Ήπειρος Αρχέγονος Ελλάς. Μέρος 2ο : Βόρειος Ήπειρος, Αλησμόνητη Πατρίδα.

 

 Μέρος 2ο :  Βόρειος Ήπειρος, Αλησμόνητη Πατρίδα.

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: 16/08/2012

Μέρος 1ο,   Μέρος 2ο,   Μέρος 3ο

 

  Γράφει Ευάγγελος ο Σάμιος

      Σχόλιο ΠΑΖΛ:  Συνεχίζουμε την σύνθεση του ΠΑΖΛ ¨Ήπειρος Αρχέγονος Ελλάς¨ με το 2^ο Μέρος που αναφέρεται στην Βόρεια Ήπειρο.

     Ξεκινάμε με το εμβατήριο, που αναφέρεται σ΄αυτήν την αλησμόνητη πατρίδα.

     Έχω μια αδερφή,                                             

     κουκλίτσα αληθινή,

     την λένε Βόρειο Ήπειρο,

     την αγαπώ πολύ…

      Ο όρος  «Βόρειος Ήπειρος» είναι μεταγενέστερος. Επιβλήθηκε βίαια και αυθαίρετα το 1913, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία, Ιταλία και Αυστροουγγαρία) διέπραξαν το μεγάλο έγκλημα του διαμελισμού της Ηπείρου και της αποσπάσεως απ’ αυτήν της Βορείου Ηπείρου.

Μέχρι τότε και πριν χιλιάδες χρόνια, η Ήπειρος  ήταν ενιαία, μία και αδιαίρετη, που άρχιζε από τον Αμβρακικό Κόλπο (Πρέβεζα) και τελείωνε στον Γενούσο (Σκούμπι) ποταμό, παράλληλα της Εγνατίας οδού, με πρωτεύουσα την Νικόπολη, αρχαία πόλη κοντά στην σημερινή Πρέβεζα.

      Σκόπος αυτής της ενέργειας, η δημιουργία του Αλβανικού κράτους, που δεν ήταν αποτέλεσμα αγώνων ενός λαού που ζητούσε την απελευθέρωση του και την ανεξαρτησία του από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά επινόηση της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας οι οποίες ενεργούσαν η κάθε μία για ίδιο συμφέρον. Το εθνικό συναίσθημα ήταν άγνωστο στους Αλβανούς μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα.

     Τρεις φορές απελευθερώθηκε η Βόρεια Ήπειρος. Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913) από τον τουρκικό ζυγό, ο Ελληνικός στρατός συνεχίζει ελευθερώνοντας μία μία και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου μέχρι έξω από τον Αυλώνα. Μερικές μάλιστα πόλεις της Βορείου Ηπείρου ανέκτησαν νωρίτερα την ελευθερία τους (π.χ. Χειμάρρα με τον Σπ. Σπυρομήλιο 5/10/1912 , Κορυτσά με τον Παν. Δαγκλή 7/12/1912)..

     Η έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και η έκρυθμη κατάσταση στην Αλβανία αναγκάζει τους Ευρωπαίους να επιτρέψουν την είσοδο του Ελληνικού στρατού για την αποκατάσταση της τάξης στη Βόρειο Ήπειρο. Έτσι στις 14 Οκτωβρίου 1914 ο Ελληνικός Στρατός ελευθερώνει για 2^η φορά τη Βόρειο Ήπειρο.

     Στις 28 Οκτωβρίου 1940 στο πλευρό των Ιταλικών μεραρχιών εισέβαλαν και δύο Αλβανικές εναντίον της Ελλάδος. Ο γενναίος, όμως, Ελληνικός στρατός προήλασε και πάλι νικηφόρα στη Βόρειο Ήπειρο και έγινε δεκτός από τους Βορειοηπειρώτες ως ελευθερωτής. Για 3η φορά ελευθερώθηκε η Βόρειος Ήπειρος.

      Ας δούμε τώρα και το θλιβερό τέλος του αυτονομιστικού αγώνα

     Οκτώβριος 1914 : Ο Ελληνικός Στρατός εισέρχεται για δεύτερη φορά ελευθερωτής στην Βόρεια ΄Ηπειρο.

Δυστυχώς η περίοδος ελευθερίας για τους Βορειοηπειρώτες, δεν διαρκεί για πολύ. Δύο χρόνια αργότερα, η Ελλάδα ολόκληρη σπαράσσεται από τον εθνικό διχασμό. Οι δύο πρωτεργάτες του θριάμβου των Βαλκανικών πολέμων, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο Ελ.Βενιζέλος, ωθούμενοι έντεχνα από τους "συμμάχους" μας, συγκρούονται χωρίζοντας την Ελλάδα στα δύο. Οι Ιταλοί και οι Γάλλοι εν συνεχεία, εκμεταλλευόμενοι αυτή την κατάσταση, καταλαμβάνουν τις περιοχές της Βόρειας Ηπείρου, επιβάλλοντας των εξαλβανισμό του πληθυσμού της. Οι Ελληνικές δυνάμεις, μέσα στην δίνη του διχασμού, συγκρούονται μεταξύ τους, αδιαφορώντας και καταδικάζοντας την μαρτυρική Βόρεια Ήπειρο, για άλλη μια φορά στην σκλαβιά.

   Από τις ημερομηνίες σταθμούς στο Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, ας δούμε τον τελευταίο, δηλαδή την  Άρση Εμπολέμου με την Αλβανία:

Αύγουστος 1987

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, με υπουργό εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια, άρει το εμπόλεμο με την Αλβανία, δηλαδή την απεμπόληση των δικαιωμάτων μας επί της Βορείου Ηπείρου, χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς καν να το ζητήσει η Αλβανία. Σε αληθινές Δημοκρατίες μόνον με δημοψήφισμα επιλύονται τόσο μεγάλα ΕΘΝΙΚΑ θέματα, αφού ενημερωθεί ο λαός πρώτα. Όλοι αυτοί οι αγώνες και θυσίες του ελληνικού λαού επί 500 χρόνια για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των δύστυχων Βορειοηπειρωτών παραγράφονται εν μία νυκτί και μάλιστα Αυγουστιάτικη, όπου ως γνωστόν, η χώρα βρίσκεται σε διάλυση στις παραλίες. Αυτό άραγε πως χαρακτηρίζεται;

     Ακολουθούν ορισμένα επιπλέον ιστορικά στοιχεία για καλύτερη γνώση του θέματος (ενότητες 7, 8 και 9):

* Ας διαβάσουμε τα γεγονότα που συνέβησαν από το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας έως τη ανακήρυξη της αυτονομίας (Πανηπειρωτική Συνέλευση του Αργυροκάστρου 30 Ιανουαρίου –  5 Φεβρουαρίου 1914).

*  Στις 17η Μαΐου 1914 υπογράφεται το Πρωτόκολλο της Κερκύρας για την  Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου (ολόκληρο το κείμενο).

*  Ποία η  θέση του ΚΚΕ στο θέμα της Βορείου Ηπείρου: 

  Ἡ Δευτέρα Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Νοέμβριος 1934) κατήγγειλε ως «ιμπεριαλιστικό αλυτρωτισμών» την διεκδίκηση της Β. Ηπείρου από την Ελλάδα.

     Μετά τα γεωγραφικά και ιστορικά στοιχεία ας δούμε την στάση της Αλβανίας σήμερα στην Βόρεια Ήπειρο: 

    

 * Τον τελευταίο καιρό διαφαίνεται όλο και ποιο καθαρά μία προσπάθεια της Αλβανίας με την συνεργασία της Ιταλίας για μια πολιτισμική εισβολή και παραποίηση της ιστορίας της Ηπείρου. Η σκέψη αυτή δεν είναι καινούρια, όμως τον τελευταίο καιρό αρχίζει και λαμβάνει διαστάσεις.

*  Επίσης το Ανώτατο Δικαστήριο της Αλβανίας θορυβήθηκε από το μεγάλο αριθμό πολιτών της χώρας που ζητούν δικαστικά την αλλαγή της αλβανικής εθνικότητας. Η πλειοψηφία των αιτήσεων προέρχονται από την περιοχή της Βορείου Ηπείρου και συγκεκριμένα από το Αργυρόκαστρο, τους Αγίους Σαράντα, την Πρεμετή και την Κορυτσά όπου ζητούν να καταγραφούν με Ελληνική εθνικότητα. Λίγες είναι οι αιτήσεις για άλλες εθνικότητες όπως είναι η Βουλγάρικη στην Γκολομπόρντα (κεντροανατολική Αλβανία), Μαυροβούνια βορειοανατολικά, ενώ υπάρχουν και κάποιες αιτήσεις από τη μειοψηφία των Βλάχων της Αλβανίας που πιστεύουν σε Ρουμάνικη καταγωγή τους.

*  Η ελληνική ΕΥΠ επεξεργάζεται άκρως ενδιαφέρουσες (και ανησυχητικές) αναφορές, οι οποίες κάνουν λόγο για την ανασύσταση μετά από χρόνια ενός αλβανικού πυρήνα που δρα μέσα στην Ελλάδα και που αποσκοπεί στη συγκέντρωση κάθε πληροφορίας που έχει να κάνει με τη δραστηριότητα των βορειοηπειρωτικών κύκλων.

*  Η δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα τρεις ημέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο, δεν παραξένεψε. Γνώριζαν ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε. Κάποιος Αλβανός από αυτούς που κατακλύζουν το καλοκαίρι τη Χιμάρα θα έδειχνε με το πιο βίαιο τρόπο την ενόχλησή του που η περιοχή μας έχει τόσο έντονο ελληνικό χαρακτήρα.

*   Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA) απευθύνει έντονη παράκληση προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ να λάβουν μέτρα, να εξασφαλίσουν ότι η απογραφή  που έχει προγραμματιστεί για τον επόμενο μήνα στην Αλβανία και η οποία θα καταμετρήσει τις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες θα διεξαχθεί χωρίς εμπόδια, χειραγώγηση, παρενοχλήσεις ή εκφοβισμούς.

*  Η ομογενής Λορένα Κόντρα απολύθηκε από το ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο της Αλβανίας, επειδή αρνήθηκε να υπογράψει το έγγραφο, που διακινείται από την «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία», κατά της αναγραφής εθνικότητας και θρησκεύματος στην προσεχή απογραφή. 

Η ομογενής δήλωσε θαρραλέα ότι είναι ελληνικής καταγωγής και δεν συμφωνεί με το κείμενο. Μετά από αυτό της ήρθε η ειδοποίηση της απόλυσης. Να σημειωθεί ότι της προσπάθειας της "Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας" ηγείται ο αντιπρόεδρος του...Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου κ. Σπαχίου.

*  Το ΥΠΕΞ σιωπά! Απογραφή πληθυσμού made in Albania: Δηλώνεις        Έλληνας; Δεν καταγράφεται η εθνικότητα!

 

*  Αυτά είναι λίγα από όσα συμβαίνουν σήμερα στην Βόρεια Ήπειρο.

 

    Ακολουθεί η θέση των ΗΠΑ σχετικά με τις μειονότητες, οι οποίες θα μπορούσαν να προβούν σε Αντί-Αμερικανικές διαδηλώσεις τοποθετούν πρώτη την Ελληνική μειονότητα αλλά και τους Βλάχους στη συνέχεια. Δεν διευκρινίζονται οι λόγοι που θεωρούν ως κίνδυνο τις εθνικές μειονότητες και τις βάζει στην ίδια κατηγορία με τους Σουνίτες Μουσουλμάνους της Αλβανίας. Όπως και δεν διευκρινίζει τους λόγους για τους οποίου επιλέγει τις συγκεκριμένες μειονότητες Ελληνική, Αιγυπτιακή, Βλάχικη και Ρομά και όχι άλλες όπως τους Σκοπιανούς, Σέρβους ή Μαυροβούνιους.

     Στην συνέχεια ο Νίκος Λυγερός μας μιλά για την  ¨Στρατηγική Βόρεια Ήπειρο¨ (βίντεο) αλλά και παραλληλίζει το Μαυροβούνιο με την Β. Ήπειρο  στο ¨Από το Μαυροβούνιο στη Β. Ήπειρο¨.

      Σ΄αυτό το δεύτερο λέει χαρακτηριστικά ¨Αφού η Αλβανία ως κράτος κοσμικό θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαχωρίσει ξεκάθαρα τις θέσεις από την νέο οθωμανική προπαγάνδα της Τουρκίας και να προωθήσει την ύπαρξη της Βορείου Ηπείρου, αλλιώς το πιο πιθανό είναι να βρεθεί αντιμέτωπη με μια ανάλογη περίπτωση με το Μαυροβούνιο, το οποίο μάλιστα χρησιμοποιεί ακόμα και το ευρώ ως νόμισμα ενώ δεν ανήκει βέβαια στην ευρωζώνη για να διαχωρίσει τη θέση του με τη Σερβία που χρησιμοποιεί το δηνάριο. Το μοντέλο ή το σενάριο υπάρχει, στο χέρι της Αλβανίας είναι να επιλέξει την πορεία της για να ενταχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση¨. 

       Ακολουθούν οι "χαμένους" Βλάχοι της Β. Ηπείρου που σπάνε την σιωπή τους σχετικά με την ελληνική τους συνείδηση (βίντεο).

      Αξίζει, επίσης να δείτε το σπάνιο ντοκιμαντέρ για την ιστορία της Βορείου Ηπείρου «ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΣΥΝΟΡΑ».

     Τελευταίο σας παρουσιάζω το βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη ¨Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ¨ αναρτημένο στο skribd.  Αποτελεί μία αξιόλογη εργασία που συντάχθηκε για λογαριασμό της ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ.

  Το πάζλ μας αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες:
 

  1.  Βόρειος Ήπειρος (Εμβατήριο).

  2.  Η ονομασία Βόρειος Ήπειρος.

  3.  Αυτόνομος Βόρειος Ήπειρος.

  4.  Οι τρεις απελευθερώσεις της Βορείου Ηπείρου.

  5.  Βόρεια Ήπειρος: Το χρονικό του αυτονομιστικού αγώνα.

  6.  Ημερομηνίες σταθμοί στο Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα- Άρση Εμπολέμου με την Αλβανία.

  7.  17η Μαΐου 1914: Πρωτόκολλο Κερκύρας – Αυτονομία Βορείου Ηπείρου

  8.  ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ (Μέρος Β΄) .

  9.  Ιστορική αναδρομή: ΚΚΕ και Βορειοηπειρωτικό .

10.  Aλβανο-ιταλική προσπάθεια παραποίησης της ιστορίας της Hπείρου.

11.  2000 πολίτες στην Αλβανία άλλαξαν με δικαστική απόφαση την εθνικότητα από Αλβανική σε Ελληνική ενώ εκκρεμούν πολύ περισσότερες...

12.  «Μαρκάρουν» ομογενείς από την Αλβανία.

13.  Ένωση Χειμαρριωτών: Για ποιό λόγο δολοφονήθηκε ο Αριστοτέλης Γκούμας.

14.  Συναγερμός σε ΗΠΑ - ΕΕ από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού.

15.  Απέλυσαν Ανώτατη δικαστικό στην Αλβανία, επειδή δήλωσε Ελληνίδα!

16.  Το ΥΠΕΞ σιωπά! Απογραφή πληθυσμού made in Albania: Δηλώνεις Έλληνας; Δεν καταγράφεται η εθνικότητα!

17.  Wikileaks: Οι φόβοι των ΗΠΑ για τους Βορειοηπειρώτες!     

Εισήγηση του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Στρατηγική Βόρειος Ήπειρος".

19.  Από το Μαυροβούνιο στη Βόρεια Ήπειρο.

20.  ΟΙ "ΧΑΜΕΝΟΙ" ΒΛΑΧΟΙ ΤΗΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΠΑΝΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥΣ!

21. «ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΣΥΝΟΡΑ»: ΣΠΑΝΙΟ ντοκιμαντέρ για την ιστορία της Βορείου Ηπείρου (Βίντεο).

22. Η Εθνική Ελληνική μεινότητα στην Αλβανία .   

1. Βόρειος Ήπειρος (Εμβατήριο)

http://youtu.be/s1wci6uolJ0

http://www.youtube.com/watch?v=s1wci6uolJ0&feature=player_detailpage#t=0s

Βόρειος Ήπειρος (Έχω μια αδελφή...)

Έχω μια αδερφή,

κουκλίτσα αληθινή,

την λένε Βόρειο Ήπειρο,

την αγαπώ πολύ.

Κουκλίτσα αληθινή,

της κλέψαν την φωνή,

την πήρανε αιχμάλωτη

οι άτιμοι οι εχθροί (ή οι Αλβανοί).

Στο βάθος μακρυά,

προβάλει η Κορυτσά,

τη βλέπω και ραγίζεται η δόλια μου η καρδιά.

Και τώρα που μπορώ το όπλο να κρατώ

και ανήκω εις τον ένδοξο ελληνικό στρατό,

θα τρέξω μιαν αυγή,

χωρίς διαταγή,

για να αγγαλιάσω δυνατά την όμορφη αδερφή.

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=10&t=176883&start=20

2. Η ονομασία Βόρειος Ήπειρος

Ο όρος  «Βόρειος Ήπειρος» είναι μεταγενέστερος. Επιβλήθηκε βίαια και αυθαίρετα το 1913, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία, Ιταλία και Αυστροουγγαρία) διέπραξαν το μεγάλο έγκλημα του διαμελισμού της Ηπείρου και της αποσπάσεως απ’ αυτήν της Βορείου Ηπείρου.

Μέχρι τότε και πριν χιλιάδες χρόνια, η Ήπειρος  ήταν ενιαία, μία και αδιαίρετη, που άρχιζε από τον Αμβρακικό Κόλπο (Πρέβεζα) και τελείωνε στον Γενούσο (Σκούμπι) ποταμό, παράλληλα της Εγνατίας οδού, με πρωτεύουσα την Νικόπολη, αρχαία πόλη κοντά στην σημερινή Πρέβεζα. Πέρα από το Γενούσο ήταν κυρίως τα Ιλλυρικά φύλα, χωρίς να λείπει και στην περιοχή αυτή ο Ελληνισμός, με Ελληνικές πόλεις, κυρίως στα παράλια της Αδριατικής και με πρωτεύουσα την Επίδαμνο, δηλαδή το σημερινό Δυρράχιο. Στην ενιαία Ήπειρο γεννήθηκε ο Ελληνικός πολιτισμός και σ΄ αυτήν ανδρώθηκε η Ελλάς. Αυτής της ενιαίας και αδιαιρέτου Ηπείρου αποτελούσε, ανέκαθεν, αναπόσπαστο τμήμα η καλουμένη, σήμερα, Βόρειος Ήπειρος. 

         Όπως, λοιπόν, σ΄ όλη την Ήπειρο, έτσι και στην περιοχή αυτή της Βορείου Ηπείρου, από αρχαιοτάτων χρόνων και πολύ προ Χριστού, υπήρχε ακραιφνής Ελληνισμός. Πόλεις αρχαίες και ονομαστές άκμαζαν εκεί και οι εκδηλώσεις των κατοίκων, θρησκευτικές, οικογενειακές, εθνικές κ.λ.π., δεν διέφεραν καθόλου από τις εκδηλώσεις των υπολοίπων Ελλήνων. Το αποδεικνύουν, άλλωστε, τα πολυάριθμα αρχαία μνημεία, και το επιβεβαιώνουν με θαυμασμό πολλοί ξένοι και σπουδαίοι επιστήμονες, αρχαιολόγοι, θρησκειολόγοι, γλωσσολόγοι, ιστορικοί, καθώς και αρχαίοι ιστορικοί, γεωγράφοι και φιλόσοφοι (Προκόπιος 6ος π.Χ., Σκύλαξ 6ος π.Χ., Εκαταίος 6ος π.Χ., Θουκυδίδης 5ος π.Χ., Αριστοτέλης 4ος π.Χ., Διονύσιος περιηγητής 1ος π.Χ., Στράβων 1ος π.Χ. αιώνας).         

Αναφορά στη Βόρειο Ήπειρο σημαίνει συνεπώς λόγος για έναν αρχέγονα, ελληνοκατοικημένο χώρο της άλλοτε ενιαίας Ηπείρου, ο οποίος, ναι μεν ελευθερώθηκε επανειλημμένα από ξένους ζυγούς, «δωρήθηκε» όμως από τις Μεγάλες Δυνάμεις στο ιδρυθέν από αυτές αλβανικό κράτος το 1913. Οι Βορειοηπειρώτες αντέδρασαν στην ενσωμάτωσή τους στο αλβανικό κράτος με νικηφόρο κατά των Αλβανών πόλεμο. Κέρδισαν την Αυτονομία τους με το συνυπογραφέν από την αλβανική κυβέρνηση Πρωτόκολλο της Κερκύρας το 1914. Δυστυχώς όμως αυτό το δικαίωμα μετά τη λήξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου και ιδιαίτερα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή καταπατήθηκε και έκτοτε δεν εφαρμόζεται.         

Μετά τη λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η ελληνική κυβέρνηση έθεσε επίσημα το ζήτημα της Ένωσης της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Το θέμα παραπέμφθηκε στους Υπουργούς Εξωτερικών των τεσσάρων νικητριών Μεγάλων Δυνάμεων και καταγράφηκε (στις 03.08.1946) στην προς συζήτηση ημερήσια διάταξη. Σύμφωνα με τη σύσκεψη του Συμβουλίου των τεσσάρων υπουργών στη Νέα Υόρκη (από 04.11.46 έως 12.12.46) η απόφαση για το Βορειοηπειρωτικό παρέμεινε εκκρεμής για να εξετασθεί μετά τη λύση του Αυστριακού και του Γερμανικού ζητήματος. Το Αυστριακό λύθηκε το 1955 και το Γερμανικό το 1990. Απομένει στο ελληνικό κράτος να επανέλθει.

 http://www.sfeva.gr/D2A51BBC.el.aspx

  

3. Αυτόνομος Βόρειος Ήπειρος

 Ο Αυτονομιακός Αγών στη Βόρειο Ηπειρο (1914)

 Η δημιουργία του Αλβανικού κράτους το 1912 δεν ήταν αποτέλεσμα αγώνων ενός λαού που ζητούσε την απελευθέρωση του και την ανεξαρτησία του από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά επινόηση της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας οι οποίες ενεργούσαν η κάθε μία για ίδιο συμφέρον.

Το εθνικό συναίσθημα ήταν άγνωστο στους Αλβανούς μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα . Οι πιστοί στο Ισλάμ Αλβανοί του Βορρά ένιωθαν Τούρκοι, ενώ οι Ορθόδοξοι του Νότου, όπου υπήρχαν συμπαγείς Ελληνικοί πληθυσμοί καθώς επίσης και αρκετοί μουσουλμάνοι, Ελληνες κάτοικοι της Ηπείρου. Ετσι, με την έναρξη του Α' Βαλκανικού πολέμου τον Οκτώβριο του 1912, ενώ όλα τα Βαλκανικά κράτη: Ελλάδα, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βουλγαρία συμμάχησαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Αλβανοί με απόφαση των αρχηγών των εθνικιστικών τους ομάδων πήραν μέρος στον πόλεμο, στο πλευρό των Τούρκων. Βλέποντας οι Αλβανοί την ατυχή γι' αυτούς έκβαση του πολέμου και διαπιστώνοντας, μετά από επίσκεψη του Ισμαήλ Κεμάλ Βλιώρα στη Βιέννη, ότι πιθανή ίδρυση Αλβανικού κράτους δεν ήταν αντίθετη με την πολιτική θέληση της Αυστροουγγαρίας,  προχώρησαν στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας. Το γεγονός αυτό έγινε στις 28 Νοεμβρίου 1912 στον Αυλώνα και ήταν απόφαση εθνοσυνέλευσης,  που συγκλήθηκε εκεί από τον Ισμαήλ Κεμάλ Βλιώρα αμέσως μετά την αποβίβαση του από Αυστριακό αντιτορπιλικό,  που τον μετέφερε στον Αυλώνα, από την Τεργέστη της Ιταλίας. Στη συνέχεια οι Αλβανοί ζήτησαν από τις Μεγάλες Δυνάμεις και την Τουρκία τη διεθνή αναγνώριση του κράτους τους και η οποία τελικά επετεύχθη στις 7 Δεκεμβρίου 1912 από την Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου.

 Την ίδια στιγμή ο ελληνικός στρατός με τη νικηφόρα προέλαση του ελευθέρωνε τους Αγ. Σαράντα, την Κορυτσά, τα Ιωάννινα, το Αργυρόκαστρο , την Κλεισούρα, το Τεπελένι. Η Χειμάρρα είχε ελευθερωθεί νωρίτερα   από εθελοντές με αρχηγό τον Χειμαρριώτη μακεδονομάχο Σπύρο Σπυρομήλιο. Ο πληθυσμός των περιοχών αυτών με απερίγραπτο εθνουσιασμό εκδήλωνε τα ακραιφνή Ελληνικά του αισθήματα προς τον ελευθερωτή Ελληνικό στρατό, και συνέτασσε ψηφίσματα και υπομνήματα μετά από πάνδημα συλλαλητήρια πίστης και αφοσίωσης προς τον Διάδοχο.Το περιεχόμενο των ψηφισμάτων και των υπομνημάτων  αυτών αποτελεί αδιάψευστο ιστορικό ντοκουμέντο της Ελληνι­κότητας της Βορείου Ηπείρου ιδιαίτερα περιοχών, που δεν αναγνωρίζονται από τους Αλβανούς ότι κατοικούνται από Βορειοηπειρώτες.

Καταπληκτικό είναι το γεγονός ότι οι Μουσουλμάνοι της περιοχής δεν διαφοροποιούνται στα αισθήματα προς την Ελλάδα από τους Χριστιανούς. Και αυτό, γιατί στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν Ελληνες στην καταγωγή, εξισλαμισθέντες κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.Μικρά παιδιά, γυναίκες και άνδρες μέχρι τα κατάλευκα γηρατειά, εκδήλωναν την Ελληνικότητα τους με τρόπο, που δεν αφήνει ασυγκίνητο και τον πιο ψύχραιμο ερευνητή.Πόθος όλων η ένωση με τη μητέρα Ελλάδα και πρόθεση τους ο αγώνας μέχρις εσχάτων για την ελευθερία.

Δυστυχώς, με τη λήξη του Α' Βαλκανικού πολέμου  και με την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης του Λονδίνου στις 17 Μαΐου 1913, συναρτήθηκε η  τύχη της Βορείου Ηπείρου με αυτή των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου - σύμφωνα με το άρθρο 5 της Συνθήκης-. Τα νησιά του Αιγαίου θα δίνονταν στην Ελλάδα μόνο εάν η χώρα μας θα " εδέχετο άνευ αντιρρήσεων, όπως η Βόρειος Ηπειρος περιληφθή εντός των Αλβανικών συνόρων".

Πληροφορούμενοι οι Βορειοηπειρώτες του Αργυροκάστρου, της Πρεμετής, του Τεπελενίου, του Δελβίνου και της Χειμμάρας ότι σχεδιάζεται από τις Μεγάλες Δυνάμεις η προσάρτηση τους στο Αλβανικό κράτος, διοργάνωσαν στις 5 Ιουνίου μεγάλο συλλαλητήριο στο Αργυρόκαστρο και στις 17 Ιουνίου συνέταξαν πληρεξούσιο σε αντιπροσώ­πους τους προκειμένου να τους εκπροσωπήσουν με παράστασή τους ενώπιον της Πρεσβευτικής Συνδιάσκεψης του Λονδίνου. Με το κείμενο τους στους Πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων, οι πληρεξούσιοι των Βορειοη­πειρωτών ζήτησαν την αποστολή "Ειδικής Επιτροπής" στη Βόρειο Ηπειρο για να εξακριβώσει τον εθνολογικό χαρακτήρα του τόπου και τη θέληση των κατοίκων και αυτόχρονα αποκάλυψαν, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την απόφασή τους να πολεμήσουν για την ελευθε­ρία τους.

Εμενε όμως εκκρεμές το θέμα του καθορισμού των Ελληνο-Αλβανικών συνόρων, που  ανατέθηκε σε Διεθνή Επιτροπή αποτελούμενη από εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων. Αμέσως μετά το διορισμό της Διεθνούς Επιτροπής για τον καθορισμό του εθνολογικού χαρακτήρα της Βορείου Ηπείρου, οι Ελληνες της Κορυτσάς, απέστειλαν υπόμνημα προς τη Διεθνή Επιτροπή τονίζοντας την Ελληνικότη­τα της περιοχής και καταλήγοντας: "εν εκ των δύο λοιπόν υπολείπεται ημίν, ή ένωσις μετά της μητρός Ελλάδος, συμφώνως τη καταγωγή, τη ιστορία, ταις παραδόσεσι και τοις εθίμοις ημών, ή μεταβολή των πάντων είς ερείπια και τέφραν". Η Διεθνής Επιτροπή "χρησιμοποίησε ως μοναδικό κριτήριο για τον χαρακτηρισμό των κατοίκων ως Ελλήνων, την Ελληνική μονογλωσσία και κατάταξε στους Αλβανούς τους χρήστες του Αλβανικού γλωσσικού ιδιώματος ακόμη και μέσα στην οικογένεια".Μόνο οι αντιπρόσωποι της Γαλλίας και της Αγγλίας δεν αρκούνταν στην εξέταση της γλώσσας ως μοναδικού κριτηρίου, αλλά υποστήριζαν ότι έπρεπε να λάβουν υπόψη τους την εκπαιδευτική και θρησκευτική άποψη των κατοίκων καθώς επίσης και το φρόνημα τους.

Στο μεταξύ η Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου της 26ης Αυγούστου 1913 αποφάσισε να δοθεί στην Αλβανία παραλιακή λωρίδα μέχρι Φτελιάς, η νήσος Σάσων καθώς και η επαρχία (πρώην Καζάς) Κορυτσάς. Μάταια η Ελληνική κυβέρνηση στις 13 Οκτωβρίου διαμαρτυρήθηκε τόσο για την παραπάνω εδαφική ρύθμιση όσο και για τη λήψη ως μοναδικού κριτηρίου της εθνικότητας, το γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων στο χώρο της οικογενείας. Οι προτάσεις της Διεθνούς Επιτροπής υιοθετήθηκαν από τις Μεγάλες Δυνάμεις στη Φλωρεντία στις 17 Δεκεμ­βρίου 1913, όπου υπογράφηκε πρωτόκολλο με το οποίο επιδικάστηκε στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος η πε­ριοχή της Βορείου Ηπείρου.

Από τη στιγμή, που η Ελληνική Κυβέρνηση "κατ' ανάγκην" αποδέχθηκε τον εκβιασμό των Μεγάλων Δυνάμεων και δεσμεύθηκε με την υπογραφή της, θα ήταν αντίθετη σε κάθε μορφή αντίστασης ή διεξαγωγής αυτονομιακού αγώνα στα εδάφη, που είχαν επιδικασθεί στην Αλβανία. Στο μεταξύ οι Βορειοηπειρώτες, που πληροφορούνταν τα τεκταινόμενα σε βάρος τους, οργανώνονταν με τη σύσταση Επιτροπών Εθνικής Αμύνης και Επιμελητειών. Κύριος στόχος των ανωτέρω επιτροπών ήταν η στρατολόγηση εθελοντών και η ένταξη τους σε ιερούς λόχους καθώς και η εξεύρεση οικονομικών πόρων για τη διεξαγωγή ένοπλου αγώνα. Ηδη οι Χειμαρριώτες διαμαρτυρήθηκαν και γνωστοποίησαν ταυτόχρονα με την τελευταία πρόταση της επιστολής τους προς τους υπουργούς των εξωτερικών των Μεγάλων Δυνάμεων στις 24 Νοεμβρίου 1913, την αμετάκλητη απόφασή τους να αγωνισθούν για την ελευθερία, που με τόσους αγώνες είχαν κερδίσει: "θα φονευθώμεν πάντες, αλλ' η Χειμάρρα ενωθείσα μετά της Ελλάδος δεν θα λεχθή ότι υπεδουλώθη εις Αλβανούς". Στις αρχές Δεκεμβρίου του 1913 οι Ελληνες φοιτητές έκαμαν έκκληση προς τους συναδέλφους τους της Ευρώπης και της Αμερικής να διακηρύξουν "εν ονόματι της διεθνούς φοιτητικής αδελφότητας τα προς το δίκαιον και την ελευθερίαν των άλλων καθήκοντα των λαών των". Διετράνωσαν δε, στην έκκλησή τους, την απόφασή τους να υπερασπισθούν "βήμα προς βήμα το έδαφος, όπερ δια ποταμού αιμάτων επί έτος όλον μαχόμενοι ανεκτήσαμεν, και νά μη επιτρέψωμεν την βεβήλωσιν αυτού και την αυθαίρετον αρπαγήν του".

Οι απόγονοι των ιερολοχιτών του Δραγατσανίου δεν σταμάτησαν εδώ. Σχημάτισαν φάλαγγα, που πήγε στην Ηπειρο, για να υπερασπισθούν με το αίμα τους το Δίκαιο και την Ελευθερία. Προτού αναχωρήσουν από την Αθήνα εξέδωσαν μνημειώδη προκήρυξη που κατέληγε ως εξής: "Λαός ελευθερω­θείς δια του ξίφους δεν δουλούται δια του καλάμου".

Στις 10 Ιανουαρίου 1914 ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος με την ιδιότητα του προέδρου της Επίτροπής Εθνικής Αμύνης Αργυροκάστρου, Τεπελενίου συγκάλεσε Πανηπειρωτικό Συνέδριο στο Αργυρόκα­στρο, για τις 30 Ιανουαρίου.

Εξέτασε όλες τις δυνατότητες για ειρηνική λύση του προβλήματος. Μη έχοντας όμως δυνατότητα για πολιτική λύση ένεκα του γεγονότος ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα ήταν υποχρεωμένη να δεχθεί τις θέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων για την τύχη των νησιών του Αιγαίου, αποφάσισε στη Β'συνεδρία της τη σύσταση αρμοδίου οργάνου, που θα αναλάμβανε ένοπλο αγώνα με σκοπό την Ανεξαρτησία.Προς τούτο συγκρότησε "Οργανωτική Επιτροπή", που μέχρι να συμπληρωθεί θα αποτελούνταν από τους μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα και Κορυτσάς Γερμανό. Στο εξής αποφά­σεις για τον Αγώνα θα έπαιρνε μόνο η "Οργανωτική Επιτροπή". Στην Ε" συνεδρία της η Πανηπειρωτική Συνέλευση αποφάσισε να ανακηρύξει την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.  Η "Οργανωτική Επιτροπή", ως το όργανο λήψεως αποφάσεως για τη διεξαγωγή του Αγώνα, στις 10 Φεβρουαρίου 1914 ανακήρυξε τη Βόρειο Ηπειρο, "Αυτόνομη Πολιτεία".  Ο δε Γεώργιος Χρηστάκη Ζωγράφος φθάνοντας στο Αργυρόκαστρο στις 15 Φεβρουα­ρίου   σχημάτισε υπό την προεδρία του προσωρινή κυβέρνηση με πρώτα μέλη, τα μέλη της "Οργανωτικής Επιτροπής" . Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε προς τον Ηπειρωτικό λαό η πρώτη προκήρυξη  της Προσωρινής Κυβερνήσεως. Στις 17 Φεβρουαρίου ανακηρύχθηκε επίσημα και μάλισα με πανηγυρικό χαρακτήρα για την τόνωση του ηθικού του λαού, η Ανεξαρτησία της Βορείου Ηπείρου.

Η Ελληνική κυβέρνηση είχε δώσει διαταγές προς τις αρχές της Βορείου Ηπείρου, για την παρεμπόδιση των εκδηλώσεων. Παρ'όλα αυτά ο πληθυσμός της πόλεως και της ευρύτερης περιοχής Αργυροκάστρου συγκεντρώθη­κε στις όχθες του Δρίνου ποταμού από τις πρωινές ώρες πάνοπλος. Οι αστυνομικές αρχές βρέθηκαν σε αδυναμία να παρέμβουν καθώς επίσης και ο στρατός για να αποφευχθεί αιματοκύλισμα. Στις 3 μ.μ. άρχισε ο αγιασμός. Παρόντες ήταν επτά χιλιάδες ένοπλοι.Ρίγη συγκίνησης διαπέρασαν τους παρευρισκομένους όταν σε στιγμές κατάνυξης υψώθηκε η σημαία της "Αυτο­νόμου" και υποστάλθηκε η Γαλανόλευκη. Ο μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος την άγια εκείνη ώρα προχώρησε λίγα βήματα και ατενίζοντας την Ελληνική σημαία, με παλόμενη από λυγμούς φωνή την αποχαιρέτη­σε εκ μέρους του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. "Χάριν της υπέρτατης Εθνικής ανάγκης κατεβιβάσθης, ω θείον όνειρον, ημών τε και των πατέρων μας γαλανόλευκη μας, εθνική μας Σημαία. Αλλά αντί Σου δεν ανυψώνομεν ξένην αλλά την θυγατέρα σου, Ηπειρωτικήν προωρισμένην να κατησχίση κατά της αλβανικής ημισελήνου!"

Μετά την τελετή το πλήθος κατευθύνθηκε στο Αργυρόκαστρο όπου και ύψωσε στο διοικητήριο τη σημαία της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου.

Η Χειμάρρα στο μεταξύ είχε ανακηρύξει την Αυτονομία από τις 10 Φεβρουαρίου,   ημέρα κατά την οποία ανακηρύχθηκε η Βόρειος Ηπειρος σε "Αυτόνομη Πολιτεία" από την "Οργανωτική Επιτροπή". Η ανακήρυξη της Αυτονομίας στους Αγ. Σαράντα και το Δέλβινο έγινε στις 16 Φεβρουαρίου. Στο Λεσκοβίκι στις 20 και στην Πρεμετή στις 23 Φεβρουαρίου.

Κοινό στοιχείο σε όλες τις περιοχές της Βορείου Ηπείρου ήταν η θέληση και η αποφασιστικότητα των κατοίκων να πολεμήσουν για τη σωτηρία της Βορείου Ηπείρου έστω και μόνοι. Ο τιτάνιος αγώνας των Βορειοηπειρωτών στέφθηκε με επιτυχία στα πεδία των μαχών παρά τα προβλήματα που δημιούργησε η Ελληνική κυβέρνηση.   Οι Μεγάλες Δυνάμεις ζήτησαν την έναρξη διαπραγματεύσεων με τους Βορειοηπειρώτες. Η προσωρινή κυβέρνηση της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου ήρθε σε συνενόηοη με τη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου, στην οποία είχε ανατεθεί ο έλεγχος της πολιτικής διοικήσεως και των οικονομικών του Αλβανικού κράτους.  "Σκοπός της προσωρινής κυβερνήσεως ήταν να επιτύχη χάριν των Βορειοηπειρωτών προνόμια, ισοδυναμούντα προς αυτονομίαν ".

Οι διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν κατέληξαν στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας στις 17 Μαΐου 1914.

Με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας αναγνωρίσθηκε ο Ελληνικός χαρακτήρας της Βορείου Ηπείρου και εδόθη­σαν στους κατοίκους των επαρχιών Αργυροκάστρου και Κορυτσάς "εκτεταμένα προνόμια διοικητικά, εκκλησιαστικά, σχολικά και γλωσσικά ισοδυναμούντα προς πραγματικήν αυτονομίαν".

Το Πανηπειρωτικό Συνέδριο, που συνήλθε στο Δέλβινο στις 23 Ιουνίου 1914, ενέκρινε το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας καθώς επίσης οι Μεγάλες Δυνάμεις  και η Αλβανία ,  που το δέχθηκε και το προσυπέγραψε άνευ όρων στις 12 Ιουνίου 1914.

Η Ελλάδα είχε κατακτήσει τον πρώτο επίσημο  διεθνή τίτλο επί της Βορείου Ηπείρου.

Η εκατέρωθεν όμως δυσπιστία των αντιμαχομένων, οδήγησε σε νέες συγκρούσεις, οι οποίες αποτελούν τη Β' φάση του Αυτονομιακού Αγώνα. Οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αυτόνομης Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου, όχι μόνο απώθησαν τους επιτιθέμενους Αλβανούς αλλά προχώρησαν και πέραν της οροθετικής γραμμής Τεπελενίου  - Κλεισούρας κλπ., μέχρι του Βερατίου. Στο μεταξύ στην Αλβανία η πολιτική κατάσταση χειροτέρευε επικίνδυνα. Παντού επικρατούσε αβεβαιότητα και αναρχία.Γι αυτό στις 14 Οκτωβρίου 1914 οι Μεγάλες Δυνάμεις με τη συγκατάθεση της Ιταλίας ζήτησαν από την Ελλάδα να ανακαταλάβει στρατιωτικά τη Βόρειο Ηπειρο, προκειμένου να επιβάλλει την τάξη και την ασφάλεια στο αναρχοκρατούμενο κράτος της Αλβανίας.

Κατά τον Ελευθέριο Βενιζέλο η πρόσκληση αποτελούσε "την επισημοτέραν διεθνή αναγνώρισιν του ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος το οποίον έχει και δικαιούται να έχη η Ελλάς δια τους ομοεθνείς πληθυσμούς της περιφερείας ταύτης". Με την ανακατάληψη της Βορείου Ηπείρου από τον Ελληνικό στρατό έληξε η Α' φάση του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, του Αγώνα της Ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου.

Αφού έγινε η παράδοση της Χώρας στον Ελληνικό στρατό μέσα σε γιορταστική ατμόσφαιρα, η κυβέρνηση της Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου παραιτήθηκε, εκδίδοντας την τελευταία εμπνευσμένη εγκύκλιό της. Ο Βορειοηπειρωτικός Αγώνας είχε δικαιωθεί. Τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου αποτελούσαν αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού κράτους. Οι Βορειοηπειρώτες εκπροσωπήθηκαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με δέκα έξι βουλευτές. Ομως ο πολιτικός διχασμός, η μικροκομματική πολιτική, οι σκοπιμότητες και η έλλειψη εθνικής ομοψυχίας στην Ελλάδα, ήρθαν αρωγοί στις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, που είχαν χαράξει διαφορετικά τη μοίρα του τόπου.

 Η ιστορική εξέλιξη επιφύλαξε έκτοτε ποικίλα στάδια στο Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, χωρίς όμως να οδηγήσει ακόμη στη δίκαιη λύση του.Οι νέες πολιτικές ανακατατάξεις στη Βαλκανική πρέπει να οδηγήσουν ανεπιφύλακτα σε ένα νέο καθεστώς και για τη Βόρειο Ηπειρο, σε μια νέα Αυτονομία μέσα στα πλαίσια της γείτονος, ενέργεια την οποία το αλβανικό κράτος όχι μονάχα πρέπει να σεβαστεί και υιοθετήσει – κάτι που δεν έκανε στο παρελθόν – αλλά και να υποστηρίξει. Εχει βαρύνουσα σημασία η άποψη του Γεν. Γραμματέα του UNPO (UNREPRESENTED NATIONS AND PEOPLES ORGANIZATION) στις 18/4/94 στη Χάγη ότι, «εάν μια μειονότητα αγωνισθεί αποφασιστικά και δημιουργήσει ακόμα και ταραχές, τότε γίνεται γνωστή και μπορεί να αγωνίζεται για τα δίκαιά της με πιθανότητα επιτυχίας. Εάν μείνει σε μια ειρηνική συμπεριφορά μόνο, τότε θα εξαφανιστεί, με τις μεθοδεύσεις καταπίεσης, εθνικής εκκαθάρισης με αμφίδρομες μεταφορές πληθυσμών και με άλλες μεθόδους του κυρίαρχου κράτους».Υποστήριξη όμως  που πρέπει να έχει το δίκαιο αίτημα της Αυτονομίας και από την Ελληνική πλευρά, κάτι το οποίο δεν βλέπουμε με σαφήνεια στις δηλώσεις – ούτε λόγος για  πράξεις - των πολιτικών.

Και επειδή το εθνικό αυτό θέμα είναι και πολιτικό,  και του οποίου η λύση  θα πρέπει να δρομολογηθεί μέσα από τα διεθνή fora και με βάσει τις διεθνείς συνθήκες που υπαγορεύουν το μέλλον των εθνικών μειονοτήτων, καλό θα ήταν  τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα  να συμπεριλάβουν στην αντζέντα των εξωτερικών θεμάτων και το Βορειοηπειρωτικό, πριν είναι αργά.

Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός έχει  “χορτάσει” από παχιά λόγια, από “επιθέσεις φιλίας”, από συνθηματολογία «περί γέφυρας φιλίας»  της μειονότητας, από πολιτικάντικη και ξύλινη γλώσσα που δεν   διστάζει, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας να  εκμεταλλεύεται το πολύπαθο  αυτό κομμάτι του ελληνισμού, χωρίς όμως να δεσμεύεται για το πρακτέον.

του Χρύσανθου Σιχλιμοίρη (πρόεδρου ΣΦΕΒΑ ΕΕ Ιωαννίνων) - έχει δημοσιευτεί και στο www.antibaro.gr

=================================================================

ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ  ΒΟΡΕΙΟΣ  ΗΠΕΙΡΟΣ

(Αξέχαστες Ιστορικές στιγμές)

             17 Φεβρουαρίου 1914. Ιστορική μέρα για τον Βορειοηπειρωτικό αγώνα. Για άλλη μια φορά ξαναζωντανεύει ο ηρωϊσμός κι η φιλοπατρία, που πριν 90 τόσα χρόνια οι Ιερολοχίτες στο Δραγατσάνι την υπέγραψαν με το αίμα και τη θυσία τους.

             Έτσι και τώρα. Στις 4 το απόγευμα πάνω από 2000 Ιερολοχίτες, έχοντας επί κεφαλής τον Πρόεδρο και τα μέλη της Κυβερνήσεως, κήρυξαν επίσημα την αυτονομία ολόκληρης της Βορείου Ηπείρου, στο Αργυρόκαστρο.

             Στη μεγάλη τούτη ώρα ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, γεμάτος συγκίνηση μίλησε στα πλήθη : «Αδελφοί Ηπειρώτες ..., η Ήπειρος... έχοντας την ελπίδα της στο Θεό και στηριγμένη στη δύναμη των παιδιών της και στη βοήθεια όλου του Ελληνισμού, με αρχηγό τον Γεώργιο Ζωγράφο ρίχνεται στον αγώνα κι ανυψώνει, σαν σημαία της αυτονομίας, την παλιά βυζαντινή σημαία...

             Η Ήπειρος είναι αποφασισμένη να την διατηρήσει απρόσβλητη και μόνο αν θα πατήσουν στο πτώμα και του τελευταίου Ηπειρώτη, θα μπορέσουν οι εχθροί ν’ απλώσουν πάνω της βέβηλο χέρι. Ηπειρώτες ! ... Εμπρός για την πίστη και την Πατρίδα ! Ζήτω η ανεξάρτητη Ήπειρος ! ...».

             Την άλλη μέρα, στις 18 Φεβρουαρίου, η Κυβέρνηση της αυτόνομης Ηπείρου κυκλοφορεί μια προκήρυξη, με την οποία προσκαλεί όλους τους Ηπειρώτες να δώσουν το παρών στο μεγάλο αγώνα.

             «Ηπειρώτες, 

             ... Η απόφαση για την «αυτόνομη πολιτεία της Βορείου Ηπείρου» πάρθηκε, γιατί η πατρίδα μας κινδυνεύει ... Μας αποσπούν απ’ την αγκαλιά της μητέρας μας Ελλάδας. Μας αρνούνται την αυτοδιοίκηση στο αλβανικό κράτος. Μας αρνούνται ακόμα και τις εγγυήσεις, που θα μας περιφρουρούσαν τη ζωή, τη θρησκεία, την περιουσία, την εθνική μας ύπαρξη ...

             Γι’ αυτούς τους λόγους,

             Κ η ρ ύ σ σ ε ι

            Η Βόρειος Ήπειρος την ανεξαρτησία της και προσκαλεί τους πολίτες της, με κάθε θυσία, να υπερασπίσουν την ακεραιότητα του εδάφους και τις ελευθερίες της εναντίον κάθε προσβολής.

Η προσωρινή Κυβέρνηση

Ο Πρόεδρος

Γεώργιος Χρ. Ζωγράφος

Τα μέλη

Ο Δρυϊνουπόλεως, Βασίλειος

Ο Κορυτσάς, Γερμανός

Ο Βελλάς και Κονίτσης, Σπυρίδων».

****

             Λίγες μέρες αργότερα, στις 27 Φεβρουαρίου, βγαίνει το διάταγμα της επιστρατεύσεως που καλεί στα όπλα όλους τους μάχιμους, από 18 μέχρι και 40 χρόνων.

            Ημέρα επιστράτευσης ορίστηκε η 1η Μαρτίου. Μέσα σε τρεις μέρες όλοι έπρεπε να παρουσιαστούν, όπου όριζε το διάταγμα.

****

             Η ανταπόκριση που είχε σ’ όλη τη Βόρειο Ήπειρο το απελευθερωτικό κίνημα, φαίνεται κι απ’ την προκήρυξη του προέδρου της αυτόνομης Πολιτείας της Ηπείρου, στις 21 Φεβρουαρίου 1914.

             «... Γεμάτος ευγνωμοσύνη βλέπω την αφοσίωση και την εμπιστοσύνη του Ηπειρωτικού λαού προς τους αρχηγούς της αμυνόμενης πατρίδας μας. Γεμάτος από ελπίδα και θάρρος βλέπω τον ενθουσιώδη πατριωτισμό σας πάνω στον οποίο στηρίζεται η τύχη της χώρας. Κανένα μίσος εναντίον της Αλβανίας δεν «οπλίζει το χέρι μας... Άμυνα, μέχρις εσχάτων, είναι το μόνο μέσο σωτηρίας που μας απομένει. Άμυνα, όμως, ενός ευγενικού και πολιτισμένου λαού..., που σέβεται τα δίκαια όλων των πολιτών, Χριστιανών η Μωαμεθανών...»

*****

            Φτάνει η μέρα της επιστράτευσης, 1 Μαρτίου 1914. Το Αργυρόκαστρο, όπως κι άλλες πόλεις, γεμίζουν από Ιερολοχίτες, που ολοπρόθυμα είναι αποφασισμένοι να δώσουν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας τους. Μήνες τώρα ζούσαν μ’ αυτό το όνειρο. Και, να, που ’φτασε η ώρα να ριχτούν στη μάχη.

             Ανάμεσα στους φλογερούς Ιερολοχίτες, κι οι σπουδαστές του Διδασκαλείου της Ζωσιμαίας Σχολής των Ιωαννίνων.

             Την άλλη μέρα, στις 2 Μαρτίου το πρωϊ, στη Μητρόπολη Αργυροκάστρου τελέστηκε κατανυκτική Θεία Λειτουργία. Και μετά, ένας νεαρός Ιερολοχίτης, σπουδαστής του Διδασκαλείου προσφώνησε τον Πρόεδρο Γ. Ζωγράφο :

             «Εξοχώτατε,

             Όταν ακούσαμε την πρόσκλησή Σας, χωρίς κανένα δισταγμό εγκαταλείψαμε τα σχολικά θρανία, με την απόφαση, Ηπειρώτες κι εμείς, να τρέξουμε στη φωνή της σφαγιαζομένης Ηπείρου. Αυτής της πατρίδας, που συνεχίζει τους εθνικούς άθλους των ηρωϊκών Σουλιωτών κι είναι αποφασισμένη να ταφεί κάτω απ’ τα ερείπιά της παρά να παραδοθεί σε δολοφόνους σφαγιαστές. Το δίκιο κι η ιερότητα του αγώνα μας αλλά κι η έμπρακτη αλληλεγγύη των συμπατριωτών μας, όπου κι αν βρίσκονται, θα πρέπει σ’ όλους μας να δυναμώνει την πεποίθηση, ότι ο ευγενέστατος αυτός αγώνας μας, στο τέλος θα ευοδωθεί...».

*****

             Χαρακτηριστικός είναι κι ο διάλογος ανάμεσα σ’ ένα Ηπειρώτη Ιερολοχίτη της Δερβιτσάνης που είχε τότε ορισθεί σαν ένα από τα στρατολογικά κέντρα και στον Άγγλο απεσταλμένο, μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου. Το αντιγράψαμε απ’ την Εφημερίδα «Πυρσός Βορείου Ηπείρου», Φεβρουάριος 1980.

             -Πόσα φυσίγγια έχεις ; ρωτάει ο Άγγλος.

             -Αυτά που ’χω στις θήκες μου, του απαντάει ο Ιερολοχίτης.

             -Πόσα είναι ;

             -Εξήντα.

             -Αυτά μόνο έχεις ;

             -Έχω και σαράντα στο κατάλυμά μου.

             -Δηλαδή, εκατό. Άλλα δεν έχεις ;

             -Όχι, αποκρίνεται ο Δερβιτσιώτης.

             -Με εκατό φυσίγγια θα πολεμήσεις ; Γίνεται πόλεμος με εκατό φυσίγγια ; Κι άμα σωθούν αυτά, τι θα κάνεις ;

             -Και την Κυβέρνηση γιατί τη σχηματίσαμε, μυλόρδε, παρά για να φροντίσει, τι θα κάνουμε, όταν σωθούν τα 100 φυσίγγια. Και τα χρήματα που δίνουν οι Ηπειρώτες, γιατί άλλο παρά για φυσίγγια τα δίνουν...

             -Έχετε, λοιπόν, χρήματα ;

             -Στέλνουν οι Ηπειρώτες κάθε μέρα.

             -Έχουν στείλει πολλά ;

             -Ως δύο-τρία εκατομμύρια για πρώτη δόση. Και στέλνουν καθημερινά και δέκα έξι σωστά χρόνια μπορούμε να κρατήσουμε πόλεμο με στρατό 50.000 στο πόδι , μιλόρδε.

             -Αλλά ο Βηδ (ο Αλβανός ηγεμόνας) θα σας δώσει όσα προνόμια κι εγγυήσεις θέλετε. Γιατί είσαστε τόσο αδιάλλαχτοι ;

             -Αν οι Γάλλοι, μιλόρδε, σας έδιναν όλων των ειδών τα προνόμια και σας έπαιρναν την Αγγλία, τι γνώμη θα δίνατε, Άγγλοι σεις ;

             -Αυτό είναι άλλο, είπε νευρικά.

             -Είναι κάτι περισσότερο από όμοιο, μιλόρδε. Στο σπίτι του νοικοκύρη δε δίνει προνόμια ο φιλοξενούμενος αλλ’ ο νοικοκύρης, αν θέλει, δίνει, όσα του αρέσει. Κι εμείς μέσα τώρα στην Αυτόνομη Ήπειρο δεν έχουμε άλλο σκοπό παρά να τους θεωρήσουμε όλους ίσους κι ελεύθερους, να δώσουμε εγγυήσεις, και προνόμια κι ο,τι θέλουν, αλλά να ’μαστε εμείς οι νοικοκυραίοι και να μη μας δώσουν σαν να ’μαστε νοικάτορες. Αυτή είναι η ουσία, μιλόρδε, και τα τουφέκια γι’ αυτή κι όχι για καμιά άλλη δουλειά έχουν το φουσέκι.

****

             Μ’ αυτή τη δύναμη της ψυχής, με τη θερμή πίστη, ότι ο Θεός θα ευλογήσει το δίκαιο αγώνα τους και με τη συνείδηση, ότι εκτελούν

χρέος ιερό προς την πατρίδα τους, ρίχνονται στη μάχη.

             Ξέρουν, βέβαια, ότι ο εχθρός είναι και σε αριθμό και σε όπλα και σε ξένη βοήθεια, σε πολύ καλύτερη θέση απ’ αυτούς.

             Κι όμως, οι Ηπειρώτες δε λιποψυχούν. Γιατί ξέρουν κάτι άλλο, πολύ σημαντικό. Ότι, όταν κανείς αγωνίζεται για τα ιερά και τα όσια της φυλής του, εκείνο που μετράει πάνω από υλικό εξοπλισμό κι αριθμητική δύναμη, είναι της ψυχής η φλόγα κι η αντοχή.

             Γι’ αυτό και προχωρούν αποφασιστικά, γενναία. Όπως ταιριάζει στους Έλληνες κάθε εποχής , όταν η πατρίδα τους καλεί να υπερασπιστούν την τιμή και τη λευτεριά της.

Ο  ΥΜΝΟΣ  ΤΗΣ  ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ  ΗΠΕΙΡΟΥ

Πεντακόσια χρόνια σκλάβοι,

κάτω απ’ άγριο ζυγό,

ζούσαμε με μιαν ελπίδα,

η Ήπειρός μας πως θα γίνει

μιαν ημέρα Ελληνική.

******

Και μιαν αυγινή του Μάρτη,

σπάνε ξάφνου τα δεσμά

και με περισσή λαχτάρα

χαιρετάμε δακρυσμένα

την πανώρια Ελευθεριά.

******

Τη χαρήκαμε ένα χρόνο

μ’ όλη της την ομορφιά...

Τώρα φεύγουν, μας αφήνουν

σε μιαν άκρη απελπισιά...

******

Μ’ από κάτω απ’ τη σκιά της

όποιος έμαθε να ζει

ξέρει πως και να πεθάνει

πριν την αποχωρισθεί.

******

- Στάσου αντρίκεια Ηπειρώτη

και δεν είσαι μοναχός.

Τον ιερό σου τον αγώνα

παραστέκει ο Ελληνισμός !

 (Από το βιβλίο «Αξέχαστες Ελληνικές Πατρίδες» Τεύχος Β :Βόρεια Ήπειρος Εκδόσεων «Ζωής του Παιδιού» )

Σύγχρονες δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου

http://www.sfeva.gr/B0B8007F.el.aspx

  

4. Οι τρεις απελευθερώσεις της Βορείου Ηπείρου

               Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913) από τον τουρκικό ζυγό, ο Ελληνικός στρατός συνεχίζει ελευθερώνοντας μία μία και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου μέχρι έξω από τον Αυλώνα. Μερικές μάλιστα πόλεις της Βορείου Ηπείρου ανέκτησαν νωρίτερα την ελευθερία τους (π.χ. Χειμάρρα με τον Σπ. Σπυρομήλιο 5/10/1912 , Κορυτσά με τον Παν. Δαγκλή 7/12/1912).

            Στις 17 Δεκεμβρίου 1913 η Ιταλία και η Αυστροουγκαρία, δυστυχώς, εξυπηρετώντας δικά τους συμφέροντα, με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας δημιουργούν για πρώτη φορά το Αλβανικό κράτος, περιέχοντας στα όριά του προς ενίσχυση της νεοϊδρυθείσης Αλβανίας και τη Βόρειο Ήπειρο. Από τότε το βόρειο τμήμα της Ηπείρου πέρασε στην ιστορία ως «Βόρειος Ήπειρος». Μάλιστα εκβιάζουν την Ελληνική κυβέρνηση να διαλέξει μεταξύ νησιών ανατολικού Αιγαίου και Βορείου Ηπείρου

            Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό να ξεσηκωθεί προχωρώντας σε ένοπλη εξέγερση με αποκορύφωμα την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ της Βορείου Ηπείρου στις 17 Φεβρουαρίου  1914. Σχηματίσθηκε Κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο και μέλη τους ηρωικούς Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Βελλάς & Κονίτσης Σπυρίδωνα και Κορυτσάς Γερμανό. Υψώνεται η σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου και ενταγμένος ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός σε εθελοντικά αυτονομιακά σώματα & «ιερούς λόχους» ελευθερώνει τη Βόρειο Ήπειρο υποχρεώνοντας τους Αλβανούς να υπογράψουν στις 17 Μαΐου 1914 ( δηλαδή σε 3 μήνες) το Πρωτόκολλο της Κερκύρας. Σύμφωνα με αυτό αναγνωρίζονταν αυτονομία και αυτοδιοίκητο της Βορείου Ηπείρου, ελευθερία σχολείων, γλώσσας, θρησκείας, επί πλέον δε το δικαίωμα να έχουν οι Βορειοηπειρώτες δικό τους Στρατό και δική τους Χωροφυλακή. Ονομάζεται η περιοχή «Ήπειρος» περιλαμβανομένων και της Χειμάρρας, Αργυροκάστρου, Αγ. Σαράντα, Κολώνιας, Λεσκοβικίου, Πρεμετής, Κορυτσάς κ.α. και οι κάτοικοι της ονομάζονται «Ηπειρώτες» και όχι «Αλβανοί».

            Η έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και η έκρυθμη κατάσταση στην Αλβανία αναγκάζει τους Ευρωπαίους να επιτρέψουν την είσοδο του Ελληνικού στρατού για την αποκατάσταση της τάξης στη Βόρειο Ήπειρο. Έτσι στις 14 Οκτωβρίου 1914 ο Ελληνικός Στρατός ελευθερώνει για 2^η φορά τη Βόρειο Ήπειρο. Η αυτονομιακή κυβέρνηση παραδίδει ευχαρίστως την εξουσία της στον ελευθερωτή στρατό. Η ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα ακολουθήθηκε από τη συμμετοχή 16 αντιπροσώπων της στη βουλή των Ελλήνων στις Ελληνικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν 1 χρόνο αργότερα.

            Ο διχασμός όμως, και η έλλειψη ομοψυχίας στην Ελλάδα (Βενιζέλου - βασ. Κωνσταντίνου), που είχε ως συνέπεια και την Μικρασιατική καταστροφή (1922), έδωσαν την ευκαιρία στους Ευρωπαίους προστάτες των Αλβανών να αποσπάσουν και πάλι τη Βόρειο Ήπειρο από τον εθνικό κορμό.

            Στη δεκαετία του 1920 ο αλβανικός εθνικισμός απέκοψε πραξικοπηματικά την Αλβανική Εκκλησία από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Προσπάθησε μάλιστα να επιβάλει ως λειτουργική γλώσσα παντού την Αλβανική. (Κύριος εκπρόσωπος ο Αλβανός ψευδεπίσκοπος από την Αμερική Φαν Νόλι).

            Στη δεκαετία του 1930 ο βασιλιάς Ζιώγου επιτέθηκε εναντίον της Ελληνικής παιδείας. Οι Βορειοηπειρώτες προσφεύγουν στο δικαστήριο της Χάγης και δικαιώνονται (1935).

            Στις 28 Οκτωβρίου 1940 στο πλευρό των Ιταλικών μεραρχιών εισέβαλαν και δύο Αλβανικές εναντίον της Ελλάδος. Ο γενναίος, όμως, Ελληνικός στρατός προήλασε και πάλι νικηφόρα στη Βόρειο Ήπειρο και έγινε δεκτός από τους Βορειοηπειρώτες ως ελευθερωτής. Για 3η φορά ελευθερώθηκε η Βόρειος Ήπειρος.

            Η ελευθερία αυτή κράτησε μέχρι τον Απρίλιο του 1941, οπότε με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, ο Ελληνικός στρατός εγκατέλειψε και τη Βόρειο Ήπειρο.  

            Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα του Άξονα, η Ελληνική Κυβέρνηση ζήτησε στη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης των 21 Εθνών στο Παρίσι (30/08/1946) την ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα. Το ζήτημα παραπέμφθηκε - ύστερα από αντιδράσεις του Σοβιετικού Υπουργού Εξωτερικών Μολότωφ και άλλων κομμουνιστικών κρατών - στο Συμβούλιο Υπουργών των Εξωτερικών των Μεγάλων Δυνάμεων (Γαλλία, ΗΠΑ, Μεγ.Βρετανία, Ρωσία) που έγινε στη Νέα Υόρκη (4 Νοεμβρίου έως 12 Δεκεμβρίου 1946),. Το Συμβούλιο  ανέβαλε τη λήψη αποφάσεων ως προς το Βορειοηπειρωτικό για μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης με την Αυστρία και τη Γερμανία. Η συνθήκη ειρήνης με την Αυστρία υπογράφηκε στις 15 Μαΐου 1955 στην Βιέννη. Με την Γερμανία στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 στην Μόσχα.Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα εκκρεμεί και περιμένει τή λύση του.    

 http://www.sfeva.gr/76F95304.el.aspx

5. Βόρεια Ήπειρος: Το χρονικό του αυτονομιστικού αγώνα

Βόρεια Ήπειρος: Το χρονικό του αυτονομιστικού αγώνα
5 Νοεμβρίου 1912 : Ο ταγματάρχης χωροφυλακής Σπήλιος Σπυρομήλιος, με σώμα 2.000 αντρών, κυρίως Κρητών εθελοντών, αποβιβάζεται στη Χειμάρρα και ελευθερώνει από τους Τούρκους την γύρω περιοχή.

Δεκέμβριος 1912 - Μάρτιος 1913 : Ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει την μια μετά την άλλη, τις πόλεις της Βόρειας Ηπείρου, υποδεχόμενος ως ελευθερωτής από τον ντόπιο πληθυσμό.

27 Δεκεμβρίου 1912 : Η Διάσκεψη του Λονδίνου, αναγνωρίζει το ανύπαρκτο έως τότε Αλβανικό Κράτος.

Νοέμβριος 1913 : Διεθνής Επιτροπή περιοδεύει σε πόλεις και χωριά της Βόρειας Ηπείρου, προκειμένου να καθορίσει την Εθνολογική σύνθεση της περιοχής και να αποφασίσει εάν παραχωρηθεί στην Αλβανία. Οι πιέσεις και οι εκβιασμοί, κυρίως Ιταλών και Αυστριακών, προς αυτή την κατεύθυνση, καθίστανται απροκάλυπτοι.

17 Δεκεμβρίου 1913 : Υπογράφεται το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, με το οποίο η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Αλβανία. Σύσσωμος ο Ελληνισμός αντιδρά και διαμαρτύρεται για την κατάφωρη αδικία.

31 Ιανουαρίου 1914 : Οι Πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων, απαιτούν από την Ελληνική Κυβέρνηση, την άμεση αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την Βόρεια Ήπειρο, εκβιάζοντας ότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα παραχωρούνταν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα.

25 Φεβρουαρίου 1914: Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοινώνει στην Ηπειρωτική Επιτροπή το αμετάβλητο της Ευρωπαϊκής απόφασης. Παράλληλα με τις προτροπές να μην λιποψυχήσουν και να κρατήσουν τον Εθνισμό τους, τους καλεί να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων δίχως κάποια αντίσταση. Εν συνεχεία θα οριστεί η 1η Μαρτίου ως ημερομηνία έναρξης της αποχώρησης του Ελληνικού Στρατού από την Βόρεια Ήπειρο.

9 Φεβρουαρίου 1914 : Η Πανηπειρωτική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο Αργυρόκαστρο στέλνει έντονη διαμαρτυρία στις Μεγάλες Δυνάμεις και εκλέγει επιτροπή που αναλάμβάνει την ηγεσία του Αυτονομιστικού Αγώνος. Ένοπλα τμήματα με την επονομασία "Ιεροί Λόχοι" αρχίζουν να οργανώνονται στις πόλεις και τα χωριά της Βόρειας Ηπείρου. Την ίδια ημέρα ο αρχηγός των Χειμαρριωτών Σπ.Σπυρομήλιος, καταργεί τις Ελλαδικές Αρχές και κηρύσσει την αυτονομία της Χειμάρρας.

10 Φεβρουαρίου 1914 : Η Ελληνική Κυβέρνηση διατάζει τον συνταγματάρχη Δ.Δούλη να συλλάβει τον Σπ.Σπυρομήλιο, μη γνωρίζοντας ότι τόσο αυτός όσο και πλήθος άλλων αξιωματικών, έχουν προσχωρήσει στην Βορειοηπειρωτική Επανάσταση. Φυσικά ο Δ. Δούλης αρνείται να εκτελέσει την διαταγή.

16 Φεβρουαρίου 1914 : Σχηματίζεται προσωρινή Κυβέρνηση της Αυτονόμης Βόρειας Ηπείρου με πρόεδρο τον Γεώργιο Χρηστάκη - Ζωγράφο.

17 Φεβρουαρίου 1914 : Υψώνεται και επίσημα έξω από το Αργυρόκαστρο, η σημαία της Αυτονομίας, παρουσία κλήρου, λαού και 2.000 ενόπλων. Την ίδια ημέρα στην Κορυτσά ο συνταγματάρχης Κοντούλης, αφού προηγουμένως - ακολουθώντας τις υποδείξεις της Ελλαδικής Κυβερνήσεως - είχε απαγορεύσει την συγκρότηση ενόπλων τμημάτων από τους Βορειοηπειρώτες, παραδίδει αμαχητί την πόλη στους Αλβανούς. Εν συνεχεία οι Αλβανοί εξαπολύουν ένα άγριο πογκρόμ κατά των ελληνικών πληθυσμών.

18 Φεβρουαρίου 1914 : Η περιοχή Κολωνίας παραδίδεται από τον συνταγματάρχη Κοντούλη με πρωτόκολλο στους Τουρκαλβανούς, οι οποίοι υπό τα απαθή βλέμματα Ολλανδών αξιωματικών προχωρούν σε σφαγές κατά των Ελλήνων. Εν συνεχεία ακολουθούν σκληρές συγκρούσεις με τους Βορειοηπειρώτες επαναστάτες.

2 Μαρτίου 1914 : Με την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την περιοχή Χειμάρρας, 800 Τουρκαλβανοί υπό την διοίκηση Ιταλών αξιωματικών επιτίθονται στο χωριό Βούνοι. Οι Βουνιώτες αποκρούουν την επίθεση και περνούν σε αντεπίθεση, τρέποντας σε άτακτη φυγή τις Αλβανικές ορδές.

4 Μαρτίου 1914 : Πραγματοποιείται συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Βόρειας Ηπείρου με τον αντιπρόσωπο της Αλβανικής Κυβερνήσεως Ολλανδό ταγματάρχη Θόμφων. Μετά από δύο ημέρες άκαρπων συνομιλιών, οι συγκρούσεις ξαναρχίζουν.

7 Μαρτίου 1914 : Μετά από λυσσώδης μάχες κοντά στο χωριό Κόδρα, οι Βορειοηπειρώτες κυριολεκτικά διαλύουν τις Αλβανικές δυνάμεις, οι οποίες απωθούνται προς τον βορρά.

15 Μαρτίου 1914 : Οι αριθμητικά υπέρτερες δυνάμεις των Αλβανών, υπό την διοίκηση Ολλανδών και Ιταλών Αξιωματικών, δέχονται θυελλώδη επίθεση του Βορειοηπειρωτικού Στρατού στην περιοχή της Κλεισούρας που είχαν καταλάβει. Οι Αλβανοί αναγκάζονται να υποχωρήσουν.

20 Μαρτίου 1914 : Οι Έλληνες της Κορυτσάς, έχοντας υποστεί ένα μήνα άγριων διώξεων, επαναστατούν και καταφέρνουν να απελευθερώσουν την πόλη.

24 Μαρτίου 1914 : Λόγω της καθυστέρησης ενισχύσεως των Ελλήνων της Κορυτσάς, μεγάλες Αλβανικές δυνάμεις ανακαταλαμβάνουν την Κορυτσά. 2.500 ένοπλοι Βορειοηπειρώτες διαφεύγουν και ενώνονται με τον υπόλοιπο Αυτονομιστικό Στρατό. Θα ξαναδούν την πολύπαθη πόλη τους, τρεις μήνες αργότερα, όταν ο Στρατός της Βόρειας Ηπείρου θα μπει ελευθερωτής στην Κορυτσά.

9 Απριλίου 1914 : Επίθεση 1.500 Αλβανών στο χωριό της Χειμάρρας Πυλιούρι, αποκρούεται με επιτυχία. Οι Αλβανοί υποχωρούν αφήνοντας πολλούς νεκρούς και αιχμαλώτους.

12 Απριλίου 1914 : Οι Αλβανοί επιτίθεται στο χωριό Παλιάσα της Χειμάρρας. Αποκρούονται και υποχωρούν άτακτα προς τον αυχένα της Λογαράς. Εκεί πέφτουν σε ενέδρα αποσπάσματος Κρητών εθελοντών, το οποίο τους αποδεκατίζει. Όσοι επέζησαν συνελήφθησαν αιχμάλωτοι.

18 Απριλίου 1914 : Μετά από υπόδειξη Ιταλών και Ολλανδών Αξιωματικών, Αλβανικές δυνάμεις επιτίθονται και καταλαμβάνουν το στρατηγικής σημασίας φρούριο του Μπούσι, αποκόπτοντας έτσι την επικοινωνία της Χειμάρρας με τους Αγίους Σαράντα. Δύο μήνες αργότερα, ο Αυτονομιστικός Στρατός της Β. Ηπείρου θα ανακαταλάβει το φρούριο, αποκαθιστώντας την επικοινωνία Χειμάρρας - Αγίων Σαράντα. Σκληρές μάχες λαμβάνουν χώρα και Β.Δ. του Αργυροκάστρου, κοντά στο μοναστήρι του Τσέπου. Η νικηφόρα έκβαση των μαχών θα κρίνει κατά μεγάλο βαθμό την τύχη του Αγώνα. Οι Αλβανοί θα καταδιωχθούν σε μεγάλο βαθμό προς το βορρά.

25 Απριλίου 1914: Οι Βορειοηπειρωτικές δυνάμεις της περιοχής Κολώνιας, ενισχυμένες από δύο μεγάλα σώματα Κρητών εθελοντών και ένα Αιτωλοακαρνάνων, μετά από τριήμερο συνεχή αγώνα, εκδιώκουν τις Αλβανικές δυνάμεις από ολόκληρη την επαρχία. Οι Αλβανοί αφήσουν πίσω πάνω από 500 νεκρούς, με τον αρχηγό τους Wani Bey Starjia. Την ίδια ημέρα, αφού η Αλβανική Κυβέρνηση δέχθηκε όλους τους όρους των Βορειοηπειρωτών, ορίζεται πενθήμερη ανακωχή, προκειμένου να ξεκινήσουν στην Κέρκυρα διαπραγματεύσεις.

26 Απριλίου 1914 : Ξεκινούν στην Κέρκυρα οι διαπραγματεύσεις οι οποίες θα καταλήξουν στο πρωτόκολλο της Κέρκυρας.

5 Μαΐου 1914 : Υπογράφεται το πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Με βάση αυτό αναγνωρίζεται από τις Μ.Δυνάμεις, την Αλβανία και την Ελλάδα, η Αυτονομία της Β. Ηπείρου, ο Ελληνικός της χαρακτήρας και κατοχυρώνεται πλήρως η θρησκευτική, γλωσσική και εκπαιδευτική ελευθερία του πληθυσμού της.

Αύγουστος 1914 : Ενώ ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει, οι Δυνάμεις της Αντάντ δίνουν εντολή στα Ελληνικά Στρατεύματα να προελάσουν στην Βόρεια Ήπειρο επιβάλλοντας την τάξη.

Οκτώβριος 1914 : Ο Ελληνικός Στρατός εισέρχεται για δεύτερη φορά ελευθερωτής στην Βόρεια ΄Ηπειρο.

Δυστυχώς η περίοδος ελευθερίας για τους Βορειοηπειρώτες, δεν διαρκεί για πολύ. Δύο χρόνια αργότερα, η Ελλάδα ολόκληρη σπαράσσεται από τον εθνικό διχασμό. Οι δύο πρωτεργάτες του θριάμβου των Βαλκανικών πολέμων, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο Ελ.Βενιζέλος, ωθούμενοι έντεχνα από τους "συμμάχους" μας, συγκρούονται χωρίζοντας την Ελλάδα στα δύο. Οι Ιταλοί και οι Γάλλοι εν συνεχεία, εκμεταλλευόμενοι αυτή την κατάσταση, καταλαμβάνουν τις περιοχές της Βόρειας Ηπείρου, επιβάλλοντας των εξαλβανισμό του πληθυσμού της. Οι Ελληνικές δυνάμεις, μέσα στην δίνη του διχασμού, συγκρούονται μεταξύ τους, αδιαφορώντας και καταδικάζοντας την μαρτυρική Βόρεια Ήπειρο, για άλλη μια φορά στην σκλαβιά.

 http://www.neb.gr/node/56

6. Ημερομηνίες σταθμοί στο Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα- Άρση Εμπολέμου με την Αλβανία

• Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα

Τέλη Σεπτεμβρίου 1912

Η Αλβανία τάσσεται στο πλευρό της Τουρκίας.

28 Νοεμβρίου 1912

Ανακήρυξη υπό Αλβανών της Ανεξαρτησίας της Αλβανίας στον Αυλώνα έπειτα από προτροπή Αγγλίας και Ιταλίας.

7 Δεκεμβρίου 1912

Κατάληψη της ΚΟΡΥΤΣΑΣ.

20 Δεκεμβρίου 1912

Αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αλβανίας από τους πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων στο Λονδίνο.

21 Φεβρουαρίου 1913

Απελευθέρωση ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ από τον ελληνικό στρατό αφού έπεσε πρώτα το Μπιζάνι.

3 Μαρτίου 1913

Κατάληψη ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ και ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ.

6 Μαρτίου 1913

Καταλαμβάνεται το ΤΕΠΕΛΕΝΙ και στη συνέχεια η ΧΕΙΜΑΡΑ, το ΚΟΥΡΒΕΛΕΣΙ, η ΠΡΕΜΕΤΗ και το ΛΕΣΚΟΒΙΚΗ. Μετά ο ελληνικός στρατός προελαύνει για να απελευθερώσει και τον ΑΥΛΩΝΑ. Αλλά κατόπιν αξιώσεως της Ιταλίας, η οποία είναι η βασική χώρα που μας έχει στερήσει την Βόρειο Ήπειρο, αναγκάζεται να σταματήσει.

17 Μαϊου 1913

Υπογραφή ειρήνης μεταξύ της Τουρκίας και των Βαλκανικών Συμμάχων.

30 Μαϊου 1913

Υπογράφεται στο Λονδίνο η Συνθήκη ειρήνης. Με την επιμονή της Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας, βάσει του άρθρου 3, ανατίθεται στις έξι (6) μεγάλες δυνάμεις, ΑΓΓΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ και ΡΩΣΙΑ, ο διακανονισμός των συνόρων του νεοσύστατου Αλβανικού κράτους. Όλοι φροντίζουν για την εθνική αποκατάσταση των Αλβανών, που ούτε οι ίδιοι δεν το περίμεναν διότι είχαν ταχθεί με το μέρος της Τουρκίας και ήταν ηττημένοι. Στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος δόθηκε δυστυχώς όλη η Βόρειος Ήπειρος δηλαδή η ΧΕΙΜΑΡΑ, το ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ, η ΚΟΡΥΤΣΑ, η ΠΡΕΜΕΤΗ, το ΔΕΛΒΙΝΟ, οι ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ κ.λ.π.. Επίσης στο άρθρο 5 της ίδιας συνθήκης ο Σουλτάνος και οι ανώτατοι άρχοντες των Βαλκανικών κρατών αναθέτουν στις 6 μεγάλες δυνάμεις και το θέμα των νήσων του Αιγαίου που είχε απελευθερώσει ο ελληνικός στόλος και στρατός.

29 Ιουλίου 1913

Υπογράφεται στο Λονδίνο πρωτόκολλο περί της ανεξαρτησίας και του οργανισμού της Αλβανίας υπό των έξι μεγάλων δυνάμεων που προαναφέραμε.

8 Αυγούστου 1913

Απόφαση των μεγάλων δυνάμεων (γνωστό σαν Πρωτόκολλο του Λονδίνου, Πρόεδρος ο Υπουργός των εξωτερικών της Αγγλίας, σερ Edward Grey και μέλη οι πρέσβεις των έξι μεγάλων δυνάμεων) ότι τα βόρεια σύνορα της Αλβανίας με την Ελλάδα θα περιελάμβαναν αφ' ενός μεν τον Καγιά Κορυτσάς αφ' ετέρου δε την ακτή μέχρι της Φτελιάς. Μεταξύ αυτών των δύο σημείων, τα σύνορα θα καθορίζονταν από επιτροπή βάσει γεωγραφικών και εθνολογικών δεδομένων, των τελευταίων βάσει της γλώσσας που μιλούσαν οι οικογένειες.

17 Δεκεμβρίου 1913

Η επιτροπή βγάζει την απόφαση της, γνωστή σαν πρωτόκολλο της Φλωρεντίας.

13 Φεβρουαρίου 1914

Οι μεγάλες δυνάμεις κοινοποιούν στην Ελλάδα, μέσω διπλωματικών εκπροσώπων, την συνοριακή γραμμή Ελλάδος και Αλβανίας και την προσκαλούν να αποσύρει τα στρατεύματά της. Ο Ελληνικός στρατός εξηναγκάσθη υπό των μεγάλων να παραδώση την Βόρειο Ήπειρο που είχε καταλάβει και απελευθερώσει με τόσες θυσίες και αίμα, στους Αλβανούς.

21 Φεβρουαρίου 1914

Η Ελλάδα υποκύπτει αλλά διαμαρτύρεται διά ανακοινώσεως, ζητώντας τροποποιήσεις των συνόρων και εγγυήσεις για ασφάλεια, εκπαίδευση και τη θρησκεία των Ελλήνων που περιέρχονταν από τους Τούρκους μετά την απελευθέρωση τους, στους Αλβανούς. Χαρακτηριστικό της αδικίας αυτής είναι η οργή του μετέπειτα Πρωθυπουργού της Γαλλίας Κλεμανσώ, του επονομαζόμενου Τίγρη της Γαλλίας, την οποία εκφράζει σε επιστολή του που έγραψε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ», η οποία έχει ως εξής: «Ιδού 350.000 αληθινοί Έλληνες, διαμένοντες εις χωρία, των οποίων και μόνον τα ονόματα δηλούν την ελληνική καταγωγήν των. Κατώρθωσαν να κρατήσουν την εθνικότητά των εναντίον των Τούρκων, και όταν έφθασαν τα ελληνικά στρατεύματα προς απελευθέρωσίν των εκ του Οθωμανικού ζυγού, τους είπον και τους επανέλαβον ότι τώρα ήτο οριστική η αποκατάστασίς των είς την πατρίδα. Διότι αρχικών θέμα της κυβερνήσεως των Αθηνών και της διπλωματίας της ήτο η επιστροφή ολοκλήρου της Ηπείρου εις την Ελλάδα. Και ξαφνικά, χωρίς καμμίαν προπαρασκευήν, χωρίς να λάβουν διά τους δυστυχείς αυτούς πληθυσμούς καμμίας εγγύησιν... καληνύχτα σας αγαπητοί συμπατριώται και καλήν τύχην με τους ληστάς Αλβανούς».

28 Φεβρουαρίου 1914

Κηρύσσεται η αυτόνομη δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου με Πρωθυπουργό τον Βορειοηπειρώτη πολιτικό Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο. Οι Βορειοηπειρώτες ηγέτες, βλέποντας ότι δεν είναι εφικτή η ένωση της Βορείου Ηπείρου με τη μητέρα Ελλάδα, λόγω του ότι μας επρόδωσαν οι μεγάλοι, επαναστατούν και καλούν όλους τους Βορειοηπειρώτας σε γενική εξέγερση. Σε διακοίνωσή τους οι εξεγερθέντες Βορειο-Ηπειρώτες προς τις μεγάλες δυνάμεις εκφράζουν την απογοήτευση τους και τον πόνο τους για την αγνόηση των δικαίων τους. Με γοργό ρυθμό οργανώνεται ο στρατός στον οποίο προσέρχονται και εμπειροπόλεμοι των Βαλκανικών πολέμων. Οι Βορειοηπειρώτες της Αμερικής στέλνουν χρήματα και εφόδια. Ο Λοχαγός του ελληνικού στρατού Βορειοηπειρώτης Σπυρομήλιος παραιτείται και αναλαμβάνει την αρχηγία της Χειμάρας, της δε Κορυτσάς ο Συνταγματάρχης Τσόντος. Εκτός του Ζωγράφου Πρωθυπουργού αναλαμβάνουν Υπουργοί οι: Αλέξανδρος Καραπάνος, ο Μητροπολίτης Βέλλος και Κονίτσης Σπυρίδων, ο Μητροπολίτης Βασίλειος και ο Αντισυνταγματάρχης Δουλής. Οι Αλβανοί με αξιωματικούς του Τουρκικού στρατού καθώς και Ιταλούς και Αυστριακούς επετέθησαν κατά των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, τους οποίους αρχικά νίκησαν στο ΤΕΠΕΛΕΝΙ, στη συμβολή του ΔΡΙΝΟΥ και ΑΩΟΥ ποταμού, καθώς και στη μονή Τσέπου κοντά στο ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ. Οι προελαύνοντες Αλβανοί όμως κυκλώθηκαν σχεδόν από τις άλλες Βορειοηπειρωτικές δυνάμεις των Χειμαριωτών υπό τον Σπυρομήλιο και των σωμάτων της ΠΡΕΜΕΤΗΣ που προέλασαν μέχρι το ΜΠΕΡΑΤΙ, και καταληφθέντες από πανικό τράπηκαν σε φυγή προς το ΔΥΡΡΑΧΙΟ. Εξαναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν τους Βορειοηπειρώτες και ηττήθηκαν οριστικά στο Καγάν Κολωνίας. Μετά την ήττα των Αλβανών και των συμμάχων Ιταλών και Αυστριακών οι μεγάλες δυνάμεις φοβούμενες ότι οι Βορειοηπειρώτες θα προελάσουν και άλλο προς βορρά τηλεγράφησαν στον Χρηστάκη Ζωγράφο να σταματήσει την προέλαση και να προσέλθει στην Κέρκυρα για διαπραγματεύσεις. Στους διάφορούς τομείς υπογράφηκε ανακωχή.

17 Μαϊου 1914

Υπογράφεται το πρωτόκολλο της ΚΕΡΚΥΡΑΣ το οποίο ουσιαστικά εξασφάλιζε την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου εντός του Αλβανικού κράτους. Δια διαφόρων μικροεπεισοδίων καταλαμβάνονται από τους Βορειοηπειρώτες επίσης το ΤΕΠΕΛΕΝΙ, και η περιφέρεια ΚΟΥΡΒΕΛΙΣΙΟΥ. Το κείμενο του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας έχει ως εξής:

·  1. Η Βόρειος Ήπειρος είναι αυτόνομη.

·  2. Αναγνωρίζει την Βασιλέα Γουλιέλμο Βηδ ως νόμιμο αυτής βασιλέα.

·  3. Αποστέλλει βουλευτές στο Αλβανικό Κοινοβούλιο.

·  4. Η επίσημη γλώσσα της Βορείου Ηπείρου είναι η ελληνική.

·  5. Η υποχρεωτική γλώσσα των σχολείων είναι η ελληνική, διδασκομένης και της Αλβανικής προαιρετικώς.

·  6. Οι Ηπειρώτες έχουν δικαίωμα να διατηρούν ιδία στρατιωτική δύναμη, με δικούς τους αξιωματικούς, την οποία η αλβανική κυβέρνηση δεν μπορεί να μεταχειρισθεί έξω από τα όρια της Βορείου Ηπείρου.

20 Ιουνίου 1914

Οι μεγάλες δυνάμεις εξαναγκάζονται να εγκρίνουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας.

23 Ιουνίου 1914

Καταλαμβάνεται και η περιφέρεια ΚΟΡΥΤΣΑΣ. Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής γνωστοποιεί στη κυβέρνηση της αυτόνομης δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου ότι ο ανώτατος άρχων της Αλβανίας Γουλιέλμος Βηδ και η κυβέρνησή του αποδέχονται στο ακέραιο το πρωτόκολλο της Κέρκυρας.

28 Ιουνίου 1914

Δολοφονία Φραγκίσκου Φερδινάνδου, διαδόχου του Αυστριακού θρόνου στο Σεράγεβο. Α' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Οκτώβριος 1914

Οι μεγάλες δυνάμεις δίδουν εντολή στην Ελλάδα να ανακαταλάβη την Βόρειο Ήπειρο για λόγους ασφαλείας.

31 Οκτωβρίου 1914

Τους λόγους αυτούς επικαλείται και η Ιταλία και καταλαμβάνει τη νήσο ΣΑΣΩΝΙΑ.

25 Δεκεμβρίου 1914

Η Ιταλία αποβιβάζει στρατεύματα στον ΑΥΛΩΝΑ, επειδή η Ελλάδα δεν στήριξε τη Σερβία. Τον ίδιο μήνα μας προσφέρουν την Βόρειο Ήπειρο αν βγούμε στον πόλεμο με την ΑΝΤΑΝΤ, δηλαδή ΑΓΓΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ.

26 Απριλίου 1915

Στην Ιταλία παραχωρείται ο ΑΥΛΩΝΑΣ και ενδοχώρα ικανή για άμυνα και στην Ελλάδα η Βόρεια Ήπειρος της οποίας 16 αντιπρόσωποι θα μετέχουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από 15/12/1915.

1916

Λόγων των ελληνικών παλινδρομήσεων οι Σύμμαχοι ζητούν την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από την Βόρειο Ήπειρο, όταν το ίδιο έτος η ΑΛΒΑΝΙΚΗ Εθνική Συνέλευση είχε ψηφίσει την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ της Βορείου Ηπείρου.

13 Ιουνίου 1917

Η Ιταλία επεκτείνει την κατοχή της και στη Βόρειο Ήπειρο και ο Βενιζέλος απευθύνει έκκληση στη Γαλλία να στείλει στρατεύματα στη Βόρειο Ήπειρο.

4 Αυγούστου 1917

Ο πρέσβης στο Λονδίνο Γενάδιος πληροφορεί την Ελληνική κυβέρνηση ότι η Ιταλία επιχειρεί προσεταιρισμό των Βλάχων με συλλαλητήριο που στηρίζεται στο 16ο Ιταλικό σώμα στρατού. Η προσπάθεια αποτυγχάνει παταγωδώς λόγω του ελληνικού φρονήματος των Βλάχων.

17 Οκτωβρίου 1918

Υπογράφεται υπό των εμπολέμων στον ΜΟΥΔΡΟ η ανακωχή. Τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Άγγλος πρέσβης στην Αθήνα προτείνει εκτός της Βορείου Ηπείρου να πάρει η Ελλάδα τα Δωδεκάνησα και την ΚΥΠΡΟ.

1 Μαρτίου 1919

Η Αγγλική και Γαλλική αντιπροσωπεία καταδικάζουν το κριτήριο της γλώσσας του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας.

29 Ιουνίου 1919

Η Ιταλία αποδέχεται τα νέα σύνορα Αλβανίας - Ελλάδας τα οποία είχαν δεχθεί πριν και οι Αλβανοί. Συμφωνία Βενιζέλου - Τιτόνι.

13 Ιανουαρίου 1920

Εγκρίνεται από το ανώτατο συμμαχικό συμβούλιο η συμφωνία Βενιζέλου - Τιτόνι (Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας), την οποία γνωστοποίηση ο Βενιζέλος στο Συμβούλιο, που επιδοκιμάζεται και από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ουίλσων την 10η και 25η Φεβρουαρίου 1920.

14 Ιανουαρίου 1920

Η γραμματεία του Συμβουλίου κοινοποιεί στη Νοτιοσλαβία (μέρος της παλιάς Γιουγκοσλαβίας) μεταξύ των άλλων ότι η Βόρειος Ήπειρος επιδικάζεται στην Ελλάδα.

15 Μαϊου 1920

Υπογράφεται συμφωνία μεταξύ Ελλάδος - Αλβανίας στη Καπιστίτσα. Οι Έλληνες να μην πάρουν την ΚΟΡΥΤΣΑ μετά την αποχώρηση των Γάλλων, οι δε Αλβανοί αναλαμβάνουν υποχρεώσεις έναντι του ελληνικού στοιχείου μέχρις των τελικών αποφάσεων των μεγάλων.

17 Μαϊου 1920

Η Αμερικανική Γερουσία ψηφίζει ότι η Βόρειο Ήπειρος χωρίς εξαίρεση της ΚΟΡΥΤΣΑΣ πρέπει να παραχωρηθεί στην Ελλάδα καθώς και τα Δωδεκάνησα και η δυτική πλευρά της Μικράς Ασίας.

20 Αυγούστου 1920

Υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών όπου η Ελλάδα ενσωματώνει στον κορμό της την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσαλτάτζα έξω της Κωνσταντινουπόλεως και γίνεται η χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, όπως λεγόταν.

17 Δεκεμβρίου 1920

Η Αλβανία γίνεται δεκτή σαν μέλος στην Κοινωνία των Εθνών και ζητά από αυτή να παρέμβει στην διένεξη της μετά της Ελλάδος για τα νότια σύνορα. Η Ελλάς αντικρούει το αίτημα ισχυριζόμενη ότι αυτό ήταν θέμα της συνδιασκέψεως της ειρήνης και ότι κρίθηκε υπέρ της.

Ιούνιος 1921

Η Κοινωνία των Εθνών αποφαίνεται ότι είναι αναρμόδια να κρίνει τι θέμα και η Ελλάδα δικαιώνεται.

9 Νοεμβρίου 1921

Ενώ η Ελλάδα πολεμά τους Τούρκους στη Μικρά Ασία, η Ιταλία επαναφέρει το θέμα των συνόρων με την Αλβανία στη συνδιάσκεψη των Παρισίων σε βαθμό Πρέσβεων, η οποία χωρίς να έχει αρμοδιότητα ψηφίζει την επαναφορά των συνόρων όπως τα είχε καθορίσει το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας.

2 Οκτωβρίου 1921

Ο αντιπρόσωπος της Αλβανίας στην Κοινωνία των Εθνών (ο αντίστοιχος ΟΗΕ μετά των Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στη Γενεύη) καταθέτει δήλωση ότι, η Αλβανία αναλαμβάνει την υποχρέωση να σεβαστεί τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, ενώ αμέσως μεθοδεύει ακριβώς τα αντίθετα.

Νοέμβριος 1921

Τα σύνορα Ελλάδας - Αλβανίας επανάρχονται με απόφαση των «συμμάχων μας», ώς είχαν καθορισθεί το 1913 με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας. Για μία ακόμη φορά οι σύμμαχοί μας δικαιώνουν τους ηττημένους εχθρούς μας και εχθρούς τους. Τα επόμενα χρόνια οι Αλβανοί μεθοδεύουν την διάλυση των Βορειοηπειρωτών περιορίζοντας βάναυσα τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των Ελλήνων. Οι Βορειοηπειρώτες αναγκάζονται να προσφύγουν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης όπου δικαιώνονται πανηγυρικά. Αλλά προς τι;

7 Απριλίου 1939

Η κατάσταση χειροτερεύει πολύ διότι με τους Αλβανούς πλέον κατά των Ελλήνων συνεργάζονται και οι Ιταλοί φασίστες, όταν η Αλβανία ενώνεται προσωρινά με την Ιταλία στο όνομα του βασιλέως της Βίκτωρα Εμμανουήλ, διατηρώντας όμως την κυριαρχία και ανεξαρτησία της.

28 Οκτωβρίου 1940

Η Ιταλία διά του πρέσβη της στην Αθήνα, στις 3 τα ξημερώματα, απαιτεί από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, Ιωάννη Μεταξά, να επιτραπεί στα Ιταλικά στρατεύματα να περάσουν τα σύνορα. Με το ΟΧΙ του Μεταξά τα Ιταλικά στρατεύματα ενισχυμένα και με τάγματα Αλβανών επιτίθενται κατά των Ελληνικών συνοριακών φυλακίων, αλλά αποκρούονται. Ο ελληνικός στρατός αντεπιτίθεται και για μια ακόμη φορά καταλαμβάνει και ελευθερώνει τη Βόρειο Ήπειρο. ΚΟΡΥΤΣΑ, ΤΕΠΕΛΕΝΙ, ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ κ.λ.π. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που νικά τον Άξονα γράφοντας σελίδες δόξας σ' αυτούς τους 6 μήνες του πολέμου.

6 Απριλίου 1941

Η Γερμανία επιτίθεται κατά της Ελλάδος μέσω Βουλγαρίας. Αλλά δεν μπορεί να διασπάσει την γραμμή ΜΕΤΑΞΑ. Όταν όμως απροσδόκητα σπάει το Σερβικό μέτωπο οι Γερμανοί περνούν από το τριεθνές και καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη. Ο αγώνας πλέον είναι μάταιος. Ο στρατηγός Τσολάκογλου υπογράφει ανακωχή με τους Γερμανούς. Ο ΧΙΤΛΕΡ εντυπωσιασμένος από τον ελληνικό στρατό διατάσσει να μην συλληφθούν οι Έλληνες στρατιώτες αιχμάλωτοι, οι δε αξιωματικοί να γυρίσουν σπίτια τους με τα όπλα τους.

Ιούνιος 1942

Η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Αίγυπτο, με υπόμνημα της στους μεγάλους ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ζητά την απόδοση της Βορείου Ηπείρου. Οι διαθέσεις των μεγάλων είναι ευνοϊκές.

12 Οκτωβρίου 1944

Η ελληνική κυβέρνηση διακηρύσσει ότι η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελλάδος.

Ιούνιος 1945

Η συνταγματική επιτροπή επί των εξωτερικών υποθέσεων της Ελλάδος προτείνει στην κυβέρνηση την κατάληψη της Βορείου Ηπείρου από τον ελληνικό στρατό, για να μην χαθούν τα δικαιώματα μας. Η κομμουνιστική προδοσία όμως μας στερεί αυτή τη δυνατότητα. Η εθνική περιπέτεια η οποία υποκινήθηκε από τους «συμμάχους μας» δυτικούς και ανατολικούς, θα τελειώση μεν το 1949, αλλά θα είναι αρρηγά. Έχει αρχίσει ο διαχωρισμός Ανατολής - Δύσεως, ο λεγόμενος ψυχρός πόλεμος και το ελληνικό θαύμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχει ξεχαστεί, αλλά επίτηδες πάλι από τους δήθεν συμμάχους μας. Η ΕΣΣΔ τάσσεται υπέρ της ΑΛΒΑΝΙΑΣ και έκανε ότι δεν θυμόταν ότι η ελληνική απροσδόκητη αντίσταση κατά των Γερμανών (δύο μήνες από 6-4-1941 έως 6-6-1941) έδωσε τη δυνατότητα στο Στάλιν να μεταφέρει από το ανατολικό μέτωπο της Ρωσίας κατά της Ιαπωνίας 170 μεραρχίες στο Δυτικό μέτωπο και να αποκρούσει τους Γερμανούς. Η επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΣΑ όπως ονομάστηκε, η γερμανική εκστρατεία κατά της Ρωσίας δεν πέτυχε όχι λόγω ελεύσεως του χειμώνα όπως ψευδώς έχουν πει στον ελληνικό λαό, αλλά από τη χρονική άνεση που εξασφάλισε η Ελλάδα στους Ρώσους για να μεταφέρους τις 170 μεραρχίες από τις οποίες οι 41 τεθωρακισμένες από το ΒΛΑΔΙΒΟΣΤΟΚ στο ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ. Ο αρχιστράτηγος των γερμανικών δυνάμεων της επιχειρήσεως ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΣΑ, Manstein ξεκάθαρα αναφέρει στο βιβλίο του ΝΙΚΑΙ ΑΠΩΛΕΣΘΗΣΑΙ «υπολογίζαμε σε 240 ρωσσικές μεραρχίες, αλλά έχουμε ήδη διαπιστώσει 360». Η Ρωσσία λοιπόν τα ξέχασε όλα αυτά και τάχθηκε με το μέρος των εχθρών της, καθώς όπως προαναφέρθηκε, η Αλβανία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Ιταλίας με απόφαση του κοινοβουλίου της, την οποία προσυπέγραψε και ο Αλβανός βασιλιάς. Και βέβαια για την Ρωσία (ΕΣΣΔ) υπάρχει το δικαιολογητικό της κομμουνιστικής συμπαρατάξεως με την Αλβανία που είχε εν τω μεταξύ γίνει κομμουνιστική. Αλλά για την Αγγλία, ΗΠΑ, Γαλλία δεν υπάρχει δικαιολογία για την στάση τους επί του Βορειοηπειρωτικού εις βάρος της Ελλάδος;

26 Μαρτίου 1946

Η επιτροπή επί των εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας ψηφίζει ότι η Βόρειος Ήπειρος και τα Δωδεκάνησα πρέπει να αποδοθούν στην Ελλάδα. Κάποια ελπίδα διαφαίνεται. Αυτό όμως εξέφραζε μια ευχή που δεν ήταν υποχρεωτικό για τη συνδιάσκεψη της ειρήνης.

15 Μαϊου 1946

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, ΜΠΕΒΙΝ τάσσεται ευνοϊκά υπέρ του ελληνικού αιτήματος στο συνέδριο του Συμβουλίου των Υπουργών των Εξωτερικών των νικητών.

29 Ιουνίου 1946

Η Αμερικανική Γερουσία ψηφίζει την απόδοση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.

21 Ιουλίου 1946

Αρχίζει στο Παρίσι η συνδιάσκεψη των 21 κρατών νικητών.

30 Αυγούστου 1946

Στην Ημερήσια Διάταξη εγγράφεται το αίτημα της Ελλάδας για την Βόρειο Ήπειρο, αλλά δυστυχώς δεν συζητείται, παρ' ότι γίνεται δεκτό και αναβάλλεται να συζητηθεί στην άλλη συνεδρία.

28 Σεπτεμβρίου 1946

Επανέρχεται το θέμα της Βορείου Ηπείρου που δεν είχε συζητηθεί. Αλλά και αυτή τη φορά με παρέμβαση, αυτή τη φορά της Γιουγκοσλαβίας, παραπέμπεται να συζητηθεί από το Συμβούλιου των Υπουργών των Εξωτερικών. Της ίδιας γνώμης ήταν και ο ΜΟΛΟΤΩΦ. Δυστυχώς η Ελλάδα πεισθείσα αποσύρει την αίτηση.

Νοέμβριος 1946

Επανάρχεται το θέμα και ο ΜΟΛΟΤΩΦ συμφωνεί μεν με τους άλλους Υπουργούς ΑΓΓΛΙΑΣ, ΗΠΑ και ΓΑΛΛΙΑΣ αλλά το παραπέμπει για οριστική απόφαση όταν λυθή το Γερμανικό ζήτημα. Με την υπογραφή δε της Συνθήκης Ειρήνης με την Ιταλία η Ελλάδα διατηρεί τα δικαιώματα της επί της Αλβανίας μέχρι να αποφασίσουν οι Υπουργοί των Εξωτερικών.

17 Νοεμβρίου 1949

Ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, ως Αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβερνήσεως και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, τόνιζε στην Γενική Συνέλευση: «Ουδέποτε η Ελλάς θα εγκαταλείψει τη διεκδίκησή της επί της Βορείου Ηπείρου».

1960

Ο Σ. Βενιζέλος αναφέρει το θέμα στον ΚΡΟΥΤΣΩΦ, όχι όμως εδαφικώς αλλά ανθρωπιστικώς. Ο ΚΡΟΥΤΣΩΦ απάντησε: «Θα το πω στους Αλβανούς» (Εγώ το λέω στο σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του).

31 Μαίου 1960

Ο Γεώργιος Παπανδρέου αγορεύοντας στην Βουλή των Ελλήνων για τα εθνικά θέματα (όταν η κυβέρνηση Καραμανλή της ΕΡΕ μεθοδεύει δυστυχώς τις συμφωνίες, που ήταν η αρχή των δεινών, ΖΥΡΙΧΗΣ - ΛΟΝΔΙΝΟΥ, για το ΚΥΠΡΙΑΚΟ κατ' αντίθεση του δημοψηφίσματος του Ελληνοκυπριακού λαού, τον Ιανουάριο του 1950, που ψήφισε ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα σε ποσοστό 95,7%), έλεγε: «Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι οι Ελληνικαί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα (της Βορείου Ηπείρου) υφίσταται. Και εκείνο το οποίο απαγορεύεται εις τον αιώνα είναι δι' οιονδήποτε λόγον η απάρνησις του ιερού αιτήματος. Εκείνο, το οποίο οδέποτε θα επετρέπετο να επαναληφθεί δια την Βόρειο Ήπειρο, είναι εκείνο το οποίον - δυστυχώς - συνέβη με την Κύπρον, διά το οποίο εγράφη η απάρνησις της ενώσεως. Καθ' όσον αφορά το θέμα τη Βόρειο Ήπειρο, διά το πρώτο θέμα, η διεκδίκησις είναι ιερά και απαράγραπτος. Η διαχείρησις όμως, ο τρόπος και ο χρόνος είναι θέμα κυβερνήσεων. Είναι θέμα των Διεθνών περιστάσεων. Είναι θέμα της ιστορίας. Και έφθασαν οι Διεθνείς περιστάσεις διότι πέρυσι ερυθμίσθη τελικώς το γερμανικό ζήτημα διά της ενοποιήσεως των δύο Γερμανιών, οπότε εμείς θα μπορούσαμε να επανέλθουμε και να αξιώσουμε την προσάρτησιν της Βορείου Ηπείρου ως είχαν αποφασίσει οι μεγάλοι το 1946». Για το Βορειοηπειρωτικό οι κυβερνήσεις ΕΡΕ ουδέν έπραξαν.

7 Δεκεμβρίου 1963

Ο Σ. Βενιζέλος δηλώνει με την ιδιότητά του ως Αντιπροέδρου της κυβερνήσεως και Υπουργού επί των εξωτερικών, ότι η Ελλάς ανησυχεί για την τύχη των Βορειοηπειρωτών. Ο Πιπινέλης ως Υπουργός επί των εξωτερικών επί πολλά έτη, γράφει ότι το θέμα της Βορείου Ηπείρου εκκρεμεί ενώπιον των Υπουργών των Εξωτερικών ΗΠΑ, ΑΓΓΛΙΑΣ, ΡΩΣΣΙΑΣ, ΓΑΛΛΙΑΣ.

Μάϊος 1971

Η κυβέρνηση Παπαδόπουλου αποκαθιστά διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με την Αλβανία, χωρίς όμως να άρη το εμπόλεμο και να παραιτηθεί των διεκδικήσεών μας επί της Βορείου Ηπείρου. Παρ' όλα αυτά οι Βορειοηπειρώτες στην Αμερική ξεσηκώνονται με τρομερές αντιδράσεις. Ο Παπαδόπουλος ανησυχώντας στέλνει τον Υπουργό και καθηγητή ΤΣΑΚΩΝΑ στις ΗΠΑ να τους καθησυχάσει. Όπως αφηγήθηκε ο ίδιος αντιμετώπισε εξοργισμένους Βορειοηπειρώτες αλλά και γενικώς όλους τους Έλληνες των ΗΠΑ διότι φοβόντουσαν μήπως η κυβέρνηση Παπαδοπούλου ξεπουλήσει το βορειοηπειρωτικό ζήτημα. «Με πολλή δυσκολία μπόρεσα να τους καθησυχάσω» λέγοντας τους ότι «κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να γίνει». Και ευτυχώς δεν έγινε. Έγινε δυστυχώς όμως 16 χρόνια αργότερα.

Αύγουστος 1987

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, με υπουργό εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια, άρει το εμπόλεμο με την Αλβανία, δηλαδή την απεμπόληση των δικαιωμάτων μας επί της Βορείου Ηπείρου, χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς καν να το ζητήση η Αλβανία. Σε αληθινές Δημοκρατίες μόνον με δημοψήφισμα επιλύονται τόσο μεγάλα ΕΘΝΙΚΑ θέματα, αφού ενημερωθεί ο λαός πρώτα. Όλοι αυτοί οι αγώνες και θυσίες του ελληνικού λαού επί 500 χρόνια για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ των δύστυχων Βορειοηπειρωτών παραγράφονται εν μία νυκτί και μάλιστα Αυγουστιάτικη, όπου ως γνωστόν, η χώρα βρίσκεται σε διάλυση στις παραλίες. Αυτό είναι ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

 http://www.neb.gr/node/3755

7. ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ

Η Πανηπειρωτική Συνέλευση του Αργυροκάστρου

(30 Ιανουαρίου –  5 Φεβρουαρίου 1914) 

Παρά το μικρό  χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε  μέχρι την έναρξη του Συνεδρίου  και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, οι περισσότεροι από τους αντιπροσώπους  κατόρθωσαν να φτάσουν έγκαιρα στο  Αργυρόκαστρο, όπου στις 30 Ιανουαρίου 1914 σε ατμόσφαιρα έξαρσης, πατριωτικού ενθουσιασμού και αποφασιστικότητας άρχισαν οι εργασίες του. Σύμφωνα με τον κανονισμό των εργασιών του Συνεδρίου καθήκοντα προέδρου θα αναλάμβαναν κατά σειρά οι Μητροπολίτες της Ηπείρου που ήταν παρόντες.
Οι πληρεξούσιοι αντιπρόσωποι που πήραν μέρος στη Συνέλευση, προέρχονταν απ’ όλες τις επαρχίες της Ηπείρου, όπου είχαν συγκροτηθεί Επιτροπές Εθνικής Άμυνας και ήταν οι εξής:

- Αργυροκάστρου: Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, Απόστολος Δήμας, Βασίλειος Ζούστης, Αναστάσιος Νότσκας, Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, Τηλέμαχος Λαμποβιτιάδης, Μιχαήλ Τσάκος, Σπυρίδων Φίδης, Αθανάσιος Νότης, Βίκτωρ Ζωγράφος.
- Αγ. Σαράντα: Θεμιστοκλής Μπαμίχας, Ιωάννης Κουρεμένος, Λάππας.
- Δελβίνου: Τιμολέων Γκιάτας, Κωνσταντίνος Κόντος, Ιωάννης Πράτσικας.
- Ιωαννίνων: Κωνσταντίνος Σούρλας, Δημήτριος Κίγκος, Σπυρίδων Μέκιος.
- Κολώνιας (Ερσέκας): Γεώργιος Χατζής δημοσιογράφος, Χαράλαμπος Αλεξίου, Αθανάσιος Κοντοφώτης.
- Κονίτσης: Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων, Γεώργιος Τζαβέλλας δικηγόρος, Νικόλαος Παπακώστας Διευθυντής Σχολών Κονίτσης.
- Κορυτσάς: Τσέλιος, Οικονόμος Παπαπέτρος, Κωνσταντίνος Πολένας.
- Λεσκοβικίου: Βασίλειος Ντίλιος (εξουσιοδοτήθηκε και ως αντιπρόσωπος Μαργαριτίου), Ιωάννης Βιτσόπουλος, Γεώργιος Κήτας.
- Μετσόβου: Έξαρχος Ιερόθεος
- Παραμυθιάς: Μητροπολίτης Παραμυθιάς Νεόφυτος, Γεώργιος Τζέτζος, Δημήτριος Κούτζικος.
- Πρεμετής: Χαράλαμπος Δονάτος, Βασίλειος Σωτηριάδης, Κυριάκος Παπαδόπουλος.
- Πρεβέζης: Κούτσικας, Ιωάννης Αυγερινός, Δημήτριος Γερογιάννης,
- Πωγωνίου: Κωνσταντίνος Πλατής, Αθανάσιος Κατούνας, ιερέας Λεωνίδας Βασιλειάδης.
- Φιλιατών: Γρηγόριος Τσάγκας (ή Τσόγκας).
- Φιλιππιάδας: ιατρός Κωλέτσης, Ν. Ναστούλης.
- Χειμάρρας: Χρήστος Δήμας, Νικόλαος Πέπας (Ν. Μήλιος ή Μήλιας)
- Τεπελενίου: Αλέξανδρος Μέξης, Π. Χαρίτων, Θωμάς Χατζηβασιλείου.

Με απόφαση της Συνελεύσεως δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο τρεις αντιπρόσωποι. Οι άλλοι παρευρίσκονταν ως απλοί σύμβουλοι. Για σημαντικές αποφάσεις ψήφιζαν κατά περιφέρεια. Κάθε περιφέρεια είχε μία ψήφο.

Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Γερμανός δεν παρέστη στη Συνέλευση. Στο τηλεγράφημα του αναγράφει: «Λόγοι σπουδαίοι υψίστης ανάγκης δεν επιτρέπουσιν απουσία μου εντεύθεν. Εδώκαμεν πάσαν σχετικήν οδηγίαν ημετέρους αντιπροσώπους».

Διάφορες ενέργειες των αστυνομικών αρχών για την αναβολή των εργασιών δεν έφεραν αποτέλεσμα και από τις πρώτες συνεδριάσεις φάνηκε καθαρά ότι το Συνέδριο θα λειτουργούσε ως επαναστατική συντακτική συνέλευση των Ηπειρωτών. Για τη μυστικότητα των απόρρητων θεμάτων που συζητούνταν και των αποφάσεων που λαμβάνονταν, οι αντιπρόσωποι έδωσαν όρκο εχεμύθειας. Κατά τη συζήτηση του «κανονισμού των εργασιών» καθορίσθηκε να τηρούνται πρακτικά «απόρρητα» και στις συζητήσεις οι αντιπρόσωποι να περιορίζουν την ομιλία τους στα θέματα της ημερησίας διατάξεως και σε χρόνο όχι περισσότερο από ένα δεκάλεπτο.

Την έναρξη των εργασιών της Συνελεύσεως κήρυξε ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, ο οποίος με την εναρκτήρια ομιλία του προέτρεψε τους Ηπειρώτες να αγωνισθούν «μέχρις εσχάτων» για την ελευθερία της «επιδικασμένης» Βορείου Ηπείρου.

Στο μεταξύ στις 31 Ιανουαρίου ανακοινώνεται επίσημα στην ελληνική κυβέρνηση η απόφαση του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας. Οι πρέσβεις των Μεγάλων Δυνάμεων στην Αθήνα ζήτησαν, μέσω του Άγγλου πρέσβη, την άμεση εκκένωση απ’ τον Ελληνικό Στρατό των παραχωρηθέντων στην Αλβανία εδαφών της Βορείου Ηπείρου και της νήσου Σάσων, απειλώντας την κυβέρνηση πως εάν δεν υπάκουγε δεν θα επέτρεπαν την προσάρτηση στην Ελλάδα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.

Η Συνέλευση στη διάρκεια των εργασιών της από τις 30 Ιανουαρίου ως τις 5 Φεβρουαρίου 1914 εξέτασε τα θέματα:
- Εξεύρεση ειρηνικής πολιτικής λύσεως
- Αντίσταση με τις δυνάμεις και τα οικονομικά μέσα που υπήρχαν
- Εκλογή πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του αγώνα.

Για το πρώτο θέμα, επειδή η Συνέλευση ουσιαστικά δεσμευόταν από το τετελεσμένο γεγονός της Πρεσβευτικής Συνδιασκέψεως του Λονδίνου που παραχωρούσε οριστικά τη Βόρειο Ήπειρο στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος, κατέληξε ομόφωνα στις πρώτες συνεδριάσεις της, μετά από εξαντλητική συζήτηση, στην απόφαση της ένοπλης αντιστάσεως των κατοίκων της περιοχής.

Στο θέμα των δυνάμεων που θα απαιτούνταν για την κάλυψη των Βορείων επαρχιών της Ηπείρου, ύστερα από έντονες συζητήσεις και αντεγκλήσεις, μεταξύ των αντιπροσώπων πάνω σε διάφορες προτάσεις και εισηγήσεις που έγιναν, θεωρήθηκε ως αναγκαία για τον ένοπλο αγώνα δύναμη 10.000 – 12.000 αντρών.
Τα σχετικά με τη συγκρότηση δυνάμεως προβλήματα θα αντιμετωπίζονταν από την «Οργανωτική Επιτροπή», εκτελεστικό όργανο της Συνελεύσεως, που επρόκειτο να συγκροτηθεί.
Συγκεκριμένα κατά τους υπολογισμούς ανώτερων αξιωματικών ως απαραίτητη στρατιωτική δύναμη κρίθηκε ο αριθμός των 10.000 έως 12.000 ανδρών, 80 αξιωματικών και 50 υπαξιωματικών. Η δύναμη των Ιερών Λόχων όλης της Ηπείρου ήταν 5.000 άντρες (3.000 από τις βόρειες επαρχίες και 2.000 από την ελεύθερη Ήπειρο) και της Χιμάρας 1.400. Οι άντρες που είχαν καταταγεί στα Τάγματα Κατοχής (των δύο μεραρχιών VIII και IX) υπολογίζονταν σε 8.000 με 9.000. Επομένως 2.000 με 3.000 άντρες ήταν αρκετοί για να συμπληρωθεί η απαιτούμενη δύναμη.

Σύμφωνα με τη γνώμη των αντιπροσώπων η στρατιωτική αυτή δύναμη θα απαιτούσε οικονομική κάλυψη 2 εκατομμυρίων δραχμών την τριμηνία. Κατά συνέπεια 1 εκ. δραχμές θα αρκούσε να συντηρήσει τον αγώνα για ένα τουλάχιστον μήνα. Τα χρήματα αυτά, ύστερα από απόφαση της Συνελεύσεως, θα συγκεντρώνονταν από τις συνεισφορές των κατοίκων της Ηπείρου, τα κληροδοτήματα, τις δωρεές και τις καταθέσεις των ευεργετών και των απόδημων Ηπειρωτών. Με την ίδια απόφαση η οικονομική διαχείριση ανατέθηκε στην Οργανωτική Επιτροπή.

Παράλληλα με τα παραπάνω κύρια θέματα, η Συνέλευση, μετά από εισήγηση του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου, συζήτησε και το πρόβλημα των προσφύγων από τις περιοχές όπου θα διεξάγονταν επιχειρήσεις με τους Αλβανούς. Η μεγάλη σοβαρότητα του προβλήματος επέβαλε τη συνεννόηση με την Ελληνική Κυβέρνηση, γι’ αυτό αποφασίστηκε ο παραπέρα χειρισμός του από την Οργανωτική Επιτροπή.

Για το τρίτο και σοβαρότερο θέμα, της εκλογής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, η σκέψη που κυριάρχησε στη Συνέλευση (συνεδρίαση 1ης Φεβρουαρίου) ήταν να συγκεντρωθεί όλη η δύναμη, την οποία διέθετε η Ήπειρος στα χέρια ενός ικανού οργάνου. Στη βούληση του θα υπάγονταν οι Ένοπλες Δυνάμεις, οι Επιτροπές Εθνικής Άμυνας, η πολιτική εκπροσώπηση του κινήματος και τα οικονομικά μέσα. Η συζήτηση που επακολούθησε για να βρεθούν οι προσωπικότητες που θα το συγκροτούσαν, όπως φαίνεται από τα πρακτικά ήταν ασυνήθιστα έντονη.
Έγιναν πολλές προτάσεις και συζητήθηκαν όλες οι απόψεις των αντιπροσώπων.

Τελικά η Συνέλευση αποδέχθηκε να κληθούν και να συγκροτήσουν την «Οργανωτική Επιτροπή», όπως τιτλοφορήθηκε το υπόψη όργανο, οι: Γεώργιος Ζωγράφος, Αντιστράτηγος Παναγιώτης Δαγκλής, και οι Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων και Κορυτσάς Γερμανός.

Αμέσως μετά στάλθηκαν κρυπτογραφικά τηλεγραφήματα στους Δαγκλή, Ζωγράφο και Μητροπολίτη Γερμανό, με τα οποία αναγγελόταν η απόφαση.
Ο Αντιστράτηγος Π. Δαγκλής απάντησε ότι δεν μπορούσε να αποκρυπτογραφήσει το μήνυμα, γιατί έλειπε ο Αλέξανδρος Καραπάνος, Υπουργός Εξωτερικών αργότερα της Αυτόνομης Ηπείρου, που είχε τον κώδικα. Ο Γ. Ζωγράφος, σύμφωνα με πληροφορία του Αναπληρωτή Γενικού Διοικητή της Ηπείρου Άγγελου Φορέστη, βρισκόταν στην Κέρκυρα. Έτσι οι αντιπρόσωποι της Συνελεύσεως αποφάσισαν τη μετάβαση των Μητροπολιτών Βελλάς και Δρυϊνουπόλεως στην Κέρκυρα για να συναντήσουν το Ζωγράφο και παράλληλα να αποστείλουν από εκεί και νέο τηλεγράφημα στο Δαγκλή.
Από την Κέρκυρα επίσης ο Μητροπολίτης Βασίλειος έστειλε στο Δαγκλή και συγκινητική επιστολή, στην οποία εκφραζόταν η απόγνωση του Ηπειρωτικού λαού για την τροπή που έπαιρνε το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου:
«… Αν δεν δύναται να μας βοηθήσει ούτε εμμέσως χάριν των γενικότερων συμφερόντων του Έθνους, δεν λέγω του Ελληνισμού, καθότι και η Ήπειρος είναι Ελληνική, δεν είναι μόνον αι Νήσοι Ελληνικαί, τότε να παρακληθή να μας αφήσει ελευθέρους να σκεφθώμεν, ενεργήσωμεν, αποφασίσωμεν περί της σωτηρίας μας, της ανεξαρτησίας μας και μη μας θεωρή ως RES (πράγματα) ή ανταλλάγματα…».  

Η απάντηση του  Δαγκλή με κρυπτογραφικό τηλεγράφημα  και ημερομηνία 3 Φεβρουαρίου 1914, προς τον Μητροπολίτη Βασίλειο στην Κέρκυρα ήταν αρνητική:
«…Βασιλεύς και Κυβέρνησις θεωρούσιν επιζημίαν εις συμφέροντα Ελληνισμού άμυναν Ηπειρωτών και ου μόνον ουδεμίαν δύνανται παράσχειν έμμεσον επικουρίαν, αλλά και ρητώς απαγορεύουσιν ανάμιξιν εις πάντα αξιωματικόν και στρατιώτην… αναγκάζομαι καταπνίξαι αισθήματα μου και μη αποδεχθήναι γενομένην μοι μεγίστην τιμήν…».

Την ίδια ημέρα έστειλε και επιστολή προς τον Μητροπολίτη Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα, στον οποίο εξηγούσε διεξοδικότερα την άρνηση του και τους λόγους για τους οποίους η Ελληνική Κυβέρνηση δεν ήταν δυνατό να υποστηρίξει τον αγώνα των Βορειοηπειρωτών:
«… Το έθνος περιστοιχίζεται έτι υπό πολλών κινδύνων, των εχθρών αυτού καραδοκούντων πάσαν περιπλοκήν… θα ήτο δε προδοτικόν εκ μέρους Ελλήνων και δη κατεχόντων επίσημον θέσιν, να ωθήσωσι δι’ ασυνέτων ενεργειών το έθνος εις σοβαροτάτας περιπλοκάς προς την Ιταλίαν και Αυστρίαν… αντίστασις ενεργουμένη υπό ολίγων Ηπειρωτών, άνευ σχεδόν χρηματικών πόρων και άνευ φυσιγγίων… δύναται να βλάψη εν γένει το έθνος… και άκαρπος θέλει αποβή…».

Λίγες μέρες αργότερα, αφού έλαβε και την επιστολή του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως ο Αντιστράτηγος Δαγκλής του έστειλε δεύτερη επιστολή με ημερομηνία 8 Φεβρουαρίου και παρόμοιο περιεχόμενο:
«…ρητώς μοι λέγωσιν (σ.σ. Βασιλιάς και Κυβέρνηση) ότι δεν θέλουσι χορηγήσει ούτε έναν στρατιώτην, ούτε εν φυσίγγιον… η αντίστασις κατά των Αλβανών… φοβούμαι…όμως ότι θα καταστή εις το μέλλον αδύνατος η συμφιλίωσις και συμβίωσις μεταξύ των δύο φυλών, προς μεγάλην ζημίαν του Ελληνισμού και προς όφελος των εχθρών αυτού…»  

Στις 4 Φεβρουαρίου  οι δύο Μητροπολίτες επέστρεψαν από  την Κέρκυρα και ενημέρωσαν τη Συνέλευση για την αρνητική απάντηση του Αντιστράτηγου Π. Δαγκλή καθώς  και τις απόψεις του Γ. Ζωγράφου ότι πριν αποδυθεί ο ηπειρωτικός  πληθυσμός σε «απεγνωσμένο αγώνα υπέρ βωμών και εστιών» θα έπρεπε να εξαντληθεί κάθε προσπάθεια για την εξασφάλιση του εθνικού φρονήματος, της ασφάλειας της ζωής και της περιουσίας του.
Θα έπρεπε να συγκροτηθεί επιτροπή που θα παρουσιαζόταν στην Ελληνική Κυβέρνηση και στους Πρέσβεις στην Αθήνα για να τους επεξηγήσει τη θέση του ζητήματος και τον κίνδυνο τον οποίο διέτρεχαν οι Ηπειρώτες και να ζητήσει εγγυήσεις. Αν τα διαβήματα αυτά δεν σημείωναν επιτυχία τότε αποδεχόταν να συμμετάσχει στον αγώνα, χωρίς να μπορεί να αναλάβει και την ευθύνη για τα αποτελέσματα του, εφόσον η διεθνής κατάσταση, η θέση του Ελληνισμού και η έλλειψη των μέσων οδηγούσαν, κατά τη γνώμη του, σε απεγνωσμένο αγώνα του οποίου τα αποτελέσματα δεν μπορούσε να τα προβλέψει ως ευχάριστα.

Στην Αθήνα επίσης θα έπρεπε να βρίσκεται μια επιτροπή με μερική πληρεξουσιότητα για συζητήσεις με φανερό το αίτημα της αυτονομίας, ενώ θα συνεχίζονταν οι προετοιμασίες για την άμυνα.
Στην περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση θα άρχιζε να αφοπλίζει τους Ηπειρώτες και οι σχετικές ενέργειες της επιτροπής για την παρεμπόδιση του μέτρου δεν θα είχαν αποτέλεσμα, θα έπρεπε η Πανηπειρωτική Συνέλευση να κηρύξει αμέσως την επανάσταση και να αναθέσει σε επιτροπή να εκλέξει ως αρχηγό αυτόν που η κοινή γνώμη στην Ήπειρο θα υποδείκνυε.

Όσον αφορά τη λύση της αυτονομίας εκτιμούσε ότι η επιτροπή ήταν ενδεχόμενο να αντιμετώπιζε το θέμα της αναγνωρίσεως του αλβανικού καθεστώτος και θεωρούσε ότι ήταν σκόπιμο να γίνει δεκτή η αυτονομία έστω και υπό τον Βηδ. Αν και αυτό αποτύγχανε, υπολείπονταν σύμφωνα με τη γνώμη του, η ευρεία αυτοδιοίκηση υπό μορφή καντονίου ή κάποιας παρόμοιας περιπτώσεως και σε έσχατη ανάγκη η αποδοχή διεθνούς κατοχής για σειρά ετών.

Η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη Συνέλευση, μετά την ενημέρωση επί των προτάσεων του Γ. Ζωγράφου, ήταν βαριά και η κατήφεια γενική. Στο μεταξύ είχαν φτάσει και οι αντιπρόσωποι της Κορυτσάς και ορισμένων άλλων περιοχών που είχαν καθυστερήσει εξαιτίας της κακοκαιρίας, των αποστάσεων κτλ.

Οι αντιπρόσωποι της Κορυτσάς που πήραν αμέσως το λόγο δήλωσαν ότι χωρίς την υποστήριξη της Ελληνικής Κυβερνήσεως, ο αγώνας δεν θα είχε αποτέλεσμα και εξέφρασαν φόβους για την τύχη της περιοχής τους, αφού θα ήταν περισσότερο εκτεθειμένη στην αλβανική απειλή, εξαιτίας της ενάρξεως της αποχωρήσεως του Ελληνικού Στρατού από εκεί.
Κατά τη συζήτηση εξετάσθηκαν οι δυνάμεις και τα μέσα της περιοχής. Οι αντιπρόσωποι της Κορυτσάς ανέφεραν ότι διέθεταν 2.500 – 3.000 ενόπλους, τροφές για ένα εξάμηνο και ότι η αναλογία μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων ήταν 2:3. Δήλωσαν όμως παράλληλα ότι τους ανησυχούσε η έλλειψη αξιωματικών που κατάγονται από την περιοχή και ζήτησαν οι επιφυλάξεις τους για τον αγώνα να καταχωρηθούν στα Πρακτικά της Συνελεύσεως. Με τις επιφυλάξεις αυτές συμφώνησαν και οι αντιπρόσωποι της Κολώνιας και του Τεπελενίου. Για να τους καθησυχάσει ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως , ανέλαβε να γράψει σχετικά στον Ταγματάρχη Τσόντο – Βάρδα και το Λοχαγό Κοσμόπουλο που βρίσκονταν στην Κορυτσά.

Επακολούθησαν έντονες συζητήσεις, εξετάσθηκαν όλες οι προτάσεις και τέλος με εισήγηση του Μητροπολίτη Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα αποφασίσθηκε μετά την άρνησηθηκαν όλες οι προτάσεις και τέλος με εισήγηση του Μητροπολίτη Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα αποφασίσθηκε μετά την άρνηση του Δαγκλή, να κληθεί να αναλάβει ως στρατιωτικό ηγέτης ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης.
Παράλληλα ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος έστειλε επιστολή και στον Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Δημήτριο Δούλη στη Χιμάρα ζητώντας του να ταχθεί, ως Ηπειρώτης, υπό τις διαταγές της Συνελεύσεως. 

Στο διάστημα των  έξι συνεδριάσεων της η Πανηπειρωτική  Συνέλευση εξέτασε όλες τις δυνατότητες  και τους τρόπους που θα μπορούσαν  να οδηγήσουν το Ηπειρωτικό Ζήτημα σε κάποια ειρηνική λύση. Μια λύση που θα επέτρεπε στους Έλληνες Χριστιανούς να παραμείνουν στις πατρογονικές τους εστίες και να ζήσουν ειρηνικά, με εθνική αξιοπρέπεια, χωρίς το συνεχή εφιάλτη της εξοντώσεως και του αφανισμού τους.
Τελικά όμως, μη έχοντας άλλα περιθώρια για αναζήτηση πολιτικής λύσεως, πήρε ομόφωνα τη μεγάλη απόφαση για ένοπλη αντίσταση. Την απόφαση αυτή έκανε γνωστή η Οργανωτική Επιτροπή στην Ελληνική Κυβέρνηση με τηλεγράφημα της στις 9 Φεβρουαρίου.

Στο μεταξύ η Επιτροπή είχε πάρει στις 7 Φεβρουαρίου τηλεγράφημα από τον Αντισυνταγματάρχη Δημήτριο Δούλη, στο οποίο δήλωνε: «Ευγνωμονών δια προτίμησιν, δηλώ ότι τούτο ήτο όνειρον ζωής μου ν’ αποθάνω δια την γενέτειραν. Τιθέμενος διαταγάς σας παρακαλώ επισπεύσατε ενέργειαν. Τούτο επιβάλλει συμφέρον πατρίδος».
Στις 9 Φεβρουαρίου λαμβάνεται και η αρνητική απάντηση του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη.
Την ίδια μέρα η Επιτροπή πληροφορήθηκε ότι είχε αρχίσει η μεταφορά των υλικών των αποθηκών και των πυρομαχικών στα νότια των νέων ελληνοαλβανικών συνόρων, που καθόρισε η Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη του Λονδίνου.

Μετά από αυτό το γεγονός η Οργανωτική Επιτροπή έκρινε ότι είχε φτάσει η ώρα για τη μεγάλη απόφαση...

 

Πηγές:

- «Ο Βορειοηπειρωτικός Αγώνας 1914» Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού
- «Χειμάρρα, το άπαρτο κάστρο του Ελληνισμού» Κώστα Χατζηαντωνίου, εκδόσεις «Πελασγός»
- «Ο Βορειοηπειρωτικός Αγών (1914)» Κωνσταντίνου Σκενδέρη, εκδόσεις «Πελασγός»
- «Ο Αυτονομιακός Αγώνας Β. Ηπείρου 1914 από τη σκοπιά των Αγωνιστών», Απόστολου Παπαθεοδώρου, εκδόσεις «Τήνος»

επιμέλεια: Θοδωρής Ασβεστόπουλος

πηγή: Το Όραμα

 http://www.neb.gr/node/3261

8. 17η Μαΐου 1914: Πρωτόκολλο Κερκύρας – Αυτονομία Βορείου Ηπείρου

  Τίποτε δεν κερδίζεται χωρίς αγώνα και η Ελευθερία χωρίς αίμα!

Αυτό το καθαρό και κρυστάλλινο μήνυμα αντλούμε από τη 17^η Μαΐου 1914, ημερομηνία κατά την οποία, ο εξεγερμένος Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός κέρδισε με το αίμα της καρδιάς του και τη συνακόλουθη υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας την Αυτονομία.

 Τα μήνυμα αυτό των ελευθέρων αγωνιζομένων Βορειοηπειρωτών, των ελευθέρων αγωνιζομένων Ελλήνων εκείνης της ηρωικής εποχής, αποκτά στις μέρες μας δραματική επικαιρότητα.

 Ο αγώνας για εθνική επιβίωση αποτελεί μονόδρομο για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Η ενότητα και η ψυχική συναντίληψη των αδελφών μας συνιστούν το αναγκαίο προαπαιτούμενο.

 Στον αγώνα αυτό, ΣΦΕΒΑ και ΠΑΣΥΒΑ δηλώνουμε παρόντες.

- Δίπλα στον απλό και ανώνυμο Έλληνα Βορειοηπειρώτη που παραμένει και αγωνίζεται στην πατρογονική γη.

- Κοντά στο Βορειοηπειρώτη που επιστρέφει και δημιουργεί.

-Στο ίδιο μετερίζι με τη νέα γενιά των Βορειοηπειρωτών, που αναπνέει και σκέπτεται Ελληνικά.

 Το Βορειοηπειρωτικό είναι υπαρκτό Εθνικό Ζήτημα.

 Το Βορειοηπειρωτικό δεν θα περάσει ποτέ το κατώφλι της Εθνικής λησμοσύνης!

 Ο αγώνας συνεχίζεται ανιδιοτελής και αδιάπτωτος στα βήματα που χάραξε ο αοίδιμος Αρχηγός μας Μητροπολίτης Σεβαστιανός.                                        

Με πίστη στη Νίκη!

Το ΚΔΣ της ΣΦΕΒΑ

www.sfeva.gr

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ( 17 ΜΑΙΟΥ 1914)

Η Διεθνής Επιτροπή του Ελέγχου δια ν’ αποσοβήση την επανάληψιν των εχθροπραξιών, εθεώρησε καθήκον της να συνδιαλάξη, εφ’ όσον της ήτο δυνατόν, την έποψιν των Ηπειρωτικών πληθυσμών, τας αφορώσας τας ειδικάς διατάξεις τάς οποίας εζήτουν, πρός τάς βλέψεις της Αλβανικής Κυβερνήσεως.

Υπό το κράτος των ιδεών αυτών συνήνεσε να υποβάλει εις τας Δυνάμεις, τάς οποίας αντιπροσωπεύει, ως επίσης εις Αλβανικήν Κυβέρνησιν, το έγκλειστον κείμενον πόρισμα των γενομένων συζητήσεων μεταξύ των μελών της Επιτροπής αυτής και των αντιπροσώπων της Ηπείρου ”.

Κέρκυρα 17 Μαϊου 1914

Η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου

Λάμπ ( Άγγλος Πληρεξούσιος ), Βίγκελ ( Γενικός Πρόξενος Γερμανίας), Κράλ (Γεν. Πρόξενος Αυστρίας), Κραζέφσκι (Γεν. Πρόξενος Γαλλίας), Σαχτάϊν (Υποπρόξενος Αυστρίας), Πετρώφ (Γεν. Πρόξενος Ρωσίας), Λάουρο ( Γεν.Πρόξενος Ιταλίας), Μεχδή (ειδικός αντιπρόσωπος Αλβανίας).

Με τας ιδίας επιφυλάξεις όσον αφορά την έγκρισιν των εκλογέων μας.

Γεώργιος Χρ. Ζωγράφος, Αλεξ. Καραπάνος

ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

 1. Οργάνωσις. Η εκτέλεσις και η διατήρησις των ληφθεισών διατάξεων διά την οργάνωσιν των δυο μεσημβρινών Νομών επί του παρόντος ανατίθενται εις την Διεθνή Επιτροπήν του Ελέγχου,ήτις θα οργανώση την Διοίκησιν, την Δικαιοσύνην και τα Οικονομικά.

2. Η Αλβανική Κυβέρνησις από κοινού μετά της Δ.Ε.Ε. θα διορίζη και θα παύη τους Διοικητάς και τους ανωτέρους υπαλλήλους, λαμβάνουσα ύπ’ ‘οψιν, κατά το δυνατόν, την αριθμητικήν σπουδαιότητα των οπαδών εκάστου θρησκεύματος.

 3. Τοπικά Συμβούλια. Ο αριθμός των εκλεκτών μελών είς τα Διοικητικά Συμβούλια θα είναι τριπλάσιος του αριθμού των δικαιωματικών μελών.

 4. Καθορισμός και διοικητικοί υποδιαιρέσεις. Η Δ.Ε.Ε. θα επιστατήση επίσης είς τον καθορισμόν και την διοικητικήν υποδιαίρεσιν των δυο Νομών τούτων δι’ άπαξ γνωμόνων, ουδεμία θα επέρχεται μεταβολή χωρίς την συμφωνίαν των Δυνάμεων.

 5. Αι Χώραι. Όλαι αι εν λόγω διατάξεις εφαρμόζονται εις τους πληθυσμούς των προηγουμένως ύπό της Ελλάδος καταληφθεισών χωρών και προσαρτηθεισών εις την Αλβανίαν.

 6. Χωροφυλακή. Πρός φύλαξιν της τάξεως εις τας νοτίους επαρχίας θα σχηματισθή από αξιωματικούςκαι χωροφύλακας τοπική χωροφυλακή αποτελούμενη από στοιχεία των διαφόρων θρησκευμάτων, αναλόγως του αριθμού των πιστών των κατοικούντων τους Νομούς αυτούς.Η Χωροφυλακή αύτη δεν θα δύναται να υπηρετή εκτός των Νομών αυτών ειμή δι’ ωρισμένην περίοδον και τούτο λόγω υπεράτης ανάγκης αναγνωριζομένης υπό της Δ.Ε.Ε. Ο αυτός περιορισμός θέλει εφαρμοσθή εις την χρήσιν διά τους νοτίους αυτούς Νομούς Σωμάτων Χωροφυλακής, αποτελουμένων εκ των Νομών αυτών.

7. Συνιστάται ει τους αξιωματικούς της Χωροφυλακής να μη μεταχειρίζωνται εις τα διάφορα μέρη, ειμή μόνον αποσπάσματα αποτελούμενα από άνδρας του αυτού θρησκεύματος πρός το θρήσκευμα των κατοίκων των μερών.

 8. Εις περίπτωσιν ανεπαρκείας των τοπικών στοιχείων διά τον κατ’ αναλογίαν σχηματισμόν της Χωροφυλακής θα γίνεται προσφυγή εις τους εξ άλλων Νομών της Αλβανίας καταγομένους.

 9. Συμφώνως πρός τας διατυπωθείσας αυτάς αρχάς,οι Ολλανδοί αξιωματικοί θέλουσι προβή αμέσως εις τας στρατολογικάς ενεργείας.

 10. Εννοείται καλώς ότι αι προηγούμεναι διατάξεις ουδόλως θίγουν την ενότητα της Αλβανικής Χωροφυλακής, ως αύτη διετυπώθη υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου.

 11. Ένοπλος δύναμις. Εκτός περιπτώσεων πολέμου ή επαναστάσεως, εις τους Νοτίους Νομούς ουδέποτε θα είναι δυνατή η μεταφορά ή η χρήσις εις τους Νομούς αυτούς στρατιωτικών μονάδων μή αυτοχθόνων.

 12. Ορθόδοξοι Κοινότητες. Αι Ορθόδοξοι Χριστιανικαί Κοινότητες αναγνωρίζονται Νομικά Πρόσωπα, επίσης ως και αι άλλαι.

13. Διατηρούσι την περιουσίαν των και θα διαθέτουν αυτήν ελευθέρως. Αι μετά των πνευματικών αρχηγών των σχέσεις των Ορθοδόξων Κοινοτήτων, θα είναι αι αυταί, ως κατά το παρελθόν.Ουδόλως ως θέλουν θιχθή τα πατροπαράδοτα δίκαια και η ιεραρχική οργάνωσις των περί ων ο λόγος Κοινοτήτων, εκτός εάν επέλθη συμφωνία μεταξύ της Αλβανικής Κυβερνήσεως και του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.

 14. Σχολεία Η εκπαίδευσις είναι ελεθέρα.Εις τα σχολεία των ορθοδόξων Κοινοτήτων η εκπαίδευσις γίνεται ελληνιστί. Εις τας τρείς τάξεις του Δημοτικού μετά της Ελληνικής θα διδάσκεται και η Αλβανική. Αλλ’ η θρησκευτική διδασκαλία θα γίνεται αποκλειστικώς ελληνιστί.

 15. Ελευθερία γλώσης. Δυνάμει της τεθείσης διά της πρός την Ελλάδα Διακοινώσεως

των Δυνάμεων υπό ημερομηνίαν 11 / 24 Απριλίου 1914 η χρήσις της Αλβανικής και της Ελληνικής γλώσσης θέλει εξασφαλισθή εις τους Νοτίους ενώπιον όλων των αρχών, συμπεριλαμβανομένων των Δικαστηρίων, ως και των αιρετών Συμβουλίων.

 16. Κατοχή. Η Δ.Ε.Ε. εν ονόματι της Αλβανικής Κυβερνήσεως θα καταλάβη τα εν λόγω εδάφη, μεταβαίνουσα επί τόπου.

 17. Οι αξιωματικοί της Ολλανδικής αποστολής θέλουν προβή αμέσως εις τον σχηματισμόν της τοπικής Χωροφυλακής.Προσωρινώς και μέχρι του σχηματισμού της τοπικής Χωροφυλακής οι Ολλανδοί αξιωματικοί με την συνδρομήν των εγχωρίων στοιχείων θα επιφορτισθούν με την φύλαξιν της δημοσίας ασφαλείας.

 18. Η Δ.Ε.Ε. θα προβή επίσης εις την συγκρότησιν μικτών επιτροπών,αποτελουμένων υπό Χριστιανών και Μουσουλμάνων κατ’ αναλογίαν της αριθμητικής σπουδαιότητας εκάστου των θρησκευμάτων.Προσωρινώς και μέχρις οργανώσεως των τοπικών αρχών αι Επιτροπαί αυταί θα ασκούν διοικητικά καθήκοντα υπό την τελεσουργόν εποπτείαν της Δ.Ε.Ε. , ήτις θέλει προσδιορίσει την εκτασιν αυτών.Πρό της αφίξεως των Ολλανδών αξιωματικών. Θέλουσι ληφθή τα αναγκαία μέτρα υπό της Προσωρινής Κυβερνήσεως του Αργυροκάστρου πρός απομάκρυνσιν εκ του τόπου πάντων των ξένων ενόπλων στοιχείων.

 19. Αι διατάξεις αυταί θέλουν εφαρμοσθή και εις τον Νομόν Κορυτσάς, κατεχόμενον επί του παρόντος στρατιωτικώς υπό της Αλβανικής Κυβερνήσεως ως και εις τας άλλας Νοτίους ζώνας.

 20. Βοήθεια. Η Αλβανική Κυβέρνησις από κοινού μετά της Δ.Ε.Ε. θέλει λάβει τα αναγκαία μέτρα διά να έλθη εις βοήθειαν των υπό των Σωμάτων των τελευταίων ετών δοκιμασθέντων πληθυσμών.

 21. Αμνηστεία. Απονέμεται εις τους Ηπειρώτας πλήρης αμνηστεία διά πάσας τας πράξεις τας προγενεστέρας της καταλήψεως των Νομών αυτών υπό των αντιπροώπων της Αλβανικής Κυβερνήσεως.Πάντες οι μη εξ Ηπείρου καταγόμενοι μόνον δι’ εγκλήματα κοινού δικαίου θα καταδιώκονται, καθόσον αφορά την ρηθείσαν χρονικήνπερίοδον.

 22. Εγγυήσεις. Αι Δυνάμεις αι διά της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εγγυηθείσαο την συγκρότησιν της Αλβανίας και εγκαταστήσασαι την Δ.Ε.Ε. εγγυώνται διά την εκτέλεσιν και την διατήρησιν των ανωτέρω διατάξεων.

 23. Διατάξεις αφορώσαι την Χειμάρραν. Ακούσασα τον αρχηγόν της Χειμάρρας από κοινού μετά των αντιπροσώπων της Ηπείρου και λαβούσα υπό σημείωσιν τα αιτήματα αυτών τα αφορώντα την διατήρησιν των αρχαίων προνομίων, ως και τας νέας προτάσεις τας γενομένας πρός το συμφέρον αυτής της Χειμάρρας και της γενικής συνδιαλλαγής αιτήματα, των οποίων το κείμενον έπεται, η Δ.Ε.Ε. θα υποβάλη αυτά ως και τας υπολοίπους διατάξεις τας αφορώσας την Ηπειρον, εις τον έλεγχον και την έγκρισιν των Μεγάλων Δυνάμεων, ως και της Αλβανικής Κυβερνήσεως.

Διοικητικώς η περιφέρεια της Χειμάρρας θα προσκολληθή εις την επαρχίαν Αργυροκάστρου.

Ζητείται ομοίως όπως η Χειμάρρα είναι έδρα δικαστηρίου και όπως οι ειρηνοδίκαι, οι οποίοι πρέπει να εκλέγονται μεταξύ Ορθοδόξων Χριστιανών Ηπειρωτών, έχουν αρμοδιότητα επεκτεινομένην ιδίως εις ότι αφορά την ποινικήν δικαστικήν εξουσίαν, ίνα δι’αυστηράς εφαρμογής του νόμου, γινομένης τρόπον τινά επιτοπίως, δύνανται να κατανικούν λυπηράς τινας συνηθείας και ν’ αποφεύγουν επίσης την μεταφοράν του πληθυσμού τούτου, του τόσον υπερηφάνου διά το ένδοξον παρελθόν του εις απομεμακρυσμένα μέρη ( δύσκολον άλλωστε εις ήν κατάστασιν ευρίσκεται η συγκοινωνία) εν περιπτώσει κατηγορίας επί κακουργήματα ή πλημμελήματι.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

Οι Ηπειρώται αντιπρόσωποι δηλούν οτι θα επιμένουν:

 1. Όπως η εγχώριος Χωροφυλακή μή δύναται εν ουδεμιά περιπτώσει ακόμη και εν περιπτώσει ανωτέρας βίας, να υπηρετή εκτός των ορίων των δύο νοτίων επαρχιών.

 2. Οτι επί μίαν δεκαετίαν οι διοικηταί θα είναι ξένοι υπήκοοι ουδετέρου Κράτους καταγόμενοι εξ αυτού ή τουλάχιστον ορθόδοξοι χριστιανοί.

Γεώργιος Χρ. Ζωγράφος, Αλ. Καραπάνος

Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

(12 Ιουνίου 1914)

—Προς τον κ. Ζωγράφον απεστάλη υπό της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου της Αλβανίας το επόμενον τηλεγράφημα-:

Η Α.Υ. ο Ηγεμών της Αλβανίας και η Κυβέρνησίς του απεδέχθη σαν εξ ολοκλήρου και άνευ όρων την συμφωνίαν της Κερκύρας και αφήκαν εις την Διεθνή Επιτροπήν του Ελέγχου πλήρη ελευθερίαν να κανονίση κατόπιν επιτοπίου εξετάσεως το ζήτημα της Χει μά ρ ρας ως και το ζήτημα της Διοικητικής υποδιαιρέσεως. Καθ’ όσον α φορά εις τας άλλας εγγράφους δηλώσεις Υμών, αίτινες ήσαν προ σηρτημένοι εις το κεΙ μενον της συμφωνίας, ελήφθησαν ήδη υπ’ ό ψιν και εκανονίσθησαν διά των άρθρων Ι και 5 της εν λόγω συμφωνίας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπον ο οριστικός κανονισμός του ζητήματος κατέστη της αποκλειστικής αρμοδιότητος των Μ. Δυνάμεων, αντιπροσωπευομένων υπό της Διεθνούς Επιτροπής του Ελέγχου.

Αφού λάβωμεν εκ μέρους Υμών οριστικήν απάντησιν, θα σας κοινοποιήσωμεν επισήμως την απόφασιν των Μ. Δυνάμεων και την ημέραν της εις Αγ. Σαράντα αφίξεώς μας.

Αύγουστος Κραλ

Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής

της Αλβανίας

ΑΙ Μ. ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΝΑΚΟΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΤΑ ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΑ ΕΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

(19 Ιουνίου 1914)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Α.Ε. ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ

ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Οι υπογεγραμμένοι λαμβάνουσι την τιμήν ν’ ανακοινώσωσι προς την Α.Ε. τον Υπουργόν των Εξωτερικών, ότι αι Κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας, της Γαλλίας, της Μεγ. Βρετανίας, της Ιταλίας, της Ρωσίας ενέκριναν την εν Κερκύρα επελθού σαν συμφωνίας μεταξύ της Διεθνούς Επιτροπής του Ελέγχου και των Πληρεξουσίων των Ηπειρωτών, όσον αφορά το μέλλον Πολίτευμα της Ηπείρου.

Κουάτ, Σιλάσσυ, Ντοβίλλ, Εράκινς,

Μποσδάρι, Πρίγκηψ Κουρούσσωβ

 http://www.neb.gr/node/3356

 

9. Ιστορική αναδρομή: ΚΚΕ και Βορειοηπειρωτικό

Ἡ Δευτέρα Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (Νοέμβριος 1934) κατήγγειλε ὡς «ἰμπεριαλιστικὸ ἀλυτρωτισμὸ» τὴν διεκδίκησιν τῆς Β. Ἠπείρου ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.

Ο Ν. Ζαχαριάδης μάλιστα, στὴν ὁμιλίαν του πρὸς τὴν μετὰ τὸ 6ο Συνέδριον τοῦ ΚΚΕ, Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (14-15 Ἰουν. 1936) ἀπεκάλεσε τὴν διεκδίκησιν τῆς Β. Ἠπείρου «κατακτητικῆ βλέψη». Συγκεκριμένως εἶπεν:

«Ἡ πλουτοκρατία καὶ ἡ ἀντίδραση, ἂν καὶ τρέμουν γιὰ τὴ Μακεδονία καὶ Θράκη, ὅμως, παραγνωρίζοντας τὶς ἰδιομορφίες τῶν ἐπαρχιῶν αὐτῶν καὶ πρῶτα ἀπ' ὅλα τὴν πολυεθνικὴ σύνθεσή τους καὶ ἐφαρμόζοντας αὐτοῦ ἐπάνω πολιτικὴ οἰκονομικῆς ἀποστράγγισης καὶ τρομοκρατικοῦ ξεφαντώματος, δὲν φτάνουν παρὰ σὲ ἀντίθετα ἀποτελέσματα ἀπ' αὐτὰ ποὺ θέλουν... Τὸ χειρότερο ἀκόμα εἶναι ὅτι ἡ πλουτοκρατορία τῆς χώρας μας καὶ ὁ φασισμὸς ἀντιπροβάλλουν καὶ αὐτοὶ καταχτητικὲς βλέψεις πάνω στὴ Βόρειο Ἤπειρο, τὸ Μοναστήρι εἴτε τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία καὶ ἔτσι σπρώχνουν τὰ πράγματα πιὸ γοργὰ πρὸς πολεμικὲς καταστροφικὲς περιπέτειες» («Κομμουνιστικὴ Ἐπιθεώρηση», ἄρ. 23 τῆς 1ης Ἰουλίου 1936, σέλ. 6).

Περαιτέρω ὁ Ν. Ζαχαριάδης εἰς συνέντευξίν του στὴν ἐφημερίδα «Ἐμπρὸς» (26 Μαΐου 1945) ἐδήλωσε ὅτι εἶναι ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς διεκδικήσεως τῆς Β. Ἠπείρου διότι «θ' ἀπετέλει παράγοντα κινδύνου, διὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴ σύμπραξι τῶν βαλκανικῶν χωρῶν»!

Στὴν συνέντευξίν του Ν. Ζαχαριάδη ἀπήντησε ἀμέσως ὁ Γεώργιος Παπανδρέου («Ἐμπρὸς» 27 Μαΐου 1945) ὡς ἕξης: «Ὄφειλομεν νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ὁ Ν. Ζαχαριάδης ὡμίλησε μὲ...

ἀνεπιφύλακτον εἰλικρίνειαν εἰς τὴν ὁποίαν δὲν μᾶς ἔχουν συνηθίσει οἱ ἐδῶ ἀναπληρωταί του.

Μέχρι τοῦδε τὸ ΚΚΕ ἐζήτει δημοψήφισμα διὰ τὴν Βόρειον Ἤπειρον, ἐνῶ ταυτοχρόνως συνειργάζετο μὲ τοὺς κομμουνιστᾶς τῆς Ἀλβανίας διὰ τὴν ἐξόντωσιν τῶν Ἑλλήνων πατριωτῶν τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐζήτει ἐπίσης τὸ ΚΚΕ «στρατηγικὴν διαρρύθμισιν τῶν Ἑλληνο-βουλγαρικῶν συνόρων» ἀλλὰ κατόπιν «φιλικῆς συνεννοήσεως τῶν δύο χωρῶν», τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι ἐνεπιστεύετο εἰς τὴν καλὴν θέλησιν τῶν Βουλγάρων τὴν παραχώρησιν συνόρων ἀσφαλείας εἰς τὴν Ἑλλάδα. Ὁ κ. Ζαχαριάδης μὲ τὰς ὠμᾶς δηλώσεις τοῦ καταργεῖ τὴν μέθοδον αὐτὴν τῆς ἀπάτης καὶ προτιμᾶ νὰ προκαλέση τὸ ἔθνος.

Τοῦ ἐκφράζομεν τὰς εὐχαριστίας μας καὶ εὐχόμεθα τὴν αὐτὴν τακτικὴν νὰ συνέχιση καὶ εἰς τὸ μέλλον, διὰ νὰ πεισθῆ ἐπὶ τέλους ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς καὶ ἰδίως οἱ θλιβεροὶ ἐαμικοὶ ὀπαδοὶ περὶ τῆς «ἐθνικῆς» πολιτείας τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος».

 Ἡ ἐφημερὶς «Ἐμπρὸς» ἐδημοσίευσε (26 Ἰουνίου 1945) ἰδιόγραφον δήλωσιν τοῦ Ν. Ζαχαριάδη ὅτι: «ἡ διατύπωσις Ἑλληνικῶν ἀξιώσεων γιὰ τὴν Β. Ἤπειρο καὶ Ἀνατολικὴ Ρωμυλία... θ' ἀπειλοῦσε ἐξαιρετικὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν συνεργασία στὰ Βαλκάνια».

Τὴν προδοτικὴν στάσιν τοῦ ΚΚΕ ἔναντί της Β. Ἠπείρου θὰ ἐπιβεβαίωση καὶ τὸ μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Ζήσης Ζωγράφος, ὁ ὁποῖος εἰς ἄρθρον στὸ κομμουνιστικὸ περιοδικὸ «Νέος Κόσμος» (τεῦχος 9, Σέπ. 1950 σέλ. 641-660) ὑπὸ τὸν τίτλον «Μερικὰ ζητήματα τῆς πολιτικῆς μᾶς γραμμῆς» διεκήρυξε ὅτι «Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα δὲν ὑπάρχει»!!

Εἰς αὐτὰ προσθέτω καὶ τὴν ὁμιλίαν τοῦ Ν. Ζαχαριάδη στὴν 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ (Μάιος 1950) ὅπου εἶπεν:

«Σήμερα στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε μιὰ πορεία ἀνασυγκρότησης καὶ συγκέντρωσης τῶν δημοκρατικῶν δυνάμεων. Τὸ πιὸ ἀρνητικὸ κι ἐδῶ εἶναι ὅτι πολὺ ἀσθενικὰ ἐκδηλώνεται στὴν πορεία αὐτὴ ἡ ἐπίδραση τῶν πιὸ συνεπῶν δημοκρατικῶν παραγόντων στὴ ζωὴ τῆς Χώρας, ὅπως εἶναι τὸ ΕΑΜ, τὸ ΑΚΕ, τὸ ΚΚΕ. Τὸ δικό μας καθῆκον εἶναι νὰ ἐπιταχύνουμε τὴν πορεία αὐτὴ μὲ τὴν συσπείρωση ὅλων τῶν δημοκρατικῶν δυνάμεων σ' ἕνα μέτωπο, σ' ἕνα συνασπισμὸ μὲ καθαρὸ δημοκρατικὸ πρόγραμμα. Αὐτὸ ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, σημαίνει ὅτι ἀπὸ τὸ πρόγραμμα αὐτὸ πρέπει νὰ λείψουν ὅλα ἐκεῖνα τὰ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΑΓΚΑΘΙΑ, ὅπως οἱ ἐδαφικὲς διεκδικήσεις σὲ βάρος τῶν λαϊκῶν δημοκρατιῶν τῆς Ἀλβανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας ποὺ δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ χύνουν νερὸ στὸ μύλο τῆς ἀμερικανοκρατίας» (Ν. Ζαχαριάδη: «Μερικὰ ζητήματα ἀπὸ τὴν κατάσταση καὶ τὴν κομματικὴ ζωή», ὁμιλία τοῦ εἰς 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, (Μάης 1950), ἔκδοσις ΚΚΕ, σέλ. 22).

Τὸν Μάιον τοῦ 1950 συνῆλθε ἡ 7η Ὁλομέλεια τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ στὴν ὁποίαν ὡμίλησε ὁ Ζαχαριάδης ἀναφορικῶς πρὸς τὰς διεκδικήσεις τῆς Ἑλλάδος ἔναντί της Ἀλβανίας καὶ Βουλγαρίας. Συγκεκριμένως εἶπεν:

ΚΚΕ και Μακεδονία

«Μέσα στὴ Βουλή, γνωστοὶ δημοκρατικοὶ παράγοντες, παρασέρνονται ἀπὸ τὴ μοναρχοφασιστικὴ πίεση καὶ πρωτοστατοῦν στὸ ἐθνικιστικὸ παραλήρημα μὲ τὴ διατύπωση ἐδαφικῶν ἀξιώσεων, σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας καὶ τῆς Βουλγαρίας. Οἱ ἀναβιώσεις αὐτές, εἶναι ὑποτροπὴ τῶν σοβαρῶν λαθῶν, ποὺ μὲ τὴ δική μας ἀνοχὴ ἢ πρωτοβουλία βαρύνουν καὶ ἀμαυρώνουν τὴν ἔνδοξη ἐαμικὴ κληρονομιὰ καὶ ποὺ σήμερα πρέπει νὰ ξεπεραστοῦν πέρα γιὰ πέρα, γιατί τὸ ξεπέρασμα τοὺς ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο γνώρισμα γιὰ ἕναν συνεπῆ δημοκράτη καὶ ἀγωνιστὴ καὶ γιὰ τὴν εἰρήνη. Πρέπει καὶ ἐμεῖς καὶ οἱ φίλοι καὶ συναγωνιστές μας νὰ καταλάβουμε καλὰ καὶ καθαρὰ ὅτι ὁποιαδήποτε ὑποχώρησή μας, στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι ἄμεση ἐκ μέρους μᾶς ὑποστήριξη στ' ἀμερικανικὰ πολεμικὰ σχέδια, στὴ δημιουργία τοῦ ἄξονα Ἀθήνα-Βελιγράδι, στὸ τράβηγμα τῆς Ἑλλάδας στὶς τυχοδιωκτικὲς Ἀγγλοσαξωνικὲς περιπέτειες ἐνάντια στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση καὶ τὶς Λαϊκὲς Δημοκρατίες...» (Ν. Ζαχαριάδης: «Μερικὰ ζητήματα ἀπὸ τὴν κατάσταση καὶ τὴν κομματικὴ ζωὴ» σέλ. 23-24).

Στὴν ἰδίαν Ὁλομέλειαν, τὸ μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Δ. Βλαντᾶς κατεδίκασε τὰς ἐθνικᾶς διεκδικήσεις εἰπῶν:

«Ἀπὸ παράγοντες τῆς "Δημοκρατικῆς Παράταξης" ἀκούστηκαν καὶ μέσα στὴν μοναρχοφασιστικὴ Βουλὴ ἐθνικιστικὲς κραυγὲς γιὰ «Βόρεια Ἤπειρο», γιὰ «στρατηγικὴ διαρρύθμιση τῶν βορείων συνόρων» κλπ. Πρέπει νὰ ποῦμε ὅμως τώρα ἀνοιχτὰ πὼς κάναμε λάθος καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀνεχθοῦμε νὰ γίνεται καὶ ἀπὸ φίλους μας σωβινιστικὸ λαθρεμπόριο μέσα στὸ λαό, μὲ τὶς διεκδικήσεις τῆς «Βόρειας Ἠπείρου» καὶ τῆς «στρατηγικῆς διαρρύθμισης τῶν συνόρων μας πρὸς βορρᾶν», ἀντικειμενικὰ εἶναι σὰν νὰ βοηθᾶνε τὴν ἀμερικανοκρατία καὶ τὸν μοναρχοφαοισμὸ στὸν πόλεμο ποὺ προετοιμάζει κατὰ τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῶν λαϊκῶν δημοκρατιῶν, στὴν πρώτη σειρὰ κατὰ τῆς Ἀλβανίας καὶ Βουλγαρίας» (Δ. Βλαντᾶς: «Εἰσήγησις εἰς τὴν 7ην Ὁλομέλειαν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ» ἔκδ. 1956, σέλ. 35-36).

Κι ἄλλο ὑψηλὸ κομμουνιστικὸ στέλεχος, μέλος τοῦ Π.Γ. τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, ὁ Ζήσης Ζωγράφος, μὲ ἄρθρον του ποὺ ἐδημοσιεύθη στὸν «Νέον Κόσμον» (τεῦχος Σεπτεμβρίου 1950, σέλ. 641-660) ἐδήλωσε ὅτι «βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα δὲν ὑπάρχει». Στὸν «Νέον Κόσμον» (Δεκέμβριος 1959, σέλ. 20) δημοσιεύεται χαιρετιστήριον μήνυμα τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ πρὸς τὴν Κ.Ε. τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας, ὅπως ὠνομάζετο τὸ ἀλβανικὸ κομμουνιστικὸ κόμμα. Στὸ μήνυμα χαρακτηρίζεται ἡ ἐδαφικὴ διεκδίκησις τῆς Β. Ἠπείρου ὡς «ἀνεδαφικὴ» καὶ «παράλογη». Ἰδοὺ τὸ κείμενον:

«ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στὴν Κεντρικὴ Ἐπιτροπὴ

τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας

Τίρανα

Ἀγαπητοὶ σύντροφοι,

Στὴν 15η ἐπέτειο τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Ἀλβανίας ἡ Κεντρικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος τῆς Ἑλλάδας σᾶς στέλνει τὰ πιὸ θερμὰ συγχαρητήρια καὶ τὶς καλύτερες εὐχές της.

Στὰ 15 χρόνια της ἐλεύθερης ἀνάπτυξής του, ὁ ἀλβανικὸς λαός, κάτω ἂπ' τὴ δοκιμασμένη καθοδήγηση τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας καὶ μὲ τὴν ἀμέριστη ἀνιδιοτελῆ βοήθεια τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ τῶν ἄλλων σοσιαλιστικῶν χωρῶν, σημείωσε λαμπρὲς ἐπιτυχίες στὴν οἰκοδόμηση τῆς νέας ζωῆς του, στὴ σοσιαλιστικὴ ἐκβιομηχάνιση καὶ τὸ ἀνέβασμα τῆς ἀγροτικῆς οἰκονομίας στὴ διαρκῆ ἄνοδο τὸν βιοτικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ ἐπιπέδου του ( Σχόλιο: Μάλλον ως λαμπρές επιτυχίες θεωρούν τις διώξεις, τις εξορίες και τη θανάτωση χιλιάδων ανθρώπων που έζησαν τη φρικαλεότητα του κομμουνιστικού "παραδείσου")

Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς συμμερίζεται ὁλόψυχα τὰ αἰσθήματα περηφάνειας καὶ χαρᾶς, ποὺ νιώθει ὁ ἀδελφὸς γειτονικὸς λαὸς τῆς Ἀλβανίας γιὰ τὶς ἐπιτεύξεις του. Τὸ παράδειγμα τῆς Ἀλβανίας δείχνει χειροπιαστὰ σ' ὅλους τί μπορεῖ νὰ δημιουργήσει ἕνας λαὸς ὅταν πάρει τὶς τύχες του στὰ ἴδια τοῦ τὰ χέρια. Οἱ πατριῶτες τῆς χώρας μᾶς παρακολουθοῦν μὲ βαθειὰ ἱκανοποίηση τὶς ἀκούραστες προσπάθειες τῆς ἀλβανικῆς κυβέρνησης γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων καλῆς γειτονίας καὶ συνεργασίας ἀνάμεσα στὶς δύο χῶρες. Ὁ λαὸς μᾶς ἀποκρούει τὰ μυθεύματα γιὰ δῆθεν «ἐμπόλεμη κατάσταση» μὲ τὴν Ἀλβανία, τὶς παράλογες καὶ ἀνεδαφικὲς ἀξιώσεις κατὰ τῆς ἀκεραιότητας τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Ἀλβανίας καὶ ὅλη τὴν ψυχροπολεμικὴ πολιτικὴ τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ σὰν ξένη πρὸς τὰ συμφέροντά του, τὰ συμφέροντα τῆς εἰρήνης στὰ Βαλκάνια. Ὁ λαὸς μᾶς παλεύει γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ μίας πολιτικῆς εἰρήνης, εἰρηνικῆς συνεργασίας καὶ φιλίας μὲ ὅλους τους λαούς, γιὰ τὴ μετατροπὴ τῶν Βαλκανίων σὲ ζώνη εἰρήνης, γιὰ τὴ δημοκρατία καὶ τὴν κοινωνικὴ πρόοδο.

Ζήτω ἡ Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Ἀλβανίας!

Ζήτω ἡ φιλία ἀνάμεσα στὸν Ἑλληνικὸ καὶ τὸν Ἀλβανικὸ λαό!

Ζήτω ἡ εἰρήνη ἀτὰ Βαλκάνια καὶ σ' ὅλο τὸν κόσμο!

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»

ΚΚΕ και Τσάμηδες

Πάλιν στὸ περιοδικὸν «Νέος Κόσμος» (τεῦχος Φεβρουαρίου 1960, σέλ. 54-55) ποὺ εἶναι ἐπίσημον ὄργανον τοῦ ΚΚΕ, δημοσιεύεται ἄρθρον τοῦ μέλους τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ, Μιχαὴλ Τσάντη ὅπου ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ διεκδίκησις τῆς Β. Ἠπείρου ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα εἶναι «ἀστήριχτη». Συγκρεκριμένως, ὁ κομμουνιστὴς προδότης ἔγραψε:

«Μιλώντας γιὰ τὴν ψυχροπολεμικὴ θέση τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ στὰ Βαλκάνια, ἀπ' ἀφορμὴ τὶς προτάσεις γιὰ τὴ μετατροπή τους σὲ ζώνη εἰρήνης καὶ στὴν πρώτη ἀπύραυλη ζώνη στὸν κόσμο, δὲν μποροῦμε νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε καὶ στὴ στάση τῆς ἀπέναντι στὴν ἄλλη Λαϊκὴ Δημοκρατία, τὴν Ἀλβανία. Ὑπεύθυνοι κυβερνητικοὶ παράγοντες τῆς Ἀλβανίας ζήτησαν ἐπανειλημμένα τὴν ἀποκατάσταση ὄχι μοναχὰ ἐπισήμων διπλωματικῶν, ἀλλὰ καὶ φιλικῶν σχέσεων καλῆς γειτονίας μὲ τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὴν ὁποία τὴ συνδέουν κοινοὶ ἀγῶνες καὶ ἀδελφικοὶ δεσμοί. Ἡ κυβέρνηση Καραμανλή, σύμφωνα μὲ τὴ γενικώτερη ψυχροπολεμική της θέση, ἀποκρούει καὶ τὴν ἰδέα ἀκόμη τῆς ἀποκατάστασης διπλωματικῶν σχέσεων, προβάλλοντας τὸ ἐντελῶς ἀστήριχτο καὶ γελοῖο «ἐπιχείρημα» ὅτι ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται σὲ ἐμπόλεμη κατάσταση μὲ τὴν Ἀλβανία, ποὺ ὑπῆρξε τὸ πρῶτο θύμα τοῦ φασισμοῦ καὶ τῶν ἐμπρηστῶν τοῦ πολέμου στὰ Βαλκάνια. Τὸ ἐπιχείρημα τῆς αὐτὸ τὸ συνδυάζει μὲ ὄχι λιγότερο ἀστήριχτες ἐδαφικὲς διεκδικήσεις σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας.»

ΚΚΕ για Μ.Ασιατική καταστροφή

Θὰ ἀναφέρω καὶ τὸν κομμουνιστὴν Ἀντώνιον Ζωγράφον, ποὺ μὲ ἄρθρον του στὸν «Νέον Κόσμον» (τεῦχος Δεκεμβρίου 1959, σέλ. 59-60) γράφει μεταξὺ ἄλλων προδοσιῶν ὅτι:

«Ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Λ.Δ. Ἀλβανίας εἶναι διαποτισμένη ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς εἰρήνης, φιλίας καὶ πλατιᾶς συνεργασίας μὲ ὅλες τὶς χῶρες, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Ἑλλάδος.

Ἀντίθετα, ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ἐφαρμόζοντας τὴν πολιτικὴ ποὺ τῆς ὑπαγορεύουν οἱ ξένοι καὶ ντόπιοι ἐπιθετικοὶ κύκλοι καὶ καταπατώντας τὴν ὁμόθυμη θέληση τοῦ λαοῦ μας γιὰ φιλικὲς σχέσεις μὲ τὸν ἀδελφὸ ἀλβανικὸ λαό, ἐπικαλεῖται μία σειρὰ «ἐπιχειρήματα» καὶ προβάλλει ἐντελῶς ἀβάσιμες καὶ παράλογες ἐδαφικὲς ἀξιώσεις σὲ βάρος τῆς Ἀλβανίας, ὀργανώνει προκλητικὰ γυμνάσια στὰ σύνορά της, προσπαθεῖ ν' ἀνάψει τὰ ἐθνικιστικὰ μίση ἀνάμεσα στοὺς δύο ἀδελφικοὺς λαοὺς μὲ τὸ λεγόμενο «Βορειοηπειρωτικὸ» κλπ..., γιὰ νὰ διαιωνίσει τὸν ψυχρὸ πόλεμο καὶ τὴν ἀνωμαλία στὶς σχέσεις ἀνάμεσα στὰ κράτη...».

Τέλος, ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ ΚΚΕ, Κ. Κολιγιάννης ἀνεκοίνωσε ἔκθεσιν δράσεως τῆς Κ.Ε. τοῦ ΚΚΕ στὸ 8ον Συνέδριόν του (Αὔγουστος 1961) ὅπου κατηγόρησε τὴν Ἑλλάδα γιά: «προβολὴν ἐδαφικῶν διεκδικήσεων σὲ βάρος τῆς λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Ἀλβανίας» («Νέος Κόσμος», τεῦχος Σεπτεμβρίου 1961, σέλ. 63).

http://skandalakommaton.blogspot.com/

Το αλίευσα ΕΔΩ http://borioipirotika.blogspot.com/2011/07/blog-post_270.html


 

10. Aλβανο-ιταλική προσπάθεια παραποίησης της ιστορίας της Hπείρου

Τον τελευταίο καιρό διαφαίνεται όλο και ποιο καθαρά μία προσπάθεια της Αλβανίας με την συνεργασία της Ιταλίας για μια πολιτισμική εισβολή και παραποίηση της ιστορίας της Ηπείρου. Η σκέψη αυτή δεν είναι καινούρια, όμως τον τελευταίο καιρό αρχίζει και λαμβάνει διαστάσεις.

Έτσι έχουμε, άνοιγμα Ιταλικού προξενείου στο Αργυρόκαστρο, δημιουργία Ιταλικού κέντρου γλώσσας και πολιτισμού στο Αργυρόκαστρο, Αλβανο-ιταλική προσπάθεια παραποίησης της ιστορίας της Ηπείρου δημιουργία τμήματος ιταλικής γλώσσας στο πανεπιστήμιο του Αργυροκάστρου, ανασκαφές από ιταλικές αρχαιολογικές αποστολές.

Πρόσφατα, στο Ιταλικό Πολιτιστικό Κέντρο στο Αργυρόκαστρο, πραγματοποιήθηκε έκθεση του ανασκαφικού έργου στην Κάτω Δρόπολη, παρουσία και του Αλβανού προέδρου Μπαμίρ Τόπι ο οποίος μίλησε για κοινή αλβανο-ιταλική πολιτιστική κληρονομιά. Με τον σφετερισμό της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς επιχειρείται να θολώσει το τοπίο και ίσως να πεισθούν και κάποιοι κάτοικοι πως δεν είναι καθαρά Έλληνες αλλά… απόγονοι των αρχαίων Ρωμαίων!!!!

Στην Χιμάρα ο εκλεκτός των Αλβανών νέος δήμαρχος έφερε στο δημοτικό συμβούλιο την πρόταση να γίνει στην Παλάσα της Χειμάρρας άγαλμα του Ιούλιου Καίσαρα (σημ. οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν και εξανδραπόδισαν την Ήπειρο και τώρα θα αποκτήσουν και αγάλματα σε ένδειξη… ευγνωμοσύνης). Πιστεύω πως θα δούμε σύντομα και τους βλαχόφωνους Έλληνες να αναφέρονται σαν τα χαμένα αδέλφια των Ρωμαίων λεγεωνάριων. Το πρόβλημα είναι το επίσημο Ελληνικό κράτος τι κάνει, το ΥΠΕΞ και το Υπουργείο Πολιτισμού.

κοινοποίηση από Hellasontheweb.org 

 http://www.ioanninavoice.gr/%CE%BD%CE%B5%CE%B1/%CE%A4%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%95%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/309-%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/3253-A%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%BF-%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-H%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85

11. 2000 πολίτες στην Αλβανία άλλαξαν με δικαστική απόφαση την εθνικότητα από Αλβανική σε Ελληνική ενώ εκκρεμούν πολύ περισσότερες...

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Αλβανίας θορυβήθηκε από το μεγάλο αριθμό πολιτών της χώρας που ζητούν δικαστικά την αλλαγή της αλβανικής εθνικότητας. Η πλειοψηφία των αιτήσεων προέρχονται από την περιοχή της Βορείου Ηπείρου και συγκεκριμένα από το Αργυρόκαστρο, τους Αγίους Σαράντα, την Πρεμετή και την Κορυτσά όπου ζητούν να καταγραφούν με Ελληνική εθνικότητα. Λίγες είναι οι αιτήσεις για άλλες εθνικότητες όπως είναι η Βουλγάρικη στην Γκολομπόρντα (κεντροανατολική Αλβανία), Μαυροβούνια βορειοανατολικά ενώ υπάρχουν και κάποιες αιτήσεις από τη μειοψηφία των Βλάχων της Αλβανίας που πιστεύουν σε Ρουμάνικη καταγωγή τους.

Το κράτος της Αλβανίας αναγνωρίζει επισήμως τρεις εθνικές μειονότητες, την Ελληνική, τη Σλαβομακεδονική και την Μαυροβούνια, σε περιορισμένες μειονοτικές ζώνες. Συγκεκριμένα οκτώ Ελληνικές επαρχίες στους νομούς Αργυροκάστρου, Αγίων Σαράντα και Δελβίνου, μία Μαυροβούνια επαρχία στη Σκόδρα και μία «Σλαβομακεδονική» στο Ντεβόλ. Τους περίπου 250.000 Βλάχους τους...
 καταγράφει ως πολιτισμική αλβανική κοινότητα ενώ οι ίδιοι είναι μοιρασμένοι σε τρεις ομάδες, σε αυτούς που πιστεύουν ότι είναι Έλληνες, Αλβανοί και Ρουμάνοι.
Οι εκπρόσωποι των μειονοτήτων στην Αλβανία δεν αναγνωρίζουν τους αριθμούς του Αλβανικού κράτους εκτιμώντας το συνολικό αριθμό τους σε τετραπλάσιο μέχρι πενταπλάσιο του αριθμού που παρουσιάζει το επίσημο κράτος. Σε απογραφή που έγινε πριν την πτώση του κομουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία (1990) οι Έλληνες των 99 αναγνωρισμένων Ελληνικών χωριών, ανέρχονται περίπου στους 60.000, χωρίς να υπολογίζονται οι Έλληνες που κατοικούσαν στη Χειμάρρα, στην Κορυτσά, στην Πρεμετή, στην Άρτα Αυλώνας, στις πόλεις της Αλβανίας αλλά και τους μεικτούς γάμους.
Η ελεύθερη απογραφή με δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού της εθνικότητας και θρησκείας, που πρόκειται να γίνει – πολιτικών ταραχών επιτρεπόντων - την ερχόμενη άνοιξη, θορύβησε τους εθνικιστικούς κύκλους της χώρας που τάχτηκαν εξ’ αρχής κατά αυτής της απογραφής, εκφράζοντας φόβους για πλασματική εικόνα μειονοτήτων, κυρίως από την Ελληνική στο νότο της χώρας, θεωρώντας ότι πολλοί Αλβανοί πολίτες θα δηλώσουν Έλληνες για να επωφεληθούν τα προνόμια των ομογενών Βορειοηπειρωτών που παρέχει το Ελληνικό κράτος.
 Οι Βορειοηπειρώτες που κατέχουν το Ειδικό Δελτίο Ταυτότητα Ομογενούς στην Ελλάδα ανέρχονται στις 240.000
Οι δηλώσεις του Έλληνα Πρόξενου στην Κορυτσά, σε εκδήλωση των 20χρονων της Ομόνοιας (πολιτική οργάνωση της Ελληνικής Μειονότητας), ζητώντας από τους «μη αναγνωρισμένους» Έλληνες της Κορυτσάς, να μη φοβηθούν να δηλώσουν την Ελληνική καταγωγή τους, έγινε πρώτο θέμα και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Το υπουργείο Εξωτερικών της Αλβανίας ζήτησε εξηγήσει από τον Έλληνα πρέσβη στα Τίρανα ενώ ο αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου ξεκίνησε έρευνα για όλες τις δικαστικές αποφάσεις αλλαγής εθνικότητας. Σύμφωνα με τον κ. Spahiu μέχρι στιγμής εκδικάστηκαν τελεσίδικα 2000 αποφάσεις αλλαγής εθνικότητας - στην πλειοψηφία τους από Αλβανική σε Ελληνική - ενώ εκκρεμούν πολύ περισσότερες.

Οι αιτήσεις προέρχονται από μη αναγνωρισμένες μειονοτικές ζώνες και από μεικτούς γάμους. Η Ομόνοια είχε καταγγείλει στο παρελθόν παραδικαστικά κυκλώματα στην Αλβανία που έβγαζαν τις αποφάσεις έναντι αμοιβής που ξεπερνούσε τις 2.000 Ευρώ.
Οι νευρικές αντιδράσεις και οι πιέσεις προς πάσα κατεύθυνση των Αλβανών, δεν προμηνύουν θετικά μηνύματα για ελεύθερη και ρεαλιστική απογραφή του πληθυσμού, ωστόσο η εμπλοκή και μόνιμη απαίτηση του διεθνή παράγοντα, δεν τους αφήνουν και πολλά περιθώρια. Το αν η Αλβανία θέλει να κάνει ένα βήμα προς την Ευρώπη ή θα επιλέξει τη γνωστή και συνηθισμένη μέθοδο της σε ανάλογες περιπτώσεις μένει να αποδειχθεί…
Από το Βορειοηπειρώτης

Το αλίευσα ΕΔΩ 

12. «Μαρκάρουν» ομογενείς από την Αλβανία

ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

Αν και το έχουν «πνίξει» τα κατεστημένα Μ.Μ.Ε. στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα το ζήτημα της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας έχει τεράστια σημασία για το μέλλον του ελληνισμού, αλλά και ευρύτερα των γεωπολιτικών εξελίξεων της περιοχής της ΝΑ Ευρώπης.

Το νέο φοβερό κύμα ανακατατάξεων που καταφτάνει (με αλλαγές συνόρων και πάλι, καινούριους στρατηγικούς συσχετισμούς και νέες συμμαχίες) θα συμπληρώσει το αρχικό κύμα, που είχε ξεκινήσει το 1991 με τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και κατέληξε στην ανακήρυξη ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου από τους αλβανόφωνους Κοσοβάρους.

Στο πλαίσιο αυτό ελληνικοί συστημικοί κύκλοι έχουν ήδη ρίξει το σύνθημα του σιωπηρού πνευματικού στραγγαλισμού οτιδήποτε έχει να κάνει με την ύπαρξη της ελληνικής παρουσίας στην Αλβανία, κάτι που αναφέραμε ήδη στο κείμενό μας «Βόρεια Ήπειρος SOS» («Ελεύθερη Ώρα», 30.1.2011).

Δυστυχώς δικαιωθήκαμε απόλυτα, αφού δεν πέρασε ούτε καν ένας μήνας από τη δημοσίευση του παραπάνω κειμένου και ένας χαρακτηριστικός άνθρωπος της Νέας Εποχής, ο νέος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Μπουτάρης, απαγόρευσε στο δημοτικό συμβούλιο στο οποίο προΐστατο ακόμα και την απλή αναφορά του όρου «Βόρεια Ήπειρος»!!!

Σίγουρα δεν χρειάζονται περισσότερα για να καταλάβει κανείς τη νέα γραμμή που έχει πέσει στους νεοεποχίτικους κύκλους (στους οποίους περιλαμβάνεται και ο δήμαρχος Αθηναίων Καμίνης), η οποία «συνιστά» τον ενδοτισμό στα εθνικά μας θέματα και τον οριστικό αφελληνισμό του γεωγραφικού χώρου της νότιας Αλβανίας…

Φυσικά η αλβανική πλευρά αισθάνεται ικανοποιημένη από τις μειοδοτικές κινήσεις των ελληνικών κυβερνητικών κύκλων, εφόσον αυτές υποβοηθούν τον βασικό της στόχο, που δεν είναι παρά η αλβανοποίηση της πανάρχαιας γης της Ελλοπίας…

Και το μόνο πραγματικά που φοβίζει τα Τίρανα είναι η αντίδραση των εξωελληνικών κύκλων που δρουν σε πλανητικό επίπεδο και που προσπαθούν να διαφυλάξουν τη γενικότερη ισορροπία στην περιοχή, υπερασπιζόμενοι τον ελληνικό χαρακτήρα της νοτιοαλβανικής επικράτειας (στις προσπάθειες αυτές ξένων και ομογενειακών δυνάμεων αναφερθήκαμε επίσης στα κείμενά μας).

Πρώτιστος λοιπόν στόχος των ασφαλίτικων μηχανισμών των Τιράνων είναι η θανάτωση εν τη γενέση της (πριν προλάβει δηλ. να ανδρωθεί) οποιασδήποτε ελληνικής κίνησης έχει να κάνει με το θέμα της προάσπισης της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας.

Μια κίνηση που βεβαίως δεν μπορεί παρά να προέλθει από τους πατριωτικούς ελληνικούς κύκλους και ειδικότερα αυτούς που έχουν έμπρακτα δείξει την ευαισθησία τους για το συγκεκριμένο θέμα. Συνεπώς η τακτική των αλβανικών υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών έχει να κάνει με τη συλλογή καταρχάς πληροφοριών για τους παραπάνω κύκλους και έπειτα με «ενέργειες αναχαίτισης» των όποιων δραστηριοτήτων τους…

Στο παρασκήνιο μαίνεται αυτή τη στιγμή ένας αδυσώπητος ψυχολογικός πόλεμος. Ένας πόλεμος νεύρων, με απίστευτες υπόγειες «μάχες χαρακωμάτων».

Εξάλλου η ελληνική ΕΥΠ επεξεργάζεται άκρως ενδιαφέρουσες (και ανησυχητικές) αναφορές, οι οποίες κάνουν λόγο για την ανασύσταση μετά από χρόνια ενός αλβανικού πυρήνα που δρα μέσα στην Ελλάδα και που αποσκοπεί στη συγκέντρωση κάθε πληροφορίας που έχει να κάνει με τη δραστηριότητα των βορειοηπειρωτικών κύκλων.

Τα άτομα που απαρτίζουν το «αόρατο» αυτό δίκτυο δρουν μεν με διπλωματική, εμπορική ή άλλη κάλυψη, αλλά στην πραγματικότητα εκφράζουν το αλβανικό παρακράτος, που φυσικά σαν στόχο έχει την εξάλειψη του ελληνισμού από τις νότιες επαρχίες της χώρας («γενοκτονία χαμηλής έντασης»).

Το παραπάνω αλβανικό δίκτυο έχει τη βάση του στην Αθήνα, αλλά και παραρτήματα στη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα.

Είχε καταγραφεί και παλαιότερα η ενεργοποίησή του σε δυο διαφορετικές φάσεις: η πρώτη επί ηγεμονίας στα Τίρανα του Ενβέρ Χότζα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν στην Ελλάδα είχε εντατικοποιηθεί ο αγώνας του μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανού, και η δεύτερη μετά την πτώση του καθεστώτος Αλία, όταν η αλβανική κυβέρνηση φοβήθηκε μήπως η Ελλάδα – και αφού είχαν ενοποιηθεί και οι δυο Γερμανίες – θέσει θέμα επαναφοράς του βορειοηπειρωτικού θέματος στον ΟΗΕ (όπου παραμένει εκκρεμές από το 1946).

Η μυστική αυτή αλβανική παρακρατική «υπηρεσία» ασχολείται αποκλειστικά με τους Βορειοηπειρώτες που ζουν στην Ελλάδα, αφού εκείνους που παραμένουν στην Αλβανία τους θεωρεί ούτως ή άλλως ομήρους των Τιράνων και ότι «τους έχει στο χέρι».

Άρα είναι λογικό να στρέφει όλη της την προσοχή στα δρώμενα του ελλαδικού χώρου, αφού πιστεύει ότι μόνο από εκεί μέσα μπορεί να προέλθει κίνδυνος για τα αλβανικά εθνικά συμφέροντα: κίνδυνος, που – όπως ισχυρίζονται οι Αλβανοί εθνικιστές – δύναται να προκαλέσει ακόμα και τον ακρωτηριασμό της αλβανικής επικράτειας και την προσχώρηση του νότιου τμήματός της στην Ελλάδα!

Δεν μπορεί λοιπόν παρά να προξενεί πραγματικά εντύπωση το γεγονός της εκ νέου δραστηριοποίησης της «υπόγειας» αυτής οργάνωσης, κάτι που δείχνει σαφέστατα ότι οι εξελίξεις στις ελληνοαλβανικές σχέσεις είναι ραγδαίες και αναμένονται δραματικές εξελίξεις.

Δικαιώνονται έτσι όλες οι θέσεις μας, όπως έχουν εκφραστεί με μια σειρά από άρθρα στον Τύπο, αλλά και από τις ενέργειές μας για διεθνοποίηση του βορειοηπειρωτικού ζητήματος.

Το αλβανικό αυτό δίκτυο (που έχει σαν «άξονά» του το κέντρο της Αθήνας) έχει την ονομασία «Υπηρεσία Παρακολούθησης Δραστηριοτήτων Αλβανών της Νότιας Αλβανίας» και, σύμφωνα με νεώτερες ενημερώσεις, εστιάζει την προσοχή του σε μερικά σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Οι αλβανικές μυστικές υπηρεσίες πιστεύουν ότι στην Ελλάδα επέρχεται καταιγισμός πολιτικών εξελίξεων, που θα αλλάξουν ριζικά τις αντιλήψεις μας για τη Μεταπολίτευση και τον ρόλο των μέχρι τώρα κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων της χώρας: με δυο λόγια περνάμε σε μια νέα φάση, με νέες δυνάμεις να περνούν στο πολιτικό προσκήνιο, μια πραγματικά καινούρια εποχή για την Ελλάδα…

Μέχρι όμως τότε η αλβανική υπηρεσία πληροφοριών SHISH πιστεύει ότι τα γεγονότα στην Ελλάδα θα είναι τέτοιας δυναμικής, ώστε να «απορροφήσουν» την προσοχή των Ελλήνων στο εσωτερικό σκηνικό, αφήνοντας το πεδίο εντελώς ελεύθερο για να προχωρήσει στον αλβανικό νότο η εθνοκάθαρση του ελληνικού πληθυσμού…

Επομένως, το «βαθύ κράτος» των Τιράνων έχει ως κύριο μέλημμά του να μην προέλθει κάποια αρνητική γι’ αυτό έκπληξη από τους εν Ελλάδι βορειοηπειρωτικούς κύκλους, είτε πρόκειται για μεμονωμένα πρόσωπα είτε για οργανωμένα σωματεία.

Στο «εργαστήριο» λοιπόν του μυστικού δικτύου που έχει στηθεί μέσα στην Ελλάδα καταγράφονται τα πάντα όσα αφορούν τους παράγοντες του βορειοηπειρωτικού αγώνα στη χώρα μας (αυτούς που οι ίδιοι αποκαλούν… «Αλβανούς της νότιας Αλβανίας»!).

Στις ημέρες μας γίνεται κυριολεκτικά από το αλβανικό δίκτυο ολική «σάρωση» όλων των ατομικών στοιχείων που αφορούν τους εν λόγω παράγοντες, όπως π.χ. θέσεις που κατά καιρούς εκφράζουν για τα ελληνοαλβανικά θέματα, πιθανή κομματική δραστηριότητα, σχέσεις τους με το επίσημο ελληνικό κράτος, ταξίδια από και προς την Αλβανία, γενικότερες καθημερινές συνήθειες…

Ένα απίστευτο πραγματικά ηλεκτρονικού τύπου φακέλωμα, που ύστερα διοχετεύεται μέσω ειδικών «κυκλωμάτων» στα Τίρανα, όπου και λαμβάνονται οι τελικές αποφάσεις για το ποια θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση αυτών των παραγόντων…

Το θρίλερ που διαδραματίζεται αυτές τις ώρες και τις στιγμές στον αθέατο κόσμο των κατασκοπευτικών κύκλων (το περίφημο «ήσυχο μέτωπο») θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε ως έναν ιδιότυπο «ψυχρό πόλεμο» Αθηνών-Τιράνων.

Άλλωστε οι γνωρίζοντες ξέρουν πολύ καλά ότι απώτατος στόχος του δικτύου είναι ο εγκλωβισμός των παραπάνω παραγόντων, κάτι που μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους έμμεσου εκβιασμού και επιβολής δύναμης: ακόμα και για «κλείσιμο των συνόρων» από τα Τίρανα σε «επιλεγμένους»-στοχευμένους Βορειοηπειρώτες σε (μια καθόλου απίθανη) «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» κάνουν λόγο διάφορες πληροφορίες!…

Το συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει είναι ότι το αλβανικό παρακράτος έχει «σταμπάρει» για τα καλά πολλούς ομοεθνείς μας και Έλληνες πατριώτες.

Τους έχει στο στόχαστρο της προσοχής του και συγκεντρώνει πολύτιμο υλικό, που – όταν φτάσει η ώρα – θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του ελληνισμού… Το κακό όμως για το πρακτορικό αυτό δίκτυο είναι ότι και του ίδιου οι κινήσεις «επιβλέπονται» από μια ανώτερη δύναμη!

Δ-ρ Ησαΐας Κωνσταντινίδης

elora
Το αλίευσα ΕΔΩ http://nationalpride.wordpress.com/..........

13.  Ένωση Χειμαρριωτών: Για ποιό λόγο δολοφονήθηκε ο Αριστοτέλης Γκούμας.

Η δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα τρεις ημέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο, δεν μας παραξένεψε. Ξέραμε ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε. Κάποιος Αλβανός από αυτούς που κατακλύζουν το καλοκαίρι τη Χιμάρα θα έδειχνε με πιο βίαιο τρόπο την ενόχλησή του που η περιοχή μας έχει τόσο έντονο ελληνικό χαρακτήρα.

Αυτό είναι και το ιδεολογικό πρόβλημα της Αλβανίας με τη Χιμάρα. Λόγω της προπαγάνδας που ξεκινάει από την εποχή Χότζα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, πολλοί Αλβανοί πιστεύουν (αρκετοί καλόπιστα) ότι οι κάτοικοι της Χιμάρας δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Τους λένε ότι μάθαμε ελληνικά τα...

τελευταία χρόνια που πήγαμε στην Ελλάδα για να βρούμε εργασία. Τους βομβαρδίζουν το μυαλό ότι δεν είμαστε Έλληνες αλλά Αλβανοί που προδώσαμε τη γλώσσα μας και την καταγωγή μας και ξιπαζόμαστε να μιμούμαστε τους Έλληνες.
Αυτή την προπαγάνδα αναπαράγουν ο τύπος και τα σχολικά βιβλία και εφαρμόζουν και οι κρατικές αρχές. Αυτή την προπαγάνδα πρέπει να καταπολεμήσουμε με μέτρα τα οποία θα χτυπάνε το πρόβλημα στη ρίζα του.
Καλούμε την αλβανική κυβέρνηση να λάβει τα ακόλουθα μέτρα:
1. Απομάκρυνση Αξιωματικών αστυνομίας: Άμεση απομάκρυνση όλων των αξιωματικών της αστυνομίας που υπηρετούν στην αστυνομική διεύθυνση Χιμάρας. Ενέχονται στη συγκάλυψη της δολοφονίας του Αριστοτέλη και στην εικόνα που μεταδόθηκε τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν. Επίσης συστηματικά συγκαλύπτουν περιστατικά βίας εναντίον μελών της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην περιοχή της Χιμάρας.

2. Τοποθέτηση δημοσίων πινακίδων στην ελληνική: Τοποθέτηση σε όλη την περιοχή της Χιμάρας δίγλωσσων δημοσίων πινακίδων στην αλβανική και στην ελληνική γλώσσα. Αυτό αποτελεί και υποχρέωση της Αλβανίας με βάση τη Σύμβαση - Πλαίσιο για τις μειονότητες που έχει υπογράψει. Η τοποθέτηση των πινακίδων θα αποτελεί και ένα επίσημο μήνυμα προς όλους τους επισκέπτες της Χιμάρας από την υπόλοιπη Αλβανία, ότι στην περιοχή κατοικούν πολίτες που ανήκουν στην Ελληνική Εθνική Μειονότητα.

3. Κατάργηση αναγνωρισμένων μειονοτικών περιοχών: Η αλβανική πρακτική αυθαίρετου διαχωρισμού μεταξύ «αναγνωρισμένων μειονοτικών ζωνών» και άλλων περιοχών, αμιγώς ελληνικών, όπως π.χ. η Χιμάρα, η Κορυτσά και η Πρεμετή οι κάτοικοι των οποίων θεωρούνται «Αλβανοί» πρέπει να τερματισθεί το συντομότερο. Είναι ένα θέμα που παραπέμπει στους διαχωρισμούς της εποχής Χότζα.

4. Ελληνική γλώσσα στη δημόσια διοίκηση: Η δημόσια διοίκηση όταν απευθύνεται στη Χιμάρα θα πρέπει να χρησιμοποιεί στα έγγραφά της την ελληνική γλώσσα. Καμία διοικητική ή δικαστική πράξη που αφορά σε κατοίκους της Χιμάρας δεν θα εκτελείται εάν δεν είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.

5. Δημιουργία γραφείου προστασίας της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας: Λόγω του αυξημένου αριθμού περιστατικών βίας στην περιοχή της Χιμάρας ζητάμε τη δημιουργία γραφείου προστασίας της μειονότητας που θα εγκατασταθεί στην πόλη της Χιμάρας. Το γραφείο αυτό πρέπει να τελεί υπό την υψηλή εποπτεία του ΟΑΣΕ και να στελεχώνεται από προσωπικό που θα επιλέξει ο ΟΑΣΕ και θα μισθοδοτείται από την αλβανική κυβέρνηση.

Το αλίευσα ΕΔΩ

14. Συναγερμός σε ΗΠΑ - ΕΕ από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA) απευθύνει έντονη παράκληση προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ να λάβουν μέτρα, να εξασφαλίσουν ότι η απογραφή  που έχει προγραμματιστεί για τον επόμενο μήνα στην Αλβανία και η οποία θα καταμετρήσει τις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες θα διεξαχθεί χωρίς εμπόδια, χειραγώγηση, παρενοχλήσεις ή εκφοβισμούς.

Ο εκφοβισμός ήδη άρχισε. Νωρίτερα αυτό το χρόνο το αλβανικό κοινοβούλιο ψήφισε νόμο, βάσει του οποίου θα επιβάλλεται πρόστιμο χιλίων δολαρίων ΗΠΑ ($1.000), το οποίο αντιστοιχεί σε μηνιαίους μισθούς αρκετών μηνών στην Αλβανία, θα επιβληθεί σε εκείνους που δηλώνουν στην απογραφή εθνική ταυτότητα που δεν ήταν καταχωρημένη στα οικογενειακά μητρώα. Ο νόμος αυτός παραβιάζει το Σύνταγμα της Αλβανίας και το Διεθνές Δίκαιο, που ορίζουν ότι κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα να δηλώσει οποιαδήποτε εθνική ταυτότητα, στην οποία νιώθει ότι ανήκει, και για τους λόγους αυτούς είναι απίθανο να εφαρμοστεί.

Παρόλα αυτά ψηφίστηκε για να εκφοβίσει μέλη μειονοτήτων, τα οποία  φοβόταν να δηλώσουν τους εθνικούς δεσμούς των κατά τη διάρκεια του μακροχρόνιου σταλινικού καθεστώτος στη χώρα και θα φοβηθούν ότι θα τιμωρηθούν, εφόσον πράξουν κάτι τέτοιο και τώρα. Ενάντιοι του νόμου πιστεύουν ότι πολλοί Αλβανοί δεν γνωρίζουν τα συνταγματικά τους δικαιώματα και ότι δεν θα δηλώσουν την εθνική τους ταυτότητα στην επερχόμενη απογραφή από φόβο ότι θα τους επιβληθεί πρόστιμο, εφόσον η δήλωσή τους δεν αντιστοιχεί με την καταχώρηση στα αντίστοιχα οικογενειακά μητρώα.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA) καλεί την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες να στείλουν αντιπροσώπους τους στην Αλβανία και να εκδώσουν ανακοινώσεις ότι οι πολίτες της χώρας μπορούν να δηλώσουν  τις εθνοτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις τους χωρίς φόβο αντιποίνων, συμπεριλαμβανομένης της πληρωμής προστίμου, όπως απαιτεί ο νέος νόμος.

«Οι αλβανικές αρχές και πολλοί νομοθέτες έχουν κατ΄ επανάληψη προσπαθήσει να εμφανίσουν μειωμένο τον αριθμό της ελληνικής εθνικής μειονότητας, καθώς και άλλων μειονοτήτων στη χώρα, ώστε να τους αρνηθούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα” δήλωσε ο Πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA)  Χρυσόστομος Δήμου. “Ο νέος νόμος αποσκοπεί στο να διαιωνίσει αυτήν την πολιτική και οι Αλβανοί πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται να τον φοβούνται και επομένως μπορούν να δηλώσουν ελεύθερα την εθνική τους ταυτότητα στην νέα απογραφή.  Μόνο οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν το κύρος στην Αλβανία να πείσουν τους πολίτες της ότι μπορούν να δηλώσουν την  εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα ελεύθερα χωρίς φόβο για τυχόν μετέπειτα αντίποινα και τις καλούμε να προσφέρουν αυτές τις διαβεβαιώσεις το συντομότερο δυνατό».

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού (WCEA)  επίσης καλεί όλους τους διεθνείς οργανισμούς που θα επιβλέψουν την απογραφή να λάβουν κάθε προφύλαξη, ώστε να εξασφαλίσουν ότι οι Αλβανοί πολίτες θα έχουν ευρεία και ανεμπόδιστη ευκαιρία να συμπληρώσουν και υποβάλουν τα έντυπα απογραφής και ότι οι δηλώσεις τους θα προσμετρηθούν πλήρως και με ακρίβεια.

«Είναι εμφανές βλέποντας τον νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα για να εκφοβίσει τους Αλβανούς ότι ισχυρές αντιδραστικές δυνάμεις στην χώρα είναι αποφασισμένες να υποσκάψουν μια έντιμη καταμέτρηση των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων εντός του αλβανικού έθνους και σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε διαθέσιμο μέσο σε αυτούς, ώστε να το αποφύγουν», είπε ο Επίτιμος Πρόεδρος Νικόλαος Γκατζογιάννης. «Δεν πρέπει να τους επιτραπεί να επιτύχουν διότι ο αλβανικός λαός περίμενε 80 χρόνια για αυτήν την ευκαιρία».   

typos@world-epirotes.org
//www.world-epirotes.orgΤο αλίευσα ΕΔΩ http://www.elzoni.gr/html/ent/385/ent.13385.asp

15. Απέλυσαν Ανώτατη δικαστικό στην Αλβανία, επειδή δήλωσε Ελληνίδα!

Μία εξέλιξη η οποία θα πρέπει να θορυβήσει πάρα πολύ τον νέο υπουργό εξωτερικών της χώρας μας, είχαμε ανήμερα του ανασχηματισμού. Όπως μας πληροφορεί ιστοσελίδα που ασχολείται συχνά πυκνά με ζητήματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία, η ομογενής Λορένα Κόντρα απολύθηκε από το ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο της Αλβανίας, επειδή αρνήθηκε να υπογράψει το έγγραφο, που διακινείται από την «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία», κατά της αναγραφής εθνικότητας και θρησκεύματος στην προσεχή απογραφή.

Η ομογενής δήλωσε θαρραλέα ότι είναι ελληνικής καταγωγής και δεν συμφωνεί με το κείμενο. Μετά από αυτό της ήρθε η ειδοποίηση της απόλυσης. Να σημειωθεί ότι της προσπάθειας της "Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας" ηγείται ο αντιπρόεδρος του...
Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου κ. Σπαχίου. Σε σχετική ανακοίνωση η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα αναφέρει ότι "η κλιμάκωση των διώξεων κατά των Ελλήνων και η απειλή της απόλυσης όσων εργάζονται στο αλβανικό δημόσιο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν έχει μεταβληθεί η πάγια ανθελληνική στάση των Αλβανών έναντι των Μειονοτικών, την οποία και καταγγέλλουμε.

Και προστίθεται στην ανακοίνωση:"Οι ασκούντες την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας, πρέπει να είναι σε επιφυλακή για να προασπίσουν τα συμφέροντα των ομοεθνών μας, καθώς η Αλβανία δείχνει να διολισθαίνει σε πρακτικές που θυμίζουν εποχές του αλήστου μνήμης καθεστώτος του Χότζα". Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε συνέχεια των όσων συνέβησαν μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση στην γείτονα χώρα, όπου η ελληνική μειονότητα κατάφερε να χάσει τον Δήμο της Χειμμάρας αλλά και την αναβολή ακριβώς της απογραφής που σαν σκοπό είχε την αφαίρεση της ερώτησης σχετικά με την καταγωγή.

Είναι πλέον δεδομένο ότι οι Αλβανικές αρχές θέλουν να ξεμπερδέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με την ελληνική μειονότητα. Και η χώρα μας αδιαφορεί πλήρως για τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Αλβανία, όχι μόνο αφήνοντας τέτοιου είδους διακρίσεις ασχολίαστες αλλά και εφαρμόζοντας στην πράξη μια τακτική εγκατάλειψης του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Παραδείγματος χάριν η υπόθεση των ελληνικών σχολείων / φροντιστηρίων Όμηρος, τα οποία αναμένεται σύντομα να κλείσουν για ... οικονομικούς λόγους.

elkosmos.grΤο αλίευσα ΕΔΩ http://www.epirus-ellas.gr/2011/06/blog-post_2120.html

16. Το ΥΠΕΞ σιωπά! Απογραφή πληθυσμού made in Albania: Δηλώνεις Έλληνας; Δεν καταγράφεται η εθνικότητα!

Το φιλόδοξο εγχείρημα της Αλβανικής Κυβέρνησης για να κάνει, την πρώτη ελεύθερη απογραφή πληθυσμού όπου μεταξύ των άλλων οι πολίτες μπορούν να αυτοπροσδιοριστούν  ως προς την εθνικότητα, το θρήσκευμα και την μητρική τους γλώσσα, φαίνεται πως καταρρέει. Δεν είναι μόνο οι αντιδράσεις των εκπροσώπων των μειονοτήτων που αντιτίθενται στο ερωτηματολόγιο και το νομικό πλαίσιο αλλά δεν υπάρχει και το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό για κάτι τέτοιο. Για τους 15.000 απογραφείς δεν έγινε καμία εκπαίδευση και μη γνωρίζοντας οι ίδιοι τη διαδικασία, επηρεάζονται από τις διάφορες εθνικιστικές φωνές που κατέκλισαν τις αλβανικές τηλεοράσεις πριν και κατά τη διάρκεια της απογραφής (1-20 Οκτώβρη). Η μεγαλύτερη «μάχη» δίνεται στην Κορυτσά, περιοχή στην οποία οι Αλβανοί δεν μπορούν να χωνέψουν πως υπάρχουν  Έλληνες.

Σε ερώτηση δημοσιογράφου προς απογραφέα, «τι κάνετε» όταν δηλώνουν Έλληνες»; Η νεαρή απογραφέας απάντησε απλά: «Συμπληρώνουμε απλώς το ονοματεπώνυμο και κανένα άλλο στοιχείο»!!!

Η Κορυτσά αυτή τη στιγμή θυμίζει τη Χειμάρρα του 2000, τότε που ενώ ήταν βέβαιο ότι η Αλβανική Κυβέρνηση του Φατός Νάνο δεν θα επέτρεπε τη νίκη του Βασίλη Μπολάνο - θεωρώντας ότι παραδίδει τη Χειμάρρα στους Έλληνες - ο αγώνας της Ομόνοιας, το πείσμα των Χειμαρραίων και το μαγειρεμένο έστω ποσοστού του 40%, ανάγκασε αλβανούς και ξένους να μιλούν για πρώτη φορά για την ελληνική μειονότητα της Χειμάρρας. 

Το αλίευσα ΕΔΩ ellinonea

17. Wikileaks: Οι φόβοι των ΗΠΑ για τους Βορειοηπειρώτες!

Αποκλειστικό:

Σύμφωνα με το από 2009-02-27 τηλεγράφημα της Αμερικανικής πρεσβείας στα Τίρανα με τίτλο "Ερωτηματολόγιο του προφίλ ενός ασφαλούς περιβάλλοντος" και κωδική ονομασία TIRANA000140, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά απαντήσεις του πρέσβη Ουίδερς σε ερωτήσεις που του είχαν σταλεί προηγουμένως. Το cablegram (τηλεγράφημα) του Wikileak προβάλει τους πιθανούς κινδύνους για τις ΗΠΑ από ομάδες, διαδηλώσεις, τρομοκράτες κλπ.

Στην πρώτη παράγραφο με υπότιτλο Διαδηλώσεις, αριθμεί τις μειονότητες οι οποίες θα μπορούσαν να προβούν σε Αντί-Αμερικανικές διαδηλώσεις αριθμώντας πρώτη την Ελληνική μειονότητα αλλά και τους Βλάχους στη συνέχεια. Ο Ουίδερς δεν διευκρινίζει τους λόγους που θεωρεί ως κίνδυνο τις εθνικές μειονότητες και τις βάζει στην ίδια κατηγορία με τους Σουνίτες Μουσουλμάνους της Αλβανίας. Όπως και δεν διευκρινίζει τους λόγους για τους οποίου επιλέγει τις συγκεκριμένες μειονότητες Ελληνική, Αιγυπτιακή, Βλάχικη και Ρομά και όχι άλλες όπως τους Σκοπιανούς, Σέρβους ή Μαυροβούνιους.

Ακολουθεί το τηλεγράφημα το οποίο κατατάσσεται ως ΑΠΟΡΡΗΤΟ:

« 1. (C) ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Ναι, υπάρχουν τέσσερις μεγάλες θρησκευτικές ομάδες που στη θεωρία, θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν αντιαμερικανικές διαδηλώσεις. Ωστόσο, καθώς η Αλβανία έχει μια μακρά ιστορία διαθρησκευτικής ανοχής και σχεδόν όλοι οι Αλβανοί είναι φιλο-Αμερικανός, κρίνουμε την προοπτική αυτή μακρινή. Κάποια ριζοσπαστικά στοιχεία μέσα στη Suni (Σουνίτικη) μουσουλμανική κοινότητα θα είναι τα πιο πιθανά να διαδηλώσουν κατά των ΗΠΑ, στην περίπτωση που προκληθούν. Υπάρχουν διάφορες εθνικές κοινότητες στην χώρα, συμπεριλαμβανομένης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, Αιγυπτιακή, ΒΛΑΧΙΚΗΣ και ΡΟΜΑ. (τα κεφαλαία είναι όπως στο τηλεγράφημα) Ενδεχομένως κάποια από αυτές τις ομάδες θα μπορούσε να διενεργήσει αντι-αμερικανικές διαδηλώσεις, ωστόσο, καμία τους δεν το έχει κάνει. Αυτές οι πιθανές διαδηλώσεις θα μπορούσαν να είναι σημαντικές σε θέρμη, αλλά όχι σε αριθμό συμμετεχόντων, αν και μέχρι στιγμής, δεν έχει υπάρξει καμία σημαντική θρησκευτική διαδήλωση στα Τίρανα. »

Ακολουθεί το Αγγλικό αυθεντικό κείμενο:

ID	09TIRANA140
SUBJECT	SECURITY ENVIRONMENT PROFILE QUESTIONNAIRE -
DATE	2009-02-27 00:00:00
CLASSIFICATION	SECRET
ORIGIN	Embassy Tirana
TEXT	S E C R E T TIRANA 000140 DS/IP/ATA, DS/IP/EUR E.O. 12958: DECL: 02/26/2019 TAGS: ASEC, PTER SUBJECT: SECURITY ENVIRONMENT PROFILE QUESTIONNAIRE - SPRING 2009 REF: STATE 33533 Classified By: RSO PATRICK LEONARD FOR REASON 1.4 (g) 1. (C) DEMONSTRATIONS A. Yes, there are four major religious groups that in theory, could carry out anti-American demonstrations. However, as Albania has a long history of inter-faith tolerance and almost all Albanians are pro-American, we judge the prospect to be remote. Some radical elements within the Suni Muslim community would be the most likely to demonstrate against the U.S., if so provoked. There are several ethnic communities in the country including GREEK, Egyptian, VLACH and ROMA. Potentially any of these groups could carry out anti-American demonstrations, however, none have done so. These potential demonstrations could be significant in fervor but not in number of participants, although so far, there have been no significant religious demonstrations in Tirana.

Το τηλεγράφημα εν συνεχεία αναφέρετε σε άλλα ζητήματα ασφαλείας όπως τα χαρακτηριστικά των διαδηλώσεων από το '90 και μετά, σε τρομοκρατικές ομάδες, διεθνείς διασυνδέσεις τρομοκρατών  και στην ευκολία με την οποία μπορούν να βρεθούν εκρηκτικές ύλες στην Αλβανία αλλά και σε γειτονικές χώρες. Αναφορά κάνει και στους αστυνομικούς για τους οποίους όπως λέει, έχουν μια παράδοση στη δωροδοκία, λόγω του μισθού τους που αγγίζει τα 250$ το μήνα.Το αλίευσα ΕΔΩ http://borioipirotika.blogspot.com/2011/09/wikileaks_11.html

18. Εισήγηση του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Στρατηγική Βόρειος Ήπειρος"

BINTEO
http://www.youtube.com/watch?v=QKQgVfia6ks&feature=channel
Εισήγηση του Νίκου Λυγερού
με θέμα: "Στρατηγική Βόρειος Ήπειρος"
στην εκδήλωση με θέμα:
"Η Βόρειος Ήπειρος Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον"
Divani Caravel Hotel, αίθουσα Ολυμπία,
Αθήνα 08/04/2012
 http://www.neb.gr/node/3717

 

19. Από το Μαυροβούνιο στη Βόρεια Ήπειρο

Του Νίκου Λυγερού

Το Μαυροβούνιο ήταν ανεξάρτητο πριγκιπάτο έως το 1910 στη συνέχεια μετατράπηκε σε βασίλειο και ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας το 1918 έως το 1945. Μετέπειτα ανήκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας έως το 1992. Ύστερα δημιουργήθηκε η Ομοσπονδία Σερβίας και Μαυροβουνίου το 2003, η οποία διαλύθηκε μετά το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου. 

Το 2006 το Μαυροβούνιο έγινε το 192^ο μέλος του ΟΗΕ και το 2007 μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αυτή η ιστορική αναδρομή έχει ως στόχο τη διευκρίνιση της κατάστασης ενός κράτους με πληθυσμό μικρότερο του εκατομμυρίου με έκταση 13, 812 km², με σύνορα 625 χιλιόμετρα και 293, 5 χιλιόμετρα. Αυτά τα αντικειμενικά στοιχεία, που θα παίξουν ένα σημαντικό ρόλο και για τον καθορισμό της ΑΟΖ του Μαυροβουνίου, είναι ενδεικτικό μιας τάσης.

Όποιες και αν ήταν οι προσπάθειες της Σερβίας να αφομοιώσει το Μαυροβούνιο όλα αυτά τα χρόνια με διάφορα συστήματα, συνειδητοποιούμε ότι η διαφορά έκανε τη διαφορά και η λύση βρέθηκε μέσω του ευρωπαϊκού πλαισίου. Επιπλέον πρέπει μακροπρόθεσμα να αντιληφθούμε ότι η ένταξη του Μαυροβουνίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναμενόμενη, αφού αποτελεί με τις άλλες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας μια τοπολογική τρύπα.

Με αυτά τα δεδομένα είναι δυνατόν όχι μόνο να κάνουμε μια αναλογία αλλά και να δημιουργήσουμε ένα πιθανό μοντέλο για την Βόρεια Ήπειρο. Όπως η Σερβία γνώριζε εξ αρχής τη διαφορά που υπήρχε με το Μαυροβούνιο, έτσι και η Αλβανία γνώριζε τη διαφορά με τη Βόρεια Ήπειρο. Κατά συνέπεια είναι προς όφελός της, ειδικά για την ενταξιακή πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση να χρησιμοποιήσει ορθολογικά και στρατηγικά την ύπαρξη της Βορείου Ηπείρου. Αλλιώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επαναληφθεί το σενάριο του Μαυροβουνίου με τη Σερβία.

Επιπλέον στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει θρησκευτική διαφορά και το γλωσσικό έχει σχέση περισσότερο με διάλεκτο παρά με γλώσσα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η διαφορά είναι μεγαλύτερη. Συνεπώς η Αλβανία δεν έχει κανένα όφελος να καταπιέζει τους Βορειοηπειρώτες ειδικά μετά την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης στις 6 Απριλίου 1935 όσον αφορά την απαραίτητη λειτουργία των ελληνικών σχολείων.

Αφού η Αλβανία ως κράτος κοσμικό θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαχωρίσει ξεκάθαρα τις θέσεις από την νέο οθωμανική προπαγάνδα της Τουρκίας και να προωθήσει την ύπαρξη της Βορείου Ηπείρου, αλλιώς το πιο πιθανό είναι να βρεθεί αντιμέτωπη με μια ανάλογη περίπτωση με το Μαυροβούνιο, το οποίο μάλιστα χρησιμοποιεί ακόμα και το ευρώ ως νόμισμα ενώ δεν ανήκει βέβαια στην ευρωζώνη για να διαχωρίσει τη θέση του με τη Σερβία που χρησιμοποιεί το δηνάριο. Το μοντέλο ή το σενάριο υπάρχει, στο χέρι της Αλβανίας είναι να επιλέξει την πορεία της για να ενταχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

lygeros.org
 http://www.neb.gr/node/3715


  20. ΟΙ "ΧΑΜΕΝΟΙ" ΒΛΑΧΟΙ ΤΗΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΠΑΝΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥΣ!
 

http://youtu.be/VxkVKOvCx0o

Οι «χαμένοι» για την Αθήνα και κυρίως τα Τίρανα Βλάχοι της Βορείου Ηπείρου, μετά από αιώνες διωγμών, απομόνωσης και απαγόρευσης της ελληνικής γλώσσας, σπάνε για πρώτη φορά τη σιωπή τους, καλώντας σε μαζική συμμετοχή στην Αλβανική Απογραφή όλους τους Βορειοηπειρώτες και ιδίως τους Βλάχους, ώστε να καταγραφεί η Ελληνικότητά τους! ►

 Το αλίευσα ΕΔΩ noiazomai

 

21. «ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΣΥΝΟΡΑ»: ΣΠΑΝΙΟ ντοκιμαντέρ για την ιστορία της Βορείου Ηπείρου (Βίντεο)

ΜΕΡΟΣ 1ο

http://youtu.be/YCSCm46uvU0

ΜΕΡΟΣ 2ο

http://youtu.be/JLT_pwCPZAk 

 ΜΕΡΟΣ 3ο

  

 http://youtu.be/iKP-vCamD5I

ΜΕΡΟΣ 4ο

http://www.youtube.com/watch?v=B7IuasgsONU

Το αλίευσα ΕΔΩ borioipirotika

22. Η Εθνική Ελληνική μεινότητα στην Αλβανία

Η Εθνική Ελληνική μεινότητα στην Αλβανία

http://www.scribd.com/fullscreen/31567910?access_key=key-78c2ck8chleboin7hh5
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η σειρά αναρτήσεων με θέμα ¨ Ήπειρος Αρχέγονος Ελλάς¨, περιλαμβάνει τα παρακάτω μέρη:

    Μέρος 1ο :  Απέραντη Ελληνική Χώρα

    Μέρος 2ο :  Βόρειος Ήπειρος, Αλησμόνητη Πατρίδα.

    Μέρος 3ο : Τσάμηδες και Αλβανικές διεκδικήσεις.

      

Σύνθεση ΠΑΖΛ: Ευάγγελος ο Σάμιος