαδικτύου: γράφουν προσωπικά μηνύματα, δημοσιεύουν ανακοινώσεις, συνεισφέρουν σε λίστες συζήτησης ή σε αρχεία με φοιτητικά ανέκδοτα.
Κάποιοι αναφέρουν ότι η πρώτη σύγχρονη χρήση των greeklish έγινε από την Ε.Μ.Υ., την ελληνική Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, πολλές δεκαετίες πριν και πολύ πριν την ευρεία χρήση του διαδικτύου.
Ακόμη και σήμερα (2008), όπου οι ελληνικοί χαρακτήρες είναι στάνταρ στις ιστοσελίδες και αυξανόμενα δυνατοί στα μηνύματα, η χρήση λατινικών χαρακτήρων μερικές φορές επιβάλλεται για τεχνικούς λόγους, καθώς αποστολέας και δέκτης του μηνύματος μπορεί να μη διαθέτουν κοινές προδιαγραφές ούτε μέσα στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο ανάμεσα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Οι ιδεολογίες της ορθογραφίας
Καθώς η μεταγραφή των greeklish δεν γίνεται με βάση διαδεδομένο πρότυπο, τα λατινογραμμένα ελληνικά χαρακτηρίζονται από μεγάλη ορθογραφική ποικιλία. Η χρήση έχει καθιερώσει τρεις βασικούς τρόπους μεταγραφής:
- Φωνητική μεταγραφή: αποδίδει την προφορική γλώσσα και απλοποιεί την ιστορική ελληνική ορθογραφία, π.χ. «ξέρω» ως «ksero» και «χάρη» ως «chari».
- Οπτική μεταγραφή: αυτή, σε αντίθεση με τη φωνητική, αντιγράφει κατά το δυνατό την ιστορική ορθογραφία. Γνώμονάς της είναι η μορφή των γραμμάτων, που οδηγεί σε κάπως ανορθόδοξες λύσεις, όπως στην απόδοση του «θ» ως «8» ή «0», του «ξ» ως «3», του «η» με το λατινικό «n» κ.τ.λ.
- Θεσιακή μεταγραφή: Βασίζεται στη θέση των χαρακτήρων στο πληκτρολόγιο και διαφέρει από το οπτικό σύστημα μόνο σε ορισμένα γράμματα• αποδίδει π.χ. το «ξ» με το λατινικό «j» αντί για «x» ή «3» που συνηθίζονται στο οπτικό σύστημα. Αντίθετα με ό,τι συχνά πιστεύεται, οι περισσότεροι χρήστες ακολουθούν με συνέπεια ένα σύστημα. Οποιος λ.χ. απλοποιεί το «ω» κατά πάσα πιθανότητα απλοποιεί και το «η». Αντίθετα, όποιος μεταγράφει το «ξ» και το «θ» ως «3» και «8», κατά κανόνα ακολουθεί το οπτικό σύστημα και για το «η» και το «ω». Ετσι, μεταγραφές όπως «3erh» (ξερή) και «Ο0wn» (Οθων) έχουν σύστημα, αλλά μεταγραφές όπως «3anthi» (ξανθή) ή «8iriodhs» (θηριώδης) όχι. Ορισμένες λέξεις είναι ιδιαίτερα δύσκολες στη μεταγραφή τους, π.χ. η λέξη «διεύθυνση» μπορεί να αποδοθεί με πάνω από 20 διαφορετικούς τρόπους.
Ο περισσότερος όμως κόσμος χρησιμοποιεί ένα «μικτό» σύστημα, που συνδυάζει το θέμα της ορθρογραφίας με την φωνητική απόδοση, χωρίς η γραφή να έχει ισχυρή τυποποίηση.
Θεσμοποιημένο σύστημα μεταγραφής υπάρχει μεν από τον ΕΛΟΤ το οποίο χρησιμοποιείται από το Βρεττανικό συμβούλιο, το πρότυπο ISO 8432, αλλά ελάχιστοι το γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι το ακολουθούν συνειδητά. Πράγμα καθόλου παράξενο, καθώς το πρότυπο αυτό δεν διδάσκεται πουθενά. Με αποτέλεσμα να είναι διάχυτη η εντύπωση ανάμεσα στους Έλληνες χρήστες του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι «ο καθένας γράφει όπως θέλει» και ότι «ο καθένας έχει το δικό του σύστημα», εφ’ όσον δεν υπάρχει κοινώς αποδεκτή μέθοδος γραφής.
Επίλογος – Γιατί πρέπει να πείτε ΟΧΙ στα greeklish
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων σήμερα, οι ελληνικοί χαρακτήρες υποστηρίζονται θαυμάσια στο διαδίκτυο. Επομένως δεν υπάρχει λόγος χρήσης των greeklish.
Κείμενα γραμμένα με αυτό το σύστημα γραφής, είναι δυσανάγνωστα και πολλές φορές δυσνόητα. Πολλοί χρήστες του διαδικτύου αποφεύγουν να διαβάζουν μεγάλα κείμενα γραμμένα σε greeklish, καθώς είναι ιδιαίτερα κουραστικά κατά την ανάγνωση.
Τα greeklish στις ιστοσελίδες, αποτελούν τροχοπέδη για βασικές λειτουργίες, όπως αυτήν της αναζήτησης. Εκτός αυτού, σήμερα, τα greeklish σε μια ιστοσελίδα μειώνουν το κύρος της.
Πολλοί προσπαθούν να κρύψουν την ανορθογραφία τους, οχυρωμένοι πίσω απ’ αυτόν τον τύπο γραφής. Αυτή δεν είναι λύση. Είναι προτιμότερο να διαβάζει κάποιος ένα ανορθόγραφο κείμενο γραμμένο στα ελληνικά, παρά τα τρισάθλια greeklish. Εξάλλου, αν δεν προσπαθήσετε να γράφετε στα ελληνικά, πως θα μάθετε να γράφετε ορθογραφημένα;
Πολλοί χρήστες που χρησιμοποιούν αυτόν τον τύπο γραφής, επικαλούνται την δικαιολογία ότι «με τα greeklish» δεν χρειάζεται να γράφεις ορθογραφημένα. Αυτό τώρα δηλαδή, θεωρείται καλό; Παρ’ όλα αυτά όμως, υποσυνείδητα οι περισσότεροι προσπαθούν να γράψουν «ορθογραφημένα greeklish»!
Μια άλλη δικαιολογία είναι «η συνήθεια». Έχετε αποπειραθεί άραγε ποτέ να συμπληρώσετε δημόσια και μη έγγραφα, χρησιμοποιώντας greeklish; Προφανώς όχι. Γιατί λοιπόν να γίνεται αυτή η επίκληση στο διαδίκτυο;
Το να γράφει πλέον κάποιος σε greeklish, αφ’ ενός υποδηλώνει μια ασέβεια προς τους αναγνώστες, με την έννοια ότι τους ταλαιπωρεί κατά την ανάγνωση κι αφ’ ετέρου δηλώνει μια έλλειψη σεβασμού και προς το ίδιο του το γραπτό.
«Μαγκιά» δεν είναι να γράφεις γρήγορα, ή να προσπαθείς να καλύψεις τις αδυναμίες σου οχυρωμένος πίσω απ΄αυτή τη γραφή. «Μαγκιά» σήμερα είναι να προσπαθείς να γράφεις σωστά ελληνικά.
http://networkedblogs.com/lFTy2
3. «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;»
Ένα κείμενο του φιλολόγου Σαράντου Καργάκου μας έβαλε σε προβληματισμό όχι μόνο για το μέλλον της ελληνικής γλώσσας αλλά και για την ποιότητα που αυτή έχει σήμερα ως ομιλούμενη γλώσσα. Αναγνωρίζοντας τη δυναμική που φέρει η γλώσσα κάθε λαού για την υπόστασή του και την ταυτότητά του, σας παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο:
¨Έσσεται ήμαρ¨ (Όμηρος, Δ 164, Ζ 448)
του Σαράντου Καργάκου, Φιλολόγου – Ιστορικού
«Σε μια παλαιότερη εποχή, όταν ήθελαν μερικοί, που δεν ήταν και λίγοι, να εκφράσουν την αδιαφορία και την απουσία από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αναφέρονταν σχεδόν πάντα ονειδιστικά στην Ακαδημία και όχι πάντοτε αδίκως. Στον παρόντα καιρό κάτι στο χώρο της Ακαδημίας μας αλλάζει. Ένας καινούργιος ορίζοντας χαράζει. Πριν από μερικούς μήνες η Ακαδημία μας χτύπησε την καμπάνα του συναγερμού για τους κινδύνους, που απειλούν την ελληνική γλώσσα. Κάποιοι έσπευσαν και πάλι να την κακολογήσουν και να της προσάψουν τη μομφή του «οπισθοδρομισμού». Είναι οι συνήθεις υπνωτιστές του ελληνικού λαού που χτυπούν κάθε φορά αυτόν που χτυπάει την καμπάνα του συναγερμού και όχι όποιον βάζει τη φωτιά. Σήμερα δυστυχώς έχουμε φθάσει στο όριο των καιρών. Το γλωσσικό τοπίο μας πάει να ρημάξει. Αποψιλώνεται συνεχώς από τα «φεστιβάλ πυρκαϊάς», που οργάνωσαν αλλεπάλληλοι «μεταρρυθμιστές», που απορρύθμισαν τη γλώσσα και την παιδεία μας. Κι ακολούθησαν άλλα «σήματα λυγρά», που ακονίζουν συστηματικά το γλωσσικό μας πολιτισμό.
Ωστόσο, οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες για ανάκαμψη δεν λείπουν. Ο χρόνος που πέρασε έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Ευρωπαϊκό Έτος Γλωσσών. Η Ακαδημία Αθηνών άδραξε την ευκαιρία και με μια μεστή ανακοίνωσή της εξέφρασε για μια ακόμη φορά την πίστη της προς τα κείμενα της κλασικής Ελληνικής Γραμματείας ως εκπαιδευτικών αγαθών μεγάλης αξίας για όλη την ανθρωπότητα. Παράλληλα εξέφρασε η Ακαδημία την ανησυχία της για την υποχώρηση της διδασκαλίας των αρχαίων κειμένων από το πρωτότυπο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και για την επέλαση του λατινικού αλφαβήτου, που τείνει να εξαφανίσει την ελληνική γραφή. Τέλος, η Ακαδημία Αθηνών απηύθυνε έκκληση προς την ελληνική κυβέρνηση και προς τους εκπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να προβούν στις δέουσες ενέργειες για την επανεισαγωγή της διδασκαλίας των αρχαίων κειμένων στα σχολεία των ευρωπαϊκών κρατών, δίνοντας όμως η Ελλάς το εμψυχωτικό παράδειγμα στους Ευρωπαίους.
Διότι θα φαινόταν σολοικισμός να επαναφέρουν οι ξένοι τα αρχαία και να τα αποπτύουμε εμείς, και την ώρα που ο Ζαν Λαγκ μελετά την επανεισαγωγή τους, η δική μας επίτροπος να κόπτεται υπέρ της ανακηρύξεως της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας στον τόπο μας, ενώ είναι και στους μωρούς φανερό, ότι η αγγλική de facto και μερικώς de jure έχει την πρωτεύουσα θέση στις μαθήσεις και προτιμήσεις των κατοίκων της Ευρωκώσταινας.
Το επ’ εμοί, και εφόσον δεν αφυπνισθούμε και δεν δραστηριοποιηθούμε έστω και την ύστατη στιγμή και εφόσον, για να θυμηθώ τον Θουκυδίδη, η «φύσις» του σύγχρονου Έλληνα παραμένει ανθελληνική, βλέπω το μέλλον της ελληνικής ζοφώδες. Φοβάμαι ότι στο μέλλον η ιστορία της Ελλάδας δεν θα είναι ελληνική. Είμαστε – όσοι απομείναμε – η τελευταία γενιά που ομιλεί και γράφει κάπως υποφερτά την ελληνική. Η καθαρεύουσα του μέλλοντος θα είναι η αμερικανική και η δημοτική του μέλλοντος η απλουστευμένη αλβανική. Οι παλαιότεροι ίσως ενθυμούνται το μετακατοχικό σατιρικό ασμάτιο, που έλεγε: «Ρε, γυναίκα, τίνος είναι τα παιδιά; / Τό ’να μου φωνάζει «γιες» τ’ άλλο μου φωνάζει «για», ρε γυναίκα, δεν μιλούν ελληνικά». Τώρα όμως είναι η ώρα που το άσμα τούτο «δικαιώνεται». Τα παιδιά που θα έλθουν μετά από μας, δεν θα είναι δικά μας παιδιά. Τα παιδιά είναι πάντα παιδιά της παιδείας τους, και τούτη η παιδεία, που τους προσφέρουμε, δεν είναι παιδεία ελληνική. Όταν δεν είναι ανθελληνική, είναι υποπαιδεία, μια ανάπηρη ή ημιπληγική παιδεία.
Η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ (25οι σε γλωσσική παιδεία ανάμεσα σε 31 χώρες της γης!) έδειξε πως ο βασιλιάς της παιδείας μας είναι γυμνός (1). Επί 25 χρόνια, μετά την απορρύθμιση του 1976, που άρχισε η έξωση των αρχαίων ελληνικών από τα γυμνάσια και τη ζωή μας, πυργώνουμε μηδενικά επί μηδενικών. Υποβάλλουμε τα παιδιά και τον εαυτό μας σε μια δίαιτα πνευματικής και γλωσσικής σκουπιδοτροφίας, έτσι που μόνο στη βωμολοχία, στη χυδαιολογία και στην αισχρογραφία –κι αυτό φαίνεται από την κρατικοβραβευόμενη και κρατικοπροβαλλόμενη λογοτεχνία– διαπρέπουμε.
Όλα αυτά, που συμβαίνουν γύρω μας, συνθέτουν μια ζοφερή προοπτική μέλλοντος. Έχω την ατυχία να διασχίζω καθημερινώς την Avenue Vovos, όπως θα λέγεται μελλοντικά η άλλοτε πανέμορφη Λεωφόρος Κηφισιάς. Σε όλη την ευρεία έκταση Vov-ville, όπως θα λέγεται και το Μαρούσι, η ελληνική επιγραφή έχει γίνει εθνογραφικό αξιοπερίεργο. Γι’ αυτό θυμάμαι διαρκώς μια μελαγχολική φράση του Κάφκα:«Υπάρχουν πολλές ελπίδες, για μας καμιά». Εκτός κι αν κάποια οικολογική οργάνωση τύπου «Αρκτούρος» αναλάβει την προστασία του γένους των Ελλήνων. Ο ελληνικός κόσμος, που μαραζώνει λόγω πληθυσμιακής γηράνσεως και γλωσσικής αποξηράνσεως, αρχίζει να σβήνει μέσα στην πληθυσμιακή και γλωσσική πλημμυρίδα άλλων ευρώστων λαών. Προβλέπει ότι σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον – αν δεν προτάξουμε έστω και τώρα μια εθνική αντίσταση – θα γίνουμε σαν τους Ποσειδωνιάτες, τους κατοίκους του σημερινού Παίστουμ, που κάποτε ήσαν Έλληνες, αλλ’ όπως λέει ο Αθήναιος, εβαρβαρώθηκαν αφού αναμίχθηκαν με Τυρρηνούς ή Ρωμαίους «και την τε φωνήν μεταβεβληκέναι». Οι Ποσειδωνιάτες μια φορά το χρόνο, λέει ο Αθήναιος, συνέρχονταν για να συμμετάσχουν σε κάποια παλιά ελληνική γιορτή. Και τότε συνέβαινε το εξής: «Αναμιμνήσκονται των αρχαίων ονομάτων τε και νομίμων, απολοφυράμενοι προς αλλήλους και δακρύσαντες απέρχονται». Αυτό το περιστατικό ενέπνευσε στον Καβάφη να γράψει ένα ποίημα συγκλονιστικό, υπό τον τίτλο «Ποσειδωνιάται», όπου επιλογικά φαίνεται ότι οι στίχοι γράφτηκαν όχι για κείνους, γράφτηκαν για μας. Λέει ο Καβάφης:
«Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες –
Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί.
Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
Να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
Βγαλμένοι –ω συμφορά!- απ’ τον Ελληνισμό».
Από τούτο τον Ελληνισμό ήσαν βγαλμένοι όλοι οι κάτω της Νεαπόλεως, ίσως είχαν ακούσει το παλαιό τραγουδάκι που έλεγε: “Anche noi fumo Graeci” (= Κάποτε κι εμείς ήμαστε Έλληνες)”. Ασφαλώς κάτι ανάλογο θα λέμε κι εμείς μετά από κάποια χρόνια, όταν η πολιτισμένη ανθρωπότητα θα ξαναστραφεί προς τις κλασικές σπουδές, αλλά τότε πια δεν θα είμαστε Έλληνες. Κι αυτό που θα μιλάμε θα είναι μια κρεολή γλώσσα τύπου Πίτζιν και Σινούκ. (2)
Πάντα όμως υπάρχει καιρός για ανάκαμψη. Ποτέ δεν είναι νωρίς. Η ελληνική ακόμη αντέχει. Δεν το κρύβω ότι με φοβίζουν οι «ρεαλισμοί». Τούτοι οι «ρεαλισμοί» των πολιτικών μας είναι που μας έφαγαν, αρχίζοντας από τη γλώσσα. Η γλωσσική μας πολιτική, μετά από το 1976, παραπέμπει στα «Θυέστεια Δείπνα», που έγιναν η βαριά κατάρα που αφάνισε τον οίκο των Ατρειδών. Έτσι και η κατάρα για την εγκληματική γλωσσική μας πολιτική θ’ αφανίσει κι εμάς. Το ζήτημα της γλωσσικής παιδείας είναι βέβαια πολιτικό, όχι όμως γιατί έγινε αρμοδιότητα των πολιτικών, αλλά γιατί άπτεται αμέσως και εμμέσως της εθνικής μας αυθυπαρξίας. Δεν ήταν αφελής ο Σολωμός όταν έλεγε στο «Διάλογο», το πεζό αριστούργημά του, την περίφημη φράση: «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;». Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας, κι απ’ την όψη της γλώσσας και της γραφής γνωρίζει κανείς το μέγεθος της ελευθερίας, που είναι άξιος να σηκώσει ένας λαός…».
Πηγή: www.zoiforos.gr/
4. Ἡ γλῶσσα μας κινδυνεύει
Greeklish = διολίσθηση πρός τόν γρυλισμό
῎Ερευνα τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακεδονίας (κατά τή σχολική χρονιά 2008-09) σέ μαθητές δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης τῆς Κοζάνης (Γυμνάσιο, Λύκειο, ΕΠΑΛ) καί καθηγητές φιλολόγους, καταδεικνύει ὅτι ἡ διαδεδομένη χρήση τῶν greeklish (= ἀνάμειξη ἑλληνικῶν καί ἀγγλικῶν λέξεων) ξεκινᾶ ἀπό τό Δημοτικό καί ὁδηγεῖ στήν αὔξηση τῶν ὀρθογραφικῶν λαθῶν στά γραπτά τοῦ σχολείου. Οἱ μαθητές παραλείπουν τόν τονισμό, τά σημεῖα στίξης, χρησιμοποιοῦν ἀγγλικά σημεῖα στίξης, συνδυάζουν ἑλληνικά καί λατινικά γράμματα στήν ἴδια λέξη, κάνουν ὀρθογραφικά λάθη (π.χ. ο ἀντί γιά ω), φωνητικά λάθη (κυρίως στούς φθόγγους π.χ. κσ ἀντί γιά ξ), καθώς, ἐπίσης, σύντμηση λέξεων (π.χ. tespa ἀντί τέλος πάντων, tpt ἀντί γιά τίποτα, dld ἀντί γιά δηλαδή κ.ἄ.).
Οἱ φιλόλογοι δήλωσαν ὅτι συνάντησαν λέξεις γραμμένες σέ greeklish στά γραπτά τοῦ σχολείου σέ ποσοστό 64,3%. Παρατήρησαν ἀκόμη καί μή ἀναμενόμενα λάθη, ὅπως ἀλλαγή χρόνου ἤ προσώπου στά ρήματα, ἀλλαγή πτώσης στά οὐσιαστικά, ἀντικατάσταση λέξης μέ ἄλλη, μέ ἐντελῶς διαφορετική σημασία.
Σύμφωνα μέ τήν ἔρευνα οἱ μαθητές πού παραδέχτηκαν ὅτι τά χρησιμοποιοῦν ἀγγίζουν στό Γυμνάσιο τό 67,8%, στό ΕΠΑΛ τό 70,2% καί στό ΓΕΛ 88,5%. ᾿Απ᾿ αὐτούς περισσότεροι ἀπό τό 63% τά χρησιμοποιοῦν καθημερινά ἤ πολλές φορές τή μέρα.
Οἱ μαθητές δήλωσαν ἀκόμη πώς πέρα ἀπό τά ἠλεκτρονικά μέσα ἐπικοινωνίας (sms, e-mail, chatforum, smartphone, pda) χρησιμοποιοῦν τά greeklish καί σέ χειρόγραφα (προσωπικές σημειώσεις, σχολικές ἐργασίες, σημειώματα κ.ἄ.) λόγῳ συνήθειας, ἐξοικονόμησης χρόνου -τό θεωροῦν χρήσιμο ἤ βολικό ἐργαλεῖο γιά νά ἀποφεύγονται ὀρθογραφικά λάθη- ἀλλά καί λόγῳ μόδας.
᾿Επίσης, τό 58,5% τῶν μαθητῶν θεωρεῖ ὅτι ἡ χρήση τους ἀπειλεῖ τήν ἑλληνική γλώσσα, ἐνῶ τήν ἴδια ἄποψη ἔχει μόνο τό 64,3% τῶν φιλολόγων· τό 53,6% ἔχει παρατηρήσει αὔξηση τῶν ὀρθογραφικῶν λαθῶν σέ μαθητές πού παλαιότερα παρουσίαζαν καλύτερες ἐπιδόσεις στό γραπτό λόγο (βλ. ἐφημ. «Τό Βῆμα» 7/9/09).
Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ γλώσσα μας ὅλο καί φτωχαίνει, ὅλο καί περισσότερο συρρικνώνεται τό λεξιλόγιό της. ᾿Επιβεβαιώνεται ἔτσι ὅ,τι μέ πόνο ψυχῆς ὁ κράτιστος φιλόλογος Σαράντος Καργάκος παρατηρεῖ· «Τό ῾Ελληνόπουλο, μολονότι εἶναι κληρονόμος τοῦ μεγαλύτερου γλωσσικοῦ θησαυροῦ, χρησιμοποιεῖ κάπου λιγότερο ἀπό 1.000 λέξεις, ὅσες δηλαδή κι ὁ κτηνοτρόφος γιά νά συνεννοηθεῖ μέ τό κοπάδι του». Καί παρακάτω· «Οἱ νέοι μας, ὅπως ἀκρωτηριάζουν τίς προτομές τῶν ἡρώων, ὅπως βεβηλώνουν ἱερούς χώρους καί μνημεῖα, ἔτσι ἀκρωτηριάζουν καί βεβηλώνουν καί τή γλώσσα μας».
Βεβαίως ἡ γλώσσα μας, ἡ ὁποία ἄντεξε σέ τόσες «βάρβαρες ἐπιδρομές», κινδυνεύει ἀπό τήν πρόσφατη εἰρηνική εἰσβολή τοῦ «ἐξ ῾Εσπερίας» πολιτισμοῦ. ῾Ο κίνδυνος εἶναι μεγαλύτερος ὄχι μόνον διότι καμία ἀντίσταση δέν προβάλλεται, ἀλλά διότι ἀνοίγουν συνεχῶς κερκόπορτες ἀπό τούς ᾿Εφιάλτες τῆς ξενολατρίας, τῆς ἥσσονος προσπαθείας καί τοῦ δεβαριεστισμοῦ. ῞Οπως ἀποδεικνύει ἡ ἔρευνα γιά τή χρήση τῶν greeklish, ἡ ἄκρι(α)τη ἐκβαρβάρωση τῆς γλώσσας μας καταντᾶ πραγματικά ὀλέθρια.
Τί νά φταίει ἄραγε; Μήπως «πήραμε τή ζωή μας λάθος» ὡς πρός τόν τρόπο τῆς μετάδοσης καί τῆς διδασκαλίας της;
Καταρχάς δέν συνειδητοποιήσαμε ὅτι ἡ γλώσσα δέν εἶναι ἕνα ἁπλό ἐργαλεῖο ἐπικοινωνίας, ὅπως ἁπλουστευτικά θέλουν νά τήν ἐμφανίζουν· εἶναι παράλληλα φορέας πολιτισμοῦ. Σήμερα, παρά τό μικρό γεωγραφικό διαμέτρημα τῆς χώρας μας, ἡ ἑλληνική γλώσσα κατακτᾶ ἀνά τόν κόσμο συνεχῶς πανεπιστημιακές ἕδρες· ἔτσι ἐξηγοῦμε τό λόγο τοῦ Ψυχάρη «μικρός ὁ τόπος καί γέμισε τή γῆς». ῞Ολο καί πιό πολύ ἀναγνωρίζεται τό κύρος της καί ἡ ἐπίδρασή της. «Βλέπουμε μέ τά μάτια τῶν ῾Ελλήνων καί μιλοῦμε μέ τίς ἐκφράσεις τους», ὁμολογεῖ ὁ ἐλβετός ἱστορικός τοῦ πολιτισμοῦ Jacob Burckhardt. Καί ὁ ἰσπανός ἐγκρατής κλασικός φιλόλογος Adrados ὑποστηρίζει πώς οἱ εὐρωπαϊκές γλῶσσες εἶναι «κρυπτοελληνικές».
᾿Ασφαλῶς τή γλώσσα μᾶς τήν «ἔδωσαν ἑλληνική»· χρέος μας καί καθῆκον μας νά τήν καλλιεργήσουμε καί νά τήν πλουτίσουμε καί ὄχι νά τήν καταντήσουμε ἕνα μετανεωτερικό ράκος, ἄτονη καί ἀπνευμάτιστη, καταργώντας τά στολίδια τοῦ πολυτονικοῦ. Πῶς ὅμως ἐμεῖς τή γλώσσα πού μᾶς ἐμπιστεύθηκαν «τή δίνουμε» στά παιδιά μας καί πῶς ἐκεῖνα τήν προσλαμβάνουν;
Στίς μέρες μας ὑποτιμήθηκε πολύ ἡ διαχρονία της καί ὑπερτονίσθηκε ἡ συγχρονία της. Στερήσαμε ἔτσι ἀπό τά παιδιά μας τή δυνατότητα νά ἀντιληφθοῦν -ἀφοῦ καί οἱ καθ᾿ ὕλην ἁρμόδιοι δέν τό ἀποδέχονται- ὅτι τό γοητευτικότατο ταξίδι στήν ἱστορία τῆς γλώσσας μας μπορεῖ νά μᾶς κάνει πλουσιότερους πνευματικά καί δυνατότερους ψυχικά. ᾿Επιπλέον ἡ ἀναγνώριση τῆς διαχρονικότητάς της καί τῆς ἄρρηκτης σχέσης τῆς ᾿Αρχαίας ῾Ελληνικῆς μέ τή Νεοελληνική ἐγγυᾶται τό ἀδιαμφισβήτητο μέλλον της. ῞Ενα ἀκόμη ὀλίσθημα στή διδασκαλία της ἀποτελεῖ τό προβάδισμα τοῦ προφορικοῦ ἔναντι τοῦ γραπτοῦ λόγου. ᾿Επιβλήθηκε ἔτσι μιά μορφή δικτατορίας τῆς παροντικότητας, ἐνῶ παράλληλα παρατηρήθηκε δυσκολία στήν παραγωγή δόκιμου γραπτοῦ λόγου.
Δάσκαλοι καί γονεῖς, ὡς γλωσσικά πρότυπα γιά τά παιδιά μας, εἴμαστε ὑπεύθυνοι σέ μικρό ἤ μεγάλο βαθμό γιά τό νοηματικό βιασμό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Καιρός νά «ἀνακρούσουμε πρύμνα», νά πάψουν τά ἄλλοθι τῆς πνευματικῆς μας νωθρότητας. ᾿Αρκετά μᾶς ταλάνισε ἡ λεξιπενία· ἄς περάσουμε στήν «λεξιπαιδεία». ῾Υπάρχει ἐπείγουσα ἀνάγκη γιά σωστή γλωσσική ἀγωγή καί μέ σωστά ἀπό ἄποψη γλώσσας σχολικά ἐγχειρίδια. ῎Αν ἀδιαφορήσουμε, αὔριο εἶναι βέβαιο ὅτι ἀπό τά greeklish θά βρεθοῦμε στά «οὔτε γρῦ ἑλληνικά».
Προσπαθώντας νά μᾶς συνεφέρει ἀπό τό ἀνεξέλεγκτο σύνδρομο τῆς νεοελληνικῆς μας ἀφασίας, ὁ νομπελίστας ποιητής μας Γεώργιος Σεφέρης ἔκρουε -δυστυχῶς εἰς ὦτα μή ἀκουόντων- τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά τόν γλωσσικό μας κατήφορο, λέγοντας· «῾Ο Θεός μᾶς χάρισε μία γλώσσα ζωντανή, εὔρωστη, πεισματάρα καί χαριτωμένη, πού ἀντέχει ἀκόμη, μολονότι ἔχουμε ἐξαπολύσει ὅλα τά θεριά γιά νά τή φᾶνε· ἔφαγαν ὅσο μπόρεσαν, ἀλλά ἀπομένει ἡ μαγιά. ῎Ετσι θά ᾿λεγα, παραφράζοντας τόν Μακρυγιάννη. Δέν ξέρω πόσο θά βαστάξει ἀκόμη αὐτό. ᾿Εκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι ἡ μαγιά λιγοστεύει καί δέ μένει πιά καιρός γιά νά μένουμε ἀμέριμνοι. Δέν εἶναι καινούργια τά σημεῖα πού δείχνουν πώς ἄν συνεχίσουμε τόν ἴδιο δρόμο, ἄν ἀφεθοῦμε μοιρολατρικά στή δύναμη τῶν πραγμάτων, θά βρεθοῦμε στό τέλος μπροστά σέ μιά γλώσσα ἐξευτελισμένη, πολύσπερμη καί ἀσπόνδυλη».
Εὐδοξία Αὐγουστίνου
Φιλόλογος
5. ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΡΔΑΝΑΠΑΛΟ ΣΤΑ GREEKLISH: Ο ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
Γράφει ο Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων
Διαβάζοντας τούς Άρχαίους Ἕλληνες καί τούς Βυζαντινο-Ρωμηούς συγγραφεῖς θαυμάζουμε τήν ἐπιμονή τους νά ἐξελληνίζουν τά ξένα όνόματα. Μάλιστα αὐτή ἡ ἐπιμονή συνδυάζεται μέ ἐντυπωσιακή εὑρηματικότητα καί δέν ἐξαντελεῖται μόνο στόν ἐξελληνισμό τῶν καταλήξεων. Θυμίζω τόν ἡγεμόνα τῶν Ἀσσυροβαβυλωνίων Ἀσσουρμπανιμπάλ, τόν ὁποῖο οἰ Ἀρχαῖοι καταγράφουν ὡς Σαρδανάπαλο (κατέστη ἔκτοτε σύμβολο ἄτακτης καί τρυφηλῆς ζωῆς).
Ὁ Πέρσης Νταριαξάρτα ἔγινε Δαρεῖος καί ὁ Ξαριαξάρτα ἔγινε Ξέρξης. Στήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου τό ὄνομα τοῦ Ἀσιάτη ἡγεμόνος Τσαντρακούπτα ἐξελληνιζόμενο γίνεται: Σανδράκοπτος. Οἱ Βυζαντινοί ἱστορικοί καί χρονογράφοι συνεχίζουν μέ πάθος καί μέ ἀντίστοιχη εὑρηματικότητα, θά ἔλεγα καί μέ εὐτράπελη διάθεση, τόν πλήρη ἐξελληνισμό τῶν ὀνομάτων ξένων πολιτικῶν ἤ στρατιωτικῶν. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ ἱστορικοῦ Κεδρηνοῦ (12ος αἰών), ὁ ὁποῖος ὀνομάζει «Τραγολιπάκη» τόν Τοῦρκο Τογρούλ Μπέη! Ἡ ἐμμονή αὐτή δείχνει τόν μεγάλο σεβασμό τῶν Ἑλλήνων συγγραφέων στή γλῶσσα μας καθ’ ὅλη τή μακρόχρονη πορεία καί διαχρονική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Καταδεικνύει δέ ὅτι ἐπί αἰῶνες οἱ Ἕλληνες δέν εἶχαν κανένα σύμπλεγμα κατωτερότητος ἀπέναντι στίς ξένες γλῶσσες καί τούς πολιτισμούς τῶν ἄλλων λαῶν.
Ἡ τάση τοῦ ἐξελληνισμοῦ συνεχίσθηκε μέχρι καί τά μέσα τοῦ 20 οῦ αἰῶνος, ἄν καί ἀρχισε νά ὑποχωρεῖ αἰσθητά. Θυμᾶμαι ἐφημερίδεςκαί ραδιοφωνικά δελτία εἰδήσεων τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 νά ἀναφέρονται σέ εἰδήσεις «ἐξ Οὐασιγκτῶνος» τῶν ΗΠΑ, ἐνῶ πολλοί δρόμοι τῶν Ἀθηνῶν μιλοῦν εὐγλωττα γιά τή διάθεση ἐξελληνισμοῦ τῶν ὀνομάτων κατά τόν 19ο αἰῶνα. Ἡ πλατεῖα Κάνιγγος τιμᾶ τόν Ἄγγλο Πρωθυπουργό Κάνιγκ, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα σήμερα θά ἔμενε ἄκλιτο. Μέ τόν ἴδιο τρόπο ὁ Γάλλος Φαβιέ ἔγινε Φαβιέρος, ἡ ὁδός Κοδριγκτῶνος τιμᾶ καί ἐξελληνίζει τόν Ἄγγλο ναύαρχο Κόδριγκτον (Ναυαρῖνο 1827) καί ἡ ὁδός Μυλλέρου τόν Γερμανό Φιλέλληνα Μύλλερ. Βεβαίως ἔγιναν καί ὑπερβολές, οἱ ὁποῖες δέν ἐπεβίωσαν ἐπί πολύ. Ὁ Γκαῖτε κάποτε μετεφράσθη ὡς Γύθειος καί ὁ Σαίξπηρ ὡς Σακεσπῆρος. Μπορεῖ σήμερα νά γελοῦμε μέ μερικές ἀπό τίς προσπάθειες ἐξελληνισμοῦ, προσωπικά πάντως τίς προτιμῶ ἀπό τήν ἀντίστροφη πορεία, στήν ὁποία εἰσήλθαμε κατά τά τελευταῖα χρόνια.
Στήν ἐποχή μας πλέον ὑπάρχει τάση ἀφελληνισμοῦ , ὑποχωρήσεως τῶν ἑλληνικῶν, ἐπιβολῆς μιᾶς παγκοσμιοποιημένης ἀγγλικῆς ἐνῷ καλλιεργεῖται ἕνα σύμπλεγμα μειονεξίας γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα. Στό εὐρύτερο παίισιο καταργήσεως τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἱστορίας μας, ἀκοῦμε συνθήματα ὅπως: «Τί νά τά κάνουν τά παιδιά μας τά ἑλληνικά πού τά μιλοῦν μόνο 15 ἑκατομμύραι ἄνθρωποι στόν πλανήτη;». Ἤ ἀκόμη χειρότερα ακούσαμε ἀπό τά χείλη ὑψηλόβαθμης κυρίας μέ πολιτικές θέσεις ὅτι ἡ Ἀγγλική πρέπει νά γίνει ἡ δεύτερη ἐπίσημη γλῶσσα μας παράλληλα μέ ἤ καί πάνω ἀπό τά Ἑλληνικά. Θλίβεται ὅποιος στοιχειωδῶς γνωρίζει τήν ἀξία τῆς ἑνιαίας καί διαχρονικῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί ἀναγκάζεται νά ἀναρωτηθεῖ φωναχτά: «Καλά δέν αἰσθάνεσθε τήν παραμικρή εὐθὐνη ἀπέναντι σέ μία γλωσσική κληρονομιά, ἡ ὁποία μᾶς χάρισε τόν Ὅμηρο, τούς μεγάλους τραγικούς καί φιλοσόφους καί ἡ ὁποία δώρισε τό ἀπαραίτητο γλωσσικό ἐργαλεῖο στούς Εὑαγγελιστές τῆς Χριστιανικῆς Ἀποκαλύψεως καί στούς Πατέρες τῆς Ἐκλησίας; Δέν αἰσθάνεσθε τήν ἀνάγκη νά μάθουν καλά τά πάιδιά μας τή ρίζα πού ἀρδεύει καί ζωογονεῖ ακόμη καί σήμερα πολλές γλῶσσες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ χώρου, δυτικοῦ καί ἀνατολικοῦ; Καί σέ τελευταία ἀνάλυση πῶς δέχεσθε τά παιδάκια ἀπό τήν ἡλικά τῶν 7-8 ἐτῶν νά στέλνουν τηλεφωνικά καί ἠλεκτρονικά μηνύματα στά GREEKLISH, δηλαδή σέ ἑλληνική γλῶσσα μέ ἀγγλική γραφή;
Εἶναι πρῶτα ἀπ’ ὅλα θέμα ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας ἡ σωστή γνώση τῆς γλώσσας τοῦ τόπου μας, τῆς Ἐκκλησίας μας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ὅποιο παιδί μάθει ἀπό μικρό νά ὑποτιμᾶ τή γλῶσσα του καί νά τήν θεωρεῖ ὑποδεέστερη, αὐτό τό παιδί μεγαλώνοντας θά ἀποκτήσει νοοτροπία ραγιᾶ, δουλπάροικου καί πρόθυμου νά ὑποκύψει σέ κάθε ξένη πίεση. Ἀλλά καί ἀπό παιδαγωγικῆς πλευρᾶς ἡ ἀνοχή μας στά GREEKLISH εἶναι ἀπαράδεκτη. Τό παιδί πρῶτα κατανοεῖ καί διδάσκεται εἰς βάθος τή μητρική του γλῶσσα καί μετά ἀπό μερικά χρόνια θά εἶναι εἰς θέσιν νά κατανοήσει τή γραμματική καί τό συντακτικό ἄλλων γλωσσῶν. Τό νά ἀνεχόμαστε τή χρήση μιξοβάρβαρων, ἀνελλήνιστων καί ξενομανῶν ἐκφράσεων ἤ γραμμάτων ἀπό τούς νέους μας ὁδηγεῖ σέ μία ἐγκεφαλική σύγχυση, ὥστε τελικά οὐτε καλά Ἑλληνικά θά μάθουν ούτε καμμία ξένη γλῶσσα θά ἐμπεδώσουν σωστά. Γι’αυτό ἐπικροτῶ τόν κώδωνα κινδύνου κατά τῶν GREEKLISH (GREEK- ENGLISH) χαρακτήρων πού κρούει ὁ πρώην Πρύτανις καί κορυφαῖος Γλωσσολόγος Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Ἐξ ἴσου ἐπαινῶ καί καλῶ νά χειροκροτήσουμε τήν τηλεοπτική προσπάθεια κατά τῶν ἀγγλοελληνικῶν αὐτῶν μηνυμάτων πού ξεκίνησαν οἱ Θεσσαλονικεῖς παραγωγοί καί παρουσιαστές τῆς νεανικῆς ἐκπομπῆς ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ ἀπό τήν τηλεόραση τοῦ ΑΝΤΕΝΝΑ. Δέν συμφωνῶ πάντα μέ τίς ἀπόψεις τους, ἀλλά τό σωστό νά λέγεται. Στό ζήτημα τῆς γλώσσας βοηθοῦν οὐσιαστικά τήν ἀποτροπή τοῦ ἀφελληνισμοῦ.
Προσωπικά πιστεύω ὅτι τό μεγαλύτερο σχολεῖο διασώσεως καί διαδόσεως τῶν σωστῶν Ἑλληνικῶν ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὁ πρώτιστός ρόλος της εἶναι βεβαίως σωτηριολογικός καί οἰκουμενικός. Ὅμως μέχρι σήμερα στήριξε τή διαχρονική γλωσσική ταυτότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί μέ τή βοήθεια τῆς ἑλληνικῆς ἐξέφρασε τά ὀρθά δόγματα καί συνέθεσε ἀπαραμίλλου κάλλους ποίηση καί ὑμνογραφία. Εἶναι, λοιπόν, πολλαπλῆ ἀνάγκη νά σταματήσουν οἱ πειραματισμοί γιά τή νεοελληνική ἀπόδοση τῆς Θείας Λειτουργίας ἐντός τῶν Ναῶν καί νά ἀρκεσθοῦμε στή χρήση βιβλίων πού θά κρατοῦν στά χέρια τους οἱ πιστοί καί στά ὁποῖα θά ὑπάρχει τό κείμενο σέ πρωτότυπο καί σέ νεοελληνική ἀπόδοση. Ἀποφεύγω τή λέξη μετάφραση διότι ἀπό τά παλαιότερα Ἑλληνικά στά νεώτερα δέν ἀλλάζει ἡ γλῶσσα. Παραμένει ἡ ἑνιαία διαχρονική Ἑλληνική. Ἁπλῶς ἀλλάζουν ὁρισμένες καταλήξεις καί μερικοί γραμματικοί καί συντακτικοί τύποι.
Γιά νά διαφυλάξουμε τή γλωσσική μας συνέχεια πολλά πρέπει καί μποροῦμε νά κάνουμε ξεκινῶντας ἀπό τόν ρόλο τῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νά ἀπομακρύνουν τά παιδιά τους ἀπό κάθε ξενομανία καί ἀφελληνιστική τάση. Ὅμως ὀφείλουμε νά ἀποφύγουμε καί τίς ὑπερβολές καθώς καί τή μετάδοση γραφικοτήτων καί ἀστηρίκτων ἐπιχειρημάτων, Θυμίζω ἕνα ἀνυπόγραφο κείμενο πού κυκλοφορήθηκε στό Διαδίκτυο σχετικό μέ δῆθεν ἐντυπωσιακές ἰδιότητες τῆς Ἑλληνικῆς, τήν ὁποία διδάσκονται τά στελέχη ἀμερικανικῶν ἑταιριῶν πληροφορικῆς. Πολλοί ἀρχικά στήν παγίδα, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ ὑπογράφων, ἀκόμη καί Ὑπουργοί. Τελικά ἀπεδείχθη οτι τό κείμενο περιεῖχε ἀνακρίβειες, ἀνύπαρκτα ὀνόματα καί ἀναπόδεικτα ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς. Ἐχουμε τόσα πολλά ὑπαρκτά ἱστορικά, γλωσσολογικά, παιδαγωγικά καί θεολογικά ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς γλωσσικῆς μας κληρονομιᾶς. Ἄς μήν καταφεύγουμε σέ μυθοπλασίες, οἱ ὁποῖες σέ τελική ἀνάλυση δίνουν λαβή στούς ὀπαδούς τοῦ ἀφελληνισμοῦ γιά νά μᾶς χλευάζουν. Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί αὕτη ἐλευθερώσει ὑμᾶς!
Κ.Χ. 24.7.2011
http://www.gataros1.info/2011/09/greeklish.html
Το αλίευσα ΕΔΩ http://www.filoumenos.com/i
6. Μπαμπινιώτης: “τη γλώσσα και τα μάτια σας”
Ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης
Τον κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων, λόγω της αυξανόμενης χρήσης των «greeklish», επισήμανε ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Μιλώντας στα Χανιά, σε ημερίδα του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου για τη γλώσσα, ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφέρθηκε στην ανάγκη στήριξης της ελληνικής γλώσσας σε ένα επίπεδο ποιότητας.
«Εγώ θα έλεγα στον κόσμο που μας ακούει: ‘’τη γλώσσα και τα μάτια σας’’. Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να σκύψουμε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας», ανέφερε ο κ. Μπαμπινιώτης και πρόσθεσε:
«Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία».
Αναφερόμενος στην ευρέως διαδεδομένη χρήση των «greeklish» (Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) μεταξύ των νέων που στέλνουν γραπτά μηνύματα από τα κινητά τηλέφωνα ή συνομιλούν μέσω του Διαδικτύου, ο Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής, και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τόνισε:
«Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Αυτό μπορεί οι νέοι άνθρωποι να το πληρώσουν ακριβά. Έχουμε ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, να χρησιμοποιούμε τις ελληνικές γραμματοσειρές που έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα, και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία της λέξης και με τη σημασία της».
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
Το αλίευσα ΕΔΩ http://vatopaidi.wordpress.com/
7. Ράδιο Αρβύλα: Μην δολοφονείτε την γλώσσα μας με τα greeklish! (βίντεο)
Μια “εθνική” πρωτοβουλία από την ομάδα της καθημερινής τηλεοπτικής εκπομπής του ΑΝΤ1 ”Ράδιο Αρβύλα” για διάσωση της ελληνικής γλώσσας που αξίζει να προβληθεί, αλλά πάνω απ’όλα αξίζει να προσπαθήσουν οι πάντες να εφαρμόσουν το μήνυμα της καμπάνιας:
Η ελληνική γλώσσα κινδυνεύει άμεσα από την χρήση των λεγόμενων ”greeklish”, στην γραφή των ηλεκτρονικών υπολογιστών, βασικά στα μηνύματα των Ελλήνων ηλικίας κάτω των 35 ετών, σε chat, sms, στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης κλπ. Δηλαδή χρησιμοποιούν τον ελληνικό προφορικό λόγο με αγγλική γραφή.
Ότι ασφαλέστερο για τον θάνατο μιας γλώσσας…
Σημειώνουμε ότι η τουρκική γραπτή γλώσσα είναι ακριβώς το ίδιο: Τουρκικός προφορικός λόγος που αποδίδεται με λατινική γραφή και την εφάρμοσε ο Κεμάλ στην μεταρρύθμισή του θεωρώντας ότι η παλιά τουρκική γραφή (με πολλές ομοιότητες με την αραβική) θα δυσχέραινε το έργο εκσυγχρονισμού και καταπολέμησης του αναλφαβητισμού στην Τουρκία.
Η παλιά τουρκική γραφή έχει πεθάνει και μαζί της και η ταυτότητα του έθνους τους (όχι ότι έπρεπε να είναι ιδιαίτερα υποερήφανοι για την καταγωγή τους από τις στέππες της Κεντρικής και δυτικής Ασίας…).
Η ελληνική γλώσσα είναι το μεγαλύτερο περιουσιασκό στοιχείο του πολιτισμού μας το οποίο κινδυνεύει άμεσα όχι από τα αγγλικά, αλλά από τα ”greeklish”, τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως επειδή η νεότερη γενιά που τα χρησιμοποιεί δεν γνωρίζει καλή ορθογραφία και διευκολύνεται από την χρήση τους. Το μήνυμά τους αυτό μεταδίδεται όχι μόνο μέσω των εκπομπών τους, αλλά και διάσπαρτα στο πρόγραμμα του ΑΝΤ1, αφού οι “Ράδιο Αρβύλα” παραχώρησαν το χρόνο που αναλογούσε για τα τρέιλερ της εκπομπής τους θέλοντας να προβάλλεται όσο το δυνατόν περισσότερο. Το defencenet.gr στηρίζει και συμπράττει, καθώς το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό απειλεί να σπάσει την αλυσίδα γνώσης της ελληνικής γλώσσας μιας ολόκληρης γενιάς και συνακόλουθα να βάλει τον γραπτό λόγο στο ιστορικό ράφι, “σκοτώντας” χιλιάδες χρόνια ιστορίας.
Για τα “GREEKLISH”
Γράφει ο Πανίκος Ελευθερίου
Φίλες και φίλοι, έχετε όλοι προσέξει την αυξανόμενη χρήση των “greeklish” από διάφορους (ασυνείδητους δυστυχώς) που προφασιζόμενοι την “ευκολία”, την “συντομία”, και την “πρακτικότητα”, δολοφονούν αλόγιστα την Ελληνική μας γλώσσα. Είναι ένα θλιβερό φαινόμενο που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Για να αντιληφθεί κανείς πλήρως το μέγεθος του προβλήματος, ας παρακολουθήσει τις ζωντανές αθλητικές εκπομπές με τα μηνύματα “sms” των φιλάθλων-τηλεθεατών που εμφανίζονται στο κάτω μέρος της οθόνης.
Ακολουθεί ένα σύντομο κείμενο παρμένο από την μηνιαία πολιτικοσατυρική εφημερίδα ΕΝΩΣΙΣ (Τζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν), τέυχος Ιανουαρίου 2011. Είναι ένα μικρό κείμενο, που δίνει όμως κάποιες σωστές κατευθυντήριες γραμμές σε όλους εμάς που δεν επιθυμούμε την κατάργηση της γλώσσας μας, που θα μας βοηθήσουν να αντισταθούμε στον εφιάλτη των “greeklish” και θα προστατεύσουν την Ελληνική γλώσσα (αν γίνει σε όλους βίωμα μας η αντίσταση στα απαίσια “greeklish”).
«Ακόμα και η Ακαδημία Αθηνών άρχισε να ανησυχεί για την αυξανόμενη χρήση των GREEKLISH όχι μόνο στους υπολογιστές αλλά και στα τηλέφωνα και στις τηλεοράσεις και όπως γράφουν στην τελευταία ανακοίνωση τους και από τις κρατικές υπηρεσίες. Τα GREEKLISH είναι η απαρχή της μεταφοράς μας στο λατινικό αλφάβητο. Όσοι δεν καταλαβαίνουν το τι σημαίνει αυτό, έτσι κι αλλιώς είναι ανίδεοι. Εμείς οφείλουμε να υπερασπίσουμε τη γλώσσα μας. Τα GREEKLISH είναι για τους νέο-οθωμανικούς, αυτούς που δεν τους νοιάζει πού θα καταλήξει ο λαός μας και το έθνος μας. Προσοχή λοιπόν!
· ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑΤΕ ΜΕ GREEKLISH σε αυτούς που σας γράφουν σε GREEKLISH. Εάν θα τους απαντήσετε, απαντήστε ελληνικά και γράψτε τους ότι ΔΕΝ πρόκειται να τους ξαναμιλήσετε εάν συνεχίσουν να γράφουν βαρβαριστί.
· Στον υπολογιστή σας και στο τηλέφωνο σας επικοινωνείτε ΜΟΝΟ με αυτούς που γράφουν ελληνικά.
· Μην παρακολουθείτε τηλεοπτικά προγράμματα που έχουν μηνύματα στα GREEKLISH.
· Μην αγοράζετε προϊόντα που γράφουν οδηγίες στα GREEKLISH.
· Σαμποτάρετε όλες τις εταιρείες που διαφημίζουν έστω και μια λέξη στα GREEKLISH.
· Καταγγείλετε οποιαδήποτε ατασθαλία από πλευράς κρατικού μηχανισμού και ημικρατικών οργανώσεων, όταν χρησιμοποιούν τα GREEKLISH
· Μην μένετε απαθείς όπου δείτε την κατάχρηση, προσπαθήστε να την αλλάξετε.»
Θα πρόσθετα και την δική μου προτροπή για την αντιμετώπιση ενός άλλου απαράδεκτου φαινομένου που συναντούμε πολύ συχνά στην Κύπρο. Αλήθεια, πόσες φορές έτυχε σε όλους μας, εισερχόμενοι σε κάποιο χώρο (εστιατόρια, υπεραγορές, καταστήματα κ.α.) να έρθουμε αντιμέτωποι με τον απόλυτο εξευτελισμό: Ένας αλλοδαπός υπάλληλος να απαιτεί από εμάς (πολλές φορές εμφανώς εκνευρισμένος), να του μιλήσουμε στα αγγλικά («English please!»)
Σε τέτοιες περιπτώσεις, η καλύτερη αντίδραση ενός αξιοπρεπούς Έλληνα θα ήταν να ζητήσει να εξυπηρετηθεί από άτομο που ομιλεί τα ελληνικά, αλλιώς να αποχωρήσει αναφέροντας και τον λόγο που το κάνει στον ιδιοκτήτη (δόξα σοι ο Θεός τα μονοπώλια δεν υπάρχουν πια). Μόνον έτσι θα έβαζαν μυαλό κάποιοι εργοδότες και κάποιοι υπάλληλοι.
ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ - Greeklish No More ! Μόνο Ελληνικά !
http://youtu.be/fyUEDkgs2qc
3. «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;»
Ένα κείμενο του φιλολόγου Σαράντου Καργάκου μας έβαλε σε προβληματισμό όχι μόνο για το μέλλον της ελληνικής γλώσσας αλλά και για την ποιότητα που αυτή έχει σήμερα ως ομιλούμενη γλώσσα. Αναγνωρίζοντας τη δυναμική που φέρει η γλώσσα κάθε λαού για την υπόστασή του και την ταυτότητά του, σας παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο:
¨Έσσεται ήμαρ¨ (Όμηρος, Δ 164, Ζ 448)
του Σαράντου Καργάκου, Φιλολόγου – Ιστορικού
του Σαράντου Καργάκου, Φιλολόγου – Ιστορικού
«Σε μια παλαιότερη εποχή, όταν ήθελαν μερικοί, που δεν ήταν και λίγοι, να εκφράσουν την αδιαφορία και την απουσία από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αναφέρονταν σχεδόν πάντα ονειδιστικά στην Ακαδημία και όχι πάντοτε αδίκως. Στον παρόντα καιρό κάτι στο χώρο της Ακαδημίας μας αλλάζει. Ένας καινούργιος ορίζοντας χαράζει. Πριν από μερικούς μήνες η Ακαδημία μας χτύπησε την καμπάνα του συναγερμού για τους κινδύνους, που απειλούν την ελληνική γλώσσα. Κάποιοι έσπευσαν και πάλι να την κακολογήσουν και να της προσάψουν τη μομφή του «οπισθοδρομισμού». Είναι οι συνήθεις υπνωτιστές του ελληνικού λαού που χτυπούν κάθε φορά αυτόν που χτυπάει την καμπάνα του συναγερμού και όχι όποιον βάζει τη φωτιά. Σήμερα δυστυχώς έχουμε φθάσει στο όριο των καιρών. Το γλωσσικό τοπίο μας πάει να ρημάξει. Αποψιλώνεται συνεχώς από τα «φεστιβάλ πυρκαϊάς», που οργάνωσαν αλλεπάλληλοι «μεταρρυθμιστές», που απορρύθμισαν τη γλώσσα και την παιδεία μας. Κι ακολούθησαν άλλα «σήματα λυγρά», που ακονίζουν συστηματικά το γλωσσικό μας πολιτισμό.
Ωστόσο, οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες για ανάκαμψη δεν λείπουν. Ο χρόνος που πέρασε έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Ευρωπαϊκό Έτος Γλωσσών. Η Ακαδημία Αθηνών άδραξε την ευκαιρία και με μια μεστή ανακοίνωσή της εξέφρασε για μια ακόμη φορά την πίστη της προς τα κείμενα της κλασικής Ελληνικής Γραμματείας ως εκπαιδευτικών αγαθών μεγάλης αξίας για όλη την ανθρωπότητα. Παράλληλα εξέφρασε η Ακαδημία την ανησυχία της για την υποχώρηση της διδασκαλίας των αρχαίων κειμένων από το πρωτότυπο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και για την επέλαση του λατινικού αλφαβήτου, που τείνει να εξαφανίσει την ελληνική γραφή. Τέλος, η Ακαδημία Αθηνών απηύθυνε έκκληση προς την ελληνική κυβέρνηση και προς τους εκπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να προβούν στις δέουσες ενέργειες για την επανεισαγωγή της διδασκαλίας των αρχαίων κειμένων στα σχολεία των ευρωπαϊκών κρατών, δίνοντας όμως η Ελλάς το εμψυχωτικό παράδειγμα στους Ευρωπαίους.
Διότι θα φαινόταν σολοικισμός να επαναφέρουν οι ξένοι τα αρχαία και να τα αποπτύουμε εμείς, και την ώρα που ο Ζαν Λαγκ μελετά την επανεισαγωγή τους, η δική μας επίτροπος να κόπτεται υπέρ της ανακηρύξεως της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας στον τόπο μας, ενώ είναι και στους μωρούς φανερό, ότι η αγγλική de facto και μερικώς de jure έχει την πρωτεύουσα θέση στις μαθήσεις και προτιμήσεις των κατοίκων της Ευρωκώσταινας.
Το επ’ εμοί, και εφόσον δεν αφυπνισθούμε και δεν δραστηριοποιηθούμε έστω και την ύστατη στιγμή και εφόσον, για να θυμηθώ τον Θουκυδίδη, η «φύσις» του σύγχρονου Έλληνα παραμένει ανθελληνική, βλέπω το μέλλον της ελληνικής ζοφώδες. Φοβάμαι ότι στο μέλλον η ιστορία της Ελλάδας δεν θα είναι ελληνική. Είμαστε – όσοι απομείναμε – η τελευταία γενιά που ομιλεί και γράφει κάπως υποφερτά την ελληνική. Η καθαρεύουσα του μέλλοντος θα είναι η αμερικανική και η δημοτική του μέλλοντος η απλουστευμένη αλβανική. Οι παλαιότεροι ίσως ενθυμούνται το μετακατοχικό σατιρικό ασμάτιο, που έλεγε: «Ρε, γυναίκα, τίνος είναι τα παιδιά; / Τό ’να μου φωνάζει «γιες» τ’ άλλο μου φωνάζει «για», ρε γυναίκα, δεν μιλούν ελληνικά». Τώρα όμως είναι η ώρα που το άσμα τούτο «δικαιώνεται». Τα παιδιά που θα έλθουν μετά από μας, δεν θα είναι δικά μας παιδιά. Τα παιδιά είναι πάντα παιδιά της παιδείας τους, και τούτη η παιδεία, που τους προσφέρουμε, δεν είναι παιδεία ελληνική. Όταν δεν είναι ανθελληνική, είναι υποπαιδεία, μια ανάπηρη ή ημιπληγική παιδεία.
Η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ (25οι σε γλωσσική παιδεία ανάμεσα σε 31 χώρες της γης!) έδειξε πως ο βασιλιάς της παιδείας μας είναι γυμνός (1). Επί 25 χρόνια, μετά την απορρύθμιση του 1976, που άρχισε η έξωση των αρχαίων ελληνικών από τα γυμνάσια και τη ζωή μας, πυργώνουμε μηδενικά επί μηδενικών. Υποβάλλουμε τα παιδιά και τον εαυτό μας σε μια δίαιτα πνευματικής και γλωσσικής σκουπιδοτροφίας, έτσι που μόνο στη βωμολοχία, στη χυδαιολογία και στην αισχρογραφία –κι αυτό φαίνεται από την κρατικοβραβευόμενη και κρατικοπροβαλλόμενη λογοτεχνία– διαπρέπουμε.
Όλα αυτά, που συμβαίνουν γύρω μας, συνθέτουν μια ζοφερή προοπτική μέλλοντος. Έχω την ατυχία να διασχίζω καθημερινώς την Avenue Vovos, όπως θα λέγεται μελλοντικά η άλλοτε πανέμορφη Λεωφόρος Κηφισιάς. Σε όλη την ευρεία έκταση Vov-ville, όπως θα λέγεται και το Μαρούσι, η ελληνική επιγραφή έχει γίνει εθνογραφικό αξιοπερίεργο. Γι’ αυτό θυμάμαι διαρκώς μια μελαγχολική φράση του Κάφκα:«Υπάρχουν πολλές ελπίδες, για μας καμιά». Εκτός κι αν κάποια οικολογική οργάνωση τύπου «Αρκτούρος» αναλάβει την προστασία του γένους των Ελλήνων. Ο ελληνικός κόσμος, που μαραζώνει λόγω πληθυσμιακής γηράνσεως και γλωσσικής αποξηράνσεως, αρχίζει να σβήνει μέσα στην πληθυσμιακή και γλωσσική πλημμυρίδα άλλων ευρώστων λαών. Προβλέπει ότι σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον – αν δεν προτάξουμε έστω και τώρα μια εθνική αντίσταση – θα γίνουμε σαν τους Ποσειδωνιάτες, τους κατοίκους του σημερινού Παίστουμ, που κάποτε ήσαν Έλληνες, αλλ’ όπως λέει ο Αθήναιος, εβαρβαρώθηκαν αφού αναμίχθηκαν με Τυρρηνούς ή Ρωμαίους «και την τε φωνήν μεταβεβληκέναι». Οι Ποσειδωνιάτες μια φορά το χρόνο, λέει ο Αθήναιος, συνέρχονταν για να συμμετάσχουν σε κάποια παλιά ελληνική γιορτή. Και τότε συνέβαινε το εξής: «Αναμιμνήσκονται των αρχαίων ονομάτων τε και νομίμων, απολοφυράμενοι προς αλλήλους και δακρύσαντες απέρχονται». Αυτό το περιστατικό ενέπνευσε στον Καβάφη να γράψει ένα ποίημα συγκλονιστικό, υπό τον τίτλο «Ποσειδωνιάται», όπου επιλογικά φαίνεται ότι οι στίχοι γράφτηκαν όχι για κείνους, γράφτηκαν για μας. Λέει ο Καβάφης:
«Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες –
Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί.
Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
Να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
Βγαλμένοι –ω συμφορά!- απ’ τον Ελληνισμό».
Από τούτο τον Ελληνισμό ήσαν βγαλμένοι όλοι οι κάτω της Νεαπόλεως, ίσως είχαν ακούσει το παλαιό τραγουδάκι που έλεγε: “Anche noi fumo Graeci” (= Κάποτε κι εμείς ήμαστε Έλληνες)”. Ασφαλώς κάτι ανάλογο θα λέμε κι εμείς μετά από κάποια χρόνια, όταν η πολιτισμένη ανθρωπότητα θα ξαναστραφεί προς τις κλασικές σπουδές, αλλά τότε πια δεν θα είμαστε Έλληνες. Κι αυτό που θα μιλάμε θα είναι μια κρεολή γλώσσα τύπου Πίτζιν και Σινούκ. (2)
Πάντα όμως υπάρχει καιρός για ανάκαμψη. Ποτέ δεν είναι νωρίς. Η ελληνική ακόμη αντέχει. Δεν το κρύβω ότι με φοβίζουν οι «ρεαλισμοί». Τούτοι οι «ρεαλισμοί» των πολιτικών μας είναι που μας έφαγαν, αρχίζοντας από τη γλώσσα. Η γλωσσική μας πολιτική, μετά από το 1976, παραπέμπει στα «Θυέστεια Δείπνα», που έγιναν η βαριά κατάρα που αφάνισε τον οίκο των Ατρειδών. Έτσι και η κατάρα για την εγκληματική γλωσσική μας πολιτική θ’ αφανίσει κι εμάς. Το ζήτημα της γλωσσικής παιδείας είναι βέβαια πολιτικό, όχι όμως γιατί έγινε αρμοδιότητα των πολιτικών, αλλά γιατί άπτεται αμέσως και εμμέσως της εθνικής μας αυθυπαρξίας. Δεν ήταν αφελής ο Σολωμός όταν έλεγε στο «Διάλογο», το πεζό αριστούργημά του, την περίφημη φράση: «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;». Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας, κι απ’ την όψη της γλώσσας και της γραφής γνωρίζει κανείς το μέγεθος της ελευθερίας, που είναι άξιος να σηκώσει ένας λαός…».
Πηγή: www.zoiforos.gr/
4. Ἡ γλῶσσα μας κινδυνεύει
Greeklish = διολίσθηση πρός τόν γρυλισμό
῎Ερευνα τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακεδονίας (κατά τή σχολική χρονιά 2008-09) σέ μαθητές δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης τῆς Κοζάνης (Γυμνάσιο, Λύκειο, ΕΠΑΛ) καί καθηγητές φιλολόγους, καταδεικνύει ὅτι ἡ διαδεδομένη χρήση τῶν greeklish (= ἀνάμειξη ἑλληνικῶν καί ἀγγλικῶν λέξεων) ξεκινᾶ ἀπό τό Δημοτικό καί ὁδηγεῖ στήν αὔξηση τῶν ὀρθογραφικῶν λαθῶν στά γραπτά τοῦ σχολείου. Οἱ μαθητές παραλείπουν τόν τονισμό, τά σημεῖα στίξης, χρησιμοποιοῦν ἀγγλικά σημεῖα στίξης, συνδυάζουν ἑλληνικά καί λατινικά γράμματα στήν ἴδια λέξη, κάνουν ὀρθογραφικά λάθη (π.χ. ο ἀντί γιά ω), φωνητικά λάθη (κυρίως στούς φθόγγους π.χ. κσ ἀντί γιά ξ), καθώς, ἐπίσης, σύντμηση λέξεων (π.χ. tespa ἀντί τέλος πάντων, tpt ἀντί γιά τίποτα, dld ἀντί γιά δηλαδή κ.ἄ.).
Οἱ φιλόλογοι δήλωσαν ὅτι συνάντησαν λέξεις γραμμένες σέ greeklish στά γραπτά τοῦ σχολείου σέ ποσοστό 64,3%. Παρατήρησαν ἀκόμη καί μή ἀναμενόμενα λάθη, ὅπως ἀλλαγή χρόνου ἤ προσώπου στά ρήματα, ἀλλαγή πτώσης στά οὐσιαστικά, ἀντικατάσταση λέξης μέ ἄλλη, μέ ἐντελῶς διαφορετική σημασία.
Σύμφωνα μέ τήν ἔρευνα οἱ μαθητές πού παραδέχτηκαν ὅτι τά χρησιμοποιοῦν ἀγγίζουν στό Γυμνάσιο τό 67,8%, στό ΕΠΑΛ τό 70,2% καί στό ΓΕΛ 88,5%. ᾿Απ᾿ αὐτούς περισσότεροι ἀπό τό 63% τά χρησιμοποιοῦν καθημερινά ἤ πολλές φορές τή μέρα.
Οἱ μαθητές δήλωσαν ἀκόμη πώς πέρα ἀπό τά ἠλεκτρονικά μέσα ἐπικοινωνίας (sms, e-mail, chatforum, smartphone, pda) χρησιμοποιοῦν τά greeklish καί σέ χειρόγραφα (προσωπικές σημειώσεις, σχολικές ἐργασίες, σημειώματα κ.ἄ.) λόγῳ συνήθειας, ἐξοικονόμησης χρόνου -τό θεωροῦν χρήσιμο ἤ βολικό ἐργαλεῖο γιά νά ἀποφεύγονται ὀρθογραφικά λάθη- ἀλλά καί λόγῳ μόδας.
᾿Επίσης, τό 58,5% τῶν μαθητῶν θεωρεῖ ὅτι ἡ χρήση τους ἀπειλεῖ τήν ἑλληνική γλώσσα, ἐνῶ τήν ἴδια ἄποψη ἔχει μόνο τό 64,3% τῶν φιλολόγων· τό 53,6% ἔχει παρατηρήσει αὔξηση τῶν ὀρθογραφικῶν λαθῶν σέ μαθητές πού παλαιότερα παρουσίαζαν καλύτερες ἐπιδόσεις στό γραπτό λόγο (βλ. ἐφημ. «Τό Βῆμα» 7/9/09).
Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ γλώσσα μας ὅλο καί φτωχαίνει, ὅλο καί περισσότερο συρρικνώνεται τό λεξιλόγιό της. ᾿Επιβεβαιώνεται ἔτσι ὅ,τι μέ πόνο ψυχῆς ὁ κράτιστος φιλόλογος Σαράντος Καργάκος παρατηρεῖ· «Τό ῾Ελληνόπουλο, μολονότι εἶναι κληρονόμος τοῦ μεγαλύτερου γλωσσικοῦ θησαυροῦ, χρησιμοποιεῖ κάπου λιγότερο ἀπό 1.000 λέξεις, ὅσες δηλαδή κι ὁ κτηνοτρόφος γιά νά συνεννοηθεῖ μέ τό κοπάδι του». Καί παρακάτω· «Οἱ νέοι μας, ὅπως ἀκρωτηριάζουν τίς προτομές τῶν ἡρώων, ὅπως βεβηλώνουν ἱερούς χώρους καί μνημεῖα, ἔτσι ἀκρωτηριάζουν καί βεβηλώνουν καί τή γλώσσα μας».
Βεβαίως ἡ γλώσσα μας, ἡ ὁποία ἄντεξε σέ τόσες «βάρβαρες ἐπιδρομές», κινδυνεύει ἀπό τήν πρόσφατη εἰρηνική εἰσβολή τοῦ «ἐξ ῾Εσπερίας» πολιτισμοῦ. ῾Ο κίνδυνος εἶναι μεγαλύτερος ὄχι μόνον διότι καμία ἀντίσταση δέν προβάλλεται, ἀλλά διότι ἀνοίγουν συνεχῶς κερκόπορτες ἀπό τούς ᾿Εφιάλτες τῆς ξενολατρίας, τῆς ἥσσονος προσπαθείας καί τοῦ δεβαριεστισμοῦ. ῞Οπως ἀποδεικνύει ἡ ἔρευνα γιά τή χρήση τῶν greeklish, ἡ ἄκρι(α)τη ἐκβαρβάρωση τῆς γλώσσας μας καταντᾶ πραγματικά ὀλέθρια.
Τί νά φταίει ἄραγε; Μήπως «πήραμε τή ζωή μας λάθος» ὡς πρός τόν τρόπο τῆς μετάδοσης καί τῆς διδασκαλίας της;
Καταρχάς δέν συνειδητοποιήσαμε ὅτι ἡ γλώσσα δέν εἶναι ἕνα ἁπλό ἐργαλεῖο ἐπικοινωνίας, ὅπως ἁπλουστευτικά θέλουν νά τήν ἐμφανίζουν· εἶναι παράλληλα φορέας πολιτισμοῦ. Σήμερα, παρά τό μικρό γεωγραφικό διαμέτρημα τῆς χώρας μας, ἡ ἑλληνική γλώσσα κατακτᾶ ἀνά τόν κόσμο συνεχῶς πανεπιστημιακές ἕδρες· ἔτσι ἐξηγοῦμε τό λόγο τοῦ Ψυχάρη «μικρός ὁ τόπος καί γέμισε τή γῆς». ῞Ολο καί πιό πολύ ἀναγνωρίζεται τό κύρος της καί ἡ ἐπίδρασή της. «Βλέπουμε μέ τά μάτια τῶν ῾Ελλήνων καί μιλοῦμε μέ τίς ἐκφράσεις τους», ὁμολογεῖ ὁ ἐλβετός ἱστορικός τοῦ πολιτισμοῦ Jacob Burckhardt. Καί ὁ ἰσπανός ἐγκρατής κλασικός φιλόλογος Adrados ὑποστηρίζει πώς οἱ εὐρωπαϊκές γλῶσσες εἶναι «κρυπτοελληνικές».
᾿Ασφαλῶς τή γλώσσα μᾶς τήν «ἔδωσαν ἑλληνική»· χρέος μας καί καθῆκον μας νά τήν καλλιεργήσουμε καί νά τήν πλουτίσουμε καί ὄχι νά τήν καταντήσουμε ἕνα μετανεωτερικό ράκος, ἄτονη καί ἀπνευμάτιστη, καταργώντας τά στολίδια τοῦ πολυτονικοῦ. Πῶς ὅμως ἐμεῖς τή γλώσσα πού μᾶς ἐμπιστεύθηκαν «τή δίνουμε» στά παιδιά μας καί πῶς ἐκεῖνα τήν προσλαμβάνουν;
Στίς μέρες μας ὑποτιμήθηκε πολύ ἡ διαχρονία της καί ὑπερτονίσθηκε ἡ συγχρονία της. Στερήσαμε ἔτσι ἀπό τά παιδιά μας τή δυνατότητα νά ἀντιληφθοῦν -ἀφοῦ καί οἱ καθ᾿ ὕλην ἁρμόδιοι δέν τό ἀποδέχονται- ὅτι τό γοητευτικότατο ταξίδι στήν ἱστορία τῆς γλώσσας μας μπορεῖ νά μᾶς κάνει πλουσιότερους πνευματικά καί δυνατότερους ψυχικά. ᾿Επιπλέον ἡ ἀναγνώριση τῆς διαχρονικότητάς της καί τῆς ἄρρηκτης σχέσης τῆς ᾿Αρχαίας ῾Ελληνικῆς μέ τή Νεοελληνική ἐγγυᾶται τό ἀδιαμφισβήτητο μέλλον της. ῞Ενα ἀκόμη ὀλίσθημα στή διδασκαλία της ἀποτελεῖ τό προβάδισμα τοῦ προφορικοῦ ἔναντι τοῦ γραπτοῦ λόγου. ᾿Επιβλήθηκε ἔτσι μιά μορφή δικτατορίας τῆς παροντικότητας, ἐνῶ παράλληλα παρατηρήθηκε δυσκολία στήν παραγωγή δόκιμου γραπτοῦ λόγου.
Δάσκαλοι καί γονεῖς, ὡς γλωσσικά πρότυπα γιά τά παιδιά μας, εἴμαστε ὑπεύθυνοι σέ μικρό ἤ μεγάλο βαθμό γιά τό νοηματικό βιασμό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Καιρός νά «ἀνακρούσουμε πρύμνα», νά πάψουν τά ἄλλοθι τῆς πνευματικῆς μας νωθρότητας. ᾿Αρκετά μᾶς ταλάνισε ἡ λεξιπενία· ἄς περάσουμε στήν «λεξιπαιδεία». ῾Υπάρχει ἐπείγουσα ἀνάγκη γιά σωστή γλωσσική ἀγωγή καί μέ σωστά ἀπό ἄποψη γλώσσας σχολικά ἐγχειρίδια. ῎Αν ἀδιαφορήσουμε, αὔριο εἶναι βέβαιο ὅτι ἀπό τά greeklish θά βρεθοῦμε στά «οὔτε γρῦ ἑλληνικά».
Προσπαθώντας νά μᾶς συνεφέρει ἀπό τό ἀνεξέλεγκτο σύνδρομο τῆς νεοελληνικῆς μας ἀφασίας, ὁ νομπελίστας ποιητής μας Γεώργιος Σεφέρης ἔκρουε -δυστυχῶς εἰς ὦτα μή ἀκουόντων- τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά τόν γλωσσικό μας κατήφορο, λέγοντας· «῾Ο Θεός μᾶς χάρισε μία γλώσσα ζωντανή, εὔρωστη, πεισματάρα καί χαριτωμένη, πού ἀντέχει ἀκόμη, μολονότι ἔχουμε ἐξαπολύσει ὅλα τά θεριά γιά νά τή φᾶνε· ἔφαγαν ὅσο μπόρεσαν, ἀλλά ἀπομένει ἡ μαγιά. ῎Ετσι θά ᾿λεγα, παραφράζοντας τόν Μακρυγιάννη. Δέν ξέρω πόσο θά βαστάξει ἀκόμη αὐτό. ᾿Εκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι ἡ μαγιά λιγοστεύει καί δέ μένει πιά καιρός γιά νά μένουμε ἀμέριμνοι. Δέν εἶναι καινούργια τά σημεῖα πού δείχνουν πώς ἄν συνεχίσουμε τόν ἴδιο δρόμο, ἄν ἀφεθοῦμε μοιρολατρικά στή δύναμη τῶν πραγμάτων, θά βρεθοῦμε στό τέλος μπροστά σέ μιά γλώσσα ἐξευτελισμένη, πολύσπερμη καί ἀσπόνδυλη».
Εὐδοξία Αὐγουστίνου
Φιλόλογος
Πολιτικός Ἐπιστήμων
Διαβάζοντας τούς Άρχαίους Ἕλληνες καί τούς Βυζαντινο-Ρωμηούς συγγραφεῖς θαυμάζουμε τήν ἐπιμονή τους νά ἐξελληνίζουν τά ξένα όνόματα. Μάλιστα αὐτή ἡ ἐπιμονή συνδυάζεται μέ ἐντυπωσιακή εὑρηματικότητα καί δέν ἐξαντελεῖται μόνο στόν ἐξελληνισμό τῶν καταλήξεων. Θυμίζω τόν ἡγεμόνα τῶν Ἀσσυροβαβυλωνίων Ἀσσουρμπανιμπάλ, τόν ὁποῖο οἰ Ἀρχαῖοι καταγράφουν ὡς Σαρδανάπαλο (κατέστη ἔκτοτε σύμβολο ἄτακτης καί τρυφηλῆς ζωῆς).
Ὁ Πέρσης Νταριαξάρτα ἔγινε Δαρεῖος καί ὁ Ξαριαξάρτα ἔγινε Ξέρξης. Στήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου τό ὄνομα τοῦ Ἀσιάτη ἡγεμόνος Τσαντρακούπτα ἐξελληνιζόμενο γίνεται: Σανδράκοπτος. Οἱ Βυζαντινοί ἱστορικοί καί χρονογράφοι συνεχίζουν μέ πάθος καί μέ ἀντίστοιχη εὑρηματικότητα, θά ἔλεγα καί μέ εὐτράπελη διάθεση, τόν πλήρη ἐξελληνισμό τῶν ὀνομάτων ξένων πολιτικῶν ἤ στρατιωτικῶν. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ ἱστορικοῦ Κεδρηνοῦ (12ος αἰών), ὁ ὁποῖος ὀνομάζει «Τραγολιπάκη» τόν Τοῦρκο Τογρούλ Μπέη! Ἡ ἐμμονή αὐτή δείχνει τόν μεγάλο σεβασμό τῶν Ἑλλήνων συγγραφέων στή γλῶσσα μας καθ’ ὅλη τή μακρόχρονη πορεία καί διαχρονική συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Καταδεικνύει δέ ὅτι ἐπί αἰῶνες οἱ Ἕλληνες δέν εἶχαν κανένα σύμπλεγμα κατωτερότητος ἀπέναντι στίς ξένες γλῶσσες καί τούς πολιτισμούς τῶν ἄλλων λαῶν.
Ἡ τάση τοῦ ἐξελληνισμοῦ συνεχίσθηκε μέχρι καί τά μέσα τοῦ 20 οῦ αἰῶνος, ἄν καί ἀρχισε νά ὑποχωρεῖ αἰσθητά. Θυμᾶμαι ἐφημερίδεςκαί ραδιοφωνικά δελτία εἰδήσεων τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 νά ἀναφέρονται σέ εἰδήσεις «ἐξ Οὐασιγκτῶνος» τῶν ΗΠΑ, ἐνῶ πολλοί δρόμοι τῶν Ἀθηνῶν μιλοῦν εὐγλωττα γιά τή διάθεση ἐξελληνισμοῦ τῶν ὀνομάτων κατά τόν 19ο αἰῶνα. Ἡ πλατεῖα Κάνιγγος τιμᾶ τόν Ἄγγλο Πρωθυπουργό Κάνιγκ, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα σήμερα θά ἔμενε ἄκλιτο. Μέ τόν ἴδιο τρόπο ὁ Γάλλος Φαβιέ ἔγινε Φαβιέρος, ἡ ὁδός Κοδριγκτῶνος τιμᾶ καί ἐξελληνίζει τόν Ἄγγλο ναύαρχο Κόδριγκτον (Ναυαρῖνο 1827) καί ἡ ὁδός Μυλλέρου τόν Γερμανό Φιλέλληνα Μύλλερ. Βεβαίως ἔγιναν καί ὑπερβολές, οἱ ὁποῖες δέν ἐπεβίωσαν ἐπί πολύ. Ὁ Γκαῖτε κάποτε μετεφράσθη ὡς Γύθειος καί ὁ Σαίξπηρ ὡς Σακεσπῆρος. Μπορεῖ σήμερα νά γελοῦμε μέ μερικές ἀπό τίς προσπάθειες ἐξελληνισμοῦ, προσωπικά πάντως τίς προτιμῶ ἀπό τήν ἀντίστροφη πορεία, στήν ὁποία εἰσήλθαμε κατά τά τελευταῖα χρόνια.
Στήν ἐποχή μας πλέον ὑπάρχει τάση ἀφελληνισμοῦ , ὑποχωρήσεως τῶν ἑλληνικῶν, ἐπιβολῆς μιᾶς παγκοσμιοποιημένης ἀγγλικῆς ἐνῷ καλλιεργεῖται ἕνα σύμπλεγμα μειονεξίας γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα. Στό εὐρύτερο παίισιο καταργήσεως τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἱστορίας μας, ἀκοῦμε συνθήματα ὅπως: «Τί νά τά κάνουν τά παιδιά μας τά ἑλληνικά πού τά μιλοῦν μόνο 15 ἑκατομμύραι ἄνθρωποι στόν πλανήτη;». Ἤ ἀκόμη χειρότερα ακούσαμε ἀπό τά χείλη ὑψηλόβαθμης κυρίας μέ πολιτικές θέσεις ὅτι ἡ Ἀγγλική πρέπει νά γίνει ἡ δεύτερη ἐπίσημη γλῶσσα μας παράλληλα μέ ἤ καί πάνω ἀπό τά Ἑλληνικά. Θλίβεται ὅποιος στοιχειωδῶς γνωρίζει τήν ἀξία τῆς ἑνιαίας καί διαχρονικῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί ἀναγκάζεται νά ἀναρωτηθεῖ φωναχτά: «Καλά δέν αἰσθάνεσθε τήν παραμικρή εὐθὐνη ἀπέναντι σέ μία γλωσσική κληρονομιά, ἡ ὁποία μᾶς χάρισε τόν Ὅμηρο, τούς μεγάλους τραγικούς καί φιλοσόφους καί ἡ ὁποία δώρισε τό ἀπαραίτητο γλωσσικό ἐργαλεῖο στούς Εὑαγγελιστές τῆς Χριστιανικῆς Ἀποκαλύψεως καί στούς Πατέρες τῆς Ἐκλησίας; Δέν αἰσθάνεσθε τήν ἀνάγκη νά μάθουν καλά τά πάιδιά μας τή ρίζα πού ἀρδεύει καί ζωογονεῖ ακόμη καί σήμερα πολλές γλῶσσες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ χώρου, δυτικοῦ καί ἀνατολικοῦ; Καί σέ τελευταία ἀνάλυση πῶς δέχεσθε τά παιδάκια ἀπό τήν ἡλικά τῶν 7-8 ἐτῶν νά στέλνουν τηλεφωνικά καί ἠλεκτρονικά μηνύματα στά GREEKLISH, δηλαδή σέ ἑλληνική γλῶσσα μέ ἀγγλική γραφή;
Εἶναι πρῶτα ἀπ’ ὅλα θέμα ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας ἡ σωστή γνώση τῆς γλώσσας τοῦ τόπου μας, τῆς Ἐκκλησίας μας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ὅποιο παιδί μάθει ἀπό μικρό νά ὑποτιμᾶ τή γλῶσσα του καί νά τήν θεωρεῖ ὑποδεέστερη, αὐτό τό παιδί μεγαλώνοντας θά ἀποκτήσει νοοτροπία ραγιᾶ, δουλπάροικου καί πρόθυμου νά ὑποκύψει σέ κάθε ξένη πίεση. Ἀλλά καί ἀπό παιδαγωγικῆς πλευρᾶς ἡ ἀνοχή μας στά GREEKLISH εἶναι ἀπαράδεκτη. Τό παιδί πρῶτα κατανοεῖ καί διδάσκεται εἰς βάθος τή μητρική του γλῶσσα καί μετά ἀπό μερικά χρόνια θά εἶναι εἰς θέσιν νά κατανοήσει τή γραμματική καί τό συντακτικό ἄλλων γλωσσῶν. Τό νά ἀνεχόμαστε τή χρήση μιξοβάρβαρων, ἀνελλήνιστων καί ξενομανῶν ἐκφράσεων ἤ γραμμάτων ἀπό τούς νέους μας ὁδηγεῖ σέ μία ἐγκεφαλική σύγχυση, ὥστε τελικά οὐτε καλά Ἑλληνικά θά μάθουν ούτε καμμία ξένη γλῶσσα θά ἐμπεδώσουν σωστά. Γι’αυτό ἐπικροτῶ τόν κώδωνα κινδύνου κατά τῶν GREEKLISH (GREEK- ENGLISH) χαρακτήρων πού κρούει ὁ πρώην Πρύτανις καί κορυφαῖος Γλωσσολόγος Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Ἐξ ἴσου ἐπαινῶ καί καλῶ νά χειροκροτήσουμε τήν τηλεοπτική προσπάθεια κατά τῶν ἀγγλοελληνικῶν αὐτῶν μηνυμάτων πού ξεκίνησαν οἱ Θεσσαλονικεῖς παραγωγοί καί παρουσιαστές τῆς νεανικῆς ἐκπομπῆς ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ ἀπό τήν τηλεόραση τοῦ ΑΝΤΕΝΝΑ. Δέν συμφωνῶ πάντα μέ τίς ἀπόψεις τους, ἀλλά τό σωστό νά λέγεται. Στό ζήτημα τῆς γλώσσας βοηθοῦν οὐσιαστικά τήν ἀποτροπή τοῦ ἀφελληνισμοῦ.
Προσωπικά πιστεύω ὅτι τό μεγαλύτερο σχολεῖο διασώσεως καί διαδόσεως τῶν σωστῶν Ἑλληνικῶν ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὁ πρώτιστός ρόλος της εἶναι βεβαίως σωτηριολογικός καί οἰκουμενικός. Ὅμως μέχρι σήμερα στήριξε τή διαχρονική γλωσσική ταυτότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί μέ τή βοήθεια τῆς ἑλληνικῆς ἐξέφρασε τά ὀρθά δόγματα καί συνέθεσε ἀπαραμίλλου κάλλους ποίηση καί ὑμνογραφία. Εἶναι, λοιπόν, πολλαπλῆ ἀνάγκη νά σταματήσουν οἱ πειραματισμοί γιά τή νεοελληνική ἀπόδοση τῆς Θείας Λειτουργίας ἐντός τῶν Ναῶν καί νά ἀρκεσθοῦμε στή χρήση βιβλίων πού θά κρατοῦν στά χέρια τους οἱ πιστοί καί στά ὁποῖα θά ὑπάρχει τό κείμενο σέ πρωτότυπο καί σέ νεοελληνική ἀπόδοση. Ἀποφεύγω τή λέξη μετάφραση διότι ἀπό τά παλαιότερα Ἑλληνικά στά νεώτερα δέν ἀλλάζει ἡ γλῶσσα. Παραμένει ἡ ἑνιαία διαχρονική Ἑλληνική. Ἁπλῶς ἀλλάζουν ὁρισμένες καταλήξεις καί μερικοί γραμματικοί καί συντακτικοί τύποι.
Γιά νά διαφυλάξουμε τή γλωσσική μας συνέχεια πολλά πρέπει καί μποροῦμε νά κάνουμε ξεκινῶντας ἀπό τόν ρόλο τῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νά ἀπομακρύνουν τά παιδιά τους ἀπό κάθε ξενομανία καί ἀφελληνιστική τάση. Ὅμως ὀφείλουμε νά ἀποφύγουμε καί τίς ὑπερβολές καθώς καί τή μετάδοση γραφικοτήτων καί ἀστηρίκτων ἐπιχειρημάτων, Θυμίζω ἕνα ἀνυπόγραφο κείμενο πού κυκλοφορήθηκε στό Διαδίκτυο σχετικό μέ δῆθεν ἐντυπωσιακές ἰδιότητες τῆς Ἑλληνικῆς, τήν ὁποία διδάσκονται τά στελέχη ἀμερικανικῶν ἑταιριῶν πληροφορικῆς. Πολλοί ἀρχικά στήν παγίδα, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ ὑπογράφων, ἀκόμη καί Ὑπουργοί. Τελικά ἀπεδείχθη οτι τό κείμενο περιεῖχε ἀνακρίβειες, ἀνύπαρκτα ὀνόματα καί ἀναπόδεικτα ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς. Ἐχουμε τόσα πολλά ὑπαρκτά ἱστορικά, γλωσσολογικά, παιδαγωγικά καί θεολογικά ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς γλωσσικῆς μας κληρονομιᾶς. Ἄς μήν καταφεύγουμε σέ μυθοπλασίες, οἱ ὁποῖες σέ τελική ἀνάλυση δίνουν λαβή στούς ὀπαδούς τοῦ ἀφελληνισμοῦ γιά νά μᾶς χλευάζουν. Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί αὕτη ἐλευθερώσει ὑμᾶς!
Κ.Χ. 24.7.2011
http://www.gataros1.info/2011/09/greeklish.html
Ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης
ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ - Greeklish No More ! Μόνο Ελληνικά !
Το αλίευσα ΕΔΩ
http://namarizathema.blogspot.com/2011/02/greeklish.html,
8. Ο ευτελισμός της Γλώσσας μας
Πού βαδίζει η ελληνική γλώσσα; Αν ακούσει κανείς έναν διάλογο ανάμεσα σε νέους της εποχής, σαφώς θα προβληματιστεί ακόμα και αν δεν ανήκει στο αυστηρό κατεστημένο. Διότι σε όλες τις εποχές, οι νέοι είχαν –ιδιαίτερα στην εφηβεία-την τάση να θέλουν να δείχνονται διαφορετικοί δημιουργώντας κατά πρώτον μια ιδιότυπη γλωσσική επικοινωνία. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι΄ αυτό το φαινόμενο. Οι νέοι θέλουν να έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν σε μια ομάδα που μοιράζεται τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες και ίσως, τις ίδιες απαξιώσεις. Επομένως η επικοινωνία τους διαμορφώνεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να «προστατεύεται» από τον κόσμο των μεγάλων (γονείς, δάσκαλοι κλπ) και να διαφοροποιείται απ΄ αυτόν. Κάτι σαν επανάσταση, ή σαν ανάγκη να δώσουν ένα στίγμα καινούριο στην κοινωνία που τώρα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται; Όπως και να το κάνουμε, η νεότητα που ανέκαθεν υπήρξε «θείο δώρημα» έχει τα χαρακτηριστικά της…
Γνωρίζοντας αυτά δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει από τους σύγχρονους νέους να μιλούν με το «ν» και με το «σίγμα» ή να επικοινωνούν με τις ελληνοπρεπείς καθαρευουσιάνικες εκφράσεις που ακούγονταν μέχρι και τα πρώτα έτη της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Έχουμε πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι οι εποχές αυτές έχουν περάσει όπως και ότι η καθαρεύουσα έχει δώσει την θέση της στην δημοτική, με την απλουστευμένη ορθογραφία και γραμματική. Από αυτό το στάδιο όμως της ρέουσας αλλά εγγράμματης δημοτικής που επιχειρήθηκε να επικρατήσει ως η βασική γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στις σύγχρονες γενιές, καταλήξαμε στην …μονολεκτική επικοινωνία.
Οι νέοι σήμερα, ως μοντέρνοι και τεχνολογικά ενήμεροι, απαξιούν να συνεννοούνται με ολοκληρωμένες προτάσεις και εκφράσεις. Αρκούνται να ανταλλάξουν SMS με αυτοσχεδιασμένες λέξεις- κοκτέιλ ελληνικών και αγγλικών όπως «σούπερ» και «ουάου», με greeklish και νεολογισμούς που χρήζουν ειδικού λεξικού για να τους κατανοήσουμε. Οι άλλοτε συνομιλίες που ασκούσαν την εγγράμματη επικοινωνία και την ευφράδεια, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Η αποχή από το διάβασμα εφημερίδας, η τηλεόραση, η πολύωρη απασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια, η έλλειψη χρόνου εκ μέρους των γονέων να κάνουν συζητήσεις με τα παιδιά τους, αποθαρρύνουν την ανάπτυξη και παραγωγή λόγου. Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου-πράγμα που ενίσχυε το ορθό γλωσσικό ένστικτο και την αντίληψη συντακτικού, έχει παραμεριστεί. Η ορθή χρήση της γλώσσας που κάποτε ήταν must για τους πολιτισμένους ανθρώπους όπως και ενδεικτικό σοβαροφάνειας, τώρα κοντεύει να θεωρείται ντεμοντέ και …χάσιμο χρόνου. Ίσως οι νέοι είναι σήμερα πιο αγχωμένοι παρά ποτέ-τουλάχιστον οι ίδιοι έτσι δηλώνουν. Και όσον αφορά την επικοινωνία μέσα στις παρέες τους, θα μπορούσαμε να είμαστε ελαστικοί στις κρίσεις μας, δεδομένου ότι και εμείς οι πιο μεγάλοι μιλάμε διαφορετικά μεταξύ μας σε στιγμές χαλαρότητας απ΄ ότι στο επαγγελματικό μας περιβάλλον.
Όμως η γνώση ορθής ομιλίας και γραφής, είναι σημαντική για την επιτυχία μιας αποτελεσματικής επικοινωνίας. Η συντόμευση και ταχύτητα στον λόγο, μπορεί να αποβούν εις βάρος της σαφήνειας. Αν ο νέος χρειαστεί κάποτε να αρθρώσει άρτιο λόγο, θα δυσκολευτεί πολύ να το κάνει λόγω της λεξιπενίας του. Και έτσι, θα δημιουργούνται στρατιές αγραμμάτων με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ ο ευτελισμός της γλώσσας μας θα εξακολουθήσει τον κατήφορό του σε γραπτό και προφορικό λόγο.
Αναδημοσίευση: http://infognomonpolitics.blogspot.com/
8. Ο ευτελισμός της Γλώσσας μας
Πού βαδίζει η ελληνική γλώσσα; Αν ακούσει κανείς έναν διάλογο ανάμεσα σε νέους της εποχής, σαφώς θα προβληματιστεί ακόμα και αν δεν ανήκει στο αυστηρό κατεστημένο. Διότι σε όλες τις εποχές, οι νέοι είχαν –ιδιαίτερα στην εφηβεία-την τάση να θέλουν να δείχνονται διαφορετικοί δημιουργώντας κατά πρώτον μια ιδιότυπη γλωσσική επικοινωνία. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι΄ αυτό το φαινόμενο. Οι νέοι θέλουν να έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν σε μια ομάδα που μοιράζεται τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες και ίσως, τις ίδιες απαξιώσεις. Επομένως η επικοινωνία τους διαμορφώνεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να «προστατεύεται» από τον κόσμο των μεγάλων (γονείς, δάσκαλοι κλπ) και να διαφοροποιείται απ΄ αυτόν. Κάτι σαν επανάσταση, ή σαν ανάγκη να δώσουν ένα στίγμα καινούριο στην κοινωνία που τώρα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται; Όπως και να το κάνουμε, η νεότητα που ανέκαθεν υπήρξε «θείο δώρημα» έχει τα χαρακτηριστικά της…
Γνωρίζοντας αυτά δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει από τους σύγχρονους νέους να μιλούν με το «ν» και με το «σίγμα» ή να επικοινωνούν με τις ελληνοπρεπείς καθαρευουσιάνικες εκφράσεις που ακούγονταν μέχρι και τα πρώτα έτη της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Έχουμε πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι οι εποχές αυτές έχουν περάσει όπως και ότι η καθαρεύουσα έχει δώσει την θέση της στην δημοτική, με την απλουστευμένη ορθογραφία και γραμματική. Από αυτό το στάδιο όμως της ρέουσας αλλά εγγράμματης δημοτικής που επιχειρήθηκε να επικρατήσει ως η βασική γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στις σύγχρονες γενιές, καταλήξαμε στην …μονολεκτική επικοινωνία.
Οι νέοι σήμερα, ως μοντέρνοι και τεχνολογικά ενήμεροι, απαξιούν να συνεννοούνται με ολοκληρωμένες προτάσεις και εκφράσεις. Αρκούνται να ανταλλάξουν SMS με αυτοσχεδιασμένες λέξεις- κοκτέιλ ελληνικών και αγγλικών όπως «σούπερ» και «ουάου», με greeklish και νεολογισμούς που χρήζουν ειδικού λεξικού για να τους κατανοήσουμε. Οι άλλοτε συνομιλίες που ασκούσαν την εγγράμματη επικοινωνία και την ευφράδεια, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Η αποχή από το διάβασμα εφημερίδας, η τηλεόραση, η πολύωρη απασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια, η έλλειψη χρόνου εκ μέρους των γονέων να κάνουν συζητήσεις με τα παιδιά τους, αποθαρρύνουν την ανάπτυξη και παραγωγή λόγου. Η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου-πράγμα που ενίσχυε το ορθό γλωσσικό ένστικτο και την αντίληψη συντακτικού, έχει παραμεριστεί. Η ορθή χρήση της γλώσσας που κάποτε ήταν must για τους πολιτισμένους ανθρώπους όπως και ενδεικτικό σοβαροφάνειας, τώρα κοντεύει να θεωρείται ντεμοντέ και …χάσιμο χρόνου. Ίσως οι νέοι είναι σήμερα πιο αγχωμένοι παρά ποτέ-τουλάχιστον οι ίδιοι έτσι δηλώνουν. Και όσον αφορά την επικοινωνία μέσα στις παρέες τους, θα μπορούσαμε να είμαστε ελαστικοί στις κρίσεις μας, δεδομένου ότι και εμείς οι πιο μεγάλοι μιλάμε διαφορετικά μεταξύ μας σε στιγμές χαλαρότητας απ΄ ότι στο επαγγελματικό μας περιβάλλον.
Όμως η γνώση ορθής ομιλίας και γραφής, είναι σημαντική για την επιτυχία μιας αποτελεσματικής επικοινωνίας. Η συντόμευση και ταχύτητα στον λόγο, μπορεί να αποβούν εις βάρος της σαφήνειας. Αν ο νέος χρειαστεί κάποτε να αρθρώσει άρτιο λόγο, θα δυσκολευτεί πολύ να το κάνει λόγω της λεξιπενίας του. Και έτσι, θα δημιουργούνται στρατιές αγραμμάτων με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ ο ευτελισμός της γλώσσας μας θα εξακολουθήσει τον κατήφορό του σε γραπτό και προφορικό λόγο.
Αναδημοσίευση: http://infognomonpolitics.blogspot.com/
9. Η κατάσταση της Ελληνικής Γλώσσας
του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ,
Αναπλ. Καθηγητού,
Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Από την αρχαιοελληνική φιλοσοφική κληρονοµιά είναι γνωστό ότι η παρατήρηση είναι το πρώτο στάδιο για το διάλογο και την επιστήµη. Στο πνεύµα αυτό, η ανά χείρας ερευνητική εργασία περιλαµβάνει τις παρατηρήσεις ενός σύγχρονου χρήστη της Ελληνικής σχετικά µε τη σηµερινή κατάσταση της γλώσσας µας. Εποµένως, τα πορίσµατα της εργασίας θα πρέπει να θεωρηθούν προσωρινά µέχρι και άλλοι µελετητές να τα επιβεβαιώσουν ή να τα απορρίψουν. Η εργασία έχει επίσης το σκοπό της διαφώτισης µε την έννοια ότι επιχειρεί να βοηθήσει τον αναγνώστη να διακρίνει τα περί γλώσσης δια µέσου των µηνυµάτων που δέχεται στην καθηµερινή του ζωή.
Η δοµή της εργασίας έχει ως εξής: Στις αµέσως πέντε επόµενες ενότητες, παρατίθενται παραδείγµατα από την καθηµερινή ζωή και την παιδεία, γίνονται νύξεις και διατυπώνονται σχόλια. Μετά ακολουθούν θεωρητικές εξηγήσεις του φαινοµένου και προτάσεις για αντιµετώπιση του προβλήµατος που διαπιστώθηκε
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της εργασίας:
Η κατάσταση της Ελληνικής Γλώσσας, Αέροπος, 2008.
Το αλίευσα ΕΔΩ http://parisis.wordpress.com/2011/05/01/............%82/
http://namarizathema.blogspot.com/2011/05/blog-post_2696.html
10. Greeklish - Προφητεία για το τέλος της Ελληνικής Γλώσσας (Βίντεο του 2006)
Δείτε ένα υποθετικό χρονικό για την εξαφάνιση της Ελληνικής Γλώσσας. Ο ρόλος των Greeklish θα είναι καίριας σημασίας σε αυτή τη θλιβερή διαδικασία.
Είναι ένα φαινόμενο που εκπέμπει μια εξοργιστική δουλικότητα των Ελλήνων στον Αγγλοσαξονικό πολιτισμό. Το βίντεο φτιάχτηκε το 2006, σε μία περίοδο που κανείς δεν είχε ιδέα για τον κίνδυνο των Γκρικλις και όλοι νόμιζαν ότι με περισσότερα Αρχαία στο σχολείο θα λυθεί το πρόβλημα της γλωσσικής φτώχειας...
http://youtu.be/W1kLe4Fi7kg
Η κατάσταση της Ελληνικής Γλώσσας, Αέροπος, 2008.
10. Greeklish - Προφητεία για το τέλος της Ελληνικής Γλώσσας (Βίντεο του 2006)
Δείτε ένα υποθετικό χρονικό για την εξαφάνιση της Ελληνικής Γλώσσας. Ο ρόλος των Greeklish θα είναι καίριας σημασίας σε αυτή τη θλιβερή διαδικασία.
Είναι ένα φαινόμενο που εκπέμπει μια εξοργιστική δουλικότητα των Ελλήνων στον Αγγλοσαξονικό πολιτισμό. Το βίντεο φτιάχτηκε το 2006, σε μία περίοδο που κανείς δεν είχε ιδέα για τον κίνδυνο των Γκρικλις και όλοι νόμιζαν ότι με περισσότερα Αρχαία στο σχολείο θα λυθεί το πρόβλημα της γλωσσικής φτώχειας...
http://youtu.be/W1kLe4Fi7kg
11. Μετατρέψτε τα Greeklish σε Ελληνικά
Τόσο απλά!
Μπορείτε εντελώς δωρεάν να ενσωματώσετε τα εργαλεία μετατροπής από Greeklish σε Ελληνικά και στον ιστότοπό σας!
Δεν χρειάζεται να έχετε γνώσεις από προγραμματισμό. Απλά επιλέξτε το Gadget που προτιμάτε και αντιγράψτε το αντίστοιχο κομμάτι κώδικα στην σελίδα και στον χώρο που επιθυμείτε. Αμέσως θα έχετε στη διάθεση τη δική σας, αλλά και των επισκεπτών σας, ένα μοναδικό εργαλείο με το οποίο θα μπορέσετε να κρατήσετε τον ιστότοπό σας "καθαρό" από Greeklish.
Ποιος μπορεί να τα χρησιμοποιήσει;
Η απάντηση είναι: Οποιοσδήποτε! Μπορείτε να το ενσωματώσετε είτε σε αρχική προσωπική σελίδα όπως είναι το iGoogle ή το NetVibes, σε ιστοσελίδα που διατηρείτε, σε blog, σε forum ή ακόμα και σε εταιρικό ιστότοπο.
Γιατί να τα ενσωματώσει κανείς;
Για έναν και βασικό λόγο: Για να διατηρήσετε τον ιστότοπό σας "καθαρό" από Greeklish! Έτσι, όχι μόνο ο ιστότοπός σας είναι πιο ελκυστικός, αλλά και πολύ πιο λειτουργικός, αφού καμία μηχανή αναζήτησης δεν μπορεί να δεικτιοδοτήσει αποτελεσματικά σελίδες που περιέχουν Greeklish.
Χαρακτηριστικά
Τα Gadgets που διατίθενται ενσωματώνουν την τεχνολογία αυτόματης μετατροπής από Greeklish σε Ελληνικά με μοναδικό περιορισμό το μήκος του κειμένου να μην ξεπερνάει τους 1000 και τους 3000 χαρακτήρες για το μικρό και το μεγάλο μέγεθος αντίστοιχα.
Όροι Χρήσης
Πριν χρησιμοποιήσετε ή ενσωματώσετε τα Gadgets σε σελίδες σας βεβαιωθείτε ότι έχετε διαβάσει και ότι συμφωνείτε με τους όρους χρήσης που διέπουν την υπηρεσία και τα Gadgets. Παρακαλώ διαβάστε εδώ.
Έχετε κάποια ερώτηση ή απορία;
Αν έχετε κάποια ερώτηση ή απορία σχετικά με τα Gadgets ή τον τρόπο ενσωμάτωσής τους, μπορείτε να συμβουλευτείτε είτε τις απαντήσεις στις συχνότερες ερωτήσεις, είτε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
http://services.innoetics.com/Greeklish/Gadgets.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου